Σοβιετικός στιλ στο εσωτερικό +75 φωτογραφικά παραδείγματα
Η στάση των συγχρόνων στο εσωτερικό της σοβιετικής εποχής δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ξεκάθαρη. Υπάρχουν διαμερίσματα με μπουφέδες, πολυθρόνες, λαμπτήρες δαπέδου της περιόδου της ΕΣΣΔ. Σε μερικούς προκαλούν απόρριψη, σε άλλα ζεστά νοσταλγικά συναισθήματα.
Ανεξάρτητα από το πώς αξιολογείτε το σοβιετικό εσωτερικό - αυτό είναι ένα μαζικό, πολύπλευρο παρελθόν. Η αισθητική του είναι απαραίτητη για μια σωστή κρίση για το παρόν, καθώς τα σημερινά κτίρια και σχεδιασμός θα αξιολογηθούν μετά από πενήντα χρόνια, με την ίδια αναπόφευκτη κριτική, την επιθυμία να αναδείξουμε όλα τα χαρακτηριστικά στα σκουπίδια ή τον θαυμασμό, την επιθυμία διατήρησης, αποκατάστασης ή τουλάχιστον στυλιζαρίσματος ...
Ιστορία και χαρακτηριστικά του σοβιετικού εσωτερικού
Την αυγή της σοβιετικής εξουσίας, το επάγγελμα του σχεδιαστή δεν υπήρχε. Οι αρχιτέκτονες της εποχής ήταν υπό την πίεση των δογμάτων και των σχεδίων και η έννοια του σχεδίου ζωγραφίστηκε με δύο χρώματα: καπιταλιστική και σοσιαλιστική. Το πρώτο ήταν μια απολύτως αρνητική στάση.
Ακόμα και υιοθετώντας τη Δυτική Στυλιστικότητα, τις αναλογίες και τις μορφές, προσαρμόστηκαν στην επαναστατική κουλτούρα εκείνων των χρόνων, γιατί οι εσωτερικοί χώροι δεν λάμπουν με την αισθητική, ήταν κάπως αδέξια, η βασική απαίτηση για χώρο και ντεκόρ ήταν η λειτουργικότητα και η καθαριότητα. Το κύριο μέλημα των «καλλιτεχνικών σχεδιαστών» κατευθύνθηκε στον τεχνικό εκσυγχρονισμό των προϊόντων, οι αισθητικές ανακαλύψεις ήρθαν αργότερα.
Μέσα στα 60-80. ένα σύστημα σχεδιαστικών οργανώσεων που αναπτύχθηκε και προώθησε την προώθηση και ανάπτυξη αυτής της σφαίρας, η οποία αργότερα έγινε ένα ισχυρό ανταγωνιστικό σχολείο μεταξύ άλλων στον παγκόσμιο πολιτισμό.
Το εσωτερικό των πρώτων δεκαετιών της ένωσης
Μετά την επανάσταση, οι "αστικές" φωλιές εγκαταστάθηκαν, οι μπουρνούζες και οι λευκοί φρουροί "συγκλονισμένοι", αίθουσες, τραπεζαρίες, καθίσματα καταργήθηκαν στα σοβιετικά κοινοτικά διαμερίσματα. Οι νέες αρχές άφησαν γραφεία μόνο για εκείνους που τους χρειάζονται για να εργαστούν - γιατροί, καθηγητές και υπεύθυνοι εργαζόμενοι του κόμματος.
Αριστοκρατικά παρκέ δάπεδα, επιχρυσωμένα πλαίσια, σκαλιστές καρέκλες δίπλα στα μονοπάτια του χωριού και τα σκαμνιά. Οι νέοι ιδιοκτήτες έκαναν γρήγορα το σύστημα αποχέτευσης και ύδρευσης ακατάλληλο. Η μπροστινή πόρτα είχε πολλά κουμπιά με τα επώνυμα, οι τοίχοι τουαλέτας διακοσμούσαν καθίσματα τουαλέτας, ανάλογα με τον αριθμό των οικογενειών που ζούσαν Η κοινόχρηστη κουζίνα καθαρίστηκε σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα. Κάθε ένας από τους ενοικιαστές είχε τις δικές του ιδέες για την καθαριότητα, έτσι οι κοινές περιοχές ήταν γεμάτες έντομα, μύκητες, και το περιβόητο θέμα της στέγασης άρχισε να κερδίζει δύναμη μόλις τότε.
Στις αρχές του εικοστού αιώνα, ο σχεδιασμός και η αρχιτεκτονική υπόκεινται στον κονστρουκτιβισμό, υπαγορεύοντας την επαναστατική συγκράτηση, την απόλυτη λογική,την πρακτικότητα στην γεωμετρία και τα χρώματα, αλλά τον πλούτο και τις ταραχές του εσωτερικού κόσμου.
40 εσωτερικό
Ο πόλεμος δεν επέτρεψε στον πληθυσμό της χώρας να σκεφτεί το στυλ του σπιτιού του. Πολλοί ευχαρίστησαν να έχουν μια κούνια στην καλύβα, στα απελευθερωμένα εδάφη ολόκληρες οικογένειες ζούσαν σε δωμάτια με ελάχιστα έπιπλα σπιτιού, και μερικές φορές μόνο σε dugouts. Αυτοί που επέστρεψαν στα μέσα της δεκαετίας από την εκκένωση ή από το μέτωπο δεν έκαναν πάντα τα διαμερίσματά τους κενά · οι περισσότερες οικογένειες ζούσαν σε κοινόχρηστα διαμερίσματα.
Δεν υπήρχαν ιδιαίτερες διακοσμήσεις, η διακόσμηση των δωματίων αποτελούταν από μεταλλικά κρεβάτια στο πλέγμα, μια ντουλάπα ετοιμοπαράδοτη, βιβλιοθήκη, ράφια βιβλίων, στρογγυλά τραπέζια καλυμμένα με τραπεζομάντιλο, ντουλάπι για πιάτα. Το δωμάτιο ήταν διακοσμημένο με δερμάτινο καναπέ με ράφι, καθρέφτη, επιτραπέζιο λαμπτήρα αναγνωρίσιμο από ταινίες σε μαζικό τραπέζι, με πράσινο αμπαζούρ.
Τα μοντέρνα υφάσματα της εποχής εκείνης ήταν παντόφλες δαντέλες σε όλες τις οριζόντιες επιφάνειες, χαλιά με ελάφια στον τοίχο δίπλα στο κρεβάτι, τούλι στα παράθυρα.
Το εσωτερικό των επιλεγμένων κατοικιών συμπληρώθηκε με τρόπαιο έπιπλα, ζωγραφική, χάλκινο. Το στοιχείο πολυτελείας ήταν ζωγραφισμένο κεραμικά, κρύσταλλα, χαλιά. Σε πολλά σπίτια, η «Αυτοκρατορία του Στάλιν» εντοπίστηκε σε χύτευση γυψοσανίδας, εντυπωσιακά δρύινα έπιπλα διακοσμημένα με σκαλισμένα στοιχεία.
Το εσωτερικό των 50-60s
Η προπαγάνδα των παραδοσιακών σοβιετικών αξιών δεν λειτούργησε μόνο στη λογοτεχνία και τη ζωγραφική. Οι φιλοδοξίες και η αυτοκρατορική εμβέλεια της ηγεσίας της χώρας της δεκαετίας του '50 αντικατοπτρίζονται σε νεοκλασικιστικά σπίτια υπό κατασκευή στους κεντρικούς δρόμους, με πυκνούς τοίχους, ψηλά ταβάνια, κατασκευασμένα από καλά υλικά. Δομές όπως η Μόσχα, με όλες τις επικοινωνίες, ευρύχωρα δωμάτια, συμπεριλαμβανομένων των υπηρέτρων, βρίσκονται σε πολλές πόλεις.
Εσωτερικές αποφάσεις των διαμερισμάτων εξαρτάται από το καθεστώς των ιδιοκτητών. Στο πάτωμα - παρκέ ή σανίδα, τοίχοι με ταπετσαρία, στο ταβάνι - αμπαζούρ ή πολυέλαιος με επίπεδα "κρεμασμένα", ανάλογα με το εισόδημα της οικογένειας.Σε μερικές οικογένειες, εκτός από το γραμμόφωνο, εμφανίστηκε μια τηλεόραση, την οποία όλοι οι γείτονες ήρθαν να παρακολουθήσουν. Το τσάι με στεγνωτήρια ήταν μεθυσμένο πίσω από ένα samovar, ενώ μόνο ένα επιλεγμένο τηλέφωνο ήταν διαθέσιμο.
Η αρχή της δεκαετίας του '60 είναι η εποχή της ατομικής στέγασης. Τα μικροσκοπικά μοντέλα διαμερίσματα είναι σταδιακά γεμάτα με χρώμα, εθνικότητα, χίπηδες και μοντερνισμό έρχονται σε μόδα. Τα ραδιόφωνα, τα ραδιοφωνικά σύνολα εμφανίζονται, η τηλεόραση γίνεται το κέντρο της νυχτερινής έλξης.
Ένα δωμάτιο συνδυάζει τις λειτουργίες ενός υπνοδωματίου, καθιστικού και τραπεζαρίας, επίπλων, αντίστοιχα, ήταν ένας καναπές κατά τη διάρκεια της ημέρας, ένα κρεβάτι τη νύχτα, μια ντουλάπα ή ένα ντουλάπι που λειτουργούσε ως οριοθέτης του χώρου. Ακουστικά από ξύλο και κόντρα πλακέ προέκυψαν στο εσωτερικό, τα ψηλά πόδια τους έδωσαν ελαφρότητα, συλλογές γυαλικών και γυαλιού εμφανίστηκαν πίσω από γυάλινες προσόψεις. Τα πτυσσόμενα τραπέζια, τα έπιπλα κουζίνας ήταν δημοφιλή. Οι πολυθρόνες σε ξύλινα κουφώματα είχαν κάπως ασκητική εμφάνιση, αλλά η ποιότητα δεν ήταν κατώτερη από τους ξένους ομολόγους τους.
70 του εσωτερικού
Ένα τυπικό διαμέρισμα της δεκαετίας του 70 είναι η Μπρέζνιεβκα, μια πιο τέλεια εκδοχή του Χρουστσόφ, όπου το σαλόνι ήταν εξοπλισμένο με έναν καναπέ με ένα ζευγάρι πολυθρόνες, ένα τραπέζι του καφέ, ένα μπουφέ έδωσε τη θέση του σε έναν τοίχο. Φωνάζοντας τα εισαγόμενα ακουστικά και τα χαλιά, ξεπερνώντας πολλούς μήνες της ουράς, τα σύνολα κρυστάλλων έγιναν θέμα υπερηφάνειας, ο χορός στα μέρη συνοδεύτηκε από συνοδεία από μαγνητόφωνο καραμπίνας.
Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών έκανε την επισκευή των διαμερισμάτων με τα δικά τους χέρια. Οι σχεδιαστές εργάζονταν μόνο σε έπιπλα ή διακοσμητικά έργα τέχνης. Το εσωτερικό μιας ενιαίας κατοικίας βρισκόταν αποκλειστικά στη συνείδηση του ιδιοκτήτη, εξοπλισμένο σύμφωνα με τα γούστα και τις δυνατότητές του.
Τα έσοδα ήταν σημαντικά υψηλότερα από τη ζήτηση, γεγονός που εξηγεί τη γενική έλλειψη των πάντων: τρόφιμα, ρούχα, έπιπλα. Σε καμία περίπτωση η φτώχεια του σοβιετικού λαού δεν ήταν ο λόγος για τη μέτρια ζωή τους.
Χρώμα
Ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό του σοβιετικού σχεδιασμού ήταν ότι εξυπηρετούσε κυρίως τη βιομηχανική, δημόσια σφαίρα. Αξίζει να θυμηθείτε το μετρό, την ατμόσφαιρα πολιτιστικών κατοικιών ή κυβερνητικών κτιρίων. Τα τυπικά διαμερίσματα των απλών πολιτών διακρίνονταν από ένα συνηθισμένο ασβέστη με ανοιχτό παλέτα χρωμάτων.
Συχνά τα "πλαίσια" (μέρος του τοιχώματος έως το επίπεδο των ώμων) ήταν βαμμένα καταπιεστικά πράσινα ή μπλε. Το δάπεδο ήταν παραδοσιακά καφέ, με αποχρώσεις του κόκκινου ή του κόκκινου, το ανώτατο όριο ήταν λευκό, οι εσωτερικές πόρτες, τα θερμαντικά σώματα και τα πλαίσια παραθύρων μέσα ήταν καλυμμένα με λευκή βαφή πετρελαίου.
Όσοι επιθυμούν να κάνουν την κατοικία τους πιο άνετη, δημιουργούνται ξεχωριστά για να «βγουν έξω» τα μοντέρνα φωτεινά υφάσματα για τη διακόσμηση των ανοιγμάτων παραθύρων, ανεξάρτητα από το ράψιμο τραπεζομάντιλων, καλύμματα μαξιλαριών καναπέδων. Απουσία υψηλής ποιότητας ταπετσαρίας, πραγματοποίησαν ένα "αστείο" ασβέστη χρησιμοποιώντας στένσιλ και αυτοσχέδιες βαφές. Οι γείτονες μπορούσαν να πούμε πώς να ζωγραφίζουν την οροφή ή τους τοίχους με μία ηλεκτρική σκούπα "γαλακτώματος νερού", η οποία ήταν σκιασμένη με μπλε ή πράσινο. Αποδείχθηκε ότι ήταν πολύ πρακτική ομορφιά.
Χαλιά στο εσωτερικό των σοβιετικών διαμερισμάτων
Τα χαλιά βοήθησαν στην οικογενειακή ζωή να γίνει πιο αυτόνομη. Αρχικά ήταν ζωγραφισμένα, βελούδινα ελάφια και γάτες κοίταξαν από τους τοίχους. Στους πλουσιότερους χρόνους του Μπρέζνιεφ, κρεμασμένα μάλλινα χαλιά στους τοίχους, κάλυπταν το πάτωμα ακόμη και κάτω από έπιπλα. Αυτό το στοιχείο ήταν ένας δείκτης ευημερίας, ήταν γνωστό ως ένα καλό δώρο για τους νεόνυμφους, κληρονόμησε.
Τα προϊόντα από το Τουρκμενιστάν, το Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία είχαν κοκκινωπό-καστανό χρώμα. Παρόλο που, κατά την αγορά, κανείς δεν ήταν ιδιαίτερα επιβλαβής, αγόραζαν αυτό που "ρίχτηκε" αυτή τη στιγμή. Τα σαββατοκύριακα, τα ναυπηγεία ανακοινώθηκαν με χαρακτηριστικούς ήχους: οι ιδιοκτήτες ξεφορτώθηκαν τη σκόνη με τη βοήθεια κροτώνων. Το χειμώνα, περίμεναν την χιονόπτωση να κάνει ένα καθολικό καθαρισμό. Η αντίστροφη πλευρά των χαλιών που κρέμονται στον τοίχο ήταν τρίβεται με αρωματισμένο σαπούνι από ένα σκώρο που εκτιμούσε την φυσικότητα, αλλά ήταν εχθρός της μακροζωίας.
Χαρακτηριστικά των επίπλων
Δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε για ένα τέτοιο στυλ σε σχέση με τα σοβιετικά διαμερίσματα. Έχουν επιπλωθεί ανάλογα με τις ανάγκες. Ειδικά στις κουζίνες, θα μπορούσαμε συχνά να βρούμε αντικείμενα ακόμα προ-επαναστατικά. Βαρύ ντουλάπια, μπουφέδες μαζικά μετακόμισε στα σκουπίδια με την έλευση της εποχής των μικρών διαμερισμάτων.
Οι πρώτες δεκαετίες της σοβιετικής εξουσίας δεν χαρακτηρίστηκαν από μια ιδιαίτερη παρουσίαση των εσωτερικών χώρων. Εδώ συναντήσαμε διακοσμημένα αντικείμενα παλιάς λειτουργίας, ζωγραφισμένα έπιπλα artel, σπιτάκια και ράφια. Όλη αυτή η πολυμορφία βρισκόταν γύρω από την περίμετρο των δωματίων, το τραπέζι στο κέντρο.
Το σοβιετικό πλούσιο σπίτι ήταν επιπλωμένο με αντικείμενα από καπλαμά σε καπλαμά με το πνεύμα της art deco. Τα τυπικά "τετράγωνα" έπιπλα διαμερισμάτων μικρού μεγέθους έγιναν πολυλειτουργικά, περιείχαν ντουλάπα για λινά, πιάτα και βιβλία, συρταριέρα, γραμματέα. Ειδικά κομψά γυαλισμένα μπουφέδες με τελετουργικά σύνολα υπηρεσιών και κρύσταλλο. Ένας από τους τοίχους, ή τουλάχιστον ένα μέρος του, πλαισιώθηκε σε τόμους πλήρων έργων, το πιάνο. Ένα απαραίτητο χαρακτηριστικό ήταν ένα τραπέζι, ένα ρολόι στον τοίχο, φωτογραφίες πίσω από το ποτήρι του "τοίχου".
Σχεδιασμός ενός μοντέρνου διαμερίσματος σοβιετικού στυλ
Τώρα όλοι δεν επιδιώκουν να απαλλαγούν από την "αρχαία" βιβλιοθήκη ή το μπουφέ. Μετά από μια μικρή επισκευή, αυτά τα στοιχεία γίνονται και πάλι αντάξια στοιχεία του εσωτερικού. Οι απλές μορφές είναι και πάλι σε τάση και τα διατηρημένα στοιχεία του σοβιετικού ντεκόρ αυξάνουν την αξία του διαμερίσματος. Ακόμη και οι πεπεισμένοι μινιμαλιστές αφήνουν το γύψινο καλούπι στο ταβάνι, θα παίξει το ρόλο του ως ρετρό προφορά, και οι σοβιετικοί λαμπτήρες θα γίνουν τα πιο μοντέρνα αντικείμενα τέχνης.
Ένα σύγχρονο διαμέρισμα δεν πρέπει να επαναλαμβάνει το σοβιετικό στυλ σε όλες τις λεπτομέρειες. Η απλότητα και η συνοπτικότητα της κατάστασης θα αντικατοπτρίζουν αρκετά χαρακτηριστικά στοιχεία. Διαφορετικά, τα δωμάτια θα αναπνέουν μούσα, όχι άνεση.
Αίθουσα
Εάν το δάπεδο είναι "ψαροκόκαλο" παρκέ, αφήστε το να ξεθωριάσει ή να σπάσει σε κάποια σημεία, μπορεί να αποκατασταθεί. Η απόξεση θα κοστίσει πολύ φθηνότερα από τη νέα επίστρωση.Οι τοίχοι καλύπτονται με πολύχρωμες ταπετσαρίες, χαρακτηριστικές εκείνης της εποχής.
Μοντέρνα ταπετσαρία μιας παλιάς καρέκλας θα το μεταμορφώσει πέρα από την αναγνώριση, θα τονίσει τη συνέχεια της οικογένειας. Αυτά τα πράγματα συνδυάζονται πολύ καλά με τα μοντέρνα έπιπλα. Το τραπεζομάντιλο δαντέλας είναι λευκασμένο, τοποθετούνται λακωνικά μοντέρνα πιάτα.
Σε ένα δυναμικό εκλεκτικό εσωτερικό, ένα εξαιρετικό art deco ή ένα νέο κλασικό, η έμφαση θα δοθεί σε ένα vintage χαλί, δεν Ikea θα δώσει τόσο πολύ ενέργεια στο σπίτι. Το πράγμα της γιαγιάς θα τονίσει το σκανδιναβικό στυλ της χώρας, θα μαλακώσει το εσωτερικό της σοφίτας της πόλης.
Σπάνια ειδώλια από πορσελάνη, υπηρεσία τσαγιού του εργοστασίου πορσελάνης του Λένινγκραντ θα ολοκληρώσει το στυλ.
Υπνοδωμάτιο
Ένα καλό υπόβαθρο για τα σπάνια έπιπλα είναι ένας τοίχος αποφλοιωμένος σε τούβλο και επικαλυμμένος με ένα ειδικό βερνίκι, όπου τοποθετείται ένα κολάζ από οικογενειακές φωτογραφίες, σύγχρονες αφίσες, ένας καθρέφτης από τη συλλογή της γιαγιάς.
Στο στήθος των συρταριών και των κομοδίνακων επικαιροποιούν το στρώμα βερνικιού ή χρωματίζουν τα, οι λαβές στα συρτάρια και οι πόρτες αντικαθίστανται με καινούργιες. Ο παλιός τοίχος μετατρέπεται σε ντουλάπα, αφαιρώντας επιπλέον ράφια, αντικαθιστώντας τις πόρτες, κατασκευάζοντας κρεμάστρες. Ένα κάλυμμα με στολίδι ρίχνεται πάνω στο κρεβάτι.
Από το σοβιετικό χαλί, μπορείτε να φανταστείτε ένα είδος βάθρου που θα ματιά έξω από το κρεβάτι. Διάφορα τετράγωνα τεμαχισμένα από το ίδιο χαλί θα εκπληρώσουν το ρόλο ενός ακρωτηρίου για μια καρέκλα ή μια καρέκλα.
Η κουζίνα
Vintage στοιχεία είναι τα πιο κατάλληλα στην κουζίνα, όπου, χάρη σε αυτά, η άνεση στο σπίτι εμφανίζεται. Ένας εύκολος τρόπος για να αλλάξετε παλιά έπιπλα, οικιακές συσκευές είναι να τα βάψετε με έντονα χρώματα. Το κύριο πράγμα είναι να βεβαιωθείτε ότι το χρώμα βρίσκεται ομοιόμορφα.
Ξύλινες σοβιετικές καρέκλες ταιριάζουν στο εσωτερικό ζωγραφίζοντας σε πλούσια χρώματα. Φαίνονται καλά στο περιβάλλον της κουζίνας, αν υπάρχουν πολλά.
Το παλιό στοιχείο του παραθύρου ή του τοίχου μεταμορφώνεται εντελώς αντικαθιστώντας τις βερνικωμένες προσόψεις με βαμμένες ή κολλημένες με μια ειδική ταινία, έγχρωμη ταπετσαρία, διακοσμημένη με decoupage.
Τα ξύλινα σκαμνιά είναι επικαλυμμένα ή βαμμένα με τεχνική συνονθύλευμα.
Διάδρομος / διάδρομος
Τα μεσοπάτια από το παλιό τείχος μετατρέπονται σε πάγκο με συρτάρια για παπούτσια. Το στυλ θα υποστηρίζεται από θεματικές αφίσες εκστρατείας, αγαλματίδια από τη συλλογή της γιαγιάς κάπου κοντά στον καθρέφτη, μεγάλη φουκ, γλώσσα της πεθεράς σε μπανιέρα.
Στην ελεύθερη γωνία έβαζαν μια στυλιζαρισμένη κρεμάστρα με κέρατα και στα πόδια της υπήρχε μια βαλίτσα με αξιοσημείωτα αυτοκόλλητα από την εποχή της ΕΣΣΔ. Εάν το μέγεθος της εισόδου το επιτρέπει, θα οργανώσουν ένα είδος μουσείου εδώ, καταλαμβάνοντας τους τοίχους με φτερά και πορτρέτα ηγετών, και ένα ελεύθερο ράφι με κύπελλα που θυμίζουν προηγούμενα αθλητικά αρχεία.
Μπάνιο
Ένα υποχρεωτικό χαρακτηριστικό ενός ρετρό μπάνιο θα είναι μια οβάλ γραμματοσειρά στα πόδια. Φυσικά, δεν ακρυλικό, αλλά χαλκό ή ορείχαλκο, με ένα σταθερό πότισμα μπορεί.
Το τετράγωνο κεραμίδι, το οποίο περιβάλλει μόνο την περιοχή όπου υπάρχει επαφή με το νερό, φαίνεται χαριτωμένο και τακτοποιημένο σε αυτό το ύφος μικρού μεγέθους. Τα τείχη χωρίς κεραμίδια είναι επικολλημένα με ταπετσαρία ή μιμούνται την τοιχοποιία κλίνκερ, τα υδραυλικά είναι τεχνητά ηλικιωμένα.
Αυτό το δωμάτιο θα είναι πιο οικείο και άνετο με πολυεπίπεδο πολυελαίμονο στην οροφή, η χρήση καθρέφτη σε απλό ξύλινο πλαίσιο, φωτεινά υφάσματα και αντίκες θα προσθέσουν αυθεντικότητα.
Συμπέρασμα
Ο σοβιετικός χώρος ήταν μάλλον κλειστός, γεγονός που επηρέασε την αισθητική όλων των πολιτιστικών τάσεων. Αλλά οι παγκόσμιες ιδέες εξακολουθούν να διαπερνούν τους καλλιτέχνες, σε συνδυασμό με τα ταλέντα τους, έλαβαν νέα ανάπτυξη. Η ΕΣΣΔ παρήγαγε καλά έπιπλα, πιάτα και κεραμικά. Πολλά μοντέλα μπορούν να αναγνωριστούν ως έργα τέχνης, η εργονομία τους ήταν πολύ σκεπτόμενη.
Οι μοντέρνοι εσωτερικοί χώροι με απροσδόκητες αντίκες λειτουργούν στο πνεύμα του ρετρό φουτουριστικό, με στόχο το μέλλον, αλλά ταυτόχρονα είναι ωραία αποσπάσματα από το παρελθόν. Αναπνέουν εύκολα, ζουν άνετα χάρη σε ένα συνδυασμό νέων τάσεων και στοιχείων της παλιάς.
Το σοβιετικό εσωτερικό θα έχει ενδιαφέρον για όσους νοσταλγούν για το παρελθόν ή δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν σοβαρούς οικονομικούς πόρους για να παράσχουν ένα διαμέρισμα.
Ένα παρόμοιο στυλ διακρίνει κάθε δωμάτιο από την καθημερινή ζωή, γεμίζει με το συγκεκριμένο πνεύμα της χώρας, μια συγκεκριμένη οικογένεια.
Η στάση των συγχρόνων στο εσωτερικό της σοβιετικής εποχής δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ξεκάθαρη. Υπάρχουν διαμερίσματα με μπουφέδες, πολυθρόνες, λαμπτήρες δαπέδου της περιόδου της ΕΣΣΔ. Σε μερικούς προκαλούν απόρριψη, σε άλλα ζεστά νοσταλγικά συναισθήματα.
Ανεξάρτητα από το πώς αξιολογείτε το σοβιετικό εσωτερικό - αυτό είναι ένα μαζικό, πολύπλευρο παρελθόν. Η αισθητική του είναι απαραίτητη για μια σωστή κρίση για το παρόν, καθώς τα σημερινά κτίρια και σχεδιασμός θα αξιολογηθούν μετά από πενήντα χρόνια, με την ίδια αναπόφευκτη κριτική, την επιθυμία να αναδείξουμε όλα τα χαρακτηριστικά στα σκουπίδια ή τον θαυμασμό, την επιθυμία διατήρησης, αποκατάστασης ή τουλάχιστον στυλιζαρίσματος ...
Περιεχόμενα
Ιστορία και χαρακτηριστικά του σοβιετικού εσωτερικού
Την αυγή της σοβιετικής εξουσίας, το επάγγελμα του σχεδιαστή δεν υπήρχε. Οι αρχιτέκτονες της εποχής ήταν υπό την πίεση των δογμάτων και των σχεδίων και η έννοια του σχεδίου ζωγραφίστηκε με δύο χρώματα: καπιταλιστική και σοσιαλιστική. Το πρώτο ήταν μια απολύτως αρνητική στάση.
Ακόμα και υιοθετώντας τη Δυτική Στυλιστικότητα, τις αναλογίες και τις μορφές, προσαρμόστηκαν στην επαναστατική κουλτούρα εκείνων των χρόνων, γιατί οι εσωτερικοί χώροι δεν λάμπουν με την αισθητική, ήταν κάπως αδέξια, η βασική απαίτηση για χώρο και ντεκόρ ήταν η λειτουργικότητα και η καθαριότητα. Το κύριο μέλημα των «καλλιτεχνικών σχεδιαστών» κατευθύνθηκε στον τεχνικό εκσυγχρονισμό των προϊόντων, οι αισθητικές ανακαλύψεις ήρθαν αργότερα.
Μέσα στα 60-80. ένα σύστημα σχεδιαστικών οργανώσεων που αναπτύχθηκε και προώθησε την προώθηση και ανάπτυξη αυτής της σφαίρας, η οποία αργότερα έγινε ένα ισχυρό ανταγωνιστικό σχολείο μεταξύ άλλων στον παγκόσμιο πολιτισμό.
Το εσωτερικό των πρώτων δεκαετιών της ένωσης
Μετά την επανάσταση, οι "αστικές" φωλιές εγκαταστάθηκαν, οι μπουρνούζες και οι λευκοί φρουροί "συγκλονισμένοι", αίθουσες, τραπεζαρίες, καθίσματα καταργήθηκαν στα σοβιετικά κοινοτικά διαμερίσματα. Οι νέες αρχές άφησαν γραφεία μόνο για εκείνους που τους χρειάζονται για να εργαστούν - γιατροί, καθηγητές και υπεύθυνοι εργαζόμενοι του κόμματος.
Αριστοκρατικά παρκέ δάπεδα, επιχρυσωμένα πλαίσια, σκαλιστές καρέκλες δίπλα στα μονοπάτια του χωριού και τα σκαμνιά. Οι νέοι ιδιοκτήτες έκαναν γρήγορα το σύστημα αποχέτευσης και ύδρευσης ακατάλληλο. Η μπροστινή πόρτα είχε πολλά κουμπιά με τα επώνυμα, οι τοίχοι τουαλέτας διακοσμούσαν καθίσματα τουαλέτας, ανάλογα με τον αριθμό των οικογενειών που ζούσαν Η κοινόχρηστη κουζίνα καθαρίστηκε σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα. Κάθε ένας από τους ενοικιαστές είχε τις δικές του ιδέες για την καθαριότητα, έτσι οι κοινές περιοχές ήταν γεμάτες έντομα, μύκητες, και το περιβόητο θέμα της στέγασης άρχισε να κερδίζει δύναμη μόλις τότε.
Στις αρχές του εικοστού αιώνα, ο σχεδιασμός και η αρχιτεκτονική υπόκεινται στον κονστρουκτιβισμό, υπαγορεύοντας την επαναστατική συγκράτηση, την απόλυτη λογική,την πρακτικότητα στην γεωμετρία και τα χρώματα, αλλά τον πλούτο και τις ταραχές του εσωτερικού κόσμου.
40 εσωτερικό
Ο πόλεμος δεν επέτρεψε στον πληθυσμό της χώρας να σκεφτεί το στυλ του σπιτιού του. Πολλοί ευχαρίστησαν να έχουν μια κούνια στην καλύβα, στα απελευθερωμένα εδάφη ολόκληρες οικογένειες ζούσαν σε δωμάτια με ελάχιστα έπιπλα σπιτιού, και μερικές φορές μόνο σε dugouts. Αυτοί που επέστρεψαν στα μέσα της δεκαετίας από την εκκένωση ή από το μέτωπο δεν έκαναν πάντα τα διαμερίσματά τους κενά · οι περισσότερες οικογένειες ζούσαν σε κοινόχρηστα διαμερίσματα.
Δεν υπήρχαν ιδιαίτερες διακοσμήσεις, η διακόσμηση των δωματίων αποτελούταν από μεταλλικά κρεβάτια στο πλέγμα, μια ντουλάπα ετοιμοπαράδοτη, βιβλιοθήκη, ράφια βιβλίων, στρογγυλά τραπέζια καλυμμένα με τραπεζομάντιλο, ντουλάπι για πιάτα. Το δωμάτιο ήταν διακοσμημένο με δερμάτινο καναπέ με ράφι, καθρέφτη, επιτραπέζιο λαμπτήρα αναγνωρίσιμο από ταινίες σε μαζικό τραπέζι, με πράσινο αμπαζούρ.
Τα μοντέρνα υφάσματα της εποχής εκείνης ήταν παντόφλες δαντέλες σε όλες τις οριζόντιες επιφάνειες, χαλιά με ελάφια στον τοίχο δίπλα στο κρεβάτι, τούλι στα παράθυρα.
Το εσωτερικό των επιλεγμένων κατοικιών συμπληρώθηκε με τρόπαιο έπιπλα, ζωγραφική, χάλκινο. Το στοιχείο πολυτελείας ήταν ζωγραφισμένο κεραμικά, κρύσταλλα, χαλιά. Σε πολλά σπίτια, η «Αυτοκρατορία του Στάλιν» εντοπίστηκε σε χύτευση γυψοσανίδας, εντυπωσιακά δρύινα έπιπλα διακοσμημένα με σκαλισμένα στοιχεία.
Το εσωτερικό των 50-60s
Η προπαγάνδα των παραδοσιακών σοβιετικών αξιών δεν λειτούργησε μόνο στη λογοτεχνία και τη ζωγραφική. Οι φιλοδοξίες και η αυτοκρατορική εμβέλεια της ηγεσίας της χώρας της δεκαετίας του '50 αντικατοπτρίζονται σε νεοκλασικιστικά σπίτια υπό κατασκευή στους κεντρικούς δρόμους, με πυκνούς τοίχους, ψηλά ταβάνια, κατασκευασμένα από καλά υλικά. Δομές όπως η Μόσχα, με όλες τις επικοινωνίες, ευρύχωρα δωμάτια, συμπεριλαμβανομένων των υπηρέτρων, βρίσκονται σε πολλές πόλεις.
Εσωτερικές αποφάσεις των διαμερισμάτων εξαρτάται από το καθεστώς των ιδιοκτητών. Στο πάτωμα - παρκέ ή σανίδα, τοίχοι με ταπετσαρία, στο ταβάνι - αμπαζούρ ή πολυέλαιος με επίπεδα "κρεμασμένα", ανάλογα με το εισόδημα της οικογένειας.Σε μερικές οικογένειες, εκτός από το γραμμόφωνο, εμφανίστηκε μια τηλεόραση, την οποία όλοι οι γείτονες ήρθαν να παρακολουθήσουν. Το τσάι με στεγνωτήρια ήταν μεθυσμένο πίσω από ένα samovar, ενώ μόνο ένα επιλεγμένο τηλέφωνο ήταν διαθέσιμο.
Η αρχή της δεκαετίας του '60 είναι η εποχή της ατομικής στέγασης. Τα μικροσκοπικά μοντέλα διαμερίσματα είναι σταδιακά γεμάτα με χρώμα, εθνικότητα, χίπηδες και μοντερνισμό έρχονται σε μόδα. Τα ραδιόφωνα, τα ραδιοφωνικά σύνολα εμφανίζονται, η τηλεόραση γίνεται το κέντρο της νυχτερινής έλξης.
Ένα δωμάτιο συνδυάζει τις λειτουργίες ενός υπνοδωματίου, καθιστικού και τραπεζαρίας, επίπλων, αντίστοιχα, ήταν ένας καναπές κατά τη διάρκεια της ημέρας, ένα κρεβάτι τη νύχτα, μια ντουλάπα ή ένα ντουλάπι που λειτουργούσε ως οριοθέτης του χώρου. Ακουστικά από ξύλο και κόντρα πλακέ προέκυψαν στο εσωτερικό, τα ψηλά πόδια τους έδωσαν ελαφρότητα, συλλογές γυαλικών και γυαλιού εμφανίστηκαν πίσω από γυάλινες προσόψεις. Τα πτυσσόμενα τραπέζια, τα έπιπλα κουζίνας ήταν δημοφιλή. Οι πολυθρόνες σε ξύλινα κουφώματα είχαν κάπως ασκητική εμφάνιση, αλλά η ποιότητα δεν ήταν κατώτερη από τους ξένους ομολόγους τους.
70 του εσωτερικού
Ένα τυπικό διαμέρισμα της δεκαετίας του 70 είναι η Μπρέζνιεβκα, μια πιο τέλεια εκδοχή του Χρουστσόφ, όπου το σαλόνι ήταν εξοπλισμένο με έναν καναπέ με ένα ζευγάρι πολυθρόνες, ένα τραπέζι του καφέ, ένα μπουφέ έδωσε τη θέση του σε έναν τοίχο. Φωνάζοντας τα εισαγόμενα ακουστικά και τα χαλιά, ξεπερνώντας πολλούς μήνες της ουράς, τα σύνολα κρυστάλλων έγιναν θέμα υπερηφάνειας, ο χορός στα μέρη συνοδεύτηκε από συνοδεία από μαγνητόφωνο καραμπίνας.
Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών έκανε την επισκευή των διαμερισμάτων με τα δικά τους χέρια. Οι σχεδιαστές εργάζονταν μόνο σε έπιπλα ή διακοσμητικά έργα τέχνης. Το εσωτερικό μιας ενιαίας κατοικίας βρισκόταν αποκλειστικά στη συνείδηση του ιδιοκτήτη, εξοπλισμένο σύμφωνα με τα γούστα και τις δυνατότητές του.
Τα έσοδα ήταν σημαντικά υψηλότερα από τη ζήτηση, γεγονός που εξηγεί τη γενική έλλειψη των πάντων: τρόφιμα, ρούχα, έπιπλα. Σε καμία περίπτωση η φτώχεια του σοβιετικού λαού δεν ήταν ο λόγος για τη μέτρια ζωή τους.
Χρώμα
Ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό του σοβιετικού σχεδιασμού ήταν ότι εξυπηρετούσε κυρίως τη βιομηχανική, δημόσια σφαίρα. Αξίζει να θυμηθείτε το μετρό, την ατμόσφαιρα πολιτιστικών κατοικιών ή κυβερνητικών κτιρίων. Τα τυπικά διαμερίσματα των απλών πολιτών διακρίνονταν από ένα συνηθισμένο ασβέστη με ανοιχτό παλέτα χρωμάτων.
Συχνά τα "πλαίσια" (μέρος του τοιχώματος έως το επίπεδο των ώμων) ήταν βαμμένα καταπιεστικά πράσινα ή μπλε. Το δάπεδο ήταν παραδοσιακά καφέ, με αποχρώσεις του κόκκινου ή του κόκκινου, το ανώτατο όριο ήταν λευκό, οι εσωτερικές πόρτες, τα θερμαντικά σώματα και τα πλαίσια παραθύρων μέσα ήταν καλυμμένα με λευκή βαφή πετρελαίου.
Όσοι επιθυμούν να κάνουν την κατοικία τους πιο άνετη, δημιουργούνται ξεχωριστά για να «βγουν έξω» τα μοντέρνα φωτεινά υφάσματα για τη διακόσμηση των ανοιγμάτων παραθύρων, ανεξάρτητα από το ράψιμο τραπεζομάντιλων, καλύμματα μαξιλαριών καναπέδων. Απουσία υψηλής ποιότητας ταπετσαρίας, πραγματοποίησαν ένα "αστείο" ασβέστη χρησιμοποιώντας στένσιλ και αυτοσχέδιες βαφές. Οι γείτονες μπορούσαν να πούμε πώς να ζωγραφίζουν την οροφή ή τους τοίχους με μία ηλεκτρική σκούπα "γαλακτώματος νερού", η οποία ήταν σκιασμένη με μπλε ή πράσινο. Αποδείχθηκε ότι ήταν πολύ πρακτική ομορφιά.
Χαλιά στο εσωτερικό των σοβιετικών διαμερισμάτων
Τα χαλιά βοήθησαν στην οικογενειακή ζωή να γίνει πιο αυτόνομη. Αρχικά ήταν ζωγραφισμένα, βελούδινα ελάφια και γάτες κοίταξαν από τους τοίχους. Στους πλουσιότερους χρόνους του Μπρέζνιεφ, κρεμασμένα μάλλινα χαλιά στους τοίχους, κάλυπταν το πάτωμα ακόμη και κάτω από έπιπλα. Αυτό το στοιχείο ήταν ένας δείκτης ευημερίας, ήταν γνωστό ως ένα καλό δώρο για τους νεόνυμφους, κληρονόμησε.
Τα προϊόντα από το Τουρκμενιστάν, το Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία είχαν κοκκινωπό-καστανό χρώμα. Παρόλο που, κατά την αγορά, κανείς δεν ήταν ιδιαίτερα επιβλαβής, αγόραζαν αυτό που "ρίχτηκε" αυτή τη στιγμή. Τα σαββατοκύριακα, τα ναυπηγεία ανακοινώθηκαν με χαρακτηριστικούς ήχους: οι ιδιοκτήτες ξεφορτώθηκαν τη σκόνη με τη βοήθεια κροτώνων. Το χειμώνα, περίμεναν την χιονόπτωση να κάνει ένα καθολικό καθαρισμό. Η αντίστροφη πλευρά των χαλιών που κρέμονται στον τοίχο ήταν τρίβεται με αρωματισμένο σαπούνι από ένα σκώρο που εκτιμούσε την φυσικότητα, αλλά ήταν εχθρός της μακροζωίας.
Χαρακτηριστικά των επίπλων
Δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε για ένα τέτοιο στυλ σε σχέση με τα σοβιετικά διαμερίσματα. Έχουν επιπλωθεί ανάλογα με τις ανάγκες. Ειδικά στις κουζίνες, θα μπορούσαμε συχνά να βρούμε αντικείμενα ακόμα προ-επαναστατικά. Βαρύ ντουλάπια, μπουφέδες μαζικά μετακόμισε στα σκουπίδια με την έλευση της εποχής των μικρών διαμερισμάτων.
Οι πρώτες δεκαετίες της σοβιετικής εξουσίας δεν χαρακτηρίστηκαν από μια ιδιαίτερη παρουσίαση των εσωτερικών χώρων. Εδώ συναντήσαμε διακοσμημένα αντικείμενα παλιάς λειτουργίας, ζωγραφισμένα έπιπλα artel, σπιτάκια και ράφια. Όλη αυτή η πολυμορφία βρισκόταν γύρω από την περίμετρο των δωματίων, το τραπέζι στο κέντρο.
Το σοβιετικό πλούσιο σπίτι ήταν επιπλωμένο με αντικείμενα από καπλαμά σε καπλαμά με το πνεύμα της art deco. Τα τυπικά "τετράγωνα" έπιπλα διαμερισμάτων μικρού μεγέθους έγιναν πολυλειτουργικά, περιείχαν ντουλάπα για λινά, πιάτα και βιβλία, συρταριέρα, γραμματέα. Ειδικά κομψά γυαλισμένα μπουφέδες με τελετουργικά σύνολα υπηρεσιών και κρύσταλλο. Ένας από τους τοίχους, ή τουλάχιστον ένα μέρος του, πλαισιώθηκε σε τόμους πλήρων έργων, το πιάνο. Ένα απαραίτητο χαρακτηριστικό ήταν ένα τραπέζι, ένα ρολόι στον τοίχο, φωτογραφίες πίσω από το ποτήρι του "τοίχου".
Σχεδιασμός ενός μοντέρνου διαμερίσματος σοβιετικού στυλ
Τώρα όλοι δεν επιδιώκουν να απαλλαγούν από την "αρχαία" βιβλιοθήκη ή το μπουφέ. Μετά από μια μικρή επισκευή, αυτά τα στοιχεία γίνονται και πάλι αντάξια στοιχεία του εσωτερικού. Οι απλές μορφές είναι και πάλι σε τάση και τα διατηρημένα στοιχεία του σοβιετικού ντεκόρ αυξάνουν την αξία του διαμερίσματος. Ακόμη και οι πεπεισμένοι μινιμαλιστές αφήνουν το γύψινο καλούπι στο ταβάνι, θα παίξει το ρόλο του ως ρετρό προφορά, και οι σοβιετικοί λαμπτήρες θα γίνουν τα πιο μοντέρνα αντικείμενα τέχνης.
Αίθουσα
Εάν το δάπεδο είναι "ψαροκόκαλο" παρκέ, αφήστε το να ξεθωριάσει ή να σπάσει σε κάποια σημεία, μπορεί να αποκατασταθεί. Η απόξεση θα κοστίσει πολύ φθηνότερα από τη νέα επίστρωση.Οι τοίχοι καλύπτονται με πολύχρωμες ταπετσαρίες, χαρακτηριστικές εκείνης της εποχής.
Μοντέρνα ταπετσαρία μιας παλιάς καρέκλας θα το μεταμορφώσει πέρα από την αναγνώριση, θα τονίσει τη συνέχεια της οικογένειας. Αυτά τα πράγματα συνδυάζονται πολύ καλά με τα μοντέρνα έπιπλα. Το τραπεζομάντιλο δαντέλας είναι λευκασμένο, τοποθετούνται λακωνικά μοντέρνα πιάτα.
Σε ένα δυναμικό εκλεκτικό εσωτερικό, ένα εξαιρετικό art deco ή ένα νέο κλασικό, η έμφαση θα δοθεί σε ένα vintage χαλί, δεν Ikea θα δώσει τόσο πολύ ενέργεια στο σπίτι. Το πράγμα της γιαγιάς θα τονίσει το σκανδιναβικό στυλ της χώρας, θα μαλακώσει το εσωτερικό της σοφίτας της πόλης.
Σπάνια ειδώλια από πορσελάνη, υπηρεσία τσαγιού του εργοστασίου πορσελάνης του Λένινγκραντ θα ολοκληρώσει το στυλ.
Υπνοδωμάτιο
Ένα καλό υπόβαθρο για τα σπάνια έπιπλα είναι ένας τοίχος αποφλοιωμένος σε τούβλο και επικαλυμμένος με ένα ειδικό βερνίκι, όπου τοποθετείται ένα κολάζ από οικογενειακές φωτογραφίες, σύγχρονες αφίσες, ένας καθρέφτης από τη συλλογή της γιαγιάς.
Στο στήθος των συρταριών και των κομοδίνακων επικαιροποιούν το στρώμα βερνικιού ή χρωματίζουν τα, οι λαβές στα συρτάρια και οι πόρτες αντικαθίστανται με καινούργιες. Ο παλιός τοίχος μετατρέπεται σε ντουλάπα, αφαιρώντας επιπλέον ράφια, αντικαθιστώντας τις πόρτες, κατασκευάζοντας κρεμάστρες. Ένα κάλυμμα με στολίδι ρίχνεται πάνω στο κρεβάτι.
Από το σοβιετικό χαλί, μπορείτε να φανταστείτε ένα είδος βάθρου που θα ματιά έξω από το κρεβάτι. Διάφορα τετράγωνα τεμαχισμένα από το ίδιο χαλί θα εκπληρώσουν το ρόλο ενός ακρωτηρίου για μια καρέκλα ή μια καρέκλα.
Η κουζίνα
Vintage στοιχεία είναι τα πιο κατάλληλα στην κουζίνα, όπου, χάρη σε αυτά, η άνεση στο σπίτι εμφανίζεται. Ένας εύκολος τρόπος για να αλλάξετε παλιά έπιπλα, οικιακές συσκευές είναι να τα βάψετε με έντονα χρώματα. Το κύριο πράγμα είναι να βεβαιωθείτε ότι το χρώμα βρίσκεται ομοιόμορφα.
Ξύλινες σοβιετικές καρέκλες ταιριάζουν στο εσωτερικό ζωγραφίζοντας σε πλούσια χρώματα. Φαίνονται καλά στο περιβάλλον της κουζίνας, αν υπάρχουν πολλά.
Το παλιό στοιχείο του παραθύρου ή του τοίχου μεταμορφώνεται εντελώς αντικαθιστώντας τις βερνικωμένες προσόψεις με βαμμένες ή κολλημένες με μια ειδική ταινία, έγχρωμη ταπετσαρία, διακοσμημένη με decoupage.
Τα ξύλινα σκαμνιά είναι επικαλυμμένα ή βαμμένα με τεχνική συνονθύλευμα.
Διάδρομος / διάδρομος
Τα μεσοπάτια από το παλιό τείχος μετατρέπονται σε πάγκο με συρτάρια για παπούτσια. Το στυλ θα υποστηρίζεται από θεματικές αφίσες εκστρατείας, αγαλματίδια από τη συλλογή της γιαγιάς κάπου κοντά στον καθρέφτη, μεγάλη φουκ, γλώσσα της πεθεράς σε μπανιέρα.
Στην ελεύθερη γωνία έβαζαν μια στυλιζαρισμένη κρεμάστρα με κέρατα και στα πόδια της υπήρχε μια βαλίτσα με αξιοσημείωτα αυτοκόλλητα από την εποχή της ΕΣΣΔ. Εάν το μέγεθος της εισόδου το επιτρέπει, θα οργανώσουν ένα είδος μουσείου εδώ, καταλαμβάνοντας τους τοίχους με φτερά και πορτρέτα ηγετών, και ένα ελεύθερο ράφι με κύπελλα που θυμίζουν προηγούμενα αθλητικά αρχεία.
Μπάνιο
Ένα υποχρεωτικό χαρακτηριστικό ενός ρετρό μπάνιο θα είναι μια οβάλ γραμματοσειρά στα πόδια. Φυσικά, δεν ακρυλικό, αλλά χαλκό ή ορείχαλκο, με ένα σταθερό πότισμα μπορεί.
Το τετράγωνο κεραμίδι, το οποίο περιβάλλει μόνο την περιοχή όπου υπάρχει επαφή με το νερό, φαίνεται χαριτωμένο και τακτοποιημένο σε αυτό το ύφος μικρού μεγέθους. Τα τείχη χωρίς κεραμίδια είναι επικολλημένα με ταπετσαρία ή μιμούνται την τοιχοποιία κλίνκερ, τα υδραυλικά είναι τεχνητά ηλικιωμένα.
Αυτό το δωμάτιο θα είναι πιο οικείο και άνετο με πολυεπίπεδο πολυελαίμονο στην οροφή, η χρήση καθρέφτη σε απλό ξύλινο πλαίσιο, φωτεινά υφάσματα και αντίκες θα προσθέσουν αυθεντικότητα.
Συμπέρασμα
Ο σοβιετικός χώρος ήταν μάλλον κλειστός, γεγονός που επηρέασε την αισθητική όλων των πολιτιστικών τάσεων. Αλλά οι παγκόσμιες ιδέες εξακολουθούν να διαπερνούν τους καλλιτέχνες, σε συνδυασμό με τα ταλέντα τους, έλαβαν νέα ανάπτυξη. Η ΕΣΣΔ παρήγαγε καλά έπιπλα, πιάτα και κεραμικά. Πολλά μοντέλα μπορούν να αναγνωριστούν ως έργα τέχνης, η εργονομία τους ήταν πολύ σκεπτόμενη.
Οι μοντέρνοι εσωτερικοί χώροι με απροσδόκητες αντίκες λειτουργούν στο πνεύμα του ρετρό φουτουριστικό, με στόχο το μέλλον, αλλά ταυτόχρονα είναι ωραία αποσπάσματα από το παρελθόν. Αναπνέουν εύκολα, ζουν άνετα χάρη σε ένα συνδυασμό νέων τάσεων και στοιχείων της παλιάς.
Ένα παρόμοιο στυλ διακρίνει κάθε δωμάτιο από την καθημερινή ζωή, γεμίζει με το συγκεκριμένο πνεύμα της χώρας, μια συγκεκριμένη οικογένεια.