Rzeźba w drewnie jest rodzajem sztuki dekoracyjnej i stosowanej, która kiedyś stała się powszechna i szczególnie popularna na terenach współczesnej Rosji. W prawie każdym regionie kraju ukształtowały się ich własne tradycje rzeźbienia, wzorów, postaci ludzi i zwierząt na powierzchniach drewnianych. Drewno ogólnie odnosi się do ulubionych materiałów narodu rosyjskiego. Być może „korzenie” tej miłości sięgają głęboko w historię i giną gdzieś w czasach pogańskich wierzeń, kiedy wszelkie naturalne przedmioty miały święte znaczenie, a drzewa były ogólnie uważane za „rodzaj”, to znaczy przodek istnienia, personifikację matki natury. Mimo to drewno jest naprawdę bardzo „ciepłym”, przytulnym, domowym materiałem, który jest również przyjazny dla środowiska. W chwili obecnej istnieje wiele sposobów obróbki drewna, ale tradycyjne rzeźbienie jest o krok ponad wszelkie techniki „przemysłowe”. Rzeźbione ozdoby, obrazy, figury, rzemieślnicy wkładają duszę w swoją pracę.Nie będziemy w stanie nauczyć, jak oddać część stworzonego produktu, ale przedstawimy podstawy pracy z drewnem, które przydadzą się początkującym rzeźbiarzom.
Drzewo można słusznie uznać za jeden z najstarszych materiałów używanych przez człowieka. Na początku ludzie zdali sobie sprawę, jak niedrogie i łatwe w obróbce drewno może być. Zaczęli przyciągać go wszędzie do budowy. Sztuka rzeźbienia jest ściśle spleciona z osobnym rodzajem architektury - architekturą drewnianą. Ludzie nigdy nie tłumili swoich wewnętrznych pragnień otaczania się pięknymi rzeczami. To pragnienie piękna często stało się impulsem do rozwoju sztuki w różnych kierunkach. Wątek nie był wyjątkiem. Jak zwykle wszystko, co najlepsze, leżało na ołtarzach dla bóstw, które były czczone w tamtych czasach. Shigirsky idol jest uważany za najstarszy przykład sztuki rzeźby w drewnie. Znaleziono go podczas wykopalisk w pobliżu Jekaterynburga. Produkt to figurycznie przycięty słupek z rysunkami tematycznymi na powierzchni. Według naukowców ten idol powstał w połowie VIII wieku. Filar został wykonany z modrzewia (wbrew powszechnemu nieporozumieniu na temat dębu). Oprócz idola Shigirsky'ego później znajdują się znaleziska ozdobione rzeźbionymi elementami, ale technika tych mistrzów była prymitywna i niegrzeczna. Współczesny człowiek woli nazwać je oryginalnymi niż pięknymi.Wpłynęło to na wpływ złych narzędzi używanych przez ówczesnych mistrzów.
A teraz zrobimy duży skok w prawie dziesięć stuleci i cofniemy się do XVI wieku, kiedy zaczęli pojawiać się pierwsi rzemieślnicy rzeźbiarzy. Z dziedziny obrzędów i pogaństwa rzeźby w drewnie stopniowo przechodziły do życia codziennego. Skąpe meble i drewniane przybory zaczęły dekorować dziwacznymi wzorami. Technika stała się bardziej elegancka dzięki rozszerzonemu zestawowi specjalnych narzędzi, z których zaczęli korzystać mistrzowie. Oprócz zwykłego drewna zastosowano nawet korzenie drzew i kłody (rodzaj wzrostu). Swoimi dziwnymi, nieregularnymi kształtami inspirowali abstrakcyjne skojarzenia i popychali rzeźbiarzy do tworzenia oryginalnych asymetrycznych artykułów gospodarstwa domowego. Artels masowo zdobione świątynie, katedry, pałace i domy zamożnych obywateli. Większość przyborów domowych (od skrzyń po łyżki) była ozdobiona dekoracyjnymi wzorami. Ponieważ nawet klasa średnia próbowała dekorować domy, pojawił się odrębny kierunek zwany rzeźbieniem w domu. Wiele próbek przetrwało do dziś. Większość z nich stała się oficjalnymi zabytkami sztuki. Równolegle z rzeźbieniem w domu pojawiła się bardziej złożona technika - wolumetryczna. Wytłaczane dekoracje wymagały od rzeźbiarzy wielkich umiejętności, ale wynik był tego wart. Skrzynie, krzesła, zabawki, podstawki, pierniki (podobne do tac), łyżki, tabakiery, szkatułki, zagłówki, listwy i okiennice zostały ozdobione rzeźbami. Chociaż kilkadziesiąt lat temu ta forma sztuki podupadła, stopniowo odradzają się tradycje starożytnej rosyjskiej rzeźby w drewnie. Nie na próżno mówią, że wszystko, co nowe, zostało po prostu dobrze zapomniane.
Rodzaje wątków
Rzeźba w drewnie jest podzielona na następujące podtypy i kierunki:
Wolumetryczny (rzeźbiarski). Obraz (omen) jest całkowicie lub częściowo oddzielony od tła. Technika ta jest podobna do płaskorzeźby.
Płaski blat.Obraz wyróżnia się na tle ze względu na pogłębienie tego ostatniego.
Szczelinowy (ażurowy). Odnosi się do techniki przelotowej. Tło w produktach zostało całkowicie usunięte. Wcześniej często były używane do projektowania ikon i obrazów jako ramek.
Konturowanie Jest uważany za jedną z najprostszych technik. Często używany przez początkujących do treningu praktycznego. Nić konturowa to wzór utworzony przez przecięcie płytkich linii. Jeśli porównamy ze sztuką rzeźby, to najbliższym analogiem tej techniki jest ankre lub cewkowatość.
Geometryczne Podobnie jak konturowanie, odnosi się do prostych technik, które potrafią nawet początkujący. Wzór składa się z różnych geometrycznych kształtów i ich przeplatania. Pomimo pozornej prostoty praca ze względu na grę światła jest przekształcona i wygląda bardzo pięknie.
Tłoczone Produkt praktycznie nie ma płaskiej płaszczyzny. Każdy element figury o różnych wysokościach stoi nad powierzchnią. Istnieją dwa podtypy nici: wysoka ulga i niska ulga. W pierwszym przypadku obraz wystaje prawie o połowę, aw drugim zaledwie kilka centymetrów.
Wschód Charakteryzuje się mnóstwem eleganckich ozdób uzyskanych przez skrzyżowanie prostych i zakrzywionych linii. Ponadto kwiaty często pojawiają się na rysunkach. Powyższe techniki są klasyfikowane jako podstawowe, ale lista nie jest do nich ograniczona. Znacznie rzadziej stosują techniki gwintowania z dopasowanym i miękkim tłem, pikantne cięcie.
Gdzie można zastosować
Rzeźba w drewnie jest szeroko stosowana w projektowaniu wnętrz i krajobrazu. Chociaż takie produkty są najbardziej zgodne z etnicznym rosyjskim stylem, piękna praca mistrza może organicznie zintegrować się ze skandynawskim, ekologicznym kierunkiem, eklektyzmem, Prowansją (ogólnie każdym rodzajem kraju), nowoczesnym, klasycznym, a nawet fuzją. We wnętrzu używają rzeźbionych artykułów gospodarstwa domowego (skrzynie, szkatułki, kałamarz, podstawki, elementy mebli) lub dekoracyjnych detali, które pełnią wyłącznie rolę dekoracyjną (gzymsy, malowidła na poszczególnych obszarach ścian, krawędzie łuków, drzwi).Aby zaprojektować zewnętrzną stronę domu i sąsiednich terytoriów, zakupiono altany, ławki, platformy, frontony, bramy i bramy, ogrodzenia wykonane techniką rzeźbienia w drewnie.
Wybór materiału do pracy
Wybierając drewno, należy zwrócić uwagę na trzy kryteria:
Waga Im cięższy blok lub deska, tym silniejszy jest gotowy produkt. Zasada ta dotyczy wszystkich rodzajów drewna.
Wilgotność Nie używaj surowego drewna do pracy. Wcześniej czy później wyschnie, a to obarczone jest odkształceniem materiału, co może wpłynąć na nić.
Ogólny stan Im więcej narośli, sęków i zdeformowanych włókien w pręcie, tym trudniej jest pracować z takim materiałem. Takie wady nie pozwalają mistrzowi przesuwać narzędzi we właściwym kierunku, ponieważ stale „potykają się” o przeszkody.
Jeśli rzeźbiarz jest przechowywany niezależnie w sąsiednim lesie, materiał musi zostać wysuszony. Wskazane jest przeprowadzenie tej procedury latem, ponieważ drzewo powinno leżeć na zewnątrz w ciągu 1-2 tygodni. Jeśli przedmiot ma imponujące wymiary, okres ten wydłuża się do 1-2 miesięcy. Nie pozostawiaj materiału na ulicy podczas „pory deszczowej”. Taka procedura nie będzie miała sensu, ponieważ przy wysokim poziomie wilgotności otoczenia woda z mikroporów nie zniknie. Po wyschnięciu ulicy drewno jest wprowadzane do domu, ale nie jest umieszczane obok urządzeń grzewczych. Pozostała wilgoć zostanie usunięta w ciągu tygodnia. W przypadku małych przedmiotów odpowiednia jest technologia trawienia. Wkłada się je do pojemnika z wodą, który jest podgrzewany i gotowany przez 2-3 godziny. Ta ekspresowa metoda pozwala szybko „wycisnąć” pozostałą wilgoć z mikroporów drewna. Po zabiegu ślepaki otrzymują „odpoczynek” w domu przez około tydzień.
Podstawowe narzędzia rzemieślnicze
Aby praca się kłóciła, niewiele umiejętności i umiejętności nie wystarcza, musisz także użyć narzędzi wysokiej jakości.Możliwe, że Nicolo Paganini kompensował swoje skrzypce za swoje umiejętności, grając na jednym strunie, ale ta legenda odnosi się do wyjątków od ogólnej zasady. Standardowa lista narzędzi rzeźbiarskich obejmuje:
Deska do rzeźbienia. Nakłada się na powierzchnię roboczą w celu ochrony przed uszkodzeniem. Jest stosowany tylko w przypadkach, gdy mistrz nie ma jeszcze stałego miejsca pracy.
Zestaw dłut. Te narzędzia stolarskie różnią się kształtem spiczastych stalowych końcówek, ale powiemy o nich później.
Noże Wraz z dłutami są one aktywnie wykorzystywane do cięcia wzorów. Istnieje kilka podgatunków noży, różniących się wyglądem i funkcjonalnością. Noże i noże-ościeżnice różnią się tylko kątem cięcia skośnego ostrza. Technika płaskiego rzeźbienia nie jest kompletna bez tego drugiego. Bogorodsky noże mają swoją nazwę na cześć regionu, w którym miejscowi rzemieślnicy aktywnie wykorzystali je do pracy na tradycyjnych zabawkach. Zwykle sprzedawany jako zestaw. Istnieje jeden podtyp tej różnorodności instrumentów - „Tatyanka”. Charakterystycznym elementem tych noży są wydłużone uchwyty. Pozwalają przenieść maksymalną siłę na narzędzie, za pomocą którego matryca naciska. Używany w tak zwanym „wątku mocy”.
Shtikhel. Na zewnątrz bardzo podobny do dłuta, ale ma charakterystyczny uchwyt w kształcie grzyba. Pozwala mistrzowi wyciąć najlepsze linie.
Spoilery Narzędzie jest zwykle używane do pracy ze łyżkami, jak sama nazwa wskazuje. Można go jednak użyć w innych technikach, jeśli konieczne jest wykonanie schludnej dziury w drzewie w utrudnieniu koła lub półkola. Jest to stalowa płytka na uchwycie. Na końcu jest albo w połowie zaokrąglony, albo zapętlony w pierścień.
Wzór Służy jako szablon do przeniesienia rysunku obrazu na przedmiot obrabiany.
Drut z nichromu.Służy tylko do wypalania poszczególnych elementów obrazu podczas drobnej pracy ze szczegółami. Wymaga środków ostrożności. Jeśli drut jest podgrzewany, łatwo przepala się przez górną cienką warstwę włókien drzewnych.
A teraz bardziej szczegółowo rozważamy odmiany dłut, które słusznie można uznać za główne narzędzie rzeźbiarza.
Rodzaje dłut
W zależności od właściwości ostrza i zakresu zastosowania dłuta są klasyfikowane do następujących typów:
Bezpośredni Mają płaskie ostrza. Narzędzie służy do wyrównywania niektórych obszarów przedmiotu obrabianego lub czyszczenia go na wstępnym etapie pracy.
„Kosyachki”. Kąt cięcia ich ostrzy waha się od 35 do 70 stopni. Szeroko stosowany w rzeźbieniach geometrycznych.
Klukarza. Są uważane za rodzaj półkolistych dłut. Służy do przetwarzania tła i wycinania dużych wypukłych kształtów. Mają zakrzywione ostrze zdalnie przypominające „kielich” płatka róży.
Narożniki (geysmusy). Ostrze w kształcie rynny pozostawia charakterystyczne „rowki” na obrabianym przedmiocie.
Półkolisty Z reguły dłuta te są używane do rzeźbienia trójwymiarowego, ale można je również stosować w technologii płaskorzeźby. Narzędzia różnią się promieniem gięcia i długością ostrza. Za ich pomocą powstają wklęsłe okręgi i linie, których głębokość reguluje się poprzez zmianę siły nacisku na dłuto.
Każdy mistrz w zestawie ma swoje ulubione narzędzia, z których najczęściej korzysta. Zwykle takie wzruszające przywiązanie rozwija się przez lata pracy, kiedy rzeźbiarz wypracował już swój indywidualny styl pracy. Dla początkujących pozostaje jedynie wypychanie się „wypukłościami” metodą prób i błędów aż do znalezienia idealnego narzędzia.
Środki ostrożności w pracy
Podczas cięcia drewna zawsze istnieje ryzyko uszkodzenia rąk rzemieślnika, a palce dla rzeźbiarzy są głównym narzędziem pracy.Wszystkie urządzenia są wystarczająco ostre i wystarczy jeden niezręczny ruch, aby odciąć skórę, a nawet całkowicie odciąć coś ważnego. Dlatego nie należy lekceważyć zasad bezpieczeństwa, które nie są tak trudne do przestrzegania:
Powierzchnia robocza musi być stabilna. Profesjonalni rzeźbiarze mają specjalne stoły warsztatowe do tych celów. Początkujący często pracują przy zwykłych stołach, które mogą się kołysać.
Musisz ciąć tylko na własną rękę. Mecze są podpalane według tej samej zasady.
Oświetlenie wewnętrzne powinno być skierowane na powierzchnię roboczą. Cienie nie powinny padać na stół. W przeciwnym razie będziesz musiał pracować bardzo blisko części, która jest obarczona uszkodzeniem nie tylko palców w przypadku nadmiaru.
Obrabiane przedmioty muszą być zabezpieczone specjalnymi łącznikami.
Podczas ostrzenia narzędzi należy używać okularów ochronnych. Po zakończeniu procesu nie można sprawdzić ostrości ostrza na palcach. Do tego nadaje się każdy niepotrzebny pasek.
Dokładność jest kluczem do sukcesu. Każde narzędzie powinno leżeć na swoim miejscu (najlepiej w specjalnych organizerach). W ten sposób mistrz wyeliminuje ryzyko spadnięcia dłuta lub noża na podłogę, a następnie uszkodzenia nóg. Konieczne jest również terminowe usuwanie wiórów z powierzchni roboczej. W przeciwnym razie może powstać nieodparta chęć zrobienia tego podczas procesu cięcia. Jeden niezręczny ruch podczas pracy z elektronarzędziami może doprowadzić do katastrofy.
Podczas pracy z elektronarzędziem zwróć uwagę na przewody. Nie możesz pozwolić im się zwijać, ponieważ w takich „piłkach” łatwo się pomylić.
Nie zaleca się również posiadania urządzeń grzewczych w pobliżu miejsca pracy, zapalania świec lub dymu. Wióry są łatwopalne, więc każdy kontakt z ogniem powinien być ograniczony.
Mistrzowska klasa rzeźbienia geometrycznego
Jak wspomniano powyżej, rzeźba geometryczna jest uważana za jedną z najprostszych, dlatego jest idealna do szkolenia początkujących mistrzów. Do pracy wymagany jest minimalny zestaw narzędzi. Podczas procesu cięcia liczy się tylko dokładność. Elementy obrazu muszą mieć wyraźną symetrię. Same obrazy składają się z powtarzających się stref, które tworzą jedną elegancką kompozycję.
Technologia i sekwencja nici geometrycznej
Rysunek w technice rzeźbienia geometrycznego oparty jest na różnych prostych kształtach: okręgach, trójkątach, kwadratach, prostokątach, trapezach i rombach, które uzupełniają się liniami prostymi i przerywanymi. W przeciwieństwie do błędów laika, gotowe kompozycje pozbawione są kanciastości i chamstwa. Gra światła i cienia podkreśla relief obrazu. Działki jako takie nie mają nici geometrycznej. Przekazuje nastrój i wyraźnie pokazuje umiejętności autora. Gotowy produkt może zadziwić złożonością i subtelnością pracy, a czasem jest zgodny z zasadami lakonizmu, który nie wpływa na jego postrzeganie. Bardzo często kompozycja kompozycji oparta jest na tradycyjnych rosyjskich ornamentach, które wcześniej uważano za „amulety” od sił zła. Proces pracy w technice rzeźbienia geometrycznego jest tradycyjnie podzielony na etapy:
Przygotowawczy Obejmuje wytwarzanie wykrojów (wykrojów) i zgrubne wyrównywanie ich powierzchni, tj. Usuwanie wad, wiórów i elementów odciążających.
Pracuj nad kompozycją za pomocą noży.
Ostatni etap. Końcowa obróbka przedmiotu: szlifowanie, impregnacja specjalnymi związkami, powlekanie lakierem lub farbą.
Po wyschnięciu rzeźbione rękodzieło można wykorzystać zgodnie z ich przeznaczeniem.
Niezbędne narzędzia
Aby pracować w technice rzeźbienia geometrycznego, potrzebujesz minimalnego zestawu narzędzi:
Ołówek, kompas i linijka (wzór) do dokładnego rysowania.
Dwa rodzaje noży: „warkocz” i „pióro” (rodzaj noża Matki Bożej).
Pierwszy rodzaj noża służy do cięcia prostych linii, które tworzą kanciaste kształty geometryczne, a drugi - do „rowków” z miękkimi zagięciami.
Utwórz szkic wzoru
Rzemieślnicy, którzy mają „pełną rękę”, nakładają wzory bezpośrednio na przedmiot za pomocą ołówka i kompasu, linijki. Dla początkujących lepiej jest najpierw narysować szkic na papierze lub użyć gotowych rysunków, które można łatwo znaleźć w Internecie. Wzory są drukowane, a następnie nakładane na blankiet i zakreślane wzdłuż konturu za pomocą bibuły. Gdy rysunek zostanie całkowicie przeniesiony na przedmiot obrabiany, możesz zacząć wycinać kompozycję.
Wytnij wzory
Musisz zacząć od delikatnych detali (kółka, płatki, gładkie linie). Do pracy użyj noża. Jest zaciśnięty w dłoni między dłonią a palcem wskazującym. Kciuk jest odłożony na bok i oparty o przedmiot obrabiany. Będzie służyć jako wsparcie. Wygięty palec wskazujący stanie się regulatorem nacisku na narzędzie i jego kąta. Głębokość „rowka” będzie zależeć od tego. Pamiętaj, że musisz wyciąć „z siebie”. Najpierw przetwarzana jest jedna część kompozycji (lewa lub prawa strona zależy od wiodącej ręki), a następnie półfabrykat jest odwracany, a druga część wzoru jest nadal cięta.
Teraz do gry na trójkątnych elementach wchodzi ościeżnica. To narzędzie jest obsługiwane inaczej. Jest zaciśnięty między palcem wskazującym a kciukiem, jak ołówek, ale na samym końcu pióra, bliżej ostrza. „Pięta” noża jest silnie wbijana w element obrabiany pod kątem 45 stopni, ale nie na samej krawędzi figury, ale z niewielkim wcięciem. Należy to zrobić, aby wycięcie miało „delikatne” krawędzie. „Rowki” z takim reliefem wyglądają ładniej. Krawędzie trójkątów powinny się zbiegać. Korzystając z tego samego algorytmu, pozostałe elementy obrazu są wycinane. Zużyte kawałki drewna powinny mieć postać piramid, a następnie praca zostanie wykonana poprawnie.
Podczas procesu cięcia można łatwo sprawdzić ostrość noża.Jeśli wiór jest ciągnięty przez ciągłą „taśmę”, to narzędzie jest dobrze naostrzone. Jeśli kruszy się i rozpada na kawałki, nóż nie nadaje się do cięcia. Nawet ostre narzędzia należy okresowo ostrzyć podczas pracy. Do tych celów stosuje się kawałek prawdziwej skóry, na który nakłada się niewielką ilość pasty polerskiej na bazie tlenku chromu.
Szlifowanie i impregnacja gotowego produktu
Aby wygładzić szorstkość krawędzi „rowków”, powierzchnię jednostki należy delikatnie przeszlifować papierem ściernym. Następnie produkt jest impregnowany specjalnym składem. Niektóre powłoki lakiernicze, ale większość mistrzów woli proces woskowania (mastyks woskowy) lub powlekanie powierzchni olejem. W takim przypadku statek zyska lekki, naturalny połysk. Zwykle używaj siemienia lnianego, mniszka lekarskiego, mięty pieprzowej, olejku z siedmiu ziół. Te same związki doskonale nadają się do moczenia potraw. Statek jest gęsto nasmarowany narzędziem, po czym olej jest „wcierany” w drewno. Teraz produkt powinien wyschnąć. Najlepiej jest umieścić go na ulicy, aby wyschł pod słońcem. Niektóre osoby umieszczają produkty w pobliżu akumulatora lub używają suszarki do włosów, aby przyspieszyć proces.
Mistrzowska klasa foremek do ciastek
Aby zrobić foremkę do ciastek, musisz najpierw przyciąć puste miejsce. Szerokość i długość półfabrykatu zależy od wielkości przyszłego wyrobu cukierniczego. Możesz skupić się na ogólnie przyjętych standardach i wypróbować zwykłe rocznicowe lub kawowe ciasteczka zakupione w sklepie. Jeśli chodzi o wybór drewna, do tych celów odpowiednie są modrzew, buk, dąb. Przedmiot jest wycinany z planszy za pomocą wyrzynarki. Następnie jest mocowany na powierzchni roboczej i przenoszony na wstępnie przygotowany obraz szkicu. Wszystkie szczegóły składu na ciasteczku powinny być odpowiednio wypukłe, tło nie musi być przetwarzane. Zestaw narzędzi do pracy różni się w zależności od jego złożoności.Aby wyciąć to było łatwiejsze, musisz wybrać obraz źródłowy, narysowany półtonami. Wtedy mistrz będzie łatwiej nawigować z głębokością cięcia elementów. W przypadku drukowanych ciasteczek często wybierane są napisy, bezpretensjonalne krajobrazy z drzewami i ptakami, zwierzętami, kompozycje kwiatowe, „bukiety” kłosów kukurydzy.
Pokrój talerze
Etykiety mają zazwyczaj nieregularny kształt. Kontury produktu podkreślają zagięcia liter, więc będziesz musiał majstrować przy obrabianym przedmiocie, wycinając nadmiar fragmentów w niektórych miejscach. Litery można narysować ręcznie za pomocą ołówka i linijki lub pobrać gotowy napis z Internetu. Tworzenie płyt jest bardzo proste, więc opcja ta jest idealna dla początkujących frezów. Do pracy wystarczy zestaw nóż-kosyachka i zestaw Bogorodsky Tatyanka. Po przycięciu płytkę miele się i powleka bejcą. Po wyschnięciu kompozycji wgłębienia są dodatkowo podkreślane drugą warstwą. Napisy na talerzach do kąpieli uzupełniają chmury, liście dębu lub brzozy, kadzi, umywalki z miotłami. Na ulicy używają pięknej, równej czcionki i schludnych loków wzdłuż konturu, ponieważ tutaj rysunki będą nieodpowiednie. W ten sam sposób możesz na przykład wykonać oryginalny znak dla sklepu handlowego lub hali piwnej.
Wniosek
Jeden wybitny rzeźbiarz powiedział kiedyś, że kompozycja jest najtrudniejsza w sztuce. Nie ma ogólnych zasad jego przygotowania. Możesz tylko zrozumieć algorytm konstruowania kompozycji i rozwinąć w sobie subtelny gust artystyczny, obserwując naturę. Nie ma nic lepszego niż naturalny system żywiołów. Ta rada dotyczy nie tylko rzeźbiarzy, architektów i artystów, ale także rzeźbiarzy w drewnie. Po pierwsze, podczas szkolenia początkujący używają gotowych rysunków do wypełnienia dłoni i zdobycia umiejętności niezbędnych do stworzenia wysokiej jakości pracy. Jednak w przyszłości każdy próbuje podjąć nieśmiałe kroki w dziedzinie artysty, gdzie jedna umiejętność nie wystarczy.Będziesz potrzebował umiejętności subtelnego odczuwania równowagi w opracowywanej przez lata kompozycji. Tylko ucząc się łączyć kunszt i artystyczny gust, rzeźbiarz ma prawo nazywać się mistrzem, który tworzy produkty „z duszą”.
Rzeźba w drewnie jest rodzajem sztuki dekoracyjnej i stosowanej, która kiedyś stała się powszechna i szczególnie popularna na terenach współczesnej Rosji. W prawie każdym regionie kraju ukształtowały się ich własne tradycje rzeźbienia, wzorów, postaci ludzi i zwierząt na powierzchniach drewnianych. Drewno ogólnie odnosi się do ulubionych materiałów narodu rosyjskiego. Być może „korzenie” tej miłości sięgają głęboko w historię i giną gdzieś w czasach pogańskich wierzeń, kiedy wszelkie naturalne przedmioty miały święte znaczenie, a drzewa były ogólnie uważane za „rodzaj”, to znaczy przodek istnienia, personifikację matki natury. Mimo to drewno jest naprawdę bardzo „ciepłym”, przytulnym, domowym materiałem, który jest również przyjazny dla środowiska. W chwili obecnej istnieje wiele sposobów obróbki drewna, ale tradycyjne rzeźbienie jest o krok ponad wszelkie techniki „przemysłowe”. Rzeźbione ozdoby, obrazy, figury, rzemieślnicy wkładają duszę w swoją pracę.Nie będziemy w stanie nauczyć, jak oddać część stworzonego produktu, ale przedstawimy podstawy pracy z drewnem, które przydadzą się początkującym rzeźbiarzom.
Spis treści
Historia pochodzenia i rozwoju
Drzewo można słusznie uznać za jeden z najstarszych materiałów używanych przez człowieka. Na początku ludzie zdali sobie sprawę, jak niedrogie i łatwe w obróbce drewno może być. Zaczęli przyciągać go wszędzie do budowy. Sztuka rzeźbienia jest ściśle spleciona z osobnym rodzajem architektury - architekturą drewnianą. Ludzie nigdy nie tłumili swoich wewnętrznych pragnień otaczania się pięknymi rzeczami. To pragnienie piękna często stało się impulsem do rozwoju sztuki w różnych kierunkach. Wątek nie był wyjątkiem. Jak zwykle wszystko, co najlepsze, leżało na ołtarzach dla bóstw, które były czczone w tamtych czasach. Shigirsky idol jest uważany za najstarszy przykład sztuki rzeźby w drewnie. Znaleziono go podczas wykopalisk w pobliżu Jekaterynburga. Produkt to figurycznie przycięty słupek z rysunkami tematycznymi na powierzchni. Według naukowców ten idol powstał w połowie VIII wieku. Filar został wykonany z modrzewia (wbrew powszechnemu nieporozumieniu na temat dębu). Oprócz idola Shigirsky'ego później znajdują się znaleziska ozdobione rzeźbionymi elementami, ale technika tych mistrzów była prymitywna i niegrzeczna. Współczesny człowiek woli nazwać je oryginalnymi niż pięknymi.Wpłynęło to na wpływ złych narzędzi używanych przez ówczesnych mistrzów.
A teraz zrobimy duży skok w prawie dziesięć stuleci i cofniemy się do XVI wieku, kiedy zaczęli pojawiać się pierwsi rzemieślnicy rzeźbiarzy. Z dziedziny obrzędów i pogaństwa rzeźby w drewnie stopniowo przechodziły do życia codziennego. Skąpe meble i drewniane przybory zaczęły dekorować dziwacznymi wzorami. Technika stała się bardziej elegancka dzięki rozszerzonemu zestawowi specjalnych narzędzi, z których zaczęli korzystać mistrzowie. Oprócz zwykłego drewna zastosowano nawet korzenie drzew i kłody (rodzaj wzrostu). Swoimi dziwnymi, nieregularnymi kształtami inspirowali abstrakcyjne skojarzenia i popychali rzeźbiarzy do tworzenia oryginalnych asymetrycznych artykułów gospodarstwa domowego. Artels masowo zdobione świątynie, katedry, pałace i domy zamożnych obywateli. Większość przyborów domowych (od skrzyń po łyżki) była ozdobiona dekoracyjnymi wzorami. Ponieważ nawet klasa średnia próbowała dekorować domy, pojawił się odrębny kierunek zwany rzeźbieniem w domu. Wiele próbek przetrwało do dziś. Większość z nich stała się oficjalnymi zabytkami sztuki. Równolegle z rzeźbieniem w domu pojawiła się bardziej złożona technika - wolumetryczna. Wytłaczane dekoracje wymagały od rzeźbiarzy wielkich umiejętności, ale wynik był tego wart. Skrzynie, krzesła, zabawki, podstawki, pierniki (podobne do tac), łyżki, tabakiery, szkatułki, zagłówki, listwy i okiennice zostały ozdobione rzeźbami. Chociaż kilkadziesiąt lat temu ta forma sztuki podupadła, stopniowo odradzają się tradycje starożytnej rosyjskiej rzeźby w drewnie. Nie na próżno mówią, że wszystko, co nowe, zostało po prostu dobrze zapomniane.
Rodzaje wątków
Rzeźba w drewnie jest podzielona na następujące podtypy i kierunki:
Powyższe techniki są klasyfikowane jako podstawowe, ale lista nie jest do nich ograniczona. Znacznie rzadziej stosują techniki gwintowania z dopasowanym i miękkim tłem, pikantne cięcie.
Gdzie można zastosować
Rzeźba w drewnie jest szeroko stosowana w projektowaniu wnętrz i krajobrazu. Chociaż takie produkty są najbardziej zgodne z etnicznym rosyjskim stylem, piękna praca mistrza może organicznie zintegrować się ze skandynawskim, ekologicznym kierunkiem, eklektyzmem, Prowansją (ogólnie każdym rodzajem kraju), nowoczesnym, klasycznym, a nawet fuzją. We wnętrzu używają rzeźbionych artykułów gospodarstwa domowego (skrzynie, szkatułki, kałamarz, podstawki, elementy mebli) lub dekoracyjnych detali, które pełnią wyłącznie rolę dekoracyjną (gzymsy, malowidła na poszczególnych obszarach ścian, krawędzie łuków, drzwi).Aby zaprojektować zewnętrzną stronę domu i sąsiednich terytoriów, zakupiono altany, ławki, platformy, frontony, bramy i bramy, ogrodzenia wykonane techniką rzeźbienia w drewnie.
Wybór materiału do pracy
Wybierając drewno, należy zwrócić uwagę na trzy kryteria:
Jeśli rzeźbiarz jest przechowywany niezależnie w sąsiednim lesie, materiał musi zostać wysuszony. Wskazane jest przeprowadzenie tej procedury latem, ponieważ drzewo powinno leżeć na zewnątrz w ciągu 1-2 tygodni. Jeśli przedmiot ma imponujące wymiary, okres ten wydłuża się do 1-2 miesięcy. Nie pozostawiaj materiału na ulicy podczas „pory deszczowej”. Taka procedura nie będzie miała sensu, ponieważ przy wysokim poziomie wilgotności otoczenia woda z mikroporów nie zniknie. Po wyschnięciu ulicy drewno jest wprowadzane do domu, ale nie jest umieszczane obok urządzeń grzewczych. Pozostała wilgoć zostanie usunięta w ciągu tygodnia. W przypadku małych przedmiotów odpowiednia jest technologia trawienia. Wkłada się je do pojemnika z wodą, który jest podgrzewany i gotowany przez 2-3 godziny. Ta ekspresowa metoda pozwala szybko „wycisnąć” pozostałą wilgoć z mikroporów drewna. Po zabiegu ślepaki otrzymują „odpoczynek” w domu przez około tydzień.
Podstawowe narzędzia rzemieślnicze
Aby praca się kłóciła, niewiele umiejętności i umiejętności nie wystarcza, musisz także użyć narzędzi wysokiej jakości.Możliwe, że Nicolo Paganini kompensował swoje skrzypce za swoje umiejętności, grając na jednym strunie, ale ta legenda odnosi się do wyjątków od ogólnej zasady. Standardowa lista narzędzi rzeźbiarskich obejmuje:
A teraz bardziej szczegółowo rozważamy odmiany dłut, które słusznie można uznać za główne narzędzie rzeźbiarza.
Rodzaje dłut
W zależności od właściwości ostrza i zakresu zastosowania dłuta są klasyfikowane do następujących typów:
Każdy mistrz w zestawie ma swoje ulubione narzędzia, z których najczęściej korzysta. Zwykle takie wzruszające przywiązanie rozwija się przez lata pracy, kiedy rzeźbiarz wypracował już swój indywidualny styl pracy. Dla początkujących pozostaje jedynie wypychanie się „wypukłościami” metodą prób i błędów aż do znalezienia idealnego narzędzia.
Środki ostrożności w pracy
Podczas cięcia drewna zawsze istnieje ryzyko uszkodzenia rąk rzemieślnika, a palce dla rzeźbiarzy są głównym narzędziem pracy.Wszystkie urządzenia są wystarczająco ostre i wystarczy jeden niezręczny ruch, aby odciąć skórę, a nawet całkowicie odciąć coś ważnego. Dlatego nie należy lekceważyć zasad bezpieczeństwa, które nie są tak trudne do przestrzegania:
Nie zaleca się również posiadania urządzeń grzewczych w pobliżu miejsca pracy, zapalania świec lub dymu. Wióry są łatwopalne, więc każdy kontakt z ogniem powinien być ograniczony.
Mistrzowska klasa rzeźbienia geometrycznego
Jak wspomniano powyżej, rzeźba geometryczna jest uważana za jedną z najprostszych, dlatego jest idealna do szkolenia początkujących mistrzów. Do pracy wymagany jest minimalny zestaw narzędzi. Podczas procesu cięcia liczy się tylko dokładność. Elementy obrazu muszą mieć wyraźną symetrię. Same obrazy składają się z powtarzających się stref, które tworzą jedną elegancką kompozycję.
Technologia i sekwencja nici geometrycznej
Rysunek w technice rzeźbienia geometrycznego oparty jest na różnych prostych kształtach: okręgach, trójkątach, kwadratach, prostokątach, trapezach i rombach, które uzupełniają się liniami prostymi i przerywanymi. W przeciwieństwie do błędów laika, gotowe kompozycje pozbawione są kanciastości i chamstwa. Gra światła i cienia podkreśla relief obrazu. Działki jako takie nie mają nici geometrycznej. Przekazuje nastrój i wyraźnie pokazuje umiejętności autora. Gotowy produkt może zadziwić złożonością i subtelnością pracy, a czasem jest zgodny z zasadami lakonizmu, który nie wpływa na jego postrzeganie. Bardzo często kompozycja kompozycji oparta jest na tradycyjnych rosyjskich ornamentach, które wcześniej uważano za „amulety” od sił zła. Proces pracy w technice rzeźbienia geometrycznego jest tradycyjnie podzielony na etapy:
Po wyschnięciu rzeźbione rękodzieło można wykorzystać zgodnie z ich przeznaczeniem.
Niezbędne narzędzia
Aby pracować w technice rzeźbienia geometrycznego, potrzebujesz minimalnego zestawu narzędzi:
Pierwszy rodzaj noża służy do cięcia prostych linii, które tworzą kanciaste kształty geometryczne, a drugi - do „rowków” z miękkimi zagięciami.
Utwórz szkic wzoru
Rzemieślnicy, którzy mają „pełną rękę”, nakładają wzory bezpośrednio na przedmiot za pomocą ołówka i kompasu, linijki. Dla początkujących lepiej jest najpierw narysować szkic na papierze lub użyć gotowych rysunków, które można łatwo znaleźć w Internecie. Wzory są drukowane, a następnie nakładane na blankiet i zakreślane wzdłuż konturu za pomocą bibuły. Gdy rysunek zostanie całkowicie przeniesiony na przedmiot obrabiany, możesz zacząć wycinać kompozycję.
Wytnij wzory
Musisz zacząć od delikatnych detali (kółka, płatki, gładkie linie). Do pracy użyj noża. Jest zaciśnięty w dłoni między dłonią a palcem wskazującym. Kciuk jest odłożony na bok i oparty o przedmiot obrabiany. Będzie służyć jako wsparcie. Wygięty palec wskazujący stanie się regulatorem nacisku na narzędzie i jego kąta. Głębokość „rowka” będzie zależeć od tego. Pamiętaj, że musisz wyciąć „z siebie”. Najpierw przetwarzana jest jedna część kompozycji (lewa lub prawa strona zależy od wiodącej ręki), a następnie półfabrykat jest odwracany, a druga część wzoru jest nadal cięta.
Teraz do gry na trójkątnych elementach wchodzi ościeżnica. To narzędzie jest obsługiwane inaczej. Jest zaciśnięty między palcem wskazującym a kciukiem, jak ołówek, ale na samym końcu pióra, bliżej ostrza. „Pięta” noża jest silnie wbijana w element obrabiany pod kątem 45 stopni, ale nie na samej krawędzi figury, ale z niewielkim wcięciem. Należy to zrobić, aby wycięcie miało „delikatne” krawędzie. „Rowki” z takim reliefem wyglądają ładniej. Krawędzie trójkątów powinny się zbiegać. Korzystając z tego samego algorytmu, pozostałe elementy obrazu są wycinane. Zużyte kawałki drewna powinny mieć postać piramid, a następnie praca zostanie wykonana poprawnie.
Szlifowanie i impregnacja gotowego produktu
Aby wygładzić szorstkość krawędzi „rowków”, powierzchnię jednostki należy delikatnie przeszlifować papierem ściernym. Następnie produkt jest impregnowany specjalnym składem. Niektóre powłoki lakiernicze, ale większość mistrzów woli proces woskowania (mastyks woskowy) lub powlekanie powierzchni olejem. W takim przypadku statek zyska lekki, naturalny połysk. Zwykle używaj siemienia lnianego, mniszka lekarskiego, mięty pieprzowej, olejku z siedmiu ziół. Te same związki doskonale nadają się do moczenia potraw. Statek jest gęsto nasmarowany narzędziem, po czym olej jest „wcierany” w drewno. Teraz produkt powinien wyschnąć. Najlepiej jest umieścić go na ulicy, aby wyschł pod słońcem. Niektóre osoby umieszczają produkty w pobliżu akumulatora lub używają suszarki do włosów, aby przyspieszyć proces.
Mistrzowska klasa foremek do ciastek
Aby zrobić foremkę do ciastek, musisz najpierw przyciąć puste miejsce. Szerokość i długość półfabrykatu zależy od wielkości przyszłego wyrobu cukierniczego. Możesz skupić się na ogólnie przyjętych standardach i wypróbować zwykłe rocznicowe lub kawowe ciasteczka zakupione w sklepie. Jeśli chodzi o wybór drewna, do tych celów odpowiednie są modrzew, buk, dąb. Przedmiot jest wycinany z planszy za pomocą wyrzynarki. Następnie jest mocowany na powierzchni roboczej i przenoszony na wstępnie przygotowany obraz szkicu. Wszystkie szczegóły składu na ciasteczku powinny być odpowiednio wypukłe, tło nie musi być przetwarzane. Zestaw narzędzi do pracy różni się w zależności od jego złożoności.Aby wyciąć to było łatwiejsze, musisz wybrać obraz źródłowy, narysowany półtonami. Wtedy mistrz będzie łatwiej nawigować z głębokością cięcia elementów. W przypadku drukowanych ciasteczek często wybierane są napisy, bezpretensjonalne krajobrazy z drzewami i ptakami, zwierzętami, kompozycje kwiatowe, „bukiety” kłosów kukurydzy.
Pokrój talerze
Etykiety mają zazwyczaj nieregularny kształt. Kontury produktu podkreślają zagięcia liter, więc będziesz musiał majstrować przy obrabianym przedmiocie, wycinając nadmiar fragmentów w niektórych miejscach. Litery można narysować ręcznie za pomocą ołówka i linijki lub pobrać gotowy napis z Internetu. Tworzenie płyt jest bardzo proste, więc opcja ta jest idealna dla początkujących frezów. Do pracy wystarczy zestaw nóż-kosyachka i zestaw Bogorodsky Tatyanka. Po przycięciu płytkę miele się i powleka bejcą. Po wyschnięciu kompozycji wgłębienia są dodatkowo podkreślane drugą warstwą. Napisy na talerzach do kąpieli uzupełniają chmury, liście dębu lub brzozy, kadzi, umywalki z miotłami. Na ulicy używają pięknej, równej czcionki i schludnych loków wzdłuż konturu, ponieważ tutaj rysunki będą nieodpowiednie. W ten sam sposób możesz na przykład wykonać oryginalny znak dla sklepu handlowego lub hali piwnej.
Wniosek
Jeden wybitny rzeźbiarz powiedział kiedyś, że kompozycja jest najtrudniejsza w sztuce. Nie ma ogólnych zasad jego przygotowania. Możesz tylko zrozumieć algorytm konstruowania kompozycji i rozwinąć w sobie subtelny gust artystyczny, obserwując naturę. Nie ma nic lepszego niż naturalny system żywiołów. Ta rada dotyczy nie tylko rzeźbiarzy, architektów i artystów, ale także rzeźbiarzy w drewnie. Po pierwsze, podczas szkolenia początkujący używają gotowych rysunków do wypełnienia dłoni i zdobycia umiejętności niezbędnych do stworzenia wysokiej jakości pracy. Jednak w przyszłości każdy próbuje podjąć nieśmiałe kroki w dziedzinie artysty, gdzie jedna umiejętność nie wystarczy.Będziesz potrzebował umiejętności subtelnego odczuwania równowagi w opracowywanej przez lata kompozycji. Tylko ucząc się łączyć kunszt i artystyczny gust, rzeźbiarz ma prawo nazywać się mistrzem, który tworzy produkty „z duszą”.