Tynk chrząszcza jest bardzo poszukiwany ze względu na jego zewnętrzne właściwości. Chrząszcz kora jest jednocześnie schludny i oryginalny. Powłoka bruzdowa przypomina wynik działania kornika na powierzchni drzewa, dlatego otrzymała odpowiednią nazwę. Same rowki pojawiają się natychmiast po fugowaniu. Typowym miejscem stosowania korników są fasady domów wiejskich, dużych domów prywatnych i administracyjnych. Tynkowanie z rowkowanym wykończeniem jest doskonałym sposobem ochrony powierzchni przed zamoczeniem. Materiał nadaje się również do realizacji stylów retro. Oblicowanie wygląda dobrze na budynkach o dowolnym kształcie i doskonale łączy się z innymi rodzajami powłok. Chrząszcz kora jest jednak stosowany nie tylko jako tynk elewacyjny. Jego właściwości dekoracyjne przejawiają się w tworzeniu dekoracji wnętrz.
Jedną z głównych cech wyróżniających ten materiał jest jego zmarszczona struktura. Zastosowanie kornika jest okazją do zaoszczędzenia pieniędzy i czasu na wykończeniu, aby przyspieszyć i ułatwić zadanie mistrzowi. Dekoracyjny wzór uzyskuje się bez procesu twórczego, konieczne jest tylko równomierne rozmieszczenie na powierzchni. Chociaż mistrz nie będzie mógł znacząco wpłynąć na końcowy wynik, rodzaj kornika i grubość wtrąceń już gwarantują pewien wygląd.
Główną cechą wyróżniającą jest substancja użyta do stworzenia bazy. Jest to gips lub akryl. Lepiej wybrać bardziej szczegółową odmianę ze zdjęcia w katalogu, aby z grubsza zrozumieć, jak podszewka będzie wyglądać blisko i daleko. W mieszaninach granulki są koniecznie obecne, aby utworzyć wzór strukturalny i drobniejsze frakcje jako wypełniacz z funkcją spoiwa. Istnieją gotowe rozwiązania i mieszaniny do dodawania wody na sprzedaż.
To rozmiar granulek określa parametry bruzd na gotowej powierzchni.
Zalety i wady
Tynk z kornika jest trwały i przyjazny dla środowiska. Jego skład zawiera tylko naturalne składniki. Dzięki wypełniaczowi mineralnemu mieszanina okazuje się lekka - to z kolei uwalnia powierzchnię budynku od nadmiernego obciążenia. Takie naturalne zjawiska, jak bezpośrednie światło słoneczne i niska temperatura, nie mają znaczącego wpływu na materiał. Ulewne deszcze, śnieg i grad nie zepsują powłoki. Właściwości ogniotrwałe zapewniają również ochronę przed ekspozycją na słońce: kolor zachowuje swoją pierwotną jasność. Ponadto otynkowane powierzchnie są łatwe do czyszczenia.Do tych celów dopuszczalne jest stosowanie wody i detergentów. Chrząszcz jest odporny na tworzenie się pleśni - to ważny plus w każdych okolicznościach. Tę powłokę trudno jest uszkodzić mechanicznie, ale gdyby była, nie byłoby możliwe ukrycie wad. Wśród minusów jest również trudność z aplikacją. Niedoświadczona osoba może potrzebować pomocy z zewnątrz.
Dodatkowe zalety dekoracji elewacji kornika to:
Materiał jest dostępny i szeroko rozpowszechniany.
Istnieje szeroki wybór odcieni. Między innymi, jeśli powłoka była pierwotnie biała - można ją pomalować.
Rodzaje gipsu
Dwa podgatunki tynku kornika są dystrybuowane na rynku - na bazie gipsu i akrylu. Oprócz elementu podstawowego w kompozycjach stosuje się dodatki: wióry polimerowe, granitowe lub marmurowe o frakcji do 3,5 mm. Te dodatki tworzą swoistą powierzchnię reliefową. Technologia wykończenia za pomocą szpachli akrylowej zapewnia wstępne zabarwienie w pożądanym odcieniu. Mieszanie przeprowadza się przez proporcjonalne dodanie ciekłego odcienia do pojemnika z mieszaniną. W razie potrzeby pomoże elektroniczna barwiarka. Aby z niego skorzystać, należy skontaktować się z dużymi punktami sprzedaży detalicznej. Ze względu na złożoność techniczną tworzenia identycznych odcieni w różnych pojemnikach ta druga opcja jest uważana za optymalną. Tynk gipsowy reliefowy nie jest barwiony, ale jest malowany po nałożeniu i utwardzeniu.
Akryl
Jest to materiał kompozytowy z granulkami ściernymi, a także tynkiem gipsowym. Różnica polega na stopniu gotowości. Kornik akrylowy stosuje się w gotowej formie, a gips należy rozcieńczyć wodą. Producenci używają różnych substancji do tworzenia granulek. Najpopularniejsze z nich to minerały i wióry marmurowe. Ziarnistość zmienia się w zależności od grubości ścierniwa (1–3,5 mm). Z tego powodu regulowana jest grubość warstwy wykończeniowej i głębokość bruzd.Akryl zachowuje swoje właściwości przez długi czas. Jest używany w pomieszczeniach od ponad 15 lat, a na ścianach zewnętrznych - około 10. Akryl zastosowany w roztworze nadaje mu plastyczność. W rezultacie, gdy kornik akrylowy wysycha, nie powstają pęknięcia. Akryl nakłada się w małej warstwie na końcowym etapie pracy. Po kilku dniach można go pomalować farbą silikatową lub po 2 tygodniach farbą akrylową. Narysowanie grubego materiału akrylowego będzie kosztowało dużo.
Gips
Ten rodzaj szpachli nie jest barwiony, ale barwiony po nałożeniu i utwardzeniu. Tynk gipsowy doskonale nadaje się do dekoracyjnych ścian wewnętrznych i mniej nadaje się do okładzin zewnętrznych. Materiał sprzedawany jest jako sucha mieszanka w workach. Jest rozcieńczony wodą. Jako pojemnik stosuje się plastikowe wiadro z 2-3 litrami wody o temperaturze 23–25 ° C. Substancja jest mieszana za pomocą miksera budowlanego do pożądanej konsystencji. Jeśli jednak tynk zostanie użyty na zewnątrz, możesz użyć drewnianego patyczka do mieszania. Dekoracyjny kit gipsowy nakłada się na ściany po wyrównaniu za pomocą mieszanki cementowo-piaskowej lub płyt kartonowo-gipsowych. Pierwszy stosuje jednolitą warstwę początkową materiału. Po utwardzeniu powierzchnię traktuje się siatką ścierną. Aby zwiększyć przyczepność, stosuje się podkład penetrujący.
Różnorodność kolorów
W sprzedaży dostępne są różne odcienie do barwienia - od standardowego do szlachetnego. Dlatego istnieje miejsce na „kornika” w dowolnym wzorze, zarówno eleganckim, jak i prostym. Ciemny lub głęboki kolor z powodzeniem podkreśli wnęki i wizualnie „poprawi” ściany. Wewnątrz stosuje się głównie jasne odcienie brązu, niebieskiego, szarego i fioletowego, a także biały, żółty i beżowy. Niektóre niejednorodności wyglądają pięknie w postaci jaśniejszych lub ciemniejszych obszarów.Fasady z kolei są pomalowane zarówno na jasne, jak i ciemne kolory, w zależności od własnych preferencji i otaczającego środowiska. Pigment jest czasem dodawany do podkładu - w celu uzyskania określonego odcienia. Odcień powłoki, a raczej jej postrzeganie, zależy dodatkowo od materiału. Zarówno szpachlówka akrylowa, jak i gipsowa pod tym względem wyglądają atrakcyjnie. W procesie barwienia mieszanki największym niebezpieczeństwem jest stworzenie nadmiernie nasyconego lub brudnego tonu.
Istnieje również specjalny materiał barwiący, kornik, do stosowania na powierzchniach metalowych w celu uzyskania pożądanych efektów bez tynkowania.
Obliczanie przepływu mieszanki
Kit nakłada się razem z frakcjami w kompozycji. Ich rozmiar wpływa na zużycie materiału: im większa średnica cząstek, tym więcej warstwy objętościowej należy nałożyć. Do dekoracji fasad stosuje się większe frakcje - od 3 mm. Średnie zużycie mieszaniny w takich przypadkach wynosi około 3,5-4 kg na metr kwadratowy. metr Jeśli użyje się frakcji 2 mm, zużycie stanie się już znacznie mniejsze - 2-2,5 kg na metr kwadratowy. metr Grubość warstwy szpachli zależy również od gładkości fasady. Na przykład, jeśli mówimy o 10 metrach kwadratowych. metrów ściany z „blokadą” wynoszącą kilka centymetrów, a następnie najpierw w 3 punktach trzeba zainstalować sygnalizatory. Następnie sumuje się odchylenia dla każdego z nich, a wynik dzieli się przez liczbę sygnałów nawigacyjnych (w tym przypadku 3). Wynikowym wskaźnikiem jest pożądana grubość w centymetrach. Zużycie farby w kilogramach określa się poprzez pomnożenie wskaźnika zużycia wskazanego przez producenta przez wspomnianą wartość w centymetrach.
Technika tynkowania
Technologia nakładania kornika obejmuje kilka etapów:
Kolekcja narzędzi i materiałów.
Pierwotne przygotowanie ścian.
Twórz warstwy tynku.
Tynkowanie we właściwy sposób, aby stworzyć określoną teksturę.
Zakończenie wzoru.
Malowanie (w razie potrzeby).
Dekorowanie ścian chrząszczami jest procesem wieloetapowym z odpowiednimi kosztami. Musisz kupić wiele różnych materiałów i narzędzi, a niektóre z nich - w dużych ilościach. Jakość fasady jest ważna, ponieważ od tego zależy zużycie materiału i czas. Aby zastosować kornika, musisz najpierw zorganizować warstwę izolacyjną i siatkę wzmacniającą. Następnie powierzchnia jest zagruntowana. W tym celu można zastosować związki nadchlorowinylowe, akrylowe, alkidowe i „kontakt betonowy”. Ostatnia opcja może być najlepszym rozwiązaniem szczególnie w przypadku monolitycznych ścian betonowych. Podszewka kornika wykonana jest z uwzględnieniem szeregu warunków dotyczących samego wykonania i stanu środowiska. Najważniejsze jest to, że tynk nie powinien wyschnąć, zanim zostanie równomiernie nałożony na ścianę. Prace należy wykonywać natychmiast, wykładając powierzchnie na raz. Za pomocą specjalnych technik tworzone są złożone wzory i rysunki: „trawertyn”, „korek”, „deszcz”, a nawet „mapa świata”.
Niezbędne materiały i narzędzia
Aby przygotować powierzchnie i ich późniejsze tynkowanie, musisz zebrać wiele narzędzi i materiałów. Aby usunąć starą warstwę tynku, potrzebujesz dłuta ręcznego (najlepiej z osłoną), młotka, perforatora z dyszą dłuta. Do czyszczenia ścian używana jest metalowa szczotka lub dysza tego samego typu. W niektórych przypadkach przydatna jest budowlana suszarka do włosów. Stosuje się go jednocześnie ze łopatką / skrobakiem. Kurz usuwa się za pomocą dużej miękkiej szczotki lub gąbki. W początkowym etapie przygotowania powierzchni można zastosować spłukiwanie. W przyszłości będziesz musiał zdobyć wszystkie materiały do obróbki fasady: sam tynk kornika, a także izolację, farbę, mieszanki wyrównujące i podkład. Standardowy zestaw narzędzi do tynkowania powierzchni obejmuje dyszę miksera, pion, poziom, szczotki o różnych rozmiarach, wałki, zacieraczki i szpatułki o różnych kształtach.
Przygotowanie powierzchni
Przede wszystkim ściana jest czyszczona i wypoziomowana. Następnie włóż izolację. Jeśli jednak płyty elewacyjne zostały wcześniej zainstalowane na elewacji, musisz ponownie upewnić się, że mocowanie jest niezawodne. Tylko wtedy jego powierzchnię można wzmocnić siatką elewacyjną. Ale tuż przed tym, pod nim, musisz zorganizować pierwszą warstwę wzmacniającą. Następnie na siatkę nakłada się materiał wyrównujący na bazie zaprawy cementowo-piaskowej. Przed nałożeniem podkładu i kornika musisz upewnić się, że poprzednia warstwa jest całkowicie sucha. Przed kornikiem należy nałożyć ostatni podkład. Aby to zrobić, użyj pędzla lub wałka. Do wyboru podkładu należy podejść dokładnie. Perchlorowinyl nadaje się do powierzchni betonowych i ceglanych. Wnikają głęboko w górną warstwę powłoki i zapewniają wysoką przyczepność. Podkłady alkidowe nadają się do powyższych rodzajów powierzchni, a także do każdego drewna. Związki akrylowe są nie mniej wszechstronne niż alkidy.
Rysowanie kornika na ścianie
Weź udział w tego rodzaju pracach w temperaturze „dodatniej” w czasie, gdy przetworzona część fasady jest w cieniu. Najpierw mieszaninę przygotowaną przez zmieszanie z wodą wylewa się na powierzchnię. Następnie wygładzamy materiał szpachelką. Okrągłe cząstki w mieszance powstające podczas ruchu pozostawiają podłużne wgłębienia. Ich kierunek zależy od metody użycia szpatułki. Wszystkie ruchy wykonujemy ostrożnie i zachowując jednolitość, a jednocześnie pracujemy tak szybko, jak to możliwe z narzędziem - kornik szybko wysycha. Jeśli zastosujesz się do powyższej zasady, możesz uniknąć pojawiania się pagórków. Należy pamiętać, że obecność wtrąceń nie pozwoli na zmniejszenie grubości warstwy poniżej określonego poziomu. Możliwe jest nakładanie materiału, w tym przy użyciu takich metod, jak ruch kołowy, deszcz (ruchy w górę i w dół), krzyż (ruchy krzyżowe).Każda ściana jest przetwarzana w jednym podejściu.
Nie możesz nakładać mieszanki w dużych porcjach, w przeciwnym razie możesz nie mieć czasu, aby ją odpowiednio wygładzić, aw rezultacie uzyskać wady wzroku na styku obszarów nasyconych wodą w różnym stopniu.
Rysunek
Ostateczny rysunek jest wynikiem niektórych ruchów metalową szpachelką lub tarką do gąbek. Aby uzyskać klasyczną ulgę, która przypomina ślady kornika, konieczne jest wykonywanie łukowatych i okrągłych ruchów za pomocą innego wektora. Narzędzie jest dociskane do ściany z połową siły. Za pomocą krótkich szarpnięć za pomocą pacy powstaje „trawertyn” w różnych kierunkach - imitacja chropowatej powierzchni kamienia. Wzór „korek” uzyskuje się po intensywnych ruchach w okręgu za pomocą pacy styropianowej w tym samym kierunku i małym promieniu. Ruchy w kształcie krzyża pozwalają stworzyć efekt powierzchni tkaniny.
Pionowe pociągnięcia powinny być wtedy utrzymywane tak wolno, jak to możliwe, a poziome pociągnięcia ostrą falą wzdłuż stycznej. Tekstura „deszcz” tworzy się z długich ciągłych linii od góry do dołu. Istnieją dwie opcje wykonania tej figury: pociągnięcia pionowe lub ukośne. Sąsiadujące paski powinny różnić się kolorem.
Jak malować tynk kornika
Aby pokolorować kornika, stosuje się jeden z następujących rodzajów farb:
Akryl Akrylany zapewniają paroprzepuszczalność i wysoką odporność na wilgoć.
Alkid Z kolei farba na bazie alkidów jest odporna na agresywne wpływy środowiska.
Oleiste Ma jednak niską przepuszczalność pary, nie toleruje reakcji alkalicznych i pod dwoma względami jest gorszy od pierwszych dwóch.
Jeśli chodzi o technologię barwienia, barwniki można nakładać dopiero po całkowitym zestaleniu kornika. W procesie malowania będziesz potrzebować tacy na farby, pędzli i wałka.Najpierw rozcieńczamy farbę ilością wody wskazaną w proporcjach. Powstałą zawartość wlewa się do kąpieli. Następnie zbieramy potrzebną ilość substancji na wałku i przeciągamy narzędzie wzdłuż ściany. Robimy tę manipulację, aż na wałku pozostanie nawet cienka warstwa farby. Powierzchnia powinna być pomalowana kilka razy. Bruzdy nie są równomiernie pokryte: substancje barwiące zwykle gromadzą się na dolnych krawędziach. Nierównomiernie rozprowadzoną farbę pobiera się za pomocą wałka. Następnie pomaluj wgłębienia za pomocą pędzla. Ostateczny wynik zależy nie tylko od samego obrazu, ale także od jakości wykończenia szpachli. Innym sposobem barwienia jest dodanie barwnika do samego tynku.
Kora chrząszcza i stylistyczny design
Ten kit jest najczęściej stosowany w stylu secesyjnym. Elewacje domów w tym stylu są często ozdobione wszelkiego rodzaju elementami dekoracyjnymi, a okładzina z chaotycznymi wgłębieniami doskonale je podkreśla. Jest również ozdobiony zwykłymi budynkami - niczym niezwykłym i prostym. Wielobarwne okładziny z efektami przetarć to doskonała opcja do dekoracji ścian na dużych loftach i w przestronnych mieszkaniach. Kornik stylizowany na naturalne drzewo nadaje się do tworzenia fasad w stylu ekologicznym. Wybielanie bruzdami łączy się z dużymi płaskimi powierzchniami domów w stylu konstruktywizmu lub funkcjonalizmu. Jest również stosowany w domach w stylu etnicznym, uzupełniając ogólny smak. Fasada w stylu afrykańskim jest również odpowiednim środowiskiem. Kolejny chrząszcz dobrze łączy się ze stiukiem weneckim i może być używany do dekoracji luksusowych domów w stylu weneckim.
Inne style, dla których ten rodzaj szpachli będzie odpowiedni:
Włoski
Morze Śródziemne
schronisko.
Wniosek
Kornik - tynk dekoracyjny do elewacji i wnętrza domu. Wykończenie z tego materiału ma wiele zalet - jest trwałe, przyjazne dla środowiska i przyjemne dla oka.Jego charakterystyczną cechą jest marszczona faktura. Materiał znalazł szerokie zastosowanie na całym świecie i pozostaje jednym z najpopularniejszych w swoim rodzaju. Na rynku istnieją dwa rodzaje kornika: akryl i gips, a oba są dość uniwersalne pod względem zastosowania. W przypadku niezależnych okładzin ściennych trzeba będzie kupić znaczną liczbę narzędzi i materiałów do przygotowania powierzchni, nakładania niższych warstw i samego tynku. Następnie, po początkowym etapie pracy i stworzeniu podstawy dla kornika, pozostaje zdecydować, jak sformułować powłokę. Opracowano specjalne techniki tworzenia teksturowanych ozdób i rysunków dekoracyjnych. Na tym etapie zaleca się również użycie własnej wyobraźni. Rezultatem może być unikalny i stylowy wygląd.
Tynk chrząszcza jest bardzo poszukiwany ze względu na jego zewnętrzne właściwości. Chrząszcz kora jest jednocześnie schludny i oryginalny. Powłoka bruzdowa przypomina wynik działania kornika na powierzchni drzewa, dlatego otrzymała odpowiednią nazwę. Same rowki pojawiają się natychmiast po fugowaniu. Typowym miejscem stosowania korników są fasady domów wiejskich, dużych domów prywatnych i administracyjnych. Tynkowanie z rowkowanym wykończeniem jest doskonałym sposobem ochrony powierzchni przed zamoczeniem. Materiał nadaje się również do realizacji stylów retro. Oblicowanie wygląda dobrze na budynkach o dowolnym kształcie i doskonale łączy się z innymi rodzajami powłok. Chrząszcz kora jest jednak stosowany nie tylko jako tynk elewacyjny. Jego właściwości dekoracyjne przejawiają się w tworzeniu dekoracji wnętrz.
Spis treści
Funkcje
Jedną z głównych cech wyróżniających ten materiał jest jego zmarszczona struktura. Zastosowanie kornika jest okazją do zaoszczędzenia pieniędzy i czasu na wykończeniu, aby przyspieszyć i ułatwić zadanie mistrzowi. Dekoracyjny wzór uzyskuje się bez procesu twórczego, konieczne jest tylko równomierne rozmieszczenie na powierzchni. Chociaż mistrz nie będzie mógł znacząco wpłynąć na końcowy wynik, rodzaj kornika i grubość wtrąceń już gwarantują pewien wygląd.
Główną cechą wyróżniającą jest substancja użyta do stworzenia bazy. Jest to gips lub akryl. Lepiej wybrać bardziej szczegółową odmianę ze zdjęcia w katalogu, aby z grubsza zrozumieć, jak podszewka będzie wyglądać blisko i daleko. W mieszaninach granulki są koniecznie obecne, aby utworzyć wzór strukturalny i drobniejsze frakcje jako wypełniacz z funkcją spoiwa. Istnieją gotowe rozwiązania i mieszaniny do dodawania wody na sprzedaż.
Zalety i wady
Tynk z kornika jest trwały i przyjazny dla środowiska. Jego skład zawiera tylko naturalne składniki. Dzięki wypełniaczowi mineralnemu mieszanina okazuje się lekka - to z kolei uwalnia powierzchnię budynku od nadmiernego obciążenia. Takie naturalne zjawiska, jak bezpośrednie światło słoneczne i niska temperatura, nie mają znaczącego wpływu na materiał. Ulewne deszcze, śnieg i grad nie zepsują powłoki. Właściwości ogniotrwałe zapewniają również ochronę przed ekspozycją na słońce: kolor zachowuje swoją pierwotną jasność. Ponadto otynkowane powierzchnie są łatwe do czyszczenia.Do tych celów dopuszczalne jest stosowanie wody i detergentów. Chrząszcz jest odporny na tworzenie się pleśni - to ważny plus w każdych okolicznościach. Tę powłokę trudno jest uszkodzić mechanicznie, ale gdyby była, nie byłoby możliwe ukrycie wad. Wśród minusów jest również trudność z aplikacją. Niedoświadczona osoba może potrzebować pomocy z zewnątrz.
Dodatkowe zalety dekoracji elewacji kornika to:
Rodzaje gipsu
Dwa podgatunki tynku kornika są dystrybuowane na rynku - na bazie gipsu i akrylu. Oprócz elementu podstawowego w kompozycjach stosuje się dodatki: wióry polimerowe, granitowe lub marmurowe o frakcji do 3,5 mm. Te dodatki tworzą swoistą powierzchnię reliefową. Technologia wykończenia za pomocą szpachli akrylowej zapewnia wstępne zabarwienie w pożądanym odcieniu. Mieszanie przeprowadza się przez proporcjonalne dodanie ciekłego odcienia do pojemnika z mieszaniną. W razie potrzeby pomoże elektroniczna barwiarka. Aby z niego skorzystać, należy skontaktować się z dużymi punktami sprzedaży detalicznej. Ze względu na złożoność techniczną tworzenia identycznych odcieni w różnych pojemnikach ta druga opcja jest uważana za optymalną. Tynk gipsowy reliefowy nie jest barwiony, ale jest malowany po nałożeniu i utwardzeniu.
Akryl
Jest to materiał kompozytowy z granulkami ściernymi, a także tynkiem gipsowym. Różnica polega na stopniu gotowości. Kornik akrylowy stosuje się w gotowej formie, a gips należy rozcieńczyć wodą. Producenci używają różnych substancji do tworzenia granulek. Najpopularniejsze z nich to minerały i wióry marmurowe. Ziarnistość zmienia się w zależności od grubości ścierniwa (1–3,5 mm). Z tego powodu regulowana jest grubość warstwy wykończeniowej i głębokość bruzd.Akryl zachowuje swoje właściwości przez długi czas. Jest używany w pomieszczeniach od ponad 15 lat, a na ścianach zewnętrznych - około 10. Akryl zastosowany w roztworze nadaje mu plastyczność. W rezultacie, gdy kornik akrylowy wysycha, nie powstają pęknięcia. Akryl nakłada się w małej warstwie na końcowym etapie pracy. Po kilku dniach można go pomalować farbą silikatową lub po 2 tygodniach farbą akrylową. Narysowanie grubego materiału akrylowego będzie kosztowało dużo.
Gips
Ten rodzaj szpachli nie jest barwiony, ale barwiony po nałożeniu i utwardzeniu. Tynk gipsowy doskonale nadaje się do dekoracyjnych ścian wewnętrznych i mniej nadaje się do okładzin zewnętrznych. Materiał sprzedawany jest jako sucha mieszanka w workach. Jest rozcieńczony wodą. Jako pojemnik stosuje się plastikowe wiadro z 2-3 litrami wody o temperaturze 23–25 ° C. Substancja jest mieszana za pomocą miksera budowlanego do pożądanej konsystencji. Jeśli jednak tynk zostanie użyty na zewnątrz, możesz użyć drewnianego patyczka do mieszania. Dekoracyjny kit gipsowy nakłada się na ściany po wyrównaniu za pomocą mieszanki cementowo-piaskowej lub płyt kartonowo-gipsowych. Pierwszy stosuje jednolitą warstwę początkową materiału. Po utwardzeniu powierzchnię traktuje się siatką ścierną. Aby zwiększyć przyczepność, stosuje się podkład penetrujący.
Różnorodność kolorów
W sprzedaży dostępne są różne odcienie do barwienia - od standardowego do szlachetnego. Dlatego istnieje miejsce na „kornika” w dowolnym wzorze, zarówno eleganckim, jak i prostym. Ciemny lub głęboki kolor z powodzeniem podkreśli wnęki i wizualnie „poprawi” ściany. Wewnątrz stosuje się głównie jasne odcienie brązu, niebieskiego, szarego i fioletowego, a także biały, żółty i beżowy. Niektóre niejednorodności wyglądają pięknie w postaci jaśniejszych lub ciemniejszych obszarów.Fasady z kolei są pomalowane zarówno na jasne, jak i ciemne kolory, w zależności od własnych preferencji i otaczającego środowiska. Pigment jest czasem dodawany do podkładu - w celu uzyskania określonego odcienia. Odcień powłoki, a raczej jej postrzeganie, zależy dodatkowo od materiału. Zarówno szpachlówka akrylowa, jak i gipsowa pod tym względem wyglądają atrakcyjnie. W procesie barwienia mieszanki największym niebezpieczeństwem jest stworzenie nadmiernie nasyconego lub brudnego tonu.
Obliczanie przepływu mieszanki
Kit nakłada się razem z frakcjami w kompozycji. Ich rozmiar wpływa na zużycie materiału: im większa średnica cząstek, tym więcej warstwy objętościowej należy nałożyć. Do dekoracji fasad stosuje się większe frakcje - od 3 mm. Średnie zużycie mieszaniny w takich przypadkach wynosi około 3,5-4 kg na metr kwadratowy. metr Jeśli użyje się frakcji 2 mm, zużycie stanie się już znacznie mniejsze - 2-2,5 kg na metr kwadratowy. metr Grubość warstwy szpachli zależy również od gładkości fasady. Na przykład, jeśli mówimy o 10 metrach kwadratowych. metrów ściany z „blokadą” wynoszącą kilka centymetrów, a następnie najpierw w 3 punktach trzeba zainstalować sygnalizatory. Następnie sumuje się odchylenia dla każdego z nich, a wynik dzieli się przez liczbę sygnałów nawigacyjnych (w tym przypadku 3). Wynikowym wskaźnikiem jest pożądana grubość w centymetrach. Zużycie farby w kilogramach określa się poprzez pomnożenie wskaźnika zużycia wskazanego przez producenta przez wspomnianą wartość w centymetrach.
Technika tynkowania
Technologia nakładania kornika obejmuje kilka etapów:
Dekorowanie ścian chrząszczami jest procesem wieloetapowym z odpowiednimi kosztami. Musisz kupić wiele różnych materiałów i narzędzi, a niektóre z nich - w dużych ilościach. Jakość fasady jest ważna, ponieważ od tego zależy zużycie materiału i czas. Aby zastosować kornika, musisz najpierw zorganizować warstwę izolacyjną i siatkę wzmacniającą. Następnie powierzchnia jest zagruntowana. W tym celu można zastosować związki nadchlorowinylowe, akrylowe, alkidowe i „kontakt betonowy”. Ostatnia opcja może być najlepszym rozwiązaniem szczególnie w przypadku monolitycznych ścian betonowych. Podszewka kornika wykonana jest z uwzględnieniem szeregu warunków dotyczących samego wykonania i stanu środowiska. Najważniejsze jest to, że tynk nie powinien wyschnąć, zanim zostanie równomiernie nałożony na ścianę. Prace należy wykonywać natychmiast, wykładając powierzchnie na raz. Za pomocą specjalnych technik tworzone są złożone wzory i rysunki: „trawertyn”, „korek”, „deszcz”, a nawet „mapa świata”.
Niezbędne materiały i narzędzia
Aby przygotować powierzchnie i ich późniejsze tynkowanie, musisz zebrać wiele narzędzi i materiałów. Aby usunąć starą warstwę tynku, potrzebujesz dłuta ręcznego (najlepiej z osłoną), młotka, perforatora z dyszą dłuta. Do czyszczenia ścian używana jest metalowa szczotka lub dysza tego samego typu. W niektórych przypadkach przydatna jest budowlana suszarka do włosów. Stosuje się go jednocześnie ze łopatką / skrobakiem. Kurz usuwa się za pomocą dużej miękkiej szczotki lub gąbki. W początkowym etapie przygotowania powierzchni można zastosować spłukiwanie. W przyszłości będziesz musiał zdobyć wszystkie materiały do obróbki fasady: sam tynk kornika, a także izolację, farbę, mieszanki wyrównujące i podkład. Standardowy zestaw narzędzi do tynkowania powierzchni obejmuje dyszę miksera, pion, poziom, szczotki o różnych rozmiarach, wałki, zacieraczki i szpatułki o różnych kształtach.
Przygotowanie powierzchni
Przede wszystkim ściana jest czyszczona i wypoziomowana. Następnie włóż izolację. Jeśli jednak płyty elewacyjne zostały wcześniej zainstalowane na elewacji, musisz ponownie upewnić się, że mocowanie jest niezawodne. Tylko wtedy jego powierzchnię można wzmocnić siatką elewacyjną. Ale tuż przed tym, pod nim, musisz zorganizować pierwszą warstwę wzmacniającą. Następnie na siatkę nakłada się materiał wyrównujący na bazie zaprawy cementowo-piaskowej. Przed nałożeniem podkładu i kornika musisz upewnić się, że poprzednia warstwa jest całkowicie sucha. Przed kornikiem należy nałożyć ostatni podkład. Aby to zrobić, użyj pędzla lub wałka. Do wyboru podkładu należy podejść dokładnie. Perchlorowinyl nadaje się do powierzchni betonowych i ceglanych. Wnikają głęboko w górną warstwę powłoki i zapewniają wysoką przyczepność. Podkłady alkidowe nadają się do powyższych rodzajów powierzchni, a także do każdego drewna. Związki akrylowe są nie mniej wszechstronne niż alkidy.
Rysowanie kornika na ścianie
Weź udział w tego rodzaju pracach w temperaturze „dodatniej” w czasie, gdy przetworzona część fasady jest w cieniu. Najpierw mieszaninę przygotowaną przez zmieszanie z wodą wylewa się na powierzchnię. Następnie wygładzamy materiał szpachelką. Okrągłe cząstki w mieszance powstające podczas ruchu pozostawiają podłużne wgłębienia. Ich kierunek zależy od metody użycia szpatułki. Wszystkie ruchy wykonujemy ostrożnie i zachowując jednolitość, a jednocześnie pracujemy tak szybko, jak to możliwe z narzędziem - kornik szybko wysycha. Jeśli zastosujesz się do powyższej zasady, możesz uniknąć pojawiania się pagórków. Należy pamiętać, że obecność wtrąceń nie pozwoli na zmniejszenie grubości warstwy poniżej określonego poziomu. Możliwe jest nakładanie materiału, w tym przy użyciu takich metod, jak ruch kołowy, deszcz (ruchy w górę i w dół), krzyż (ruchy krzyżowe).Każda ściana jest przetwarzana w jednym podejściu.
Rysunek
Ostateczny rysunek jest wynikiem niektórych ruchów metalową szpachelką lub tarką do gąbek. Aby uzyskać klasyczną ulgę, która przypomina ślady kornika, konieczne jest wykonywanie łukowatych i okrągłych ruchów za pomocą innego wektora. Narzędzie jest dociskane do ściany z połową siły. Za pomocą krótkich szarpnięć za pomocą pacy powstaje „trawertyn” w różnych kierunkach - imitacja chropowatej powierzchni kamienia. Wzór „korek” uzyskuje się po intensywnych ruchach w okręgu za pomocą pacy styropianowej w tym samym kierunku i małym promieniu. Ruchy w kształcie krzyża pozwalają stworzyć efekt powierzchni tkaniny.
Pionowe pociągnięcia powinny być wtedy utrzymywane tak wolno, jak to możliwe, a poziome pociągnięcia ostrą falą wzdłuż stycznej. Tekstura „deszcz” tworzy się z długich ciągłych linii od góry do dołu. Istnieją dwie opcje wykonania tej figury: pociągnięcia pionowe lub ukośne. Sąsiadujące paski powinny różnić się kolorem.
Jak malować tynk kornika
Aby pokolorować kornika, stosuje się jeden z następujących rodzajów farb:
Jeśli chodzi o technologię barwienia, barwniki można nakładać dopiero po całkowitym zestaleniu kornika. W procesie malowania będziesz potrzebować tacy na farby, pędzli i wałka.Najpierw rozcieńczamy farbę ilością wody wskazaną w proporcjach. Powstałą zawartość wlewa się do kąpieli. Następnie zbieramy potrzebną ilość substancji na wałku i przeciągamy narzędzie wzdłuż ściany. Robimy tę manipulację, aż na wałku pozostanie nawet cienka warstwa farby. Powierzchnia powinna być pomalowana kilka razy. Bruzdy nie są równomiernie pokryte: substancje barwiące zwykle gromadzą się na dolnych krawędziach. Nierównomiernie rozprowadzoną farbę pobiera się za pomocą wałka. Następnie pomaluj wgłębienia za pomocą pędzla. Ostateczny wynik zależy nie tylko od samego obrazu, ale także od jakości wykończenia szpachli. Innym sposobem barwienia jest dodanie barwnika do samego tynku.
Kora chrząszcza i stylistyczny design
Ten kit jest najczęściej stosowany w stylu secesyjnym. Elewacje domów w tym stylu są często ozdobione wszelkiego rodzaju elementami dekoracyjnymi, a okładzina z chaotycznymi wgłębieniami doskonale je podkreśla. Jest również ozdobiony zwykłymi budynkami - niczym niezwykłym i prostym. Wielobarwne okładziny z efektami przetarć to doskonała opcja do dekoracji ścian na dużych loftach i w przestronnych mieszkaniach. Kornik stylizowany na naturalne drzewo nadaje się do tworzenia fasad w stylu ekologicznym. Wybielanie bruzdami łączy się z dużymi płaskimi powierzchniami domów w stylu konstruktywizmu lub funkcjonalizmu. Jest również stosowany w domach w stylu etnicznym, uzupełniając ogólny smak. Fasada w stylu afrykańskim jest również odpowiednim środowiskiem. Kolejny chrząszcz dobrze łączy się ze stiukiem weneckim i może być używany do dekoracji luksusowych domów w stylu weneckim.
Inne style, dla których ten rodzaj szpachli będzie odpowiedni:
Wniosek
Kornik - tynk dekoracyjny do elewacji i wnętrza domu. Wykończenie z tego materiału ma wiele zalet - jest trwałe, przyjazne dla środowiska i przyjemne dla oka.Jego charakterystyczną cechą jest marszczona faktura. Materiał znalazł szerokie zastosowanie na całym świecie i pozostaje jednym z najpopularniejszych w swoim rodzaju. Na rynku istnieją dwa rodzaje kornika: akryl i gips, a oba są dość uniwersalne pod względem zastosowania. W przypadku niezależnych okładzin ściennych trzeba będzie kupić znaczną liczbę narzędzi i materiałów do przygotowania powierzchni, nakładania niższych warstw i samego tynku. Następnie, po początkowym etapie pracy i stworzeniu podstawy dla kornika, pozostaje zdecydować, jak sformułować powłokę. Opracowano specjalne techniki tworzenia teksturowanych ozdób i rysunków dekoracyjnych. Na tym etapie zaleca się również użycie własnej wyobraźni. Rezultatem może być unikalny i stylowy wygląd.