Wygląd deski podłogowej we wnętrzu zawdzięczamy niejakiemu Gustavowi Cherowi. Nawet jego dziadek, który mieszkał w szwedzkich lasach, miał słabość do tego materiału i zrobił z niego drzwi. Firma rodzinna została odziedziczona przez Gustava, który na początku ubiegłego wieku opracował unikalną technologię klejenia trzech warstw drewnianych lameli. Ta metoda umożliwiła uzyskanie drzwi o dużej wytrzymałości, które nie bały się żadnych zmian temperatury ani gwałtownych skoków wilgotności. Na początku II wojny światowej Gustav Cher opatentował tę technologię i rozszerzył jej produkcję, rozpoczynając produkcję „prefabrykowanych” podłóg. Po kilku dekadach jego firma sfinalizowała tę technikę, dodając do niej warstwę lakieru. Obecnie ten materiał (oprócz samego parkietu) ma nowego konkurenta - laminat. Jednak deska nadal utrzymuje wiodącą pozycję w sile.W opcji budżetowej podłogi pokryte są dywanem, linoleum, a luksusowe apartamenty zaczęto dekorować masowymi „warstwami”, które nie są gorsze od betonu pod względem trwałości.
Wszystkie powyższe materiały mogą jedynie imitować naturalny wzór drewna, który tradycyjnie zdobi powierzchnię deski parkietowej. Biorąc pod uwagę nowoczesną modę na wszystko, co naturalne i przyjazne dla środowiska, ta powłoka idealnie pasuje do kompozycji wnętrza. Zastanów się nad różnorodnością podłóg i oceń ich zalety i wady.
Nie należy mylić deski parkietowej z szeregiem drewna. W tym drugim przypadku stosuje się całe kawałki drewna. Deska jest „płatkowatą” konstrukcją, składającą się z trzech elementów, przy czym dolna jest najczęściej wykonana z niedrogich igieł, a górna z forniru cennych gatunków. Między nimi są bezpiecznie przymocowane klejem poliuretanowym, który jest nietoksyczny i nie reaguje na zmiany temperatury. Włókna drewniane z dwóch wewnętrznych warstw z reguły są do siebie prostopadłe. Oznacza to, że w dolnym segmencie są one umieszczone wzdłużnie, a na środku - poprzecznie. W ten sposób uzyskują dobrą wytrzymałość materiału i estetyczne piękno od „przedniej” strony. Grubość każdej warstwy nie przekracza 3,5-4 mm, a długość i szerokość jednego fragmentu może osiągnąć odpowiednio 250 cm i 25 cm.
Fragmenty są ze sobą połączone zgodnie z kluczową zasadą.Deska jest podzielona na trzy typy w zależności od liczby zdrewniałych „pasków” w jednym segmencie:
Pojedynczy pas
Doskonale imituje tablicę z drewna. Wizualnie powiększa pokój.
Dwukierunkowa
W tym przykładzie wykonania złudzenie tablicy drewna zostało utracone.
Trójdrożny
Naśladuje parkiet.
Deska parkietowa ma kilka zalet:
Przyjazność dla piękna i środowiska. Materiał jest całkowicie naturalny, nie emituje toksycznych substancji.
Stosunkowo niski koszt w porównaniu z parkietem. Kiedy na przykład właściciele chcą ozdobić podłogę drogim drewnem, zakup tablicy drewna będzie prawdziwym testem dla portfela. Deska parkietowa pozwala ograniczyć się tylko do górnej warstwy forniru, a wewnątrz można użyć igieł budżetowych.
Odporność na skrajne temperatury i skoki poziomu wilgotności. W rzeczywistości deskę parkietową można nawet wykorzystać do dekoracji łazienki lub kuchni, ale częste czyszczenie jest w stanie szybko „usunąć” połysk wierzchniej warstwy i nadać materiałowi nieestetyczny wygląd.
Płyta doskonale pochłania dźwięki, zapewniając wysokiej jakości izolację podłogi.
Materiał nie odkształca się, co często zdarza się w przypadku litego drewna, gdy zmienia się wilgotność.
Deska jest łatwiejsza do układania niż parkiet, więc montaż nie zajmuje dużo czasu.
Niestety materiał nie jest pozbawiony pewnych wad:
Powierzchnia jest dość wrażliwa na naprężenia mechaniczne. Chociaż deska parkietowa jest pokryta specjalną warstwą ochronną, łatwiej jest ją zarysować niż lite drewno i absolutnie głupio jest porównywać materiał według tego kryterium z masywną podłogą lub płytką ceramiczną.
Deska jest bardzo wrażliwa na agresywne chemikalia domowe, dlatego podczas czyszczenia podłóg należy starannie dobierać kompozycje.
Jeśli jakikolwiek obszar zostanie uszkodzony, cały fragment będzie musiał zostać wymieniony. W przeciwieństwie do parkietu deska nie może być poddawana cyklom, w których odsłonięta jest kolejna warstwa drewna. Po prostu usuwa warstwę porysowanego lakieru, który wymaga wymiany.
Kolejną zaletą będzie dość bogata kolorystyka, która ma deskę parkietową. Materiał jest prezentowany w różnych wariantach kolorystycznych: od szarej do bogatej czekolady.
Warstwa ochronna deski podłogowej wykonana jest z lakieru lub oleju. Pierwszy nadaje materiałowi połysk, a drugi sprawia, że powierzchnia jest matowa.
Odmiana drewna
Wierzchnia warstwa forniru wykonana jest z orzecha włoskiego, jabłka, wiśni, merbau, jesionu, buku, ciemnego i jasnego dębu, kempas, modrzewia, klonu i sosny górskiej, która jest ceniona wyżej niż jej zwykły krewny iglasty. Wybór warstwy wykończeniowej z drewna determinuje koszt materiału. Nowoczesne rynki oferują bardziej egzotyczne opcje: akację, bambus, dusię, zebrano, hewę, wiąz, oliwkę, moabi, wenge, eukaliptus, drzewo różane, teak, hikorę, sukupirę, yarrę, imbuię lub heban. Dwie dolne warstwy są tradycyjnie wykonane z niedrogich igieł (zwykle sosny). Ta metoda łączenia tarcicy może znacznie obniżyć koszt podłogi, której powierzchnia zdobi drzewo cennych gatunków.
Rozmiary desek parkietowych
Po prostu nie ma norm dotyczących rozmiarów desek parkietowych. Możesz jedynie podkreślić ograniczenia na dolnym i górnym pasku, które koniecznie „pasują” do kawałka materiału od producenta działającego w dobrej wierze:
Grubość płyty może wynosić od 7 do 22 mm. Im grubszy materiał, tym wyższa jest jego wytrzymałość.
Długość deski zwykle waha się między 100-250 cm.
Szerokość wynosi 13-25 cm, wąskie deski są zwykle jednopasmowe.
Im większe są fragmenty pod względem wymiarów, tym łatwiej jest je zamontować, ale trudniej jest ułożyć je w oryginalny wzór.
Struktura i kolorystyka
Przed rozpoczęciem pracy z materiałem deski przyszłej deski muszą zostać poddane starannej selekcji (selekcji). Przeprowadza się go zgodnie z następującymi kryteriami: tekstura, kolor, obecność sęków, pęknięć lub bieli (górna warstwa drewna znajduje się bezpośrednio pod korą).W zależności od wyboru planszy jest on podzielony na trzy typy:
Rustykalny Listwy mogą różnić się kolorem. Na powierzchni występują „pęknięcia”, biel lub ślady sęków. Taka powłoka organicznie wpasowuje się we wnętrze wiejskiego domu lub domku. Nadaje się do linii stylów rustykalnych i etnicznych.
Natur. Listwy mają niewielkie różnice kolorystyczne. Wady w postaci sęków występują, ale w niewielkich ilościach.
Wybierz Powierzchnię takiej deski parkietowej można nazwać prawie idealną. Przy cięciach wyświetlany jest tylko obraz zdrewniały bez wad. Idealnie podobny zasięg do klasycznych wnętrz.
Jeśli chodzi o kolor, istnieje wiele odmian. Większość z nich to gradacja brązu - naturalny odcień drewna. Na przykład merbau ma nasycony prawie czerwony kolor. Orzech jest tylko kilka ton jaśniejszy. Odcień wenge jest głęboko bordowy i graniczy z fioletem. Heban ma ładną, kontrastującą fakturę, która łączy czerń i brąz. Klon, jesion, modrzew i brzoza mają jasnobrązowe odcienie. Powierzchnia zebrano ozdobiona jest ciemnymi i jasnobrązowymi paskami.
Metody stylizacji
Układanie deski parkietowej jest pod wieloma względami podobne do instalowania parkietu, tylko przy użyciu uproszczonej technologii. Niezależnie od sposobu montażu podłogi należy spełnić następujące warunki:
Powierzchnia podłogi musi być czysta i wolna od wad.
Jeśli deska parkietowa była zimna, jej temperatura powinna być równa temperaturze pokojowej.
Układanie można przeprowadzić dopiero po zakończeniu projektu roboczego.
Wilgotność w pomieszczeniu nie powinna przekraczać 60%.
Istnieją tylko trzy opcje układania w stos:
Pływający (suchy). Dzięki tej metodzie fragmenty są łączone za pomocą technologii cierniowo-rowkowej. Opcja instalacji jest uważana za najprostszą, ale zaleca się stosowanie jej tylko w przypadku płyt, których grubość nie przekracza 14 cm.
Klejenie między i między podłogami.Deski są połączone specjalną kompozycją, która zapewnia bardziej niezawodny zaczep. Powierzchnia podłogi powinna być idealnie płaska. Wśród braków odnotowano tylko trudności w naprawie lub wymianie pojedynczych fragmentów, które trudno oderwać. Metodę stosuje się w przypadku desek o grubości większej niż 14 cm.
Zastosowanie mechanicznych elementów złącznych. Deski są mocowane za pomocą wkrętów samogwintujących, które są wpuszczane w rowki pod pewnym kątem. Niektórzy używają gwoździ, ale takie mocowanie będzie mniej niezawodne. Technologia stosowana jest w przypadku płyt, których grubość przekracza 20 cm.
W tym ostatnim przypadku metoda ma zastosowanie do drewnianych szorstkich podłóg lub przy użyciu kłód, do których stosuje się w przypadku poważnych wad powierzchniowych. Aby przyciąć fragmenty podczas dopasowywania do pomieszczenia, użyj wyrzynarki lub piły o drobnych zębach.
Jodełkę
Styl w jodełkę jest uważany za klasyczną wersję, która zyskała przewagę w ciągu ostatnich 50 lat, jednak po okresie ciszy technologia znów stała się modna, zyskując drugi wiatr. Nie jest już związana z typowymi wnętrzami epoki radzieckiej. Fragmenty tworzą rzędy, w których każdy segment jest umieszczony względem sąsiedniego pod kątem 90 stopni. Jodełkę może być podwójna lub pojedyncza, prosta lub ukośna. W tym drugim przypadku stosuje się proste układanie, w 2 listwach lub od 1 do 3. Linia prosta może być również klasyczna, w 2 fragmentach lub o różnych długościach segmentów.
Dzięki grze światła poszczególne deski, nawet o tym samym odcieniu, będą postrzegane jako fragmenty o różnych fakturach.
Choinka drabinkowa lub „francuska”
„Drabina” lub francuska choinka różni się od zwykłej tylko stawami. Konwencjonalnie cały pokój można podzielić na paski o równej szerokości. Każdy z nich jest wypełniony listwami, które są umieszczone względem siebie równolegle, a względem następnego rzędu - pod kątem 90 stopni.Ten rodzaj układania nazywany jest „drabiną” z powodu uformowanych „stopni” między rzędami przechodzącymi przez całe pomieszczenie, jeśli spojrzy się na podłogę z góry.
Układanie pokładu
Instalacja pokładowa jest uważana za najłatwiejszą opcję instalacji. Rezultatem jest piękny i zwięzły rysunek, za pomocą którego można nawet dostosować postrzeganie pomieszczenia i wizualnie go poszerzyć lub zawęzić. Każdy kolejny rząd segmentów jest równoległy do poprzedniego. Stąd nazwa technologii, ponieważ jest to dokładnie opcja stosowana na pokładach statków. Jedynie przesunięcie fragmentów względem sąsiednich rzędów jest inne. Opcja rozproszenia lub losowe układanie w stosy nie implikuje dokładnych pomiarów, a segmenty można pozycjonować z różnymi przesunięciami. Najczęściej stylizacja występuje z przesunięciem o 1/3 lub 1/2. W tym drugim przypadku uzyskuje się efekt murowania. Układanie talii może być proste lub ukośne. Tutaj opcje różnią się tylko kątem (90 lub 45 stopni) między rzędami i ścianami.
W przypadku metody diagonalnej zużycie materiału zwykle wzrasta o około 15%.
Klapki kwadratowe lub klapki
„Klapki” lub układanie za pomocą kwadratów jest uważane za jeden z najłatwiejszych sposobów. W rzeczywistości jest to prymitywna „wiklina”, o której powiemy nieco później. Fragmenty są „zbłąkane” na kwadraty (zwykle 4-5 taktów). W każdym pojedynczym module paski są do siebie równoległe. Ułóż kwadraty, tak aby prowadnice ich fragmentów były ustawione pod kątem prostym do sąsiednich. Nie zaleca się rozkładania pasków na duże moduły, jeśli przykrywają podłogę w pomieszczeniu o skromnych wymiarach. Jest to równoważne z użyciem dużych wydruków w ciasnych przestrzeniach: wizualnie zagracają i zmniejszają przestrzeń.
Wiklinowy lub kosz
„Koszyk” w pełni zasługuje na swoją nazwę. Paski są rozbijane na moduły, których prowadnice są umieszczone względem siebie pod kątem prostym.Skomplikowanym rysunkiem jest użycie prostokątów. Wydaje się, że stają się pojedynczymi liniami, które okresowo się nakładają. Małe kwadratowe „puste przestrzenie” są koniecznie utworzone między modułami, które z reguły są wypełnione materiałem o doskonałej fakturze, aby podkreślić niezwykły wzór.
Podłogi modułowe
Parkiet modułowy to powierzchnia składana w kawałki, jak mozaika. Używaj desek z różnych gatunków drewna, różniących się fakturą i kolorem. Grzechem jest pokryć taką podłogę dywanem, ponieważ sama w sobie jest już stylową dekoracją. Podłogi modułowe nie nadają się do małych i ciasnych pomieszczeń.
Artystyczne
Jak mówią, nie ma ograniczeń co do perfekcji, a zamiast typowych opcji stylizacji możesz opracować własne, całkowicie podporządkowane wyobraźni projektanta. W niektórych przypadkach należy zastosować kombinację kilku rodzajów. Właściwie podobne rozwiązanie podczas podziału na strefy. W innych przypadkach dobrze znane opcje komplikują dodatkowe szczegóły, tworząc oryginalny, autorski wzór. Jeśli listwy są układane zbyt misternie, stosowanie różnych rodzajów drewna nie jest zalecane, ponieważ w rezultacie podłoga okaże się zbyt niezdarna i różnorodna. Nacisk powinien być położony na jedno: wzór lub teksturę.
Używanie parkietu na ścianach
Deska parkietowa służy nie tylko do poszycia podłogi. Ten rodzaj materiału wykończeniowego doskonale nadaje się również do dekoracji ścian. Rozwiązanie projektowe wygląda stylowo, pięknie i bardzo nietypowo. Schowaj deskę parkietową z reguły tylko obszary akcentujące. Fragmenty montuje się na kleju lub za pomocą mechanicznych elementów złącznych. Druga opcja jest idealna, jeśli na ścianach występują nierówności lub wady, które trudno naprawić za pomocą szpachli. Podczas montażu najpierw szyny są mocowane na powierzchni, której wysokość jest dostosowywana do pożądanej, a deska do parkietu jest już do nich przymocowana.Najczęściej stosuj rodzaj instalacji na pokładzie, ponieważ wygląda harmonijnie na każdej powierzchni.
Ściana „parkietowa” idealnie wtopi się w wiejski kraj - Prowansję (jeśli używasz jasnych odcieni drewna) w stylu ekologicznym. Może zastąpić cegiełkę, która stała się tradycyjna dla strychu, zaawansowanych technologii i skandynawskiego kierunku. Nie myl się, wierząc, że ta opcja „obniży koszty” wnętrza. Idealnie komponuje się nawet z drogimi wykończeniami modnych apartamentów.
Parkiet w salonie
Parkiet w salonie dobierany jest tak, aby pasował do koloru mebla. Zgodność z tym kryterium jest uważana za najważniejszą. Kombinację można przeprowadzić na podstawie kontrastu lub analogii. Pierwsza opcja jest wybierana do przestronnych salonów, w których takie połączenie nie zaszkodzi wizualnemu postrzeganiu wnętrza. W klasycznych salach plansza układana jest w jodełkę (zwykłą i francuską) lub w swobodny, artystyczny sposób. W przypadku motywów rustykalnych odpowiednia jest wersja pokładowa lub modułowa.
W sypialni
Deska parkietowa stosowana jest w klasycznych, skandynawskich, rustykalnych sypialniach. Właściwie podobne rozwiązanie dla domków, loftów, eko-stylu. Przyjemny w dotyku materiał o miękkiej fakturze eliminuje konieczność noszenia kapci rano, ponieważ przyjemnie jest chodzić po nim boso. Spokojne odcienie naturalnego drewna zachwycą wzrok i stworzą dodatkowy komfort w salonie. Do sypialni zaleca się wybór deski parkietowej, której górna warstwa wykonana jest z bielonego dębu, modrzewia, jesionu, klonu.
W kuchni
Deska parkietowa do kuchni nie jest uważana za najlepszą opcję. Jego użycie jest uzasadnione, jeśli cała podłoga w mieszkaniu jest już wykonana z tego materiału. Aby wybrać deskę parkietową, konieczna jest konsystencja zestawu słuchawkowego. Konieczne jest zamocowanie na powierzchni podłogi metodą „suchą”. Ponieważ najbardziej „niebezpieczne” strefy - szczyty trójkąta roboczego (w pobliżu kuchenki, zlewu i lodówki) nieuchronnie nadpisują i tracą swój „nadający się do sprzedaży” wygląd, z czasem będą musiały zostać zastąpione nowymi. Naprawę najłatwiej wykonać za pomocą „suchego” mocowania listew.Wybór deski parkietowej do kuchni powinien pochodzić wyłącznie od zaufanych producentów, aby jej wskaźniki wytrzymałości osiągnęły wartości maksymalne. Materiał niskiej jakości ulegnie pogorszeniu z powodu chronicznych zmian temperatury i wilgotności podczas gotowania.
W pokoju dziecinnym
W pokoju dziecięcym do dekoracji należy używać wyłącznie materiałów przyjaznych dla środowiska. Deska parkietowa pod tym względem jest idealna. Jednak w tym pomieszczeniu należy go również ułożyć metodą „suchą”. Niespokojne dziecko zawsze znajdzie sposób na zabrudzenie / zmoczenie powłoki, która w rezultacie może zostać beznadziejnie zepsuta. Deska parkietowa ma niski współczynnik „śliskości”, co znacznie zmniejszy ryzyko upadków i siniaków.
Wskazówki dotyczące pielęgnacji
Deska parkietowa jest uważana za bardzo kapryśną w pielęgnacji materiału. Na początku po ułożeniu na podłodze nie zaleca się skakania, biegania i wystawiania go na inne poważne obciążenia. Jeśli występuje zmiana układu z ruchem mebli, wówczas deska parkietowa jest pokryta grubym kartonem. Podłoga powinna być regularnie czyszczona odkurzaczem przy użyciu specjalnych miękkich dysz. Jeśli dom ma „szponiaste” zwierzaki, ich „paznokcie” będą musiały być systematycznie przycinane, aby wykluczyć możliwość zarysowania górnej warstwy. Czyszczenie na mokro powinno być wykonywane tylko miękką, lekko zwilżoną szmatką lub gąbką. W żadnym wypadku nie należy używać materiałów ściernych, w których znajdują się małe cząstki stałe. Takie substancje nieuchronnie zarysują górną warstwę deski podłogowej. Nie możesz chodzić po podłodze na piętach i nosić na niej piasku. Ich działanie jest podobne do związków ściernych. Do mycia podłóg zaleca się stosowanie specjalnych produktów zaprojektowanych specjalnie do pielęgnacji deski parkietowej. Meble mobilne należy kupić na specjalnych gumowanych kołach. Opcjonalnie możesz kupić specjalne filcowe podkładki, które są mocowane od dołu.
Wniosek
Deska parkietowa będzie godną ozdobą, tak jak drogie mieszkania i niedrogie wnętrza. Powłoka idealnie łączy optymalną cenę, estetyczne piękno i trwałość. Technologia opatentowana przez Gustava Cher pozostaje aktualna nawet po pół wieku. Możemy śmiało powiedzieć, że próba czasu minęła. Czy to nie jest główny wskaźnik jakości materiału wykończeniowego?
Wygląd deski podłogowej we wnętrzu zawdzięczamy niejakiemu Gustavowi Cherowi. Nawet jego dziadek, który mieszkał w szwedzkich lasach, miał słabość do tego materiału i zrobił z niego drzwi. Firma rodzinna została odziedziczona przez Gustava, który na początku ubiegłego wieku opracował unikalną technologię klejenia trzech warstw drewnianych lameli. Ta metoda umożliwiła uzyskanie drzwi o dużej wytrzymałości, które nie bały się żadnych zmian temperatury ani gwałtownych skoków wilgotności. Na początku II wojny światowej Gustav Cher opatentował tę technologię i rozszerzył jej produkcję, rozpoczynając produkcję „prefabrykowanych” podłóg. Po kilku dekadach jego firma sfinalizowała tę technikę, dodając do niej warstwę lakieru. Obecnie ten materiał (oprócz samego parkietu) ma nowego konkurenta - laminat. Jednak deska nadal utrzymuje wiodącą pozycję w sile.W opcji budżetowej podłogi pokryte są dywanem, linoleum, a luksusowe apartamenty zaczęto dekorować masowymi „warstwami”, które nie są gorsze od betonu pod względem trwałości.
Wszystkie powyższe materiały mogą jedynie imitować naturalny wzór drewna, który tradycyjnie zdobi powierzchnię deski parkietowej. Biorąc pod uwagę nowoczesną modę na wszystko, co naturalne i przyjazne dla środowiska, ta powłoka idealnie pasuje do kompozycji wnętrza. Zastanów się nad różnorodnością podłóg i oceń ich zalety i wady.
Spis treści
Plusy i minusy parkietu
Nie należy mylić deski parkietowej z szeregiem drewna. W tym drugim przypadku stosuje się całe kawałki drewna. Deska jest „płatkowatą” konstrukcją, składającą się z trzech elementów, przy czym dolna jest najczęściej wykonana z niedrogich igieł, a górna z forniru cennych gatunków. Między nimi są bezpiecznie przymocowane klejem poliuretanowym, który jest nietoksyczny i nie reaguje na zmiany temperatury. Włókna drewniane z dwóch wewnętrznych warstw z reguły są do siebie prostopadłe. Oznacza to, że w dolnym segmencie są one umieszczone wzdłużnie, a na środku - poprzecznie. W ten sposób uzyskują dobrą wytrzymałość materiału i estetyczne piękno od „przedniej” strony. Grubość każdej warstwy nie przekracza 3,5-4 mm, a długość i szerokość jednego fragmentu może osiągnąć odpowiednio 250 cm i 25 cm.
Fragmenty są ze sobą połączone zgodnie z kluczową zasadą.Deska jest podzielona na trzy typy w zależności od liczby zdrewniałych „pasków” w jednym segmencie:
Deska parkietowa ma kilka zalet:
Niestety materiał nie jest pozbawiony pewnych wad:
Kolejną zaletą będzie dość bogata kolorystyka, która ma deskę parkietową. Materiał jest prezentowany w różnych wariantach kolorystycznych: od szarej do bogatej czekolady.
Odmiana drewna
Wierzchnia warstwa forniru wykonana jest z orzecha włoskiego, jabłka, wiśni, merbau, jesionu, buku, ciemnego i jasnego dębu, kempas, modrzewia, klonu i sosny górskiej, która jest ceniona wyżej niż jej zwykły krewny iglasty. Wybór warstwy wykończeniowej z drewna determinuje koszt materiału. Nowoczesne rynki oferują bardziej egzotyczne opcje: akację, bambus, dusię, zebrano, hewę, wiąz, oliwkę, moabi, wenge, eukaliptus, drzewo różane, teak, hikorę, sukupirę, yarrę, imbuię lub heban. Dwie dolne warstwy są tradycyjnie wykonane z niedrogich igieł (zwykle sosny). Ta metoda łączenia tarcicy może znacznie obniżyć koszt podłogi, której powierzchnia zdobi drzewo cennych gatunków.
Rozmiary desek parkietowych
Po prostu nie ma norm dotyczących rozmiarów desek parkietowych. Możesz jedynie podkreślić ograniczenia na dolnym i górnym pasku, które koniecznie „pasują” do kawałka materiału od producenta działającego w dobrej wierze:
Struktura i kolorystyka
Przed rozpoczęciem pracy z materiałem deski przyszłej deski muszą zostać poddane starannej selekcji (selekcji). Przeprowadza się go zgodnie z następującymi kryteriami: tekstura, kolor, obecność sęków, pęknięć lub bieli (górna warstwa drewna znajduje się bezpośrednio pod korą).W zależności od wyboru planszy jest on podzielony na trzy typy:
Jeśli chodzi o kolor, istnieje wiele odmian. Większość z nich to gradacja brązu - naturalny odcień drewna. Na przykład merbau ma nasycony prawie czerwony kolor. Orzech jest tylko kilka ton jaśniejszy. Odcień wenge jest głęboko bordowy i graniczy z fioletem. Heban ma ładną, kontrastującą fakturę, która łączy czerń i brąz. Klon, jesion, modrzew i brzoza mają jasnobrązowe odcienie. Powierzchnia zebrano ozdobiona jest ciemnymi i jasnobrązowymi paskami.
Metody stylizacji
Układanie deski parkietowej jest pod wieloma względami podobne do instalowania parkietu, tylko przy użyciu uproszczonej technologii. Niezależnie od sposobu montażu podłogi należy spełnić następujące warunki:
Istnieją tylko trzy opcje układania w stos:
W tym ostatnim przypadku metoda ma zastosowanie do drewnianych szorstkich podłóg lub przy użyciu kłód, do których stosuje się w przypadku poważnych wad powierzchniowych. Aby przyciąć fragmenty podczas dopasowywania do pomieszczenia, użyj wyrzynarki lub piły o drobnych zębach.
Jodełkę
Styl w jodełkę jest uważany za klasyczną wersję, która zyskała przewagę w ciągu ostatnich 50 lat, jednak po okresie ciszy technologia znów stała się modna, zyskując drugi wiatr. Nie jest już związana z typowymi wnętrzami epoki radzieckiej. Fragmenty tworzą rzędy, w których każdy segment jest umieszczony względem sąsiedniego pod kątem 90 stopni. Jodełkę może być podwójna lub pojedyncza, prosta lub ukośna. W tym drugim przypadku stosuje się proste układanie, w 2 listwach lub od 1 do 3. Linia prosta może być również klasyczna, w 2 fragmentach lub o różnych długościach segmentów.
Choinka drabinkowa lub „francuska”
„Drabina” lub francuska choinka różni się od zwykłej tylko stawami. Konwencjonalnie cały pokój można podzielić na paski o równej szerokości. Każdy z nich jest wypełniony listwami, które są umieszczone względem siebie równolegle, a względem następnego rzędu - pod kątem 90 stopni.Ten rodzaj układania nazywany jest „drabiną” z powodu uformowanych „stopni” między rzędami przechodzącymi przez całe pomieszczenie, jeśli spojrzy się na podłogę z góry.
Układanie pokładu
Instalacja pokładowa jest uważana za najłatwiejszą opcję instalacji. Rezultatem jest piękny i zwięzły rysunek, za pomocą którego można nawet dostosować postrzeganie pomieszczenia i wizualnie go poszerzyć lub zawęzić. Każdy kolejny rząd segmentów jest równoległy do poprzedniego. Stąd nazwa technologii, ponieważ jest to dokładnie opcja stosowana na pokładach statków. Jedynie przesunięcie fragmentów względem sąsiednich rzędów jest inne. Opcja rozproszenia lub losowe układanie w stosy nie implikuje dokładnych pomiarów, a segmenty można pozycjonować z różnymi przesunięciami. Najczęściej stylizacja występuje z przesunięciem o 1/3 lub 1/2. W tym drugim przypadku uzyskuje się efekt murowania. Układanie talii może być proste lub ukośne. Tutaj opcje różnią się tylko kątem (90 lub 45 stopni) między rzędami i ścianami.
Klapki kwadratowe lub klapki
„Klapki” lub układanie za pomocą kwadratów jest uważane za jeden z najłatwiejszych sposobów. W rzeczywistości jest to prymitywna „wiklina”, o której powiemy nieco później. Fragmenty są „zbłąkane” na kwadraty (zwykle 4-5 taktów). W każdym pojedynczym module paski są do siebie równoległe. Ułóż kwadraty, tak aby prowadnice ich fragmentów były ustawione pod kątem prostym do sąsiednich. Nie zaleca się rozkładania pasków na duże moduły, jeśli przykrywają podłogę w pomieszczeniu o skromnych wymiarach. Jest to równoważne z użyciem dużych wydruków w ciasnych przestrzeniach: wizualnie zagracają i zmniejszają przestrzeń.
Wiklinowy lub kosz
„Koszyk” w pełni zasługuje na swoją nazwę. Paski są rozbijane na moduły, których prowadnice są umieszczone względem siebie pod kątem prostym.Skomplikowanym rysunkiem jest użycie prostokątów. Wydaje się, że stają się pojedynczymi liniami, które okresowo się nakładają. Małe kwadratowe „puste przestrzenie” są koniecznie utworzone między modułami, które z reguły są wypełnione materiałem o doskonałej fakturze, aby podkreślić niezwykły wzór.
Podłogi modułowe
Parkiet modułowy to powierzchnia składana w kawałki, jak mozaika. Używaj desek z różnych gatunków drewna, różniących się fakturą i kolorem. Grzechem jest pokryć taką podłogę dywanem, ponieważ sama w sobie jest już stylową dekoracją. Podłogi modułowe nie nadają się do małych i ciasnych pomieszczeń.
Artystyczne
Jak mówią, nie ma ograniczeń co do perfekcji, a zamiast typowych opcji stylizacji możesz opracować własne, całkowicie podporządkowane wyobraźni projektanta. W niektórych przypadkach należy zastosować kombinację kilku rodzajów. Właściwie podobne rozwiązanie podczas podziału na strefy. W innych przypadkach dobrze znane opcje komplikują dodatkowe szczegóły, tworząc oryginalny, autorski wzór. Jeśli listwy są układane zbyt misternie, stosowanie różnych rodzajów drewna nie jest zalecane, ponieważ w rezultacie podłoga okaże się zbyt niezdarna i różnorodna. Nacisk powinien być położony na jedno: wzór lub teksturę.
Używanie parkietu na ścianach
Deska parkietowa służy nie tylko do poszycia podłogi. Ten rodzaj materiału wykończeniowego doskonale nadaje się również do dekoracji ścian. Rozwiązanie projektowe wygląda stylowo, pięknie i bardzo nietypowo. Schowaj deskę parkietową z reguły tylko obszary akcentujące.
Fragmenty montuje się na kleju lub za pomocą mechanicznych elementów złącznych. Druga opcja jest idealna, jeśli na ścianach występują nierówności lub wady, które trudno naprawić za pomocą szpachli. Podczas montażu najpierw szyny są mocowane na powierzchni, której wysokość jest dostosowywana do pożądanej, a deska do parkietu jest już do nich przymocowana.Najczęściej stosuj rodzaj instalacji na pokładzie, ponieważ wygląda harmonijnie na każdej powierzchni.
Ściana „parkietowa” idealnie wtopi się w wiejski kraj - Prowansję (jeśli używasz jasnych odcieni drewna) w stylu ekologicznym. Może zastąpić cegiełkę, która stała się tradycyjna dla strychu, zaawansowanych technologii i skandynawskiego kierunku. Nie myl się, wierząc, że ta opcja „obniży koszty” wnętrza. Idealnie komponuje się nawet z drogimi wykończeniami modnych apartamentów.
Parkiet w salonie
Parkiet w salonie dobierany jest tak, aby pasował do koloru mebla. Zgodność z tym kryterium jest uważana za najważniejszą. Kombinację można przeprowadzić na podstawie kontrastu lub analogii. Pierwsza opcja jest wybierana do przestronnych salonów, w których takie połączenie nie zaszkodzi wizualnemu postrzeganiu wnętrza. W klasycznych salach plansza układana jest w jodełkę (zwykłą i francuską) lub w swobodny, artystyczny sposób. W przypadku motywów rustykalnych odpowiednia jest wersja pokładowa lub modułowa.
W sypialni
Deska parkietowa stosowana jest w klasycznych, skandynawskich, rustykalnych sypialniach. Właściwie podobne rozwiązanie dla domków, loftów, eko-stylu. Przyjemny w dotyku materiał o miękkiej fakturze eliminuje konieczność noszenia kapci rano, ponieważ przyjemnie jest chodzić po nim boso. Spokojne odcienie naturalnego drewna zachwycą wzrok i stworzą dodatkowy komfort w salonie. Do sypialni zaleca się wybór deski parkietowej, której górna warstwa wykonana jest z bielonego dębu, modrzewia, jesionu, klonu.
W kuchni
Deska parkietowa do kuchni nie jest uważana za najlepszą opcję. Jego użycie jest uzasadnione, jeśli cała podłoga w mieszkaniu jest już wykonana z tego materiału. Aby wybrać deskę parkietową, konieczna jest konsystencja zestawu słuchawkowego. Konieczne jest zamocowanie na powierzchni podłogi metodą „suchą”. Ponieważ najbardziej „niebezpieczne” strefy - szczyty trójkąta roboczego (w pobliżu kuchenki, zlewu i lodówki) nieuchronnie nadpisują i tracą swój „nadający się do sprzedaży” wygląd, z czasem będą musiały zostać zastąpione nowymi. Naprawę najłatwiej wykonać za pomocą „suchego” mocowania listew.Wybór deski parkietowej do kuchni powinien pochodzić wyłącznie od zaufanych producentów, aby jej wskaźniki wytrzymałości osiągnęły wartości maksymalne. Materiał niskiej jakości ulegnie pogorszeniu z powodu chronicznych zmian temperatury i wilgotności podczas gotowania.
W pokoju dziecinnym
W pokoju dziecięcym do dekoracji należy używać wyłącznie materiałów przyjaznych dla środowiska. Deska parkietowa pod tym względem jest idealna. Jednak w tym pomieszczeniu należy go również ułożyć metodą „suchą”. Niespokojne dziecko zawsze znajdzie sposób na zabrudzenie / zmoczenie powłoki, która w rezultacie może zostać beznadziejnie zepsuta. Deska parkietowa ma niski współczynnik „śliskości”, co znacznie zmniejszy ryzyko upadków i siniaków.
Wskazówki dotyczące pielęgnacji
Deska parkietowa jest uważana za bardzo kapryśną w pielęgnacji materiału. Na początku po ułożeniu na podłodze nie zaleca się skakania, biegania i wystawiania go na inne poważne obciążenia.
Jeśli występuje zmiana układu z ruchem mebli, wówczas deska parkietowa jest pokryta grubym kartonem. Podłoga powinna być regularnie czyszczona odkurzaczem przy użyciu specjalnych miękkich dysz. Jeśli dom ma „szponiaste” zwierzaki, ich „paznokcie” będą musiały być systematycznie przycinane, aby wykluczyć możliwość zarysowania górnej warstwy. Czyszczenie na mokro powinno być wykonywane tylko miękką, lekko zwilżoną szmatką lub gąbką. W żadnym wypadku nie należy używać materiałów ściernych, w których znajdują się małe cząstki stałe. Takie substancje nieuchronnie zarysują górną warstwę deski podłogowej. Nie możesz chodzić po podłodze na piętach i nosić na niej piasku. Ich działanie jest podobne do związków ściernych. Do mycia podłóg zaleca się stosowanie specjalnych produktów zaprojektowanych specjalnie do pielęgnacji deski parkietowej. Meble mobilne należy kupić na specjalnych gumowanych kołach. Opcjonalnie możesz kupić specjalne filcowe podkładki, które są mocowane od dołu.
Wniosek
Deska parkietowa będzie godną ozdobą, tak jak drogie mieszkania i niedrogie wnętrza. Powłoka idealnie łączy optymalną cenę, estetyczne piękno i trwałość. Technologia opatentowana przez Gustava Cher pozostaje aktualna nawet po pół wieku. Możemy śmiało powiedzieć, że próba czasu minęła. Czy to nie jest główny wskaźnik jakości materiału wykończeniowego?