Μινιμαλιστικό στυλ στο εσωτερικό - δημιουργώντας τέλειο σχεδιασμό

Όλος ο ιαπωνικός πολιτισμός βασίστηκε στις αρχές του μινιμαλισμού. Από την αρχαιότητα, τα ιαπωνικά σπίτια σχεδιάστηκαν σύμφωνα με τους κανόνες της αρμονικής απλότητας: τίποτα δεν κρεμάστηκε στους τοίχους, αντί για παράθυρα, τοποθετήθηκαν ξεχωριστά χωρίσματα από το ανώτατο όροφο στο πάτωμα, κάθισαν σε χαλάκια και κοιμήθηκαν σε ειδικά στρώματα futon. Ο ίδιος ο τρόπος ζωής του ιαπωνικού μέσου αποκλείει τις περιττές λεπτομέρειες, την προσκόλλησή του στα πράγματα. Ως αποτέλεσμα, η λειτουργικότητα παραμένει, αλλά οι αισθητικές ιδιότητες δεν λαμβάνονται υπόψη. Η πνευματική ανάπτυξη είναι πολύ πιο σημαντική από το υλικό. Όλα στο ιαπωνικό σπίτι ήταν ελαχιστοποιημένα, έτσι ώστε να μην αποσπάται τίποτα από την παρατήρηση της ανθισμένης σακούρας έξω από το παράθυρο και από τις φιλοσοφικές σκέψεις σχετικά με το νόημα της ζωής. Προτιμώντας έναν τέτοιο τρόπο ζωής, οι Ιάπωνες έμαθαν όχι μόνο να συγκεντρωθούν, αλλά και να κατανοήσουν τις αλήθειες της ενότητας με τη φύση.

Ο μοναδικός τους πολιτισμός εξακολουθεί να φαίνεται περίεργος και ακατανόητος για εμάς, αν και είμαστε ευτυχείς να χρησιμοποιήσουμε τα δώρα της γης του ανερχόμενου ήλιου, όχι πάντα κατανοώντας από πού ήρθαν από εμάς. Αυτό συνέβη με τον μινιμαλισμό: υιοθετήσαμε και απορροφήσαμε αυτό το στυλ, ξεχνώντας σε ποιον πρέπει να πούμε "ευχαριστώ" γι 'αυτό. Στη συνέχεια, ο μινιμαλισμός όχι μόνο έφθασε στην Ευρώπη, αλλά και πήρε ρίζα, κατέλαβε μια θέση που ήταν άδειο εκείνη την εποχή, επισκιάζοντας την αστική πολυτέλεια και την άγευστη πομπή.

Παγκόσμια κατάκτηση

Ο μινιμαλισμός στο εσωτερικό προέρχεται από αρχιτεκτονική κατεύθυνση με το ίδιο όνομα. Ήταν επηρεασμένη από τη λειτουργικότητα και τον εποικοδομητισμό, που αναπτύχθηκε παράλληλα με αυτό. Το όνομα προέρχεται από το λατινικό "Minimus", το οποίο μεταφράζεται ως το μικρότερο. Στην Ευρώπη, η εμφάνιση αυτής της τάσης ήταν στις αρχές του εικοστού αιώνα. Η ώθηση για την ανάπτυξη ήταν ο γενικός κορεσμός των στυλ της αυτοκρατορίας και της αρτ νουβό που ήταν δημοφιλείς σε εκείνους τους χρόνους. Η πρόοδος κάνει ένα ισχυρό άλμα προς τα εμπρός, οι νέες τεχνολογίες γίνονται σταδιακά εξοικειωμένες, ο ρυθμός της ζωής ενός ατόμου επιταχύνεται ταχύτατα, δεν έχει πλέον χρόνο να κοιτάξει γύρω και να κρατήσει τα μάτια του σε μικροσκοπικά και φανταχτερά στοιχεία. Δεδομένων των παγκόσμιων αλλαγών, η κοινωνία δεν μπορούσε να αλλάξει το εύρος των αναγκών της, εγκαταλείποντας την υπερβολική πολυτέλεια και βάζοντας πρώτα την λακωνικότητα και την απλότητα. Η αντίδραση σε αυτή τη χαζή κλήση ήταν η γέννηση ενός δημοφιλούς στυλ που σήμερα ονομάζεται μινιμαλισμός, το οποίο είδε ήδη το μέλλον.

"Ένα επαρκές ελάχιστο είναι αρκετό." J. Wern

Αυτή η διάσημη φράση κλασική λογοτεχνία περιπέτειας μπορεί ασφαλώς να γίνει το κύριο σύνθημα του μινιμαλισμού στο εσωτερικό.Μία από τις κύριες αρχές της κατεύθυνσης είναι η ορθολογική, οικονομική χρήση του φωτός και του χώρου. Και οι δύο σημαντικές συνιστώσες της κατεύθυνσης, μετά από το επιδέξιο χέρι του σχεδιαστή, αποτελούν μια περίπλοκη συμβίωση, σκοπός της οποίας είναι η μεγιστοποίηση της αντανάκλασης των αρχών του μινιμαλισμού. Ο χώρος είναι χωρισμένος σε χωριστά τμήματα, έκαστο των οποίων προορίζεται για ένα συγκεκριμένο είδος επάγγελμα: υπνοδωμάτιο, σαλόνι, χώρο εργασίας. Οι "ζώνες" δεν διασταυρώνονται μεταξύ τους, αλλά αγγίζουν μόνο τα όρια. Μια τόσο αυστηρή κατανομή θέσεων για ένα συγκεκριμένο είδος δραστηριότητας υπογραμμίζει για μία ακόμη φορά μια από τις αρχές του μινιμαλισμού - την τάξη. Αυτός ο τύπος εσωτερικών χώρων είναι ιδανικός για όσους δεν αποδέχονται τη "ακαταστασία" του δωματίου και τις αδέξια λεπτομέρειες.

Χρώματα που ευχαριστούν το μάτι του φιλόσοφου

Ο Γκαίτε έγραψε επίσης: "Το χρώμα είναι προϊόν φωτός που προκαλεί συναισθήματα". Το χρώμα καθορίζει πάντα ανεπαίσθητα το συναισθηματικό υπόβαθρο ενός ατόμου. Ως εκ τούτου, είναι εξαιρετικά σημαντικό να επιλέξετε σοβαρά το χρωματικό σχήμα κατά το σχεδιασμό ενός δωματίου όπου θα περάσετε σημαντικό μέρος της ζωής σας. Το κύριο χρώμα είναι λευκό ή οι παραλλαγές του: ελεφαντόδοντο, μπεζ. Δευτερεύοντα χρώματα προστίθενται στο κύριο χρώμα, τα οποία είναι συνδεδεμένα με την αντίθεση. Οι φυσικές αποχρώσεις υπερισχύουν:

1. Χλοοτάπητα πράσινα.
2. Sunny κίτρινο.
3. Κορεσμένο ιώδες.
4. Χάλυβα γκρι?
5. Σοκολάτα καφέ.

Ο αρμονικός συνδυασμός δύο ή τριών χρωμάτων θεωρείται ιδανικός, αν χρησιμοποιείτε περισσότερους από αυτούς, τότε η διακριτικότητα του εσωτερικού θα αρχίσει να εξαφανίζεται. Πρέπει να υπάρχει μια αντίθεση έτσι ώστε η απλότητα των λεπτομερειών να μην «θολώνει», και το μάτι έχει κάτι να πιάσει.

Οι αποχρώσεις που χρησιμοποιούνται είναι απαραίτητα ομοιόμορφοι: δεν υπάρχουν μοτίβα, στολίδια, κραγιόνια και λουλούδια.

Τα βασικά της σύνθεσης του φωτός

Όπως προαναφέρθηκε: ο φωτισμός και ο χώρος είναι ένας, συμπληρώνουν και αποκαλύπτουν τις δυνατότητες του άλλου. Είναι σημαντικό να τηρήσουμε την ψευδαίσθηση της ανοικτότητας, ώστε να «αναπνέει» όχι μόνο το σώμα, αλλά και το πνεύμα. Ο σωστά κατανεμημένος φωτισμός συμβάλλει στην επίτευξη αυτού του αποτελέσματος. Στον μινιμαλισμό χρησιμοποιείται συχνά ένα μοντέλο πολλαπλών κλιμακωτών διανομών των φωτιστικών. Στην κορυφή της φωτεινής πυραμίδας μας είναι ένας πολυέλαιος. Κάτω από αυτό υπάρχουν κατανεμημένες ζώνες - βήματα φωτισμού: απλίκες τοίχου και δαπέδου, λάμπες, ενσωματωμένες συσκευές φωτισμού.

Γυαλιά ή καθρέφτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να συμπληρώσουν τον εορτασμό του φωτός. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στα παράθυρα. Θα πρέπει να υπάρχει όχι μόνο πολύ φως της ημέρας, αλλά και πολλά, έτσι ώστε να χάσετε την αίσθηση του να τσιμπήσετε μέσα σε ένα κουτί με τοίχους και μια στέγη. Μια λεπτομερή πανοραμική εικόνα της νυχτερινής πόλης με ένα πανό του αστικού ουρανού θα ικανοποιήσει τις αισθητικές σας ανάγκες στο σκοτάδι. Προς το παρόν, τα γαλλικά παράθυρα παραμένουν μια ιδανική επιλογή.

Λεπτές γραμμές εσωτερικής διακόσμησης

Για εσωτερική διακόσμηση χρησιμοποιούνται φυσικά ή τεχνητά υλικά υψηλής ποιότητας που μιμούνται τα πρώτα. Υπήρξε μια πραγματική έκρηξη για αυτό το στοιχείο μινιμαλισμού ταυτόχρονα: στους περισσότερους διαμερισμάτων, στούντιο και γραφεία άρχισαν να εμφανίζονται τοίχοι διακοσμημένοι με πλούσια "τούβλα", οι ιδιοκτήτες των οποίων ακολούθησαν τις τελευταίες τάσεις της μόδας από τον κόσμο του σχεδιασμού. Μεταξύ των προτιμώμενων φυσικών υλικών, οι τρεις ηγέτες μοιάζουν με αυτό:

1. Δέντρο: δρυός, κέδρο, λάρις.
2. Φυσική πέτρα: γρανίτης, μάρμαρο.
3. Μεταλλικό χάλυβα, ορείχαλκο και ακόμη και χυτοσίδηρο.

Η μορφή του μινιμαλισμού έφτασε σχεδόν σε μια φαινομενικά απρόσιτη τελειότητα. Σημειώστε την επικράτηση των απλών γεωμετρικών σχημάτων: τρίγωνα, τετράγωνα, κύκλοι ή συνδυασμοί αυτών.Μερικές φορές οι σχεδιαστές καταφεύγουν στη χρήση μαλακών στροφών, αλλά μόνο για να αμβλύνουν τη συνολική γεωμετρική "ιδανικότητα". Αν το χρωματικό σύμβολο υπονόμευσε απαλά το συγκράτημα, τότε οι ευθείες γραμμές δείχνουν σαφώς ότι δεν υπάρχει συμβιβασμός.

Οι αρχές της επιλογής επίπλων

Ο μινιμαλισμός συνεπάγεται όχι μόνο συγκράτηση, αλλά και πολυλειτουργικότητα.
Κατά την επιλογή επίπλων, λαμβάνεται επίσης υπόψη η αρχή της εξοικονόμησης χώρου. Από τη μία πλευρά, θα πρέπει να ταιριάζει οργανικά στη συνολική σύνθεση, και από την άλλη, να συνδυάζει διάφορες λειτουργίες ταυτόχρονα. Ως εκ τούτου, για αυτό το στυλ χρησιμοποιούνται συχνά τραπέζια - μετασχηματιστές, κρεβάτια με ράφια για την αποθήκευση, ντουλάπια με μυστικά συρτάρια για επιπλέον αντικείμενα, ράφια με πτυσσόμενα countertops, καρέκλες με κρυμμένες κόγχες.

Το λινάρι του δωματίου είναι κατασκευασμένο από φυσικά υφάσματα. Όπως λινό, βαμβάκι, cambric, μετάξι, calico, chintz, σιφόν, τσόχα και ακόμη και λινάτσα. Τα σκοτεινά χοντρά υφάσματα χρησιμοποιούνται συχνά για να υπογραμμίσουν για μια ακόμη φορά την εγγύτητα σε όλα τα φυσικά και μια μικρή παραβίαση των γενικά αποδεκτών προτύπων, που λάμπουν από τη στιλπνότητα. Τα υφάσματα πρέπει να είναι μονοφωνικά, ο συνδυασμός δύο υφασμάτων από διαφορετικά χρώματα και διαφορετικές υφές θεωρείται αποδεκτό αν δεν παραβιάζουν τη γενική αρμονία του στυλ.

Η αλήθεια είναι στα μικρά πράγματα

Ο μινιμαλισμός δεν δέχεται την αφθονία των μικρών λεπτομερειών.

Αν αποφασίσουμε να τηρήσουμε την αρχή της απλότητας σε όλα, θα πρέπει να πούμε ένα αποφασιστικό «όχι» για τα χαριτωμένα μπιχλιμπίδια και τα αστεία μικρά πράγματα. Χωρίς αξεσουάρ, ένα δωμάτιο διακοσμημένο σε μινιμαλιστικό ύφος μπορεί να φαίνεται άσκοπα γυμνό, αποστειρωμένο. Είναι σε αξεσουάρ ότι η απαλότητα των σχημάτων, οι καμπύλες των γραμμών και το εύκολο παιχνίδι του χρώματος είναι ευπρόσδεκτα. Κουβέρτες, μαλακά μαξιλάρια, λάμπες, αγγεία, πίνακες ζωγραφικής.

Αν και αξεσουάρ - αυτή είναι η μόνη περίπτωση που μπορείτε να "ξεγελάσετε" λίγο, ξεπεράστε τις βασικές αρχές του στυλ, αναβιώνοντας έτσι το χώρο. Τονίζουν την ευελιξία της κατεύθυνσης. Μετά από όλα, οποιαδήποτε από τα μικρά μέρη ανά πάσα στιγμή μπορεί να αντικατασταθεί από ένα άλλο, πιο κατάλληλο για τη διάθεσή σας. Συνιστάται να προσθέσετε ένα κομμάτι της άγριας ζωής στη γενική παλέτα - ένα φυτό εσωτερικού χώρου σε ένα πρωτότυπο, ωριμασμένο σε ένα κοινό θέμα, στάση. Τα δέντρα μπονσάι φαίνονται πολύχρωμα στο σχεδιασμό, όχι μόνο ως φόρο τιμής στον πρόγονο, αλλά και ως σύμβολο απόλυτης ειδυλλιακής.

Σχετικά με τα όρια ενός μικρού οικιακού κόσμου

Έτσι, τα μεγάλα παράθυρα που αφήνουν το φως του ήλιου στον μικρό κόσμο του θριάμβου της τελειότητας της απλότητας δεν θα ανεχθούν κουρτίνες από πυκνά, σκοτεινά υφάσματα. Μετά από τόσο μεγάλη προσπάθεια να μεγιστοποιηθεί το άνοιγμα του δωματίου προς τον μεγάλο κόσμο μέσω των παραθύρων, η τελική κουρτίνα και η ταφή τους κάτω από τα στρώματα των υφασμάτων θα ήταν ιερό. Ως εκ τούτου, η επιλογή γίνεται μόνο υπέρ των ευάερων κουρτινών που μοιάζουν με ελαφριά θολότητα ή κυματισμούς νερού.

Η οροφή είναι βαμμένη με ομοιόμορφο χρώμα. Μπορείτε να εγκαταστήσετε τέντες, αλλά χωρίς σχέδια, μοτίβα. Ένα ανώτατο όριο πολλαπλών επιπέδων, ως μία από τις επιλογές, θα δώσει έμφαση στις λύσεις φωτισμού. Στο πάτωμα είναι καλύτερο να τοποθετήσετε ένα μαλακό χαλί ενός χρώματος με σκληρό, μακρύ σωρό. Οι απλές ταπετσαρίες είτε είναι κολλημένες στους τοίχους είτε είναι διακοσμημένες με διακοσμητικά υλικά με απομίμηση φυσικών υλικών.

Ασυμμετρία, ως μία από τις αρχές

Η ασυμμετρία είναι ουσιαστικά έλλειψη συμμετρίας, αλλά όχι έλλειψη ισορροπίας. Στον κόσμο δεν υπάρχει ούτε ένα απολύτως συμμετρικό πρόσωπο, σώμα ενός ανθρώπου ή ζώου. Σύμφωνα με τη γενικά αποδεκτή παρεξήγηση, ένα άτομο πρέπει να αγωνιστεί για συμμετρία, που ενσωματώνει το ιδανικό.Όλοι γνωρίζουμε όμως ότι δεν υπάρχει τίποτα ιδανικό και η επιθυμία για ουτοπία μετατρέπεται σε ένα κουραστικό δρόμο χωρίς τέλος. Επομένως, όταν μιλάμε για ασυμμετρία, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στη φυσική της φυσικότητα, η οποία ταιριάζει όμορφα στην μινιμαλιστική εικόνα του κόσμου.

Η αρχή της ασυμμετρίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο στη διάταξη στοιχείων επίπλων όσο και σε μικρές λεπτομέρειες.

Στη δεύτερη περίπτωση, υπάρχει πολύ περισσότερο περιθώριο: τα μικρά πράγματα στα χέρια του πλοιάρχου γίνονται τα τελικά πινελιά στα χέρια του καλλιτέχνη, χωρίς τα οποία η εικόνα θα χάσει την ατμόσφαιρά της.

Διαχρονικά

Ο τρελός ρυθμός της ζωής ενός σύγχρονου ανθρώπου, η συνεχής τρεμοπαίζει μικρών λεπτομερειών, φανταχτερά διαφημιστικά μηνύματα, χρώματα νέον, πολυτέλεια εναλλασσόμενη με κακή γεύση - όλα αυτά εξαντλούνται και ενοχλούν. Ως εκ τούτου, ο μινιμαλισμός έχει γίνει μια ιδανική επιλογή σχεδιασμού για όσους θέλουν να έρθουν σπίτι και να χαλαρώσουν σε ένα απλό, κομψό περιβάλλον, έχοντας ηθική χαλάρωση. Ή έρθετε στη δουλειά, όπου μπορείτε να συγκεντρώσετε ήρεμα τις σκέψεις σας και να αρχίσετε να λύετε πολύπλοκα ζητήματα εργασίας.

Ο μινιμαλισμός έχει πάψει να είναι μόνο μια μοντέρνα τάση στο σχεδιασμό, έχει γίνει μια αντανάκλαση της κοσμοθεωρίας ενός ατόμου στην οποία βρίσκει αρμονία με τον χώρο που τον περιβάλλει και αποκαθιστά τη διανοητική ισορροπία. Έχει σταθερή ρίζα στη ζωή μας και στον πολιτισμό μας. Και τώρα είναι σιγά σιγά αλλά σίγουρα κερδίζει δημοτικότητα. Από την έναρξή του, αυτό το στυλ έχει καθιερωθεί ως παράδειγμα κομψότητας που δεν ανέχεται κιτς ή υπερβολές. Μέχρι σήμερα, αυτό το όμορφο και συνοπτικό ύφος παραμένει εκτός της μόδας και του χρόνου, διατηρώντας το καθεστώς του αιώνιου.