Postawy współczesnych wobec wnętrza epoki radzieckiej nie można nazwać jednoznacznymi. Istnieją apartamenty z kredensami, fotelami, lampami podłogowymi z okresu ZSRR. W niektórych powodują odrzucenie, w innych ciepłe nostalgiczne uczucia.
Bez względu na to, jak oceniasz sowieckie wnętrze - to ogromna, wielopłaszczyznowa przeszłość. Jego estetyka jest niezbędna do prawidłowego osądu teraźniejszości, podobnie jak obecne budynki i projekt zostaną ocenione po pięćdziesięciu latach, z taką samą nieuniknioną krytyką, chęcią wydobycia wszystkich atrybutów śmieci lub podziwu, chęcią zachowania, przywrócenia lub przynajmniej stylizacją ...
U zarania władzy radzieckiej zawód projektanta nie istniał. Architekci tamtych czasów byli pod presją dogmatów i schematów, a koncepcję projektowania pomalowano na dwa kolory: kapitalistyczny i socjalistyczny. Pierwsze było całkowicie negatywne nastawienie.
Nawet przyjmując zachodnią stylistykę, proporcje i formy, były one dostosowane do rewolucyjnej kultury tamtych lat, dlatego wnętrza nie świeciły estetyką, były nieco niezdarne, głównym wymogiem dla przestrzeni i wystroju była funkcjonalność i czystość. Główna uwaga „projektantów sztuki” skierowana była na techniczną modernizację produktów, odkrycia estetyczne przyszły później.
W latach 60-80. opracowano system organizacji projektowych, który promował promocję i rozwój tej sfery, która później stała się silną konkurencyjną szkołą, między innymi w kulturze światowej.
Wnętrze pierwszych dziesięcioleci związku
Po rewolucji zasiedlono „burżuazyjne” gniazda, mokradła i „Białą Gwardię” „osądzono”, korytarze, jadalnie, pokoje dzienne zniesiono w sowieckich mieszkaniach komunalnych. Nowe władze opuściły biura tylko dla tych, którzy potrzebowali ich do pracy - lekarzy, profesorów i pracowników partii odpowiedzialnych.
Arystokratyczne parkiety, złocone ramy, rzeźbione krzesła przylegały do wiejskich ścieżek i taboretów. Nowi właściciele szybko sprawili, że system kanalizacji i zaopatrzenia w wodę nie nadawał się do użytku. Drzwi wejściowe miały wiele przycisków z nazwiskami, ściany toalet zostały ozdobione deskami sedesowymi, w zależności od liczby mieszkających rodzin. Wspólna kuchnia została wyczyszczona zgodnie z harmonogramem. Każdy z lokatorów miał swoje własne poglądy na temat czystości, więc wspólne obszary były pełne owadów, grzybów, a słynny problem mieszkaniowy zaczął nabierać siły.
Na początku XX wieku design i architektura podlegają konstruktywizmowi, dyktując rewolucyjną powściągliwość, najwyższą racjonalność, praktyczność w geometrii i kolorach, ale bogactwo i zamieszki świata wewnętrznego.
Wnętrze lat 40
Wojna nie pozwoliła ludności tego kraju pomyśleć o stylu swojego domu. Wiele osób cieszyło się z posiadania łóżeczka w chacie, na wyzwolonych terytoriach całe rodziny mieszkały w pokojach z minimalną ilością mebli domowych, a czasem tylko w ziemiankach. Ci, którzy wrócili do połowy dekady po ewakuacji lub z frontu, nie zawsze sprawiali, że ich mieszkania były puste; większość rodzin mieszkała w mieszkaniach komunalnych.
Nie było żadnych szczególnych ozdób; dekoracja pokoi składała się z metalowych łóżek na ruszcie, szafy pod klucz, regałów, półek na książki, okrągłego stołu przykrytego obrusem, szafki na naczynia. Pokój został ozdobiony skórzaną sofą z półką, lustrem, lampą stołową rozpoznawalną przez filmy na masywnym stole, z zielonym abażurem.
Modnymi tkaninami w tym czasie były koronkowe serwetki na wszystkich poziomych powierzchniach, dywaniki z jeleniami na ścianie przy łóżku, tiul na oknach.
Wnętrze wybranych domów zostało uzupełnione meblami trofeum, malarstwem, brązem. Luksusowym przedmiotem była ceramika, kryształ, dywany. W wielu domach „Imperium Stalina” prześledzono w sztukateriach, imponujących dębowych meblach ozdobionych rzeźbionymi detalami.
Wnętrze lat 50. i 60
Propaganda tradycyjnych wartości radzieckich działała nie tylko w literaturze i malarstwie. Ambicje i imperialny zakres przywództwa kraju lat 50. znalazły odzwierciedlenie w budowanych na głównych ulicach domach w stylu neoklasycystycznym, o grubych ścianach, wysokich sufitach, wykonanych z dobrych materiałów. Struktury takie jak wieżowce Moskwy, z całą komunikacją, przestronne pokoje, w tym służących, można znaleźć w wielu miastach.
Wewnętrzne decyzje mieszkań zależały od statusu właścicieli. Na podłodze - parkiet lub deska, ściany z tapetą, na suficie - abażur lub żyrandol z poziomami „wiszącymi”, w zależności od dochodów rodziny. W niektórych rodzinach oprócz gramofonu pojawił się telewizor, który oglądali wszyscy sąsiedzi. Herbatę z suszarkami wypijano za samowarem, podczas gdy dostępny był tylko wybrany telefon.
Początek lat 60. to era indywidualnego budownictwa mieszkaniowego. Małe apartamenty modelarskie są stopniowo wypełnione kolorem, etnicznością, hipisami i nowoczesnością stają się modne. Pojawiają się radia lampowe, odbiorniki radiowe, telewizor staje się centrum wieczornej atrakcji.
Jeden pokój łączył funkcje sypialni, salonu i jadalni, meble były odpowiednio sofą w ciągu dnia, łóżko w nocy, szafa lub kredens działały jako ogranicznik przestrzeni. Zestawy słuchawkowe wykonane z drewna i sklejki powstały we wnętrzach, wysokie nogi nadały im lekkości, kolekcje szkła i szkła eksponowano za szklanymi fasadami. Składane stoły, meble kuchenne były popularne. Fotele na drewnianych ramach miały nieco ascetyczny wygląd, ale ich jakość nie była gorsza od zagranicznych odpowiedników.
Wnętrze lat 70
Typowym mieszkaniem lat 70. jest Breżniewka, doskonalsza wersja Chruszczowa, w której salon wyposażony był w sofę z parą foteli, stolik kawowy, kredens ustąpił miejsca ścianie. Ścigając importowane zestawy słuchawkowe i dywany, pokonując wiele miesięcy kolejek, zestawy kryształów stały się źródłem dumy, tańcom na przyjęciach towarzyszył szpulowy magnetofon.
Przytłaczająca większość obywateli przeprowadzała naprawy mieszkań własnymi rękami. Projektanci pracowali tylko nad meblami lub sztuką dekoracyjną. Wnętrze jednego mieszkania było całkowicie na sumieniu właściciela, wyposażone zgodnie z jego gustami i możliwościami.
Przychody były znacznie wyższe niż popyt, co tłumaczy ogólny brak wszystkiego: żywności, odzieży, mebli. W żadnym wypadku bieda narodu radzieckiego nie była przyczyną ich skromnego życia.
Gama kolorów
Charakterystyczną cechą radzieckiego designu było to, że służył on głównie przemysłowej, publicznej sferze. Warto przypomnieć metro, atmosferę domów kultury lub budynków rządowych. Typowe mieszkania zwykłych obywateli wyróżniały się zwykłym bieleniem o jasnej palecie kolorów.
Często „panele” (część ściany do wysokości ramion) pomalowano na ciemnozielone lub niebieskie. Podłoga była tradycyjnie brązowa, w odcieniach czerwieni lub czerwieni, sufit był biały, drzwi wewnętrzne, grzejniki i ramy okienne zostały pokryte białą farbą olejną.
Ci, którzy chcą, aby ich obudowa była wygodniejsza, indywidualnie wymyślili „wydostać się” nowoczesne jasne tkaniny do dekoracji otworów okiennych, niezależnie szyją obrusy, pokrowce na poduszki na sofę. W przypadku braku wysokiej jakości tapety wykonali „zabawny” wybielacz, używając szablonów i improwizowanych barwników. Sąsiedzi mogli powiedzieć, jak malować sufit lub ściany za pomocą odkurzacza „emulsji wodnej”, który był zacieniony na niebiesko lub zielono. Okazało się to bardzo praktycznym pięknem.
Dywany we wnętrzach radzieckich mieszkań
Dywany pomogły uczynić życie rodzinne bardziej autonomicznym. Początkowo były malowane, pluszowe jelenie i koty patrzyły ze ścian. W bogatszych czasach Breżniewa na ścianach wisiały wzorzyste wełniane dywany, pokrywały podłogę nawet pod meblami. Ten przedmiot był wskaźnikiem dobrobytu, był znany jako dobry prezent dla nowożeńców, został odziedziczony.
Produkty z Turkmenistanu, Azerbejdżanu i Armenii o czerwono-brązowej gamie były szczególnie poszukiwane. Chociaż przy zakupie nikt nie był szczególnie szkodliwy, kupili to, co w tej chwili „wyrzucono”. W weekendy stocznie ogłaszano charakterystycznymi dźwiękami: właściciele pozbyli się pyłu za pomocą kołatek. Zimą czekali na opady śniegu, by dokonać głównego czyszczenia. Odwrotna strona dywanów wiszących na ścianie została przetarta pachnącym mydłem z ćmy, która doceniała naturalność, ale była wrogiem długowieczności.
Funkcje mebli
Nie ma potrzeby mówić o takim a takim stylu w stosunku do radzieckich mieszkań. Zostały one wyposażone w razie potrzeby. Zwłaszcza w kuchni często można było znaleźć przedmioty jeszcze przedrewolucyjne. Ciężkie szafki, szafki masowo przeniosły się do kosza wraz z nadejściem ery małych mieszkań.
Pierwsze dziesięciolecia sowieckiej potęgi nie były naznaczone specjalną prezentacją wnętrz. Tu spotkały się ozdobne przedmioty w starym trybie, malowane stołki artel, domowe stoły i półki na książki. Cała ta różnorodność znajdowała się na obwodzie pokoi, a stół pośrodku.
Sowiecki bogaty dom został wyposażony w przedmioty z fornirowanego masywu w duchu art deco. Typowe „kwadratowe” meble małych mieszkań stały się wielofunkcyjne, zawierały szafę na pościel, naczynia i książki, komodę, sekretarkę. Specjalnie elegancko wypolerowane kredensy z uroczystymi zestawami usług i kryształów. Jedna ze ścian, a przynajmniej jej część, była obramowana tomami pełnych dzieł, fortepianem. Niezbędnym atrybutem była toaletka, zegar na ścianie, fotografie za szkłem „ściany”.
Projekt nowoczesnego mieszkania w stylu radzieckim
Teraz nie wszyscy chcą pozbyć się „starożytnego” regału lub kredensu. Po niewielkiej naprawie przedmioty te ponownie stają się godnymi elementami wnętrza. Nieskomplikowane formy znów są modne, a zachowane elementy radzieckiego wystroju zwiększają wartość mieszkania. Nawet przekonani minimaliści pozostawiają sztukaterie na suficie, odegra swoją rolę jako retro akcent, a radzieckie lampy staną się najmodniejszymi przedmiotami artystycznymi.
Nowoczesne mieszkanie nie powinno powtarzać sowieckiego stylu we wszystkich szczegółach. Prostota i zwięzłość sytuacji odzwierciedlą kilka charakterystycznych elementów. W przeciwnym razie pokoje będą oddychać muzą, a nie komfortem.
Hall
Jeśli parkiet jest „w jodełkę”, nawet jeśli wyblakł lub pękł w niektórych miejscach, można go przywrócić. Złomowanie będzie kosztować znacznie taniej niż nowa powłoka.Ściany pokryte są kolorową tapetą, charakterystyczną dla tamtych czasów.
Modna tapicerka starego krzesła przekształci go nie do poznania, podkreślając ciągłość rodziny. Te rzeczy bardzo dobrze komponują się z nowoczesnymi meblami. Koronkowy obrus jest bielony, na nim nakładane są lakoniczne nowoczesne naczynia.
W dynamicznym, eklektycznym wnętrzu, niezwykłym stylu art deco lub nowym klasyku nacisk zostanie położony na dywan w stylu vintage, żadna Ikea nie da tyle domu energii. Babcia podkreśli skandynawski wiejski styl, zmiękczy wnętrze miejskiego loftu.
Uzupełnieniem stylu są porcelanowe figurki Rarity, serwis herbaciany Porcelany Fabryki Leningradu.
Sypialnia
Dobrym tłem dla rzadkich mebli jest ściana obrana z cegły i pokryta specjalnym lakierem, na której umieszczono kolaż zdjęć rodzinnych, nowoczesne plakaty, lustro z kolekcji babci.
Na komodzie i stolikach nocnych aktualizują warstwę lakieru lub malują je, uchwyty szuflad i drzwi są zastępowane nowymi. Stara ściana jest przekształcana w szafę, usuwając dodatkowe półki, zastępując drzwi, budując wieszaki. Na łóżko wrzuca się narzutę z ornamentem.
Z radzieckiego dywanu możesz wyobrazić sobie podium, które wyjdzie spod łóżka. Różnorodne plastry kwadratów z tego samego dywanu będą spełniać rolę peleryny na krzesło lub krzesło.
Kuchnia
Klasyczne elementy są najbardziej odpowiednie w kuchni, gdzie dzięki nim pojawia się domowy komfort. Prostym sposobem na zmianę starych mebli, urządzeń gospodarstwa domowego jest przemalowanie ich na jasne kolory. Najważniejsze jest, aby upewnić się, że farba leży równomiernie.
Drewniane radzieckie krzesła pasują do wnętrza, malując je w bogatych kolorach. Dobrze wyglądają w otoczeniu kuchni, jeśli jest ich kilka.
Stary kredens lub element ścienny zostaje całkowicie przekształcony poprzez zastąpienie lakierowanych fasad malowanymi lub przyklejonymi specjalną folią, kolorową tapetą, ozdobioną decoupage.
Odrapane drewniane taborety są wklejane lub malowane techniką imitacji patchworku.
Przedpokój / przedpokój
Antresole ze starej ściany zamieniono w ławkę z szufladami na buty. Styl będzie wspierany przez tematyczne plakaty z kampanii, statuetki z kolekcji babci gdzieś w pobliżu lustra, duży fikus, język teściowej w wannie.
W wolnym rogu umieszczają stylizowany wieszak z rogami, a u jego stóp znajduje się walizka z niezapomnianymi naklejkami z czasów ZSRR. Jeśli pozwoli na to wielkość wejścia, zorganizują tu swego rodzaju muzeum, zajmując ściany proporczykami i portretami przywódców oraz bezpłatną półkę z filiżankami przypominającymi dawne rekordy sportowe.
Łazienka
Obowiązkowym atrybutem retro łazienki będzie owalna czcionka na nogach. Oczywiście nie ma akrylu, ale miedź lub mosiądz, ze stacjonarną konewką.
Kwadratowa płytka, która otacza tylko obszar kontaktu z wodą, wygląda uroczo i schludnie w tym stylu o niewielkich rozmiarach. Ściany wolne od płytek są wklejane tapetą lub imitują mur klinkierowy, hydraulika jest sztucznie starzona.
Ten pokój będzie wyglądał bardziej mieszkalnie i przytulnie dzięki obszernemu żyrandolowi sufitowemu, zastosowanie lustra w prostej drewnianej ramie, jasnych tkanin i antyków doda autentyczności.
Wniosek
Radziecka przestrzeń była raczej zamknięta, co wpłynęło na estetykę wszystkich trendów kulturowych. Ale globalne idee wciąż przenikały artystów, w połączeniu z ich talentami otrzymali nowy rozwój. ZSRR produkował dobre meble, naczynia i ceramikę. Wiele modeli można rozpoznać jako dzieła sztuki, ich ergonomia została bardzo przemyślana.
Nowoczesne wnętrza z nieoczekiwanymi antykami działają w duchu retro-futuryzmu, dążąc do przyszłości, ale jednocześnie są ładnymi cytatami z przeszłości. Oddychają łatwo, żyją wygodnie dzięki połączeniu nowych trendów i elementów dawnego.
Sowieckie wnętrze zainteresuje tych, którzy są nostalgiczni za przeszłością lub nie chcą wykorzystywać poważnych środków finansowych na umeblowanie mieszkania.
Podobny styl odróżnia każdy pokój od codziennego życia, wypełnia go specyficznym duchem kraju, konkretnej rodziny.
Postawy współczesnych wobec wnętrza epoki radzieckiej nie można nazwać jednoznacznymi. Istnieją apartamenty z kredensami, fotelami, lampami podłogowymi z okresu ZSRR. W niektórych powodują odrzucenie, w innych ciepłe nostalgiczne uczucia.
Bez względu na to, jak oceniasz sowieckie wnętrze - to ogromna, wielopłaszczyznowa przeszłość. Jego estetyka jest niezbędna do prawidłowego osądu teraźniejszości, podobnie jak obecne budynki i projekt zostaną ocenione po pięćdziesięciu latach, z taką samą nieuniknioną krytyką, chęcią wydobycia wszystkich atrybutów śmieci lub podziwu, chęcią zachowania, przywrócenia lub przynajmniej stylizacją ...
Spis treści
Historia i cechy radzieckiego wnętrza
U zarania władzy radzieckiej zawód projektanta nie istniał. Architekci tamtych czasów byli pod presją dogmatów i schematów, a koncepcję projektowania pomalowano na dwa kolory: kapitalistyczny i socjalistyczny. Pierwsze było całkowicie negatywne nastawienie.
Nawet przyjmując zachodnią stylistykę, proporcje i formy, były one dostosowane do rewolucyjnej kultury tamtych lat, dlatego wnętrza nie świeciły estetyką, były nieco niezdarne, głównym wymogiem dla przestrzeni i wystroju była funkcjonalność i czystość. Główna uwaga „projektantów sztuki” skierowana była na techniczną modernizację produktów, odkrycia estetyczne przyszły później.
W latach 60-80. opracowano system organizacji projektowych, który promował promocję i rozwój tej sfery, która później stała się silną konkurencyjną szkołą, między innymi w kulturze światowej.
Wnętrze pierwszych dziesięcioleci związku
Po rewolucji zasiedlono „burżuazyjne” gniazda, mokradła i „Białą Gwardię” „osądzono”, korytarze, jadalnie, pokoje dzienne zniesiono w sowieckich mieszkaniach komunalnych. Nowe władze opuściły biura tylko dla tych, którzy potrzebowali ich do pracy - lekarzy, profesorów i pracowników partii odpowiedzialnych.
Arystokratyczne parkiety, złocone ramy, rzeźbione krzesła przylegały do wiejskich ścieżek i taboretów. Nowi właściciele szybko sprawili, że system kanalizacji i zaopatrzenia w wodę nie nadawał się do użytku. Drzwi wejściowe miały wiele przycisków z nazwiskami, ściany toalet zostały ozdobione deskami sedesowymi, w zależności od liczby mieszkających rodzin. Wspólna kuchnia została wyczyszczona zgodnie z harmonogramem. Każdy z lokatorów miał swoje własne poglądy na temat czystości, więc wspólne obszary były pełne owadów, grzybów, a słynny problem mieszkaniowy zaczął nabierać siły.
Na początku XX wieku design i architektura podlegają konstruktywizmowi, dyktując rewolucyjną powściągliwość, najwyższą racjonalność, praktyczność w geometrii i kolorach, ale bogactwo i zamieszki świata wewnętrznego.
Wnętrze lat 40
Wojna nie pozwoliła ludności tego kraju pomyśleć o stylu swojego domu. Wiele osób cieszyło się z posiadania łóżeczka w chacie, na wyzwolonych terytoriach całe rodziny mieszkały w pokojach z minimalną ilością mebli domowych, a czasem tylko w ziemiankach. Ci, którzy wrócili do połowy dekady po ewakuacji lub z frontu, nie zawsze sprawiali, że ich mieszkania były puste; większość rodzin mieszkała w mieszkaniach komunalnych.
Nie było żadnych szczególnych ozdób; dekoracja pokoi składała się z metalowych łóżek na ruszcie, szafy pod klucz, regałów, półek na książki, okrągłego stołu przykrytego obrusem, szafki na naczynia. Pokój został ozdobiony skórzaną sofą z półką, lustrem, lampą stołową rozpoznawalną przez filmy na masywnym stole, z zielonym abażurem.
Modnymi tkaninami w tym czasie były koronkowe serwetki na wszystkich poziomych powierzchniach, dywaniki z jeleniami na ścianie przy łóżku, tiul na oknach.
Wnętrze wybranych domów zostało uzupełnione meblami trofeum, malarstwem, brązem. Luksusowym przedmiotem była ceramika, kryształ, dywany. W wielu domach „Imperium Stalina” prześledzono w sztukateriach, imponujących dębowych meblach ozdobionych rzeźbionymi detalami.
Wnętrze lat 50. i 60
Propaganda tradycyjnych wartości radzieckich działała nie tylko w literaturze i malarstwie. Ambicje i imperialny zakres przywództwa kraju lat 50. znalazły odzwierciedlenie w budowanych na głównych ulicach domach w stylu neoklasycystycznym, o grubych ścianach, wysokich sufitach, wykonanych z dobrych materiałów. Struktury takie jak wieżowce Moskwy, z całą komunikacją, przestronne pokoje, w tym służących, można znaleźć w wielu miastach.
Wewnętrzne decyzje mieszkań zależały od statusu właścicieli. Na podłodze - parkiet lub deska, ściany z tapetą, na suficie - abażur lub żyrandol z poziomami „wiszącymi”, w zależności od dochodów rodziny. W niektórych rodzinach oprócz gramofonu pojawił się telewizor, który oglądali wszyscy sąsiedzi. Herbatę z suszarkami wypijano za samowarem, podczas gdy dostępny był tylko wybrany telefon.
Początek lat 60. to era indywidualnego budownictwa mieszkaniowego. Małe apartamenty modelarskie są stopniowo wypełnione kolorem, etnicznością, hipisami i nowoczesnością stają się modne. Pojawiają się radia lampowe, odbiorniki radiowe, telewizor staje się centrum wieczornej atrakcji.
Jeden pokój łączył funkcje sypialni, salonu i jadalni, meble były odpowiednio sofą w ciągu dnia, łóżko w nocy, szafa lub kredens działały jako ogranicznik przestrzeni. Zestawy słuchawkowe wykonane z drewna i sklejki powstały we wnętrzach, wysokie nogi nadały im lekkości, kolekcje szkła i szkła eksponowano za szklanymi fasadami. Składane stoły, meble kuchenne były popularne. Fotele na drewnianych ramach miały nieco ascetyczny wygląd, ale ich jakość nie była gorsza od zagranicznych odpowiedników.
Wnętrze lat 70
Typowym mieszkaniem lat 70. jest Breżniewka, doskonalsza wersja Chruszczowa, w której salon wyposażony był w sofę z parą foteli, stolik kawowy, kredens ustąpił miejsca ścianie. Ścigając importowane zestawy słuchawkowe i dywany, pokonując wiele miesięcy kolejek, zestawy kryształów stały się źródłem dumy, tańcom na przyjęciach towarzyszył szpulowy magnetofon.
Przytłaczająca większość obywateli przeprowadzała naprawy mieszkań własnymi rękami. Projektanci pracowali tylko nad meblami lub sztuką dekoracyjną. Wnętrze jednego mieszkania było całkowicie na sumieniu właściciela, wyposażone zgodnie z jego gustami i możliwościami.
Przychody były znacznie wyższe niż popyt, co tłumaczy ogólny brak wszystkiego: żywności, odzieży, mebli. W żadnym wypadku bieda narodu radzieckiego nie była przyczyną ich skromnego życia.
Gama kolorów
Charakterystyczną cechą radzieckiego designu było to, że służył on głównie przemysłowej, publicznej sferze. Warto przypomnieć metro, atmosferę domów kultury lub budynków rządowych. Typowe mieszkania zwykłych obywateli wyróżniały się zwykłym bieleniem o jasnej palecie kolorów.
Często „panele” (część ściany do wysokości ramion) pomalowano na ciemnozielone lub niebieskie. Podłoga była tradycyjnie brązowa, w odcieniach czerwieni lub czerwieni, sufit był biały, drzwi wewnętrzne, grzejniki i ramy okienne zostały pokryte białą farbą olejną.
Ci, którzy chcą, aby ich obudowa była wygodniejsza, indywidualnie wymyślili „wydostać się” nowoczesne jasne tkaniny do dekoracji otworów okiennych, niezależnie szyją obrusy, pokrowce na poduszki na sofę. W przypadku braku wysokiej jakości tapety wykonali „zabawny” wybielacz, używając szablonów i improwizowanych barwników. Sąsiedzi mogli powiedzieć, jak malować sufit lub ściany za pomocą odkurzacza „emulsji wodnej”, który był zacieniony na niebiesko lub zielono. Okazało się to bardzo praktycznym pięknem.
Dywany we wnętrzach radzieckich mieszkań
Dywany pomogły uczynić życie rodzinne bardziej autonomicznym. Początkowo były malowane, pluszowe jelenie i koty patrzyły ze ścian. W bogatszych czasach Breżniewa na ścianach wisiały wzorzyste wełniane dywany, pokrywały podłogę nawet pod meblami. Ten przedmiot był wskaźnikiem dobrobytu, był znany jako dobry prezent dla nowożeńców, został odziedziczony.
Produkty z Turkmenistanu, Azerbejdżanu i Armenii o czerwono-brązowej gamie były szczególnie poszukiwane. Chociaż przy zakupie nikt nie był szczególnie szkodliwy, kupili to, co w tej chwili „wyrzucono”. W weekendy stocznie ogłaszano charakterystycznymi dźwiękami: właściciele pozbyli się pyłu za pomocą kołatek. Zimą czekali na opady śniegu, by dokonać głównego czyszczenia. Odwrotna strona dywanów wiszących na ścianie została przetarta pachnącym mydłem z ćmy, która doceniała naturalność, ale była wrogiem długowieczności.
Funkcje mebli
Nie ma potrzeby mówić o takim a takim stylu w stosunku do radzieckich mieszkań. Zostały one wyposażone w razie potrzeby. Zwłaszcza w kuchni często można było znaleźć przedmioty jeszcze przedrewolucyjne. Ciężkie szafki, szafki masowo przeniosły się do kosza wraz z nadejściem ery małych mieszkań.
Pierwsze dziesięciolecia sowieckiej potęgi nie były naznaczone specjalną prezentacją wnętrz. Tu spotkały się ozdobne przedmioty w starym trybie, malowane stołki artel, domowe stoły i półki na książki. Cała ta różnorodność znajdowała się na obwodzie pokoi, a stół pośrodku.
Sowiecki bogaty dom został wyposażony w przedmioty z fornirowanego masywu w duchu art deco. Typowe „kwadratowe” meble małych mieszkań stały się wielofunkcyjne, zawierały szafę na pościel, naczynia i książki, komodę, sekretarkę. Specjalnie elegancko wypolerowane kredensy z uroczystymi zestawami usług i kryształów. Jedna ze ścian, a przynajmniej jej część, była obramowana tomami pełnych dzieł, fortepianem. Niezbędnym atrybutem była toaletka, zegar na ścianie, fotografie za szkłem „ściany”.
Projekt nowoczesnego mieszkania w stylu radzieckim
Teraz nie wszyscy chcą pozbyć się „starożytnego” regału lub kredensu. Po niewielkiej naprawie przedmioty te ponownie stają się godnymi elementami wnętrza. Nieskomplikowane formy znów są modne, a zachowane elementy radzieckiego wystroju zwiększają wartość mieszkania. Nawet przekonani minimaliści pozostawiają sztukaterie na suficie, odegra swoją rolę jako retro akcent, a radzieckie lampy staną się najmodniejszymi przedmiotami artystycznymi.
Hall
Jeśli parkiet jest „w jodełkę”, nawet jeśli wyblakł lub pękł w niektórych miejscach, można go przywrócić. Złomowanie będzie kosztować znacznie taniej niż nowa powłoka.Ściany pokryte są kolorową tapetą, charakterystyczną dla tamtych czasów.
Modna tapicerka starego krzesła przekształci go nie do poznania, podkreślając ciągłość rodziny. Te rzeczy bardzo dobrze komponują się z nowoczesnymi meblami. Koronkowy obrus jest bielony, na nim nakładane są lakoniczne nowoczesne naczynia.
W dynamicznym, eklektycznym wnętrzu, niezwykłym stylu art deco lub nowym klasyku nacisk zostanie położony na dywan w stylu vintage, żadna Ikea nie da tyle domu energii. Babcia podkreśli skandynawski wiejski styl, zmiękczy wnętrze miejskiego loftu.
Uzupełnieniem stylu są porcelanowe figurki Rarity, serwis herbaciany Porcelany Fabryki Leningradu.
Sypialnia
Dobrym tłem dla rzadkich mebli jest ściana obrana z cegły i pokryta specjalnym lakierem, na której umieszczono kolaż zdjęć rodzinnych, nowoczesne plakaty, lustro z kolekcji babci.
Na komodzie i stolikach nocnych aktualizują warstwę lakieru lub malują je, uchwyty szuflad i drzwi są zastępowane nowymi. Stara ściana jest przekształcana w szafę, usuwając dodatkowe półki, zastępując drzwi, budując wieszaki. Na łóżko wrzuca się narzutę z ornamentem.
Z radzieckiego dywanu możesz wyobrazić sobie podium, które wyjdzie spod łóżka. Różnorodne plastry kwadratów z tego samego dywanu będą spełniać rolę peleryny na krzesło lub krzesło.
Kuchnia
Klasyczne elementy są najbardziej odpowiednie w kuchni, gdzie dzięki nim pojawia się domowy komfort. Prostym sposobem na zmianę starych mebli, urządzeń gospodarstwa domowego jest przemalowanie ich na jasne kolory. Najważniejsze jest, aby upewnić się, że farba leży równomiernie.
Drewniane radzieckie krzesła pasują do wnętrza, malując je w bogatych kolorach. Dobrze wyglądają w otoczeniu kuchni, jeśli jest ich kilka.
Stary kredens lub element ścienny zostaje całkowicie przekształcony poprzez zastąpienie lakierowanych fasad malowanymi lub przyklejonymi specjalną folią, kolorową tapetą, ozdobioną decoupage.
Odrapane drewniane taborety są wklejane lub malowane techniką imitacji patchworku.
Przedpokój / przedpokój
Antresole ze starej ściany zamieniono w ławkę z szufladami na buty. Styl będzie wspierany przez tematyczne plakaty z kampanii, statuetki z kolekcji babci gdzieś w pobliżu lustra, duży fikus, język teściowej w wannie.
W wolnym rogu umieszczają stylizowany wieszak z rogami, a u jego stóp znajduje się walizka z niezapomnianymi naklejkami z czasów ZSRR. Jeśli pozwoli na to wielkość wejścia, zorganizują tu swego rodzaju muzeum, zajmując ściany proporczykami i portretami przywódców oraz bezpłatną półkę z filiżankami przypominającymi dawne rekordy sportowe.
Łazienka
Obowiązkowym atrybutem retro łazienki będzie owalna czcionka na nogach. Oczywiście nie ma akrylu, ale miedź lub mosiądz, ze stacjonarną konewką.
Kwadratowa płytka, która otacza tylko obszar kontaktu z wodą, wygląda uroczo i schludnie w tym stylu o niewielkich rozmiarach. Ściany wolne od płytek są wklejane tapetą lub imitują mur klinkierowy, hydraulika jest sztucznie starzona.
Ten pokój będzie wyglądał bardziej mieszkalnie i przytulnie dzięki obszernemu żyrandolowi sufitowemu, zastosowanie lustra w prostej drewnianej ramie, jasnych tkanin i antyków doda autentyczności.
Wniosek
Radziecka przestrzeń była raczej zamknięta, co wpłynęło na estetykę wszystkich trendów kulturowych. Ale globalne idee wciąż przenikały artystów, w połączeniu z ich talentami otrzymali nowy rozwój. ZSRR produkował dobre meble, naczynia i ceramikę. Wiele modeli można rozpoznać jako dzieła sztuki, ich ergonomia została bardzo przemyślana.
Nowoczesne wnętrza z nieoczekiwanymi antykami działają w duchu retro-futuryzmu, dążąc do przyszłości, ale jednocześnie są ładnymi cytatami z przeszłości. Oddychają łatwo, żyją wygodnie dzięki połączeniu nowych trendów i elementów dawnego.
Podobny styl odróżnia każdy pokój od codziennego życia, wypełnia go specyficznym duchem kraju, konkretnej rodziny.