Przez długi czas mistyczna aureola otaczała rosyjską łaźnię. Tutaj nie tylko umyte, ale także boskie w święta. Łaźnia miała własną „odmianę” brownie - sztandar. Chociaż w tym miejscu ludzie zostali oczyszczeni z ziemi, uważano to za złe, nawet rzeczy stąd starały się nie wnosić do domu. Łaźnia zawsze stała na obrzeżach terenu. Wielu spowodowało, że to miejsce było złe, co starali się trzymać z dala od budynku mieszkalnego. W rzeczywistości wszystko było o wiele bardziej prozaiczne: nawet w tamtych czasach obowiązywały normy bezpieczeństwa pożarowego. Bunkier lub inny rodzaj drewnianej konstrukcji (kłody, tarcica), w której znajduje się piec okresowo topiony przez drewno, jest potencjalnym źródłem niebezpieczeństwa przypadkowego zapłonu. Nawet dziś tradycyjne rosyjskie łaźnie również starają się budować w pewnej odległości od prywatnych domów. Chociaż teraz istnieje wiele innych opcji prania i relaksu, para nadal trzyma gałąź palmową.Tego samego efektu terapeutycznego nie można uzyskać nawet w najnowocześniejszym jacuzzi lub prysznicu. Rozważ projekty kąpieli, metody zagospodarowania przestrzennego, opcje wyboru mebli i cechy projektowe.
Cały proces budowy wanny dzieli się na kilka ważnych etapów:
Przygotowanie Wybór miejsca. Tworzenie projektu ze szkicami, układami linii komunikacyjnych i wymiarami całego budynku, jego poszczególnych pomieszczeń, wysokości ścian.
Konstrukcja fundamentu, podłogi, ścian, dachu.
Przeprowadzanie prac wewnętrznych. Wybór sprzętu. Montaż pieca, prace wykończeniowe.
Aranżacja mebli, dekoracja pokoju.
Najtrudniejszy etap jest uważany za przygotowawczy. Jeśli źle jest wymyślić plan dalszych działań, to podczas pracy mogą pojawić się poważne problemy, które trzeba będzie rozwiązać i odciągnąć od budowy. Projekt można powierzyć profesjonalistom i uzyskać pod ręką gotową dokumentację. Najbardziej wytrwałe same opracowują projekt. Artykuł zawiera szereg wskazówek dla tej kategorii osób, które ułatwią im pracę i nie pominą ważnych aspektów.
O kwadracie
Jeśli chodzi o obszar, nie ma jednego standardu dla kąpieli. Każdy właściciel sam wybiera optymalną wielkość budynku, w zależności od potrzeb swojej rodziny i możliwości witryny. Na przykład w małych osiedlach, gdzie jabłko nie ma gdzie spaść, umieszczają mobilne sauny. W razie potrzeby można je przenosić po stronie. Średnio taka mała łaźnia może pomieścić nie więcej niż dwie osoby na raz. Jego powierzchnia może wynosić 2 x 2 m, 2 x 2,5 m, 2 x 3 m lub 3 x 3 m, 3 x 4 m.W obszarach, w których wciąż jest miejsce na stałą kąpiel, stawiają kompaktowe, małe opcje, składające się tylko z łaźni parowej, prysznica i małej werandy, która służy jako pokój relaksacyjny. Zazwyczaj wymiary takich budynków to 3x5 m, 3x6 m, 4x4 m, 4x5 mi 4x6 m. Wanny o powierzchni 4x8 lub 5x5 m są już uważane za dość duże i mogą pomieścić grupy 5 osób jednocześnie. To nie tylko łaźnie parowe, ale oddzielne domy z kilkoma pokojami, w których można odpocząć w towarzystwie.
Planowanie / podział na strefy
Ile pokoi będzie w budowie, należy ustalić na etapie projektowania. Układ wanny zależy bezpośrednio od jej powierzchni. Niektóre pokoje (szatnia, pomieszczenie gospodarcze) mogą zmieścić się na 1 m kw., Ale do strefy rekreacyjnej lub łaźni parowej potrzebujesz już miejsca. W dużych saunach przewidziano następujące przestrzenie wewnętrzne:
Mały hol wejściowy.
Garderoba lub oczekiwania. W wersjach kompaktowych są one połączone z korytarzem.
Szatnia
Łazienka: toaleta i prysznic. Czasami są one łączone z szatnią.
Łaźnia parowa Ten pokój jest uważany za główny.
Salon i chłodnia. Do tego czasem dodaje się mały aneks kuchenny w formie bufetu. Aby ochłodzić się w lecie, w pobliżu łaźni znajduje się altana lub dołączony jest do niej taras.
Dział mycia lub basen, czcionka. Dodatek ten można zabrać na zewnątrz łaźni na ulicę lub skorzystać ze stawu, rzeki, które znajdują się obok terenu.
Pomieszczenie gospodarcze. Pomieszczenia, w których ułożone są przybory do kąpieli i urządzenia czyszczące.
W komfortowych łaźniach, przymocowanych do luksusowych rezydencji lub osiedli, dodatkowo wyposaż pokoje do dobrego wypoczynku, który nie ogranicza się do spotkań przy stole. W takich pokojach może znajdować się sala bilardowa, kino domowe, miejsce na gry planszowe, a nawet parkiety taneczne.
Jeśli powierzchnia jednego piętra w łaźni dla lokalizacji wszystkich pokoi nie jest wystarczająca, warto rozważyć projekty budynków dwupiętrowych.Budżet oczywiście będzie musiał zostać zwiększony, ale jakość wypoczynku wzrośnie kilkakrotnie. Na drugim piętrze z reguły są wyposażone pokoje wypoczynkowe.
Z tarasem lub werandą
Wanny z werandami lub tarasami zapewnią firmie wspaniały wypoczynek na świeżym powietrzu, co jest szczególnie miłe po dusznej łaźni parowej, gdy chłodny powiew szybko schładza rozgrzane ciało. Główną zaletą tych obiektów jest możliwość ich aranżacji po zakończeniu głównej budowy. Werand i tarasów nie można nawet oznaczyć na oryginalnych rysunkach. Łatwo je zbudować po fakcie, gdy właściciele zdają sobie sprawę, że potrzebują dokładnie takich dodatkowych obszarów do rekreacji. Tarasy i werandy są wygodne dla tych, którzy lubią grilla. Plener nie pozwoli „zalać” całej firmy, a zgromadzeni nie będą musieli wdychać dymu. Oświetlenie na zebrania w nocy na taras lub altanę jest również dość łatwe: wystarczy jedna lub dwie żarówki w abażurach. Brak szkła kompensuje moskitiera. Z niedociągnięć odnotowano jedynie niemożność korzystania z witryny w zimie. Chociaż są przeszklone i izolowane werandy.
Z pulą lub czcionką
Duże wanny są przystosowane do dużych kąpieli. Układ wewnętrzny zapewnia możliwość ich użytkowania przez cały rok. W przypadku małych słoików wybiera się kompaktowe czcionki. Zbiorniki te mogą mieć układ centralny lub kątowy. Jeśli w ogóle nie ma miejsca pod zbiornikiem z wodą, to oczywiście jest on usuwany z budynku, gdy pozwala na to wielkość terenu. Obecność zbiornika zimnej wody jest bardzo przydatna, ponieważ po silnym rozgrzaniu ciała należy go ochłodzić. „Terapia szokowa” jest uważana za część procedur kontrastowych, które są przydatne przede wszystkim dla skóry. Zimą miłośnicy sportów ekstremalnych zazwyczaj wolą zanurzyć się w dziurze lub spędzić czas w zaspach i otrzeć się śniegiem. Dla wielu takie zwyczaje mogą wydawać się dzikie i niebezpieczne.W rzeczywistości praktycznie nie powodują stresu w ciele, ponieważ silnie rozgrzane ciało traci część swojej zwykłej wrażliwości na zimno. W rzadkich przypadkach czcionki zamienia się na beczki z wodą. Pod pewnymi względami takie jednostki przypominają japońskie furaco, ale woda w nich nie nagrzewa się, ale pozostaje zimna.
Meble i wyposażenie do kąpieli
W wannie zawsze znajduje się potężne źródło ciepła - piec. To żywe serce budynku, który wcześniej traktowano ze szczególnym niepokojem. W zależności od materiału pieca dzieli się je na następujące typy:
Cegła Jednostki te są dość masywne i mają dużą wagę. Nie zaleca się wkładania pieców ceglanych do kąpieli o cienkim fundamencie. Napraw mur za pomocą piasku i gliny. Cement nie jest stosowany do budowy takich jednostek, ponieważ nie jest odporny na wysokie temperatury.
Metal. Piece żeliwne i stalowe są uważane za opcję budżetową. Są dość proste w instalacji: cały proces będzie mniej czasochłonny niż w przypadku cegiełkowego odpowiednika. Metalowe agregaty są idealne dla tych rzemieślników, którzy samodzielnie budują wannę, ale nie mają talentów kuchennych.
Kamenka. Jest to „staromodna” wersja, która była używana w Rosji. Piece Kamenka są idealne do rosyjskich łaźni. Są trwałe, niezawodne i bezpieczne.
W zależności od rodzaju zastosowanego paliwa piec dzieli się na następujące typy:
Drewno i węgiel Ich użycie jest wskazane, jeśli w pobliżu znajduje się źródło taniego paliwa - drewno lub kopalnie. Takie jednostki pomogą zaoszczędzić na płaceniu rachunków za prąd lub gaz. Piece na drewno są uważane za najbardziej naturalną, naturalną opcję. Nawet rodzaj paliwa jest wybierany ze szczególną uwagą, ponieważ różne rodzaje drewna mają określony zapach i mają indywidualne wskaźniki wymiany ciepła.
Gaz. Wygodny, łatwy w obsłudze, ale niebezpieczny z powodu możliwych wycieków paliwa w piecu.
Elektryczne. Najbezpieczniejsza z prezentowanych opcji.
Najważniejsze przy wyborze pieca: prawidłowe obliczenie zgodności jego mocy i powierzchni ogrzewanego pomieszczenia. Kolejnym ważnym niuansem dla wysokiej jakości wakacji jest oświetlenie. Światło musi być zapewnione w każdym pomieszczeniu wanny. W rzeczywistości wszystkie pokoje oprócz garderoby i łaźni parowej zachowują atmosferę typową dla zwykłych salonów. Z tego powodu okablowanie, wkłady, przełączniki do nich wybierają to samo, co do sypialni lub gościa w domu.
Ale do łaźni parowej i garderoby lepiej jest kupić specjalny sprzęt, który jest przeznaczony do pracy w trudnych warunkach przy wysokiej wilgotności i wysokich temperaturach. Nawet żarówki należy kupić specjalnie. Meble do kąpieli dobierane są zgodnie z decyzją stylistyczną. W drogich mieszkaniach umieszczają luksusowe miękkie sofy, fotele, stoły z marmurowymi blatami z designerskich kolekcji. W prostszych stylach (country, rosyjski, prowansalski) używają surowych, ale funkcjonalnych mebli z drewna. Do pokoju rekreacyjnego wystarczy zwięzły zestaw ław i stołu.
Gdzie i skąd zbudować wannę
Miejsce do kąpieli należy wybrać z dala od budynków mieszkalnych. Zaleca się zachowanie odległości co najmniej 5 m. Normy i standardy dotyczące odległości między budynkami różnych typów są określone w SNiP (w oparciu o materiał użyty do produkcji konstrukcji, sufitów i poszczególnych elementów budynków). Przed budową musisz zapoznać się z tymi przepisami, aby później nie musieć całkowicie rozbijać wanny. Platforma powinna być pozioma. Nachylenie i bliskie sąsiedztwo jednolitych części wód (źródła wilgoci) mogą następnie powodować przesunięcie fundamentu. Jeśli na stronie nie ma płaskich miejsc, użyj gruntu gruntowego, który jest starannie ubity. Nie możesz postawić wanny obok sąsiedniego ogrodzenia. Odległość powinna wynosić co najmniej 1 m. Konstrukcja nie powinna zasłaniać części obcego terenu. Nie można postawić wanny w pobliżu lasu (minimalna odległość - 15 m).Zabronione jest również umieszczanie tego budynku w pobliżu studni lub studni. Szczególny wymóg dotyczy kąpieli tonących na czarno. Zazwyczaj należy je umieścić na obrzeżach, a odległość od najbliższego budynku wynosi 12 m.
Wszystko w tym samym SNiP wskazuje, że gdy nachylenie dachu (jedno nachylenie) jest blisko ogrodzenia między dobytkiem, musi „spojrzeć” na swoje miejsce, a nie na sąsiednie. W przeciwnym razie opady mogą wypełnić terytorium innej osoby. Zasada nie dotyczy dachów płaskich. Podwójne zbocza są ustawione tak, aby jeden ze szczytów patrzył na sąsiedni obszar.
Wybór fundacji
Podstawa budynku jest dwojakiego rodzaju:
Taśma;
Kolumnowy
Najbardziej trwała i mocna jest uważana za taśmę. Głębokość fundamentu oblicza się na podstawie poziomu zamarzania ziemi, który różni się w różnych szerokościach geograficznych. Najpierw wykop dół o pożądanej głębokości. Jego dno pokryte jest warstwą piasku. Następnie przykryj poduszką z kruszonego kamienia lub innego rodzaju drobnej frakcji kamienia. Następnie całą „taśmę” wylewa się betonem. Przed zestaleniem do kompozycji dodaje się wzmacniające części metalowe. Podstawa kolumny służy tylko do jednopiętrowych lekkich puszek wykonanych z drewna. W rzeczywistości budynek będzie stał na systemie pali, które podniosą go nad ziemię. Podstawa kolumnowa nadaje się do każdego rodzaju gleby (nawet w regionach, w których wieczna zmarzlina), łatwo dostosowuje się do miejsc o złożonym terenie, szybko wznoszonych. Po budowie podstawy łaźni rozpoczynają pracę w strefie ślepej.
Łazienki w domu
W domach wanny najczęściej znajdują się na piwnicy, piwnicy, a rzadziej na pierwszych piętrach. Połączenie części mieszkalnej domu i łaźni parowej zwiększa ryzyko pożaru. Suche sauny fińskie są pod tym względem najbardziej niebezpieczne. Rosyjskie kąpiele z wilgotnym powietrzem lub kompaktowe japońskie ofury są znacznie bardziej niezawodne. Eksperci zalecają wybór pieców elektrycznych do takich łaźni parowych, ponieważ jest to najbezpieczniejsze.Ponadto należy ostrożnie odizolować pokój od części mieszkalnej domu, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się pary w innych pokojach, które są obarczone złuszczającą się tapetą i bibułkami tapicerowanymi meblami. Jednak kąpiele w domu mają również wiele zalet, z których główną jest bliskość obiektu. Aby stopić piec, nie musisz wychodzić z domu. Jest to bardzo wygodne, szczególnie w zimie. Z tych puszek zwykle nie można wyjść na zewnątrz i zanurzyć się w śniegu lub stawie, nie depcząc ani nie plamiąc podłóg w pokojach przejściowych.
Kąpiel w drewnie
Wanny były tradycyjnie budowane z drewna. Ze względu na obecność mikroporów na powierzchni drzewa „oddycha” i uwalnia uzdrawiające i aromatyczne cząsteczki podczas ogrzewania. Nie zaleca się budowania kąpieli iglastych, ponieważ z czasem pokrywają się one żywicą. Lider wśród drewnianych materiałów budowlanych jest uważany za bar. Jest to starannie zaplanowany dziennik. Belka może być inna: profilowana, klejona, nie strugana, pełna, zaokrąglona. Jest niezawodny, przyjazny dla środowiska i trwały. Najbardziej trwałe są belki klejone. Otrzymuje się go przez sklejenie wysuszonych lameli, a następnie utrwalenie pod prasą. Niestety, jak każde inne drewno, drewno jest zepsute. Jednak specjalne impregnaty pomogą spowolnić ten proces. Z czasem materiał będzie się zmniejszał. Najbardziej aktywny skurcz w całym drewnie. Materiał dobrze zatrzymuje ciepło w wannie. Nie tak dawno temu na rynku budowlanym pojawiło się nowe słowo - „panele SIP”. Są rodzajem „kanapek” i składają się z dwóch arkuszy płyty OSB, pomiędzy którymi jest wypełniona pianka polistyrenowa. Materiał nie może być sklasyfikowany jako przyjazny dla środowiska, ale jakościowo zatrzymuje ciepło w pomieszczeniu i może wytrzymać nawet bardzo niskie temperatury. Panele SIP wyglądają bardzo brzydko, dlatego wymagają dekoracyjnych wykończeń. Praktyka ich zastosowania w budownictwie przyszła do nas z Kanady.Kruche, na pierwszy rzut oka, panele mają dobre właściwości użytkowe. Z materiałem łatwo jest pracować, a sama konstrukcja okaże się dość łatwa. Z drewnianą łaźnią zharmonizowane będą ścieżki wykonane ze żwiru lub małych kamyków, starannie przycięty trawnik, rzadkie mixbordery lub klomby w wannach, niskie światła uliczne.
Cegła wolnostojąca
Wanny murowane mają dłuższą żywotność niż podobne budynki wykonane z drewna i jego pochodnych. Z punktu widzenia kosztów materiałowych ta opcja zwróci się dwukrotnie, a nawet trzykrotnie. Do budowy stosuje się nie tylko zwykłą cegłę, ale także beton komórkowy, gazokrzemian i blok z pianobetonu. Materiały te mają bardzo nieatrakcyjny wygląd, dlatego wymagają dekoracyjnych wykończeń. Bloki silikatowe wykonane są z wody, wapna, proszku aluminiowego i piasku. Podczas mieszania składników zaczynają emitować gaz, który nadaje „cegłom” porowatą strukturę, co czyni je dość lekkimi. Bloki piankowe są wykonane z wody, piasku, cementu i środka spieniającego. Kurczenie się materiału zależy od jakości mieszania składników podczas napełniania formy. Z tego powodu błąd w geometrii bloków piankowych jest wysoki (do 3 cm). Beton komórkowy jest kolejnym rodzajem sztucznej cegły. Chociaż okres jego działania przekracza 50 lat, aw klasyfikacji pod względem palności materiał jest klasyfikowany jako materiał ogniotrwały, czasem w bliskiej odległości od źródeł ognia bloki mogą wybuchnąć. Ceglane budynki na tym terenie będą w harmonii z kamiennym ogrodzeniem i ścieżkami ogrodowymi z ubitej kostki brukowej, schludnych ławek wzdłuż alejek parkowych, ogrodów skalnych i skalnych.
Odmiany kąpieli
Praktyka gotowania na parze w specjalnym pomieszczeniu / pojemniku jest obecna w prawie wszystkich kulturach. Ale każdy kraj ma swoje tradycje i cechy odwiedzania łaźni. Co więcej, powstały one przez wiele stuleci.Najdłuższe historie „kąpielowe” można uznać za japońskie i rosyjskie. W pierwszym przypadku wpłynęło to na pragnienie ludów wschodnich, aby ostrożnie zachowywać swoje zwyczaje, które niosą przez pokolenia. W sytuacji rosyjskiej łaźni ważna jest prostota i dostępność tej metody prania, która zawsze odgrywała ważną rolę dla naszej osoby. Rozważ cztery najpopularniejsze opcje, które zyskały uznanie nie tylko w domu, ale także za granicą.
Rosyjski
Początkowo rosyjska łaźnia utonęła w czerni. W piecu nie było komina, więc dym przedostawał się bezpośrednio do łaźni parowej, gdzie krążył i ogrzewał ściany. Potem wyszedł na zewnątrz przez specjalne otwory w dachu, ściany (małe okna) i uchylone drzwi. Następnie łaźnia była wentylowana, tak że nie pozostał w niej tlenek węgla. Następnie wszystkie okna drzwi zostały zamknięte, sadza została usunięta z ławek, a łaźnia parowa była gotowa do użycia. Na czarno tę metodę ogrzewania pokoju nazwano ze względu na fakt, że sufit i ściany w takim pomieszczeniu były wędzone. Aby okresowo zwiększyć wilgotność, kamienie i pojemniki z wodą koniecznie umieszczono w łaźni parowej. Ciecz wylano na rozgrzane kostki brukowe, natychmiast odparowała, a powietrze ponownie stało się wilgotne. W czarnych łaźniach tylko biedni utonęli. Nawiasem mówiąc, myliśmy tylko raz w tygodniu - w sobotni wieczór. Po pierwsze, w dni robocze nie było czasu na topienie łaźni codziennie, łatwiej było poświęcić cały dzień na zabieg. Sobota jest pierwszym dniem wolnym od pracy, aw niedzielę uczęszczali do kościoła, czego nie można było zrobić, będąc brudnym. Dzień kąpieli trwał od lunchu do wieczora. Odwiedzali łaźnię parową w grupach (kobiety i dzieci, a następnie mężczyźni). Koronowani również nie pogardzali łaźnią. W królewskiej dynastii Romanowów praktyka odwiedzania łaźni parowej była stała. Z czasem rosyjskie łaźnie stały się piękniejsze i szlachetniejsze. Drewno nadal jest uważane za klasyczny materiał, ale teraz jest ozdobione ozdobnymi rzeźbami.Do budynku przymocowana jest czcionka z zimną wodą - mały zbiornik, w którym można szybko się ochłodzić. W łaźni było więcej pokoi: dodano pokoje relaksacyjne, baseny, bufety lub letnie kuchnie. Ale sama zasada procedury, a także jej efekt terapeutyczny pozostały niezmienione.
Ważną cechą rosyjskiej łaźni jest miotła. Są dziane z brzozy, olchy, lipy, ziół leczniczych. Sama procedura przygotowania miotły do użytku może potrwać do sześciu miesięcy. Najpierw starannie dobierane są gałązki, a następnie łączone w specjalny sposób. Następnie miotły są suszone, gotowane na parze i dopiero potem można je wykorzystać w kąpieli.
Fiński
Fińska sauna jest głównym konkurentem rosyjskiej łaźni z bali. Zewnętrznie obie łaźnie parowe są bardzo podobne, chociaż mają wiele uderzających różnic. Po pierwsze, rosyjskie łaźnie utrzymują wysoki poziom wilgotności (około 90%) i dość łagodny reżim temperaturowy. W saunie fińskiej „sucha” para. Poziom wilgotności nie przekracza 30%, a temperatura pod sufitem może osiągnąć 160 stopni. Fińska sauna zapewnia półki na różnych poziomach. Ci, którzy nie lubią efektów temperatur uderzeniowych, wybierają miejsca bliżej podłogi. Ekstremiści wolą ławki pod sufitem. Sauny fińskie nie używają mioteł. W warunkach takiego gorącego i suchego powietrza uderzenie prętów z łatwością poparzy skórę. Nie zawarte w saunach i czcionkach. Finowie wolą ochłodzić się w przestronnych basenach. Wielu spiera się o to, która kąpiel jest bardziej przydatna: rosyjska lub fińska. W rzeczywistości obie pary działają leczniczo na ciało. Pytanie dotyczy tylko indywidualnych preferencji: ktoś lubi szybować na sucho, a ktoś woli wilgotne, gorące powietrze rosyjskiej łaźni.
Japoński
Japońskie łaźnie nie są bardzo podobne do łaźni parowych, do których wszyscy jesteśmy przyzwyczajeni. Kultura wschodnia naprawdę różni się pod wieloma względami od naszej, a to, co stało się znane Japończykom i reszcie świata, może wydawać się interesujące i oryginalne, a czasem nawet dziwne.Na początek zrozumiemy rodzaje kąpieli używanych w Krainie Wschodzącego Słońca. Są trzy z nich:
Ofuro;
Sento;
Furaco
Ofuro to drewniane pudełko o prostokątnym kształcie z grubymi ścianami, wypełnione trocinami lub kamykami. Zawartość pojemnika jest podgrzewana, po czym osoba jest w nim zanurzona. Oprócz wpływu temperatury na ciało małe kamyki mają również efekt masażu. Ofuro to rodzaj kompaktowych wanien, które nie tylko nie zajmują dużo miejsca w pokoju, ale są również łatwe do uderzenia własnymi rękami. Furaco to mała czcionka podzielona na dwie części. W jednym są sklepy i wylewa się tutaj wodę. W innej części znajduje się element grzewczy. Najczęściej w jego roli działa piec na drewno lub elektryczny. Na początku gorąca woda jest odczuwana przez osobę, ale stopniowo ciało przyzwyczaja się do temperatury i relaksuje. Sento to basen wypełniony gorącą wodą. W rzeczywistości jest to to samo furaco, ale dla dużych firm. Wchodzą do sento tylko czyste, muszą wziąć prysznic przed zabiegiem. W basenie znajduje się specjalny sprzęt do podgrzewania wody. Japończycy uwielbiają kontrastujące zabiegi wodne. Dlatego najpierw weź zimny prysznic, a następnie pływaj w gorącym basenie. Każdy bieg trwa nie dłużej niż 15 minut.
Hammam
Hammam (hammam) to tradycyjna łaźnia turecka. Łaźnie rzymskie były dla niej wzorem. W przeciwieństwie do sauny fińskiej, w której pokój wyłożony jest drewnem, łaźnia turecka jest wyłożona kafelkami. Niezwykła nazwa pochodzi od arabskiego słowa „szynka”, co tłumaczy się jako „gorący”. W rzeczywistości średnia temperatura w łaźniach tureckich nie przekracza 60 stopni, a poziom wilgotności sięga 100%. Łaźnia turecka jest idealna dla tych, którzy nie tolerują „suchej pary” sauny i wysokich temperatur, ponieważ powstaje tutaj łagodna atmosfera. Przede wszystkim ta kategoria obejmuje rdzenie i osoby, które mają problemy z presją. Hammamy w Turcji są nadal popularne.Prawie każda wioska ma taką łaźnię, aw stolicy państwa jest ich ponad sto. Ponadto istnieją nowoczesne budynki o oryginalnym designie, a także piękne, starożytne łaźnie tureckie, w których wybitni goście szybowali w starożytności.
Design
Wanny ucieleśniają różnorodne style, ale istnieje grupa trendów, które są szczególnie popularne wśród projektantów. Należą do nich:
Rustykalny lub wiejski. Prosty, zwięzły styl jest idealny do aranżacji przytulnych kąpieli w letnich domkach. Do budowy użyj drzewa (zaokrąglona belka). Dekoracja wykorzystuje również drewno i szorstki kamień o naturalnej, szorstkiej powierzchni. Wystrój w pokoju jest wykonywany własnymi rękami: ścieżki są utkane z pozostałości tekstylnych, obrusy są ozdobione haftem, zasłony w zabawnej klatce są szyte z płótna lub płótnie.
Rosyjski styl etniczny. Pod wieloma względami wygląda jak rustykalny, ale atrybuty są dodawane wyłącznie do wnętrz domowych: samowary z naszyjnikiem z bajgli, malowane naczynia, rushnyks (haftowane ręczniki), glachiki (gliniane doniczki). Meble w łaźni wykonane są niezależnie. Masywne ławki i stół, których powierzchnie są z grubsza przycięte, będą wyglądać kolorowo. Aby zainspirować się rosyjską kulturą, wystarczy wyobrazić sobie wioskę tajgi porzuconą wśród śniegu, ale otoczoną niesamowitym pięknem surowej północnej przyrody.
Styl górski. Ten kierunek jest wykorzystywany przy projektowaniu budynków mieszkalnych w alpejskich wioskach. Sufity zdobią masywne drewniane belki. Same łaźnie są wykonane z drewna. We wnętrzach znajdują się zarówno szorstkie powierzchnie, jak i eleganckie detale. Warto zauważyć, że główną różnicą między schroniskiem a wsią jest zimna elegancja stylu, co jest niezwykłe w prostej wiosce. W pokoju rekreacyjnym koniecznie obecne są trofea myśliwskie: rogi na ścianach, skórki zwierząt. Aby nie pozbawić się radości z oglądania otaczających piękności, pokój jest oszklony panoramicznymi oknami.
Styl skandynawski. Pod wieloma względami podobny do domku, ale bardziej surowy i kategoryczny. W stylu skandynawskim przywiązują szczególną wagę do palety kolorów. Jego podstawa jest biała - kolor śniegu. Uzupełnia go niebieski, niebieski, zielony i czasami brązowy. Styl skandynawski ucieleśnia się w przestronnych łazienkach, ponieważ potrzebna jest wolna przestrzeń na kierunki. Wystrój jest trochę używany. Pamiętaj, aby zainstalować panoramiczne okna.
Zaawansowana technologia Nowoczesny, zaawansowany technologicznie styl, który trudno połączyć z tradycyjnymi rosyjskimi łaźniami. Jeśli zobaczysz budynek w tym kierunku, będziesz musiał zapomnieć o kolorowych drewnianych wannach i puszystych brzozowych miotłach. Aby ustawić temperaturę, wystarczy nacisnąć kilka przycisków na pilocie zdalnego sterowania. Aby dodać parę, wystarczy ustawić minutnik. Zaawansowana technologia rozpoznaje tylko innowacyjne technologie. Wanny wykończone są nowoczesnymi (często sztucznymi) materiałami, które nie boją się wysokich temperatur i wilgotności. W kolorystyce dominują szarość, biel i czerń. Część wypoczynkową zdobią szklane, chromowane powierzchnie.
Minimalizm i styl japoński. Kierunki te można bezpiecznie połączyć w jedną grupę, ponieważ pierwsza pochodzi z drugiej. Minimalizm charakteryzuje się spokojną kolorystyką, w której dominuje biel. Wystrój wnętrza jest praktycznie nieobecny. Meble wybierane są zgodnie z zasadami funkcjonalności. W stylu japońskim do dekoracji używane są tylko naturalne materiały: drewno, bambus i nieco mniej forniru. Meble są proste, zwięzłe i niskie. „Leżak” w pokoju relaksacyjnym można zazwyczaj ułożyć z maty i poduszek. Szczególny romans nada wnętrzu grupa figurek netsuke na półce i latarnie totoro.
Klasyczny styl. Miejsce docelowe rozpoznaje tylko luksus. Wnętrze pokoju rekreacyjnego wykorzystuje drogie tkaniny, bogato zdobione ornamentami i złotymi nitkami. W dekoracji preferowane są polerowane kamienie i rzadkie gatunki drewna. Pokój wypoczynkowy ozdobiony jest małą rzeźbą, obrazami, lustrami.Meble są wybierane masywnie, ozdobione intarsją i rzeźbami.
Stylistyczny wygląd dobierany jest w oparciu o preferencje estetyczne właścicieli. Oprócz powyższych obszarów, wanny często ucieleśniają Prowansję (inny kraj), Art Deco, luksusowe lofty, antyki i style etniczne.
Wniosek
W Rosji łaźnie były otoczone szczególnym honorem. Nadali temu miejscu święte znaczenie, tutaj oczyścili nie tylko ciało, ale także duszę. W kulturze wschodniej proces ten nazwano by medytacją. Uważano nawet, że właściciel był lepszy, u którego łaźnia jest piękniejsza, to znaczy, że dom był oceniany przez osobę, a nie stan jego chaty. Wraz z potem, toksyny i toksyny naprawdę wychodzą z organizmu, a przy regularnych wizytach w łaźni parowej poprawia się stan układu oddechowego i krążenia. Nie warto jednak nadużywać takich procedur. Nic dziwnego, że nasi przodkowie myli się w łaźni tylko raz w tygodniu. To wystarcza do kompleksowego powrotu do zdrowia bez szkody dla organizmu. Łaźnia na działce jest doskonałą alternatywą dla ciasnych pryszniców i wanien. W nim można nie tylko odpocząć, ale także zorganizować spotkania między wycieczkami do łaźni parowej w bliskim kręgu rodziny i przyjaciół.
Przez długi czas mistyczna aureola otaczała rosyjską łaźnię. Tutaj nie tylko umyte, ale także boskie w święta. Łaźnia miała własną „odmianę” brownie - sztandar. Chociaż w tym miejscu ludzie zostali oczyszczeni z ziemi, uważano to za złe, nawet rzeczy stąd starały się nie wnosić do domu. Łaźnia zawsze stała na obrzeżach terenu. Wielu spowodowało, że to miejsce było złe, co starali się trzymać z dala od budynku mieszkalnego. W rzeczywistości wszystko było o wiele bardziej prozaiczne: nawet w tamtych czasach obowiązywały normy bezpieczeństwa pożarowego. Bunkier lub inny rodzaj drewnianej konstrukcji (kłody, tarcica), w której znajduje się piec okresowo topiony przez drewno, jest potencjalnym źródłem niebezpieczeństwa przypadkowego zapłonu. Nawet dziś tradycyjne rosyjskie łaźnie również starają się budować w pewnej odległości od prywatnych domów. Chociaż teraz istnieje wiele innych opcji prania i relaksu, para nadal trzyma gałąź palmową.Tego samego efektu terapeutycznego nie można uzyskać nawet w najnowocześniejszym jacuzzi lub prysznicu. Rozważ projekty kąpieli, metody zagospodarowania przestrzennego, opcje wyboru mebli i cechy projektowe.
Spis treści
Funkcje konstrukcyjne
Cały proces budowy wanny dzieli się na kilka ważnych etapów:
Najtrudniejszy etap jest uważany za przygotowawczy. Jeśli źle jest wymyślić plan dalszych działań, to podczas pracy mogą pojawić się poważne problemy, które trzeba będzie rozwiązać i odciągnąć od budowy. Projekt można powierzyć profesjonalistom i uzyskać pod ręką gotową dokumentację. Najbardziej wytrwałe same opracowują projekt. Artykuł zawiera szereg wskazówek dla tej kategorii osób, które ułatwią im pracę i nie pominą ważnych aspektów.
O kwadracie
Jeśli chodzi o obszar, nie ma jednego standardu dla kąpieli. Każdy właściciel sam wybiera optymalną wielkość budynku, w zależności od potrzeb swojej rodziny i możliwości witryny. Na przykład w małych osiedlach, gdzie jabłko nie ma gdzie spaść, umieszczają mobilne sauny. W razie potrzeby można je przenosić po stronie. Średnio taka mała łaźnia może pomieścić nie więcej niż dwie osoby na raz. Jego powierzchnia może wynosić 2 x 2 m, 2 x 2,5 m, 2 x 3 m lub 3 x 3 m, 3 x 4 m.W obszarach, w których wciąż jest miejsce na stałą kąpiel, stawiają kompaktowe, małe opcje, składające się tylko z łaźni parowej, prysznica i małej werandy, która służy jako pokój relaksacyjny. Zazwyczaj wymiary takich budynków to 3x5 m, 3x6 m, 4x4 m, 4x5 mi 4x6 m. Wanny o powierzchni 4x8 lub 5x5 m są już uważane za dość duże i mogą pomieścić grupy 5 osób jednocześnie. To nie tylko łaźnie parowe, ale oddzielne domy z kilkoma pokojami, w których można odpocząć w towarzystwie.
Planowanie / podział na strefy
Ile pokoi będzie w budowie, należy ustalić na etapie projektowania. Układ wanny zależy bezpośrednio od jej powierzchni. Niektóre pokoje (szatnia, pomieszczenie gospodarcze) mogą zmieścić się na 1 m kw., Ale do strefy rekreacyjnej lub łaźni parowej potrzebujesz już miejsca. W dużych saunach przewidziano następujące przestrzenie wewnętrzne:
W komfortowych łaźniach, przymocowanych do luksusowych rezydencji lub osiedli, dodatkowo wyposaż pokoje do dobrego wypoczynku, który nie ogranicza się do spotkań przy stole. W takich pokojach może znajdować się sala bilardowa, kino domowe, miejsce na gry planszowe, a nawet parkiety taneczne.
Z tarasem lub werandą
Wanny z werandami lub tarasami zapewnią firmie wspaniały wypoczynek na świeżym powietrzu, co jest szczególnie miłe po dusznej łaźni parowej, gdy chłodny powiew szybko schładza rozgrzane ciało. Główną zaletą tych obiektów jest możliwość ich aranżacji po zakończeniu głównej budowy. Werand i tarasów nie można nawet oznaczyć na oryginalnych rysunkach. Łatwo je zbudować po fakcie, gdy właściciele zdają sobie sprawę, że potrzebują dokładnie takich dodatkowych obszarów do rekreacji. Tarasy i werandy są wygodne dla tych, którzy lubią grilla. Plener nie pozwoli „zalać” całej firmy, a zgromadzeni nie będą musieli wdychać dymu. Oświetlenie na zebrania w nocy na taras lub altanę jest również dość łatwe: wystarczy jedna lub dwie żarówki w abażurach. Brak szkła kompensuje moskitiera. Z niedociągnięć odnotowano jedynie niemożność korzystania z witryny w zimie. Chociaż są przeszklone i izolowane werandy.
Z pulą lub czcionką
Duże wanny są przystosowane do dużych kąpieli. Układ wewnętrzny zapewnia możliwość ich użytkowania przez cały rok. W przypadku małych słoików wybiera się kompaktowe czcionki. Zbiorniki te mogą mieć układ centralny lub kątowy. Jeśli w ogóle nie ma miejsca pod zbiornikiem z wodą, to oczywiście jest on usuwany z budynku, gdy pozwala na to wielkość terenu. Obecność zbiornika zimnej wody jest bardzo przydatna, ponieważ po silnym rozgrzaniu ciała należy go ochłodzić. „Terapia szokowa” jest uważana za część procedur kontrastowych, które są przydatne przede wszystkim dla skóry. Zimą miłośnicy sportów ekstremalnych zazwyczaj wolą zanurzyć się w dziurze lub spędzić czas w zaspach i otrzeć się śniegiem. Dla wielu takie zwyczaje mogą wydawać się dzikie i niebezpieczne.W rzeczywistości praktycznie nie powodują stresu w ciele, ponieważ silnie rozgrzane ciało traci część swojej zwykłej wrażliwości na zimno. W rzadkich przypadkach czcionki zamienia się na beczki z wodą. Pod pewnymi względami takie jednostki przypominają japońskie furaco, ale woda w nich nie nagrzewa się, ale pozostaje zimna.
Meble i wyposażenie do kąpieli
W wannie zawsze znajduje się potężne źródło ciepła - piec. To żywe serce budynku, który wcześniej traktowano ze szczególnym niepokojem. W zależności od materiału pieca dzieli się je na następujące typy:
W zależności od rodzaju zastosowanego paliwa piec dzieli się na następujące typy:
Najważniejsze przy wyborze pieca: prawidłowe obliczenie zgodności jego mocy i powierzchni ogrzewanego pomieszczenia. Kolejnym ważnym niuansem dla wysokiej jakości wakacji jest oświetlenie. Światło musi być zapewnione w każdym pomieszczeniu wanny. W rzeczywistości wszystkie pokoje oprócz garderoby i łaźni parowej zachowują atmosferę typową dla zwykłych salonów. Z tego powodu okablowanie, wkłady, przełączniki do nich wybierają to samo, co do sypialni lub gościa w domu.
Ale do łaźni parowej i garderoby lepiej jest kupić specjalny sprzęt, który jest przeznaczony do pracy w trudnych warunkach przy wysokiej wilgotności i wysokich temperaturach. Nawet żarówki należy kupić specjalnie. Meble do kąpieli dobierane są zgodnie z decyzją stylistyczną. W drogich mieszkaniach umieszczają luksusowe miękkie sofy, fotele, stoły z marmurowymi blatami z designerskich kolekcji. W prostszych stylach (country, rosyjski, prowansalski) używają surowych, ale funkcjonalnych mebli z drewna. Do pokoju rekreacyjnego wystarczy zwięzły zestaw ław i stołu.
Gdzie i skąd zbudować wannę
Miejsce do kąpieli należy wybrać z dala od budynków mieszkalnych. Zaleca się zachowanie odległości co najmniej 5 m. Normy i standardy dotyczące odległości między budynkami różnych typów są określone w SNiP (w oparciu o materiał użyty do produkcji konstrukcji, sufitów i poszczególnych elementów budynków). Przed budową musisz zapoznać się z tymi przepisami, aby później nie musieć całkowicie rozbijać wanny. Platforma powinna być pozioma. Nachylenie i bliskie sąsiedztwo jednolitych części wód (źródła wilgoci) mogą następnie powodować przesunięcie fundamentu. Jeśli na stronie nie ma płaskich miejsc, użyj gruntu gruntowego, który jest starannie ubity. Nie możesz postawić wanny obok sąsiedniego ogrodzenia. Odległość powinna wynosić co najmniej 1 m. Konstrukcja nie powinna zasłaniać części obcego terenu. Nie można postawić wanny w pobliżu lasu (minimalna odległość - 15 m).Zabronione jest również umieszczanie tego budynku w pobliżu studni lub studni. Szczególny wymóg dotyczy kąpieli tonących na czarno. Zazwyczaj należy je umieścić na obrzeżach, a odległość od najbliższego budynku wynosi 12 m.
Wybór fundacji
Podstawa budynku jest dwojakiego rodzaju:
Najbardziej trwała i mocna jest uważana za taśmę. Głębokość fundamentu oblicza się na podstawie poziomu zamarzania ziemi, który różni się w różnych szerokościach geograficznych. Najpierw wykop dół o pożądanej głębokości. Jego dno pokryte jest warstwą piasku. Następnie przykryj poduszką z kruszonego kamienia lub innego rodzaju drobnej frakcji kamienia. Następnie całą „taśmę” wylewa się betonem. Przed zestaleniem do kompozycji dodaje się wzmacniające części metalowe. Podstawa kolumny służy tylko do jednopiętrowych lekkich puszek wykonanych z drewna. W rzeczywistości budynek będzie stał na systemie pali, które podniosą go nad ziemię. Podstawa kolumnowa nadaje się do każdego rodzaju gleby (nawet w regionach, w których wieczna zmarzlina), łatwo dostosowuje się do miejsc o złożonym terenie, szybko wznoszonych. Po budowie podstawy łaźni rozpoczynają pracę w strefie ślepej.
Łazienki w domu
W domach wanny najczęściej znajdują się na piwnicy, piwnicy, a rzadziej na pierwszych piętrach. Połączenie części mieszkalnej domu i łaźni parowej zwiększa ryzyko pożaru. Suche sauny fińskie są pod tym względem najbardziej niebezpieczne. Rosyjskie kąpiele z wilgotnym powietrzem lub kompaktowe japońskie ofury są znacznie bardziej niezawodne. Eksperci zalecają wybór pieców elektrycznych do takich łaźni parowych, ponieważ jest to najbezpieczniejsze.Ponadto należy ostrożnie odizolować pokój od części mieszkalnej domu, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się pary w innych pokojach, które są obarczone złuszczającą się tapetą i bibułkami tapicerowanymi meblami. Jednak kąpiele w domu mają również wiele zalet, z których główną jest bliskość obiektu. Aby stopić piec, nie musisz wychodzić z domu. Jest to bardzo wygodne, szczególnie w zimie. Z tych puszek zwykle nie można wyjść na zewnątrz i zanurzyć się w śniegu lub stawie, nie depcząc ani nie plamiąc podłóg w pokojach przejściowych.
Kąpiel w drewnie
Wanny były tradycyjnie budowane z drewna. Ze względu na obecność mikroporów na powierzchni drzewa „oddycha” i uwalnia uzdrawiające i aromatyczne cząsteczki podczas ogrzewania. Nie zaleca się budowania kąpieli iglastych, ponieważ z czasem pokrywają się one żywicą. Lider wśród drewnianych materiałów budowlanych jest uważany za bar. Jest to starannie zaplanowany dziennik. Belka może być inna: profilowana, klejona, nie strugana, pełna, zaokrąglona. Jest niezawodny, przyjazny dla środowiska i trwały. Najbardziej trwałe są belki klejone. Otrzymuje się go przez sklejenie wysuszonych lameli, a następnie utrwalenie pod prasą. Niestety, jak każde inne drewno, drewno jest zepsute. Jednak specjalne impregnaty pomogą spowolnić ten proces. Z czasem materiał będzie się zmniejszał. Najbardziej aktywny skurcz w całym drewnie. Materiał dobrze zatrzymuje ciepło w wannie. Nie tak dawno temu na rynku budowlanym pojawiło się nowe słowo - „panele SIP”. Są rodzajem „kanapek” i składają się z dwóch arkuszy płyty OSB, pomiędzy którymi jest wypełniona pianka polistyrenowa. Materiał nie może być sklasyfikowany jako przyjazny dla środowiska, ale jakościowo zatrzymuje ciepło w pomieszczeniu i może wytrzymać nawet bardzo niskie temperatury. Panele SIP wyglądają bardzo brzydko, dlatego wymagają dekoracyjnych wykończeń. Praktyka ich zastosowania w budownictwie przyszła do nas z Kanady.Kruche, na pierwszy rzut oka, panele mają dobre właściwości użytkowe. Z materiałem łatwo jest pracować, a sama konstrukcja okaże się dość łatwa. Z drewnianą łaźnią zharmonizowane będą ścieżki wykonane ze żwiru lub małych kamyków, starannie przycięty trawnik, rzadkie mixbordery lub klomby w wannach, niskie światła uliczne.
Cegła wolnostojąca
Wanny murowane mają dłuższą żywotność niż podobne budynki wykonane z drewna i jego pochodnych. Z punktu widzenia kosztów materiałowych ta opcja zwróci się dwukrotnie, a nawet trzykrotnie. Do budowy stosuje się nie tylko zwykłą cegłę, ale także beton komórkowy, gazokrzemian i blok z pianobetonu. Materiały te mają bardzo nieatrakcyjny wygląd, dlatego wymagają dekoracyjnych wykończeń. Bloki silikatowe wykonane są z wody, wapna, proszku aluminiowego i piasku. Podczas mieszania składników zaczynają emitować gaz, który nadaje „cegłom” porowatą strukturę, co czyni je dość lekkimi. Bloki piankowe są wykonane z wody, piasku, cementu i środka spieniającego. Kurczenie się materiału zależy od jakości mieszania składników podczas napełniania formy. Z tego powodu błąd w geometrii bloków piankowych jest wysoki (do 3 cm). Beton komórkowy jest kolejnym rodzajem sztucznej cegły. Chociaż okres jego działania przekracza 50 lat, aw klasyfikacji pod względem palności materiał jest klasyfikowany jako materiał ogniotrwały, czasem w bliskiej odległości od źródeł ognia bloki mogą wybuchnąć. Ceglane budynki na tym terenie będą w harmonii z kamiennym ogrodzeniem i ścieżkami ogrodowymi z ubitej kostki brukowej, schludnych ławek wzdłuż alejek parkowych, ogrodów skalnych i skalnych.
Odmiany kąpieli
Praktyka gotowania na parze w specjalnym pomieszczeniu / pojemniku jest obecna w prawie wszystkich kulturach. Ale każdy kraj ma swoje tradycje i cechy odwiedzania łaźni. Co więcej, powstały one przez wiele stuleci.Najdłuższe historie „kąpielowe” można uznać za japońskie i rosyjskie. W pierwszym przypadku wpłynęło to na pragnienie ludów wschodnich, aby ostrożnie zachowywać swoje zwyczaje, które niosą przez pokolenia. W sytuacji rosyjskiej łaźni ważna jest prostota i dostępność tej metody prania, która zawsze odgrywała ważną rolę dla naszej osoby. Rozważ cztery najpopularniejsze opcje, które zyskały uznanie nie tylko w domu, ale także za granicą.
Rosyjski
Początkowo rosyjska łaźnia utonęła w czerni. W piecu nie było komina, więc dym przedostawał się bezpośrednio do łaźni parowej, gdzie krążył i ogrzewał ściany. Potem wyszedł na zewnątrz przez specjalne otwory w dachu, ściany (małe okna) i uchylone drzwi. Następnie łaźnia była wentylowana, tak że nie pozostał w niej tlenek węgla. Następnie wszystkie okna drzwi zostały zamknięte, sadza została usunięta z ławek, a łaźnia parowa była gotowa do użycia. Na czarno tę metodę ogrzewania pokoju nazwano ze względu na fakt, że sufit i ściany w takim pomieszczeniu były wędzone. Aby okresowo zwiększyć wilgotność, kamienie i pojemniki z wodą koniecznie umieszczono w łaźni parowej. Ciecz wylano na rozgrzane kostki brukowe, natychmiast odparowała, a powietrze ponownie stało się wilgotne. W czarnych łaźniach tylko biedni utonęli. Nawiasem mówiąc, myliśmy tylko raz w tygodniu - w sobotni wieczór. Po pierwsze, w dni robocze nie było czasu na topienie łaźni codziennie, łatwiej było poświęcić cały dzień na zabieg. Sobota jest pierwszym dniem wolnym od pracy, aw niedzielę uczęszczali do kościoła, czego nie można było zrobić, będąc brudnym. Dzień kąpieli trwał od lunchu do wieczora. Odwiedzali łaźnię parową w grupach (kobiety i dzieci, a następnie mężczyźni). Koronowani również nie pogardzali łaźnią. W królewskiej dynastii Romanowów praktyka odwiedzania łaźni parowej była stała. Z czasem rosyjskie łaźnie stały się piękniejsze i szlachetniejsze. Drewno nadal jest uważane za klasyczny materiał, ale teraz jest ozdobione ozdobnymi rzeźbami.Do budynku przymocowana jest czcionka z zimną wodą - mały zbiornik, w którym można szybko się ochłodzić. W łaźni było więcej pokoi: dodano pokoje relaksacyjne, baseny, bufety lub letnie kuchnie. Ale sama zasada procedury, a także jej efekt terapeutyczny pozostały niezmienione.
Fiński
Fińska sauna jest głównym konkurentem rosyjskiej łaźni z bali. Zewnętrznie obie łaźnie parowe są bardzo podobne, chociaż mają wiele uderzających różnic. Po pierwsze, rosyjskie łaźnie utrzymują wysoki poziom wilgotności (około 90%) i dość łagodny reżim temperaturowy. W saunie fińskiej „sucha” para. Poziom wilgotności nie przekracza 30%, a temperatura pod sufitem może osiągnąć 160 stopni. Fińska sauna zapewnia półki na różnych poziomach. Ci, którzy nie lubią efektów temperatur uderzeniowych, wybierają miejsca bliżej podłogi. Ekstremiści wolą ławki pod sufitem. Sauny fińskie nie używają mioteł. W warunkach takiego gorącego i suchego powietrza uderzenie prętów z łatwością poparzy skórę. Nie zawarte w saunach i czcionkach. Finowie wolą ochłodzić się w przestronnych basenach. Wielu spiera się o to, która kąpiel jest bardziej przydatna: rosyjska lub fińska. W rzeczywistości obie pary działają leczniczo na ciało. Pytanie dotyczy tylko indywidualnych preferencji: ktoś lubi szybować na sucho, a ktoś woli wilgotne, gorące powietrze rosyjskiej łaźni.
Japoński
Japońskie łaźnie nie są bardzo podobne do łaźni parowych, do których wszyscy jesteśmy przyzwyczajeni. Kultura wschodnia naprawdę różni się pod wieloma względami od naszej, a to, co stało się znane Japończykom i reszcie świata, może wydawać się interesujące i oryginalne, a czasem nawet dziwne.Na początek zrozumiemy rodzaje kąpieli używanych w Krainie Wschodzącego Słońca. Są trzy z nich:
Ofuro to drewniane pudełko o prostokątnym kształcie z grubymi ścianami, wypełnione trocinami lub kamykami. Zawartość pojemnika jest podgrzewana, po czym osoba jest w nim zanurzona. Oprócz wpływu temperatury na ciało małe kamyki mają również efekt masażu. Ofuro to rodzaj kompaktowych wanien, które nie tylko nie zajmują dużo miejsca w pokoju, ale są również łatwe do uderzenia własnymi rękami. Furaco to mała czcionka podzielona na dwie części. W jednym są sklepy i wylewa się tutaj wodę. W innej części znajduje się element grzewczy. Najczęściej w jego roli działa piec na drewno lub elektryczny. Na początku gorąca woda jest odczuwana przez osobę, ale stopniowo ciało przyzwyczaja się do temperatury i relaksuje. Sento to basen wypełniony gorącą wodą. W rzeczywistości jest to to samo furaco, ale dla dużych firm. Wchodzą do sento tylko czyste, muszą wziąć prysznic przed zabiegiem. W basenie znajduje się specjalny sprzęt do podgrzewania wody. Japończycy uwielbiają kontrastujące zabiegi wodne. Dlatego najpierw weź zimny prysznic, a następnie pływaj w gorącym basenie. Każdy bieg trwa nie dłużej niż 15 minut.
Hammam
Hammam (hammam) to tradycyjna łaźnia turecka. Łaźnie rzymskie były dla niej wzorem. W przeciwieństwie do sauny fińskiej, w której pokój wyłożony jest drewnem, łaźnia turecka jest wyłożona kafelkami. Niezwykła nazwa pochodzi od arabskiego słowa „szynka”, co tłumaczy się jako „gorący”. W rzeczywistości średnia temperatura w łaźniach tureckich nie przekracza 60 stopni, a poziom wilgotności sięga 100%. Łaźnia turecka jest idealna dla tych, którzy nie tolerują „suchej pary” sauny i wysokich temperatur, ponieważ powstaje tutaj łagodna atmosfera. Przede wszystkim ta kategoria obejmuje rdzenie i osoby, które mają problemy z presją. Hammamy w Turcji są nadal popularne.Prawie każda wioska ma taką łaźnię, aw stolicy państwa jest ich ponad sto. Ponadto istnieją nowoczesne budynki o oryginalnym designie, a także piękne, starożytne łaźnie tureckie, w których wybitni goście szybowali w starożytności.
Design
Wanny ucieleśniają różnorodne style, ale istnieje grupa trendów, które są szczególnie popularne wśród projektantów. Należą do nich:
Stylistyczny wygląd dobierany jest w oparciu o preferencje estetyczne właścicieli. Oprócz powyższych obszarów, wanny często ucieleśniają Prowansję (inny kraj), Art Deco, luksusowe lofty, antyki i style etniczne.
Wniosek
W Rosji łaźnie były otoczone szczególnym honorem. Nadali temu miejscu święte znaczenie, tutaj oczyścili nie tylko ciało, ale także duszę. W kulturze wschodniej proces ten nazwano by medytacją. Uważano nawet, że właściciel był lepszy, u którego łaźnia jest piękniejsza, to znaczy, że dom był oceniany przez osobę, a nie stan jego chaty. Wraz z potem, toksyny i toksyny naprawdę wychodzą z organizmu, a przy regularnych wizytach w łaźni parowej poprawia się stan układu oddechowego i krążenia. Nie warto jednak nadużywać takich procedur. Nic dziwnego, że nasi przodkowie myli się w łaźni tylko raz w tygodniu. To wystarcza do kompleksowego powrotu do zdrowia bez szkody dla organizmu. Łaźnia na działce jest doskonałą alternatywą dla ciasnych pryszniców i wanien. W nim można nie tylko odpocząć, ale także zorganizować spotkania między wycieczkami do łaźni parowej w bliskim kręgu rodziny i przyjaciół.