Wnętrze łazienki: 75 zdjęć przykładów wzornictwa w środku
Tradycyjna rosyjska łaźnia ma długą historię. Podczas gdy w oświeconej Europie dwory królewskie wymyśliły perfumy, aby zamaskować zapach niemytych ciał i zmarły na wszy, nasz człowiek odprawiał co tydzień rytuał prania. Całe rodziny poszły do łaźni w soboty. Ten dzień nie został wybrany przypadkowo. W niedzielę kościół miał być obecny w najczystszej formie, a w dni powszednie Rosjanie pracowali od świtu do świtu i czekali na Dzień Kąpieli.
Początkowo drewniany budynek był prymitywny i utopił go „w czerni”. Piec nie miał komina, więc gęsta warstwa sadzy pokrywała wnętrze ściany. Wnętrze łaźni tamtych czasów pozostawiło wiele do życzenia, nie było mowy o żadnej estetyce, ważna była tylko funkcjonalność. Kąpanie w takim pokoju nie było zbyt wygodne, ale w tym czasie nie było alternatywy. Z czasem budynki stały się bardziej monumentalne. Piece zaczęły być wyposażone w kominy, a rytuał zmywania stawał się coraz trudniejszy i obrastał tradycjami. Na przykład w każdej łaźni, zgodnie z popularnymi przekonaniami, znajdował się specjalny „brownie”: wiecznie brudny kochanek, który rozpieszczał tych, którzy nie posmarowali go hotelem na czas.
Mimo że głównym celem budynku jest oczyszczenie ciała, u ludzi było to związane z brudem. Ikony nigdy nie zostały tu zawieszone i przeprowadzono wróżenie, które uznano za nieczyste. Łaźnię umieszczono na obrzeżach, jak najdalej od domu: w ogrodach i „pustych miejscach”. Wymagania bezpieczeństwa pożarowego? Wcale nie, jak brudny budynek, łaźnia nie powinna mieć kontaktu z domem. Naczynia z niego nigdy nie zostały wprowadzone do pomieszczeń mieszkalnych.
Łaźnie parowe stały się również popularne w starożytnym Rzymie, którego obywatele uważnie monitorowali ich wygląd. Na ruinach niegdyś wielkiego imperium zachowały się pozostałości tych kompleksów, które mówią o wysokiej kulturze ich twórców. W Rzymie łaźnie były wykorzystywane nie tylko do mycia, ale także do dyskusji i ożywionych rozmów na tematy polityczne, filozoficzne. Teraz wanny mają nowoczesny wygląd i pracują nie tylko nad swoim designem, ale także we wnętrzu domu. Konstrukcja stanie się prawdziwą ozdobą letniego domku. Dom wiejski nie może obejść się bez tego przyjemnego dodatku pod każdym względem. Łaźnia jest zwykle budowana na zewnątrz podwórza w pobliżu strefy rekreacyjnej: altany, letnie kuchnie, grill i przedszkole. Niestety, łączenie tego budynku z innymi konstrukcjami w jeden kompleks jest zabronione przez przepisy regulujące minimalną odległość między budynkami w osiedlach prywatnych. W typowej łaźni znajdują się trzy pokoje:
Pokoje parowe
Salon lub garderoba;
Zmywanie
W różnych wzorach liczbę pokoi można zmniejszyć lub uzupełnić.Na przykład, jeśli istnieje bezpośredni dostęp do zbiornika lub basenu, wówczas nie ma potrzeby korzystania z prysznica (prania) pokoju. Latem można zanurzyć się w chłodnej wodzie, a zimą zorganizować czcionkę w lodzie. W niektórych luksusowych opcjach mogą znajdować się całe kompleksy basenowe. W ten sposób właściciele stanowią alternatywę dla gorącej kąpieli. Na miejscu łaźnia może być nie tylko oddzielnym budynkiem, w niektórych przypadkach (niewielką działką), właścicielami, aby zaoszczędzić miejsce, wyposażyć saunę w piwnicy, na strychu lub w piwnicy. Przed przystąpieniem do budowy projekt konstrukcji jest wcześniej przygotowywany. Ponieważ jest sklasyfikowany jako zagrożenie pożarowe, przydatne będzie skonsultowanie się z profesjonalistami. Czasami złożone dwupiętrowe konstrukcje są wznoszone z miniaturowym ogrodzeniem, werandą, werandą, toaletą, salą bilardową i dziedzińcem. Aby zbudować takie kompleksy, lepiej skontaktować się z profesjonalnym projektantem-architektem. Przygotuje indywidualny projekt. Zrób to sam, budując prostsze projekty. Spróbujemy więc uporządkować odmiany kąpieli, cechy ich budowy i typowe błędy popełniane przez początkujących dekoratorów.
Obszar kąpieli
Charakterystyka operacyjna zależy od wielkości wanny. Jeśli powierzchnia pomieszczenia nie zostanie poprawnie obliczona, zbyt duże łaźnia parowa będzie musiała być ogrzewana przez długi czas, a ciepło szybko odparuje. Przy obliczaniu wielkości budynków są one przede wszystkim zorientowane na łaźnię parową. To najważniejszy pokój, reszta to tylko jego uzupełnienie. Rozważ następujące kwestie:
Liczba osób, które będą uczestniczyć w kąpieli w tym samym czasie.
Wymiary i cechy lokalizacji pieca (na zewnątrz lub wewnątrz).
Rodzaj paliwa Najlepszą opcją równomiernego ogrzewania pomieszczenia jest nadal kuchenka-piec i drewno opałowe. Jednak niektóre wykorzystują grzejniki gazowe i elektryczne, których możliwości operacyjne muszą być porównywalne z wielkością wanny.
Liczba miejsc, półki: wynika z pierwszego akapitu.
Obszar zależy również od wielkości działki. Jeśli budynek jest zbyt gęsty, łaźnia okaże się mała, ponieważ powinna znajdować się w pewnej odległości od innych budynków. Najważniejszym niuansem są możliwości finansowe właścicieli i budżet na budowę. W końcu im większa wanna, tym bardziej portfel wyczerpuje zakup do niej materiałów.
Optymalny rozmiar dla przeciętnej rodziny to 5x5 (25 m2). W takiej strukturze jest miejsce na średniej wielkości łaźnię parową, dość przestronną garderobę, a nawet na prysznic dla jednej osoby.
Pojemność wanny
Wydajność kąpieli jest być może jej główną cechą, którą należy wziąć pod uwagę nawet na etapie projektowania podczas przygotowywania rysunku. Układ, lokalizacja okien i drzwi, komunikacja - wszystko to zostanie obliczone później. Najmniejsza łaźnia beczkowa może jednocześnie pomieścić od dwóch do trzech osób. Jego wymiary wynoszą średnio od 2X2 do 3X3 i 3x4 metry. Aby w łaźni czteroosobowa rodzina lub mała firma mogła jednocześnie odpocząć, wystarczy budynek o wymiarach 4 na 4 metry. 16 mkw odnoszą się do optymalnego rozmiaru, który jest „złotym środkiem”: budowa nie jest bardzo droga, a pomieszczenia nie przypominają ciasnych pomieszczeń magazynowych. Dla dużej liczby gości ustawiono przestronne łaźnie o wymiarach 6 x 4 lub 5 x 5 m. Budynki mogą mieć kształty kwadratowe lub prostokątne. Łaźnia parowa zwykle zajmuje najdalsze miejsce, a przed nią znajduje się pokój relaksacyjny, garderoba i prysznice.
Rodzaje kąpieli
Prawie każdy kraj ma swoje tradycje kąpielowe. Dla niezwykłej osoby wiele z nich może wydawać się egzotycznych. Każdy rodzaj łaźni tworzy swój niepowtarzalny mikroklimat.W niektórych z nich możesz spędzić przynajmniej cały dzień, podczas gdy inni zalecają odwiedzanie nie raz w tygodniu z powodu niepotrzebnie agresywnych warunków, które mogą zniweczyć cały efekt gojenia. Główne typy to:
Rosyjska łaźnia (sauna parowa). Zwykle są to drewniane budynki wykonane z drewna lub ozdobione zaokrągloną deską. Nowoczesne rosyjskie łaźnie, oprócz designu i charakterystycznej „scenerii”, nie są bardzo podobne do swoich przodków. Tradycyjnie ich gorące „serce” jest grzejnikiem, jednak ostatnio coraz częściej korzystają z łatwiejszych w użyciu pieców elektrycznych i grzejników gazowych. Powietrze w rosyjskiej łaźni jest gorące, ale wilgotne. Ciało ludzkie doświadcza takiej trudności z większą trudnością niż szybowanie na sucho w saunie fińskiej. Najpierw kamienie, którymi piec jest powlekany, są podgrzewane, a następnie wylewa się na nie wodę, natychmiast odparowując. Tradycyjnie w rosyjskich łaźniach procesowi szybowania towarzyszy „chłodzenie” mioteł brzozowych nad ciałem. Aby uzyskać większy efekt, wiązki ziół leczniczych są moczone w wodzie: pokrzywy, tymianku, rumianku, glistnika. Zimą zabieg przerywa „pływanie” w zaspach śnieżnych lub polewanie go lodowatą wodą. Zaleca się ogrzewanie pieca na drewno brzozowe lub olchowe.
Fińska łaźnia (sauna z suchym powietrzem). Ten typ zyskał popularność na zachodzie. Średnia temperatura w pomieszczeniu może osiągnąć 100 stopni, a poziom wilgotności nie przekracza 20-30%. Zatem parowanie następuje z powodu suchego powietrza. Możesz spędzać dużo czasu w saunie fińskiej, ale nie możesz korzystać z mioteł, ponieważ możesz doznać poważnych poparzeń. Według wielkości tego rodzaju wanny są klasyfikowane do mini-opcji i budynków „rodzinnych”. Pierwszy może być zainstalowany nawet w twoim mieszkaniu. Gotowe mini-wanny są kupowane w wyspecjalizowanych sklepach.
Wersja rzymska. Ich standardowy „pakiet” obejmuje dwie sale: tepidarium i laconium. W jednym jest po prostu ciepło, w drugim temperatura sięga 70-90 stopni i można się pocić tak, jak powinno. Zwykle ich wizyty są naprzemienne.
Hamam (suche powietrze). W tej wschodniej odmianie kąpieli możesz usiąść co najmniej cały dzień. Powietrze jest gorące i suche, ale temperatura nie wzrasta powyżej 50 stopni.
Ofuro (kąpiel wodna). Szybowanie w beczkach z podgrzewaną wodą jest aktywnie praktykowane w Japonii. W rzeczywistości jest to po prostu bardzo gorąca wanna o nietypowym kształcie.
Oprócz powyższych opcji znacznie rzadziej instaluje się egzotyczne budynki: egipskie łaźnie z piaskiem (pionowe i poziome), czeskie „piwnice”, japońskie sento (to samo ofuro, ale dla całej rodziny), szwedzka basta, indyjski temaskali, angielski z gorących kamieni, marokański i Indyjskie (najstarsze) łaźnie parowe.
Rodzaj wanny dobierany jest na podstawie dopuszczalnych rozmiarów. Kąpiel beczkowa zmieści się w małym rogu działki, a rzymski kompleks myjący będzie wymagał dużego kwadratu.
Style wnętrz
Decyzja o stylu jest połączeniem zewnętrznego wyglądu (na zewnątrz) i dekoracji wnętrz (wnętrze). W przeciwieństwie do projektu mieszkania lub domu, meble w prostej łaźni wykorzystują minimum. W pokoju relaksacyjnym krzesła i sofy zastąpiono przestronnymi ławkami, które są zainstalowane wokół stołu. W łaźni parowej wystrój jest jeszcze mniej używany. Najczęstszą opcją jest styl rustykalny. To wewnętrzne rozwiązanie rozpoznaje jedynie prostotę graniczącą z prymitywizmem. Surowe powierzchnie i najbardziej „dziki” wygląd budynku - to znak rozpoznawczy rustykalnego stylu. Do dekoracji stosuje się rzeźby, które zdobią zewnętrzną stronę domu. Wanny urządzone zgodnie z zasadami francuskiej Prowansji mają bardziej elegancki wygląd. Dekoracja i powierzchnie są imitacją starożytności. W takim pokoju meble są pomalowane na biało, a ganek jest ozdobiony małą ławką z kraciastą poduszką i poduszkami w wesoły kwiat.Styl antyczny określany jest mianem „starożytnych” kierunków: udało mu się zachować swoje cechy, przechodząc próbę czasu. Do dekoracji wnętrz stosuje się płytki, a pokój jest ozdobiony fontannami i dekoracyjnymi kolumnami, które podtrzymują sklepienie kopuły. Jako atrakcję wnętrza możesz użyć starej amfory i figurek. Styl wiejski charakteryzuje się lekkomyślnością. We wnętrzu i na zewnątrz używaj muru lub jego imitacji (zabronione w łaźni parowej), elementów metalowych i surowego drewna. Surowy strych oddycha dyskretnym luksusem. Garderoba i pokój relaksacyjny są ozdobione eleganckimi: drogimi dywanami na podłodze, poduszkami na ławkach, wielopoziomowym oświetleniem, a może nawet ladą barową. Styl chaty sprowadził nas z alpejskich stoków: jest prosty, ale elegancki. Atmosferę dominuje szorstkie drewno i szerokie okna, które zapewniają niemal domowy komfort.
Materiały wykończeniowe
W rosyjskich łaźniach para miała specjalny efekt leczniczy ze względu na kontakt z wnętrzem kłody. Drewno ma pory „oddychające”, które wydzielają wyjątkowy aromat w wysokiej wilgotności. Z tego powodu wanny nie są budowane z drzew iglastych, ponieważ emitują smołę. Do dekoracji wnętrz nie zaleca się stosowania sztucznych materiałów, które po podgrzaniu mogą uwalniać toksyny: panele i płytki PCV, sztuczny kamień, cegła, płyta MDF i płyta wiórowa. Te ostatnie wydają się nieszkodliwe, ponieważ odpady z przemysłu drzewnego są wykorzystywane na ich podstawie, ale klej, który zabezpiecza trociny, może uwalniać szkodliwe substancje po podgrzaniu. Podszewka ścian zewnętrznych odbywa się przez podszewkę. Wnętrze wykończone jest płytami termolip (specjalny materiał do kąpieli) lub blokowcem. Podłoga jest z desek lub płytek, a sufit jest wyłożony deską. Aby utrzymać wymagany reżim temperatury przez długi czas w strukturze, należy go zaizolować jakościowo. Do tych celów stosuje się trzy warstwy różnych materiałów:
Paroizolacja. Zastosuj izolację foliową.
Wełna mineralna Lekki i niepalny materiał.
Folia hydroizolacyjna.
Powstały „placek” izolacyjny ptysiowy pokryty jest materiałami wykończeniowymi, które pełnią funkcję dekoracyjną.
Oświetlenie
Organizując oświetlenie w wannie, należy wziąć pod uwagę dwie główne cechy mikroklimatu budynku:
Wysoka wilgotność;
Podwyższone temperatury.
Wilgoć jest uważana za bardziej niebezpiecznego „wroga” okablowania, ponieważ może powodować zwarcie w sieci, co często powoduje pożar. Żarówki, przełączniki, okablowanie i tablice rozdzielcze są wybierane ze specjalnych opcji. W łazienkach cały system oświetlenia musi być jakościowo chroniony przed agresywnym działaniem środowiska wewnętrznego budynku. W pralni i garderobie możesz używać zwykłych żarówek, a do łaźni parowej będziesz musiał kupić specjalne ciasne, które niezawodnie chronią „wnętrze” urządzenia. Pokrywa i przedziałek muszą być wodoodporne. Oświetlenie w łaźni parowej nie powinno być zbyt jasne, ponieważ nie przyczyni się to do relaksu.
Łaźnia parowa
Łaźnia parowa - środkowy pokój wanny. Ma w nim miejsce główny proces gojenia, a dekoracja wnętrza zwykle zaczyna się od niego. Sytuacja w łaźni parowej jest skromna. Głównym elementem mebli są sklepy. W prymitywnych wersjach są one umieszczone na obwodzie łaźni parowej. W bardziej złożonych wnętrzach wykonywane są wielopoziomowe kompozycje, które pozwalają całej rodzinie wygodnie siedzieć. Centralne położenie w łaźni parowej zajmuje piec, który jest urządzony tak, aby pasował do ogólnego wykończenia.
Garderoba
Garderobę można nazwać „poczekalnią”. Zainstalowano tu kilka ławek, szafy lub osobno zamkniętej szatni. Jego głównym zadaniem jest zapobieganie przedostawaniu się zimnego powietrza do łaźni parowej. Służy jako rodzaj strefy pośredniej między ulicą a pokojem głównym.W poczekalni ludzie z reguły odpoczywają w oczekiwaniu na ogrzewanie pokoju lub kolej na wizytę. W bardziej skromnych opcjach z deficytem przestrzeni jest on połączony z pokojem relaksacyjnym.
Łazienka z prysznicem
Przestronne sauny są wyposażone w umywalnie, które obejmują parę pryszniców, „wanny” z wodą, a czasem nawet baseny. W tym pokoju ludzie mogą ochłodzić się i zmyć pot po łaźni parowej, czyli ukończyć procedurę wellness. Jeden prysznic jest zainstalowany w małych wannach. Dla niej zwykle przeznaczają mały pokój, w którym sama kabina, ławka i kilka haczyków pasują do rzeczy. W bardzo ciasnych budynkach prysznic można wcisnąć do garderoby. Jego ściany powinny być odpowiednio udekorowane, aby pranie nie było widoczne z pokoju.
Świetlica
Ten pokój jest salonem. Tylko tutaj sytuacja zdalnie przypomina zwykły pokój w domu. Głównym zadaniem projektanta jest stworzenie przytulnej i wygodnej atmosfery dla dobrego wypoczynku. Muszą być obecne miejsca do siedzenia i leżenia oraz z miękką powłoką w przeciwieństwie do stałych pomieszczeń parowych. Ponadto w łazience musi być zainstalowany stół lub blat barowy. Aby wygodniej przebywać w pomieszczeniu, możesz umieścić telewizor lub wymyślić inne sposoby rozrywki.
Wniosek
Tradycja chodzenia do kąpieli zdołała nie tylko przejść próbę czasu, ale także dostosować się do współczesnych realiów. Od czasów starożytnych wierzono, że taka metoda ablucji odmładza i oczyszcza ciało. Rezultat jest zwykle zauważalny po kilku regularnych wizytach w wannie. Coraz większą uwagę zwraca się na wnętrze i na zewnątrz budynku, ponieważ nie jest to już „dom w ogrodach”, ale pełnoprawny element projektowania krajobrazu prywatnego terenu.
Tradycyjna rosyjska łaźnia ma długą historię. Podczas gdy w oświeconej Europie dwory królewskie wymyśliły perfumy, aby zamaskować zapach niemytych ciał i zmarły na wszy, nasz człowiek odprawiał co tydzień rytuał prania. Całe rodziny poszły do łaźni w soboty. Ten dzień nie został wybrany przypadkowo. W niedzielę kościół miał być obecny w najczystszej formie, a w dni powszednie Rosjanie pracowali od świtu do świtu i czekali na Dzień Kąpieli.
Spis treści
Z historii
Początkowo drewniany budynek był prymitywny i utopił go „w czerni”. Piec nie miał komina, więc gęsta warstwa sadzy pokrywała wnętrze ściany. Wnętrze łaźni tamtych czasów pozostawiło wiele do życzenia, nie było mowy o żadnej estetyce, ważna była tylko funkcjonalność. Kąpanie w takim pokoju nie było zbyt wygodne, ale w tym czasie nie było alternatywy. Z czasem budynki stały się bardziej monumentalne. Piece zaczęły być wyposażone w kominy, a rytuał zmywania stawał się coraz trudniejszy i obrastał tradycjami. Na przykład w każdej łaźni, zgodnie z popularnymi przekonaniami, znajdował się specjalny „brownie”: wiecznie brudny kochanek, który rozpieszczał tych, którzy nie posmarowali go hotelem na czas.
Mimo że głównym celem budynku jest oczyszczenie ciała, u ludzi było to związane z brudem. Ikony nigdy nie zostały tu zawieszone i przeprowadzono wróżenie, które uznano za nieczyste. Łaźnię umieszczono na obrzeżach, jak najdalej od domu: w ogrodach i „pustych miejscach”. Wymagania bezpieczeństwa pożarowego? Wcale nie, jak brudny budynek, łaźnia nie powinna mieć kontaktu z domem. Naczynia z niego nigdy nie zostały wprowadzone do pomieszczeń mieszkalnych.
Łaźnie parowe stały się również popularne w starożytnym Rzymie, którego obywatele uważnie monitorowali ich wygląd. Na ruinach niegdyś wielkiego imperium zachowały się pozostałości tych kompleksów, które mówią o wysokiej kulturze ich twórców. W Rzymie łaźnie były wykorzystywane nie tylko do mycia, ale także do dyskusji i ożywionych rozmów na tematy polityczne, filozoficzne. Teraz wanny mają nowoczesny wygląd i pracują nie tylko nad swoim designem, ale także we wnętrzu domu. Konstrukcja stanie się prawdziwą ozdobą letniego domku. Dom wiejski nie może obejść się bez tego przyjemnego dodatku pod każdym względem. Łaźnia jest zwykle budowana na zewnątrz podwórza w pobliżu strefy rekreacyjnej: altany, letnie kuchnie, grill i przedszkole. Niestety, łączenie tego budynku z innymi konstrukcjami w jeden kompleks jest zabronione przez przepisy regulujące minimalną odległość między budynkami w osiedlach prywatnych. W typowej łaźni znajdują się trzy pokoje:
W różnych wzorach liczbę pokoi można zmniejszyć lub uzupełnić.Na przykład, jeśli istnieje bezpośredni dostęp do zbiornika lub basenu, wówczas nie ma potrzeby korzystania z prysznica (prania) pokoju. Latem można zanurzyć się w chłodnej wodzie, a zimą zorganizować czcionkę w lodzie. W niektórych luksusowych opcjach mogą znajdować się całe kompleksy basenowe. W ten sposób właściciele stanowią alternatywę dla gorącej kąpieli. Na miejscu łaźnia może być nie tylko oddzielnym budynkiem, w niektórych przypadkach (niewielką działką), właścicielami, aby zaoszczędzić miejsce, wyposażyć saunę w piwnicy, na strychu lub w piwnicy. Przed przystąpieniem do budowy projekt konstrukcji jest wcześniej przygotowywany. Ponieważ jest sklasyfikowany jako zagrożenie pożarowe, przydatne będzie skonsultowanie się z profesjonalistami. Czasami złożone dwupiętrowe konstrukcje są wznoszone z miniaturowym ogrodzeniem, werandą, werandą, toaletą, salą bilardową i dziedzińcem. Aby zbudować takie kompleksy, lepiej skontaktować się z profesjonalnym projektantem-architektem. Przygotuje indywidualny projekt. Zrób to sam, budując prostsze projekty. Spróbujemy więc uporządkować odmiany kąpieli, cechy ich budowy i typowe błędy popełniane przez początkujących dekoratorów.
Obszar kąpieli
Charakterystyka operacyjna zależy od wielkości wanny. Jeśli powierzchnia pomieszczenia nie zostanie poprawnie obliczona, zbyt duże łaźnia parowa będzie musiała być ogrzewana przez długi czas, a ciepło szybko odparuje. Przy obliczaniu wielkości budynków są one przede wszystkim zorientowane na łaźnię parową. To najważniejszy pokój, reszta to tylko jego uzupełnienie. Rozważ następujące kwestie:
Obszar zależy również od wielkości działki. Jeśli budynek jest zbyt gęsty, łaźnia okaże się mała, ponieważ powinna znajdować się w pewnej odległości od innych budynków. Najważniejszym niuansem są możliwości finansowe właścicieli i budżet na budowę. W końcu im większa wanna, tym bardziej portfel wyczerpuje zakup do niej materiałów.
Pojemność wanny
Wydajność kąpieli jest być może jej główną cechą, którą należy wziąć pod uwagę nawet na etapie projektowania podczas przygotowywania rysunku. Układ, lokalizacja okien i drzwi, komunikacja - wszystko to zostanie obliczone później. Najmniejsza łaźnia beczkowa może jednocześnie pomieścić od dwóch do trzech osób. Jego wymiary wynoszą średnio od 2X2 do 3X3 i 3x4 metry. Aby w łaźni czteroosobowa rodzina lub mała firma mogła jednocześnie odpocząć, wystarczy budynek o wymiarach 4 na 4 metry. 16 mkw odnoszą się do optymalnego rozmiaru, który jest „złotym środkiem”: budowa nie jest bardzo droga, a pomieszczenia nie przypominają ciasnych pomieszczeń magazynowych. Dla dużej liczby gości ustawiono przestronne łaźnie o wymiarach 6 x 4 lub 5 x 5 m. Budynki mogą mieć kształty kwadratowe lub prostokątne. Łaźnia parowa zwykle zajmuje najdalsze miejsce, a przed nią znajduje się pokój relaksacyjny, garderoba i prysznice.
Rodzaje kąpieli
Prawie każdy kraj ma swoje tradycje kąpielowe. Dla niezwykłej osoby wiele z nich może wydawać się egzotycznych. Każdy rodzaj łaźni tworzy swój niepowtarzalny mikroklimat.W niektórych z nich możesz spędzić przynajmniej cały dzień, podczas gdy inni zalecają odwiedzanie nie raz w tygodniu z powodu niepotrzebnie agresywnych warunków, które mogą zniweczyć cały efekt gojenia. Główne typy to:
Oprócz powyższych opcji znacznie rzadziej instaluje się egzotyczne budynki: egipskie łaźnie z piaskiem (pionowe i poziome), czeskie „piwnice”, japońskie sento (to samo ofuro, ale dla całej rodziny), szwedzka basta, indyjski temaskali, angielski z gorących kamieni, marokański i Indyjskie (najstarsze) łaźnie parowe.
Style wnętrz
Decyzja o stylu jest połączeniem zewnętrznego wyglądu (na zewnątrz) i dekoracji wnętrz (wnętrze). W przeciwieństwie do projektu mieszkania lub domu, meble w prostej łaźni wykorzystują minimum. W pokoju relaksacyjnym krzesła i sofy zastąpiono przestronnymi ławkami, które są zainstalowane wokół stołu. W łaźni parowej wystrój jest jeszcze mniej używany. Najczęstszą opcją jest styl rustykalny. To wewnętrzne rozwiązanie rozpoznaje jedynie prostotę graniczącą z prymitywizmem. Surowe powierzchnie i najbardziej „dziki” wygląd budynku - to znak rozpoznawczy rustykalnego stylu. Do dekoracji stosuje się rzeźby, które zdobią zewnętrzną stronę domu. Wanny urządzone zgodnie z zasadami francuskiej Prowansji mają bardziej elegancki wygląd. Dekoracja i powierzchnie są imitacją starożytności. W takim pokoju meble są pomalowane na biało, a ganek jest ozdobiony małą ławką z kraciastą poduszką i poduszkami w wesoły kwiat.Styl antyczny określany jest mianem „starożytnych” kierunków: udało mu się zachować swoje cechy, przechodząc próbę czasu. Do dekoracji wnętrz stosuje się płytki, a pokój jest ozdobiony fontannami i dekoracyjnymi kolumnami, które podtrzymują sklepienie kopuły. Jako atrakcję wnętrza możesz użyć starej amfory i figurek. Styl wiejski charakteryzuje się lekkomyślnością. We wnętrzu i na zewnątrz używaj muru lub jego imitacji (zabronione w łaźni parowej), elementów metalowych i surowego drewna. Surowy strych oddycha dyskretnym luksusem. Garderoba i pokój relaksacyjny są ozdobione eleganckimi: drogimi dywanami na podłodze, poduszkami na ławkach, wielopoziomowym oświetleniem, a może nawet ladą barową. Styl chaty sprowadził nas z alpejskich stoków: jest prosty, ale elegancki. Atmosferę dominuje szorstkie drewno i szerokie okna, które zapewniają niemal domowy komfort.
Materiały wykończeniowe
W rosyjskich łaźniach para miała specjalny efekt leczniczy ze względu na kontakt z wnętrzem kłody. Drewno ma pory „oddychające”, które wydzielają wyjątkowy aromat w wysokiej wilgotności. Z tego powodu wanny nie są budowane z drzew iglastych, ponieważ emitują smołę. Do dekoracji wnętrz nie zaleca się stosowania sztucznych materiałów, które po podgrzaniu mogą uwalniać toksyny: panele i płytki PCV, sztuczny kamień, cegła, płyta MDF i płyta wiórowa. Te ostatnie wydają się nieszkodliwe, ponieważ odpady z przemysłu drzewnego są wykorzystywane na ich podstawie, ale klej, który zabezpiecza trociny, może uwalniać szkodliwe substancje po podgrzaniu. Podszewka ścian zewnętrznych odbywa się przez podszewkę. Wnętrze wykończone jest płytami termolip (specjalny materiał do kąpieli) lub blokowcem. Podłoga jest z desek lub płytek, a sufit jest wyłożony deską. Aby utrzymać wymagany reżim temperatury przez długi czas w strukturze, należy go zaizolować jakościowo. Do tych celów stosuje się trzy warstwy różnych materiałów:
Powstały „placek” izolacyjny ptysiowy pokryty jest materiałami wykończeniowymi, które pełnią funkcję dekoracyjną.
Oświetlenie
Organizując oświetlenie w wannie, należy wziąć pod uwagę dwie główne cechy mikroklimatu budynku:
Wilgoć jest uważana za bardziej niebezpiecznego „wroga” okablowania, ponieważ może powodować zwarcie w sieci, co często powoduje pożar. Żarówki, przełączniki, okablowanie i tablice rozdzielcze są wybierane ze specjalnych opcji. W łazienkach cały system oświetlenia musi być jakościowo chroniony przed agresywnym działaniem środowiska wewnętrznego budynku. W pralni i garderobie możesz używać zwykłych żarówek, a do łaźni parowej będziesz musiał kupić specjalne ciasne, które niezawodnie chronią „wnętrze” urządzenia. Pokrywa i przedziałek muszą być wodoodporne. Oświetlenie w łaźni parowej nie powinno być zbyt jasne, ponieważ nie przyczyni się to do relaksu.
Łaźnia parowa
Łaźnia parowa - środkowy pokój wanny. Ma w nim miejsce główny proces gojenia, a dekoracja wnętrza zwykle zaczyna się od niego. Sytuacja w łaźni parowej jest skromna. Głównym elementem mebli są sklepy. W prymitywnych wersjach są one umieszczone na obwodzie łaźni parowej. W bardziej złożonych wnętrzach wykonywane są wielopoziomowe kompozycje, które pozwalają całej rodzinie wygodnie siedzieć. Centralne położenie w łaźni parowej zajmuje piec, który jest urządzony tak, aby pasował do ogólnego wykończenia.
Garderoba
Garderobę można nazwać „poczekalnią”. Zainstalowano tu kilka ławek, szafy lub osobno zamkniętej szatni. Jego głównym zadaniem jest zapobieganie przedostawaniu się zimnego powietrza do łaźni parowej. Służy jako rodzaj strefy pośredniej między ulicą a pokojem głównym.W poczekalni ludzie z reguły odpoczywają w oczekiwaniu na ogrzewanie pokoju lub kolej na wizytę. W bardziej skromnych opcjach z deficytem przestrzeni jest on połączony z pokojem relaksacyjnym.
Łazienka z prysznicem
Przestronne sauny są wyposażone w umywalnie, które obejmują parę pryszniców, „wanny” z wodą, a czasem nawet baseny. W tym pokoju ludzie mogą ochłodzić się i zmyć pot po łaźni parowej, czyli ukończyć procedurę wellness. Jeden prysznic jest zainstalowany w małych wannach. Dla niej zwykle przeznaczają mały pokój, w którym sama kabina, ławka i kilka haczyków pasują do rzeczy. W bardzo ciasnych budynkach prysznic można wcisnąć do garderoby. Jego ściany powinny być odpowiednio udekorowane, aby pranie nie było widoczne z pokoju.
Świetlica
Ten pokój jest salonem. Tylko tutaj sytuacja zdalnie przypomina zwykły pokój w domu. Głównym zadaniem projektanta jest stworzenie przytulnej i wygodnej atmosfery dla dobrego wypoczynku. Muszą być obecne miejsca do siedzenia i leżenia oraz z miękką powłoką w przeciwieństwie do stałych pomieszczeń parowych. Ponadto w łazience musi być zainstalowany stół lub blat barowy. Aby wygodniej przebywać w pomieszczeniu, możesz umieścić telewizor lub wymyślić inne sposoby rozrywki.
Wniosek
Tradycja chodzenia do kąpieli zdołała nie tylko przejść próbę czasu, ale także dostosować się do współczesnych realiów. Od czasów starożytnych wierzono, że taka metoda ablucji odmładza i oczyszcza ciało. Rezultat jest zwykle zauważalny po kilku regularnych wizytach w wannie. Coraz większą uwagę zwraca się na wnętrze i na zewnątrz budynku, ponieważ nie jest to już „dom w ogrodach”, ale pełnoprawny element projektowania krajobrazu prywatnego terenu.