Stalianie - najpopularniejszy kierunek architektoniczny w latach 30-60 XX wieku. W przeciwieństwie do innych budynków mieszkalnych epoki Stalina (koszary, bliźniacze jednopiętrowe domy, murowane domy bez żadnych udogodnień), istnieje pełne zaopatrzenie w wodę, kanalizacja, ogrzewanie, kilka oddzielnych pomieszczeń. Imperium stalinowskie we wnętrzu nowoczesnych domów, mieszkań jest przytulne, uroczyste, aktualne do dziś.
Ten styl powstał w ZSRR w połowie lat 30. XX wieku. Początkowo imperium jest pompatycznym, majestatycznym nurtem architektonicznym, który powstał we Francji w czasach Napoleona Pierwszego. W latach 30. XX wieku tak wspaniałe, monumentalne budowle zaczęto budować w Związku Radzieckim, kiedy kraj zaczął rządzić I.V. Stalin. W latach 50. XX wieku zaczęli ostro krytykować taką architekturę, uważając za niedopuszczalny dla narodu radzieckiego nadmiar, a po śmierci Stalina wszystkie rozpoczęte projekty zostały znacznie uproszczone, z wyłączeniem maksimum wystroju, gwałtownie zmniejszając całkowitą powierzchnię i wysokość sufitu w niektórych miejscach. Większość dużych mieszkań podano jako mieszkania komunalne, w których jednocześnie mieszkało kilka rodzin, korzystających ze wspólnej kuchni i łazienki.
Charakterystyczne cechy stylu
Standardowy apartament - „Stalin” składa się z trzech do pięciu, rzadziej dwóch lub sześciu do siedmiu osobnych pokoi, kuchni o powierzchni od siedmiu do piętnastu metrów kwadratowych, ogromnego salonu, przestronnego holu wejściowego. Mieszkania jednopokojowe budowano niezwykle rzadko, aw mieszkaniach trzypokojowych czasami dwa pokoje sąsiadowały ze sobą. Wszystkie pokoje mają sufity o wysokości ponad trzech metrów, pionowo wydłużone okna wychodzące na jedną lub dwie strony, w niektórych miejscach okna wykuszowe. Zazwyczaj takie mieszkania znajdują się w „historycznym” centrum dużego miasta - widok z okien otwiera się odpowiednio.
Projekt mieszkania za czasów Stalina łączył indywidualne cechy baroku i napoleońskiego imperium, neogotycki i art deco, klasycyzm i nowoczesność. Grube ściany domów tej epoki były wykonane z czerwonej lub białej cegły, innych niepalnych materiałów, a same budynki miały co najmniej dwie kondygnacje, mnóstwo sztukaterii, prawdziwe kolumny. Drzwi tutaj są również dość wysokie, często dwuskrzydłowe, ściany zdobią profilowane gzymsy, a szerokie „frontowe” schody są wyłożone wykładziną.
W inny sposób „Stalina” nazywano „pełnowymiarowymi mieszkaniami” lub „pełnowymiarowymi w domach z lat 50.”. Luksusowo i na dużą skalę urządzono nie tylko budynki mieszkalne, ale także teatry, budynki departamentów, stacje metra, obiekty sportowe i uniwersytety.Budynki miejskie zostały zgrupowane w całe zespoły, a następnie architekci próbowali wykorzystać wszystkie osiągnięcia budownictwa i sztuki. Wszędzie obowiązywała zasada - „im więcej, tym lepiej”, gigantomanii i optymizmu.
Funkcje palety kolorów
Kolorystyka wnętrz pierwszej połowy XX wieku jest bardzo skromna, prawie pozbawiona jasnych kolorów. Meble wybierane są głównie ciemne, ściany mają pastelowe odcienie, dywany są czerwono-brązowe, drzwi między pokojami są białe z wielokolorowymi przeszkleniami.
Najbardziej odpowiednie kombinacje kolorów:
pościel z mahoniem;
agat szary z terakotą;
bagno z drzewną pomarańczą;
antyczny lazur z beżową czerwienią;
lawenda z ciemnym mosiądzem;
jasne złoto z czekoladowym brązem;
niebieskawo-zielony z bobrem;
niebieski ochronny z jasnym kasztanem;
musztarda z żelazną szarością;
szmaragd z cegłą;
brązowo-pomarańczowy z khaki;
koralowy z kremowym;
kremowożółty z fioletową czernią;
mniszek lekarski z opalową zielenią;
ochra ze srebrnym różem.
Nawet monochromatyczne wnętrze pozwala na obecność jasnych akcentów kolorystycznych - zasłon, poduszek, dywanów, obrazów na ścianach.
Jakie materiały zastosować przy dekorowaniu pomieszczeń
Materiały wykończeniowe są stosowane wyłącznie naturalne:
Podłogi są zwykle układane parkietem, umieszczonym „w jodełkę”, ale nie są wspólne dla całego mieszkania, ale dla każdego pokoju osobno. Ściany zdobią stiukowe panele, półkolumny, wsporniki gipsowe, kesony, detale narożne, teksturowane nisze itp. Na suficie pod żyrandolem bez wątpienia znajduje się gniazdo sztukatorskie, te same skomplikowane gzymsy sufitowe i inne podobne dekoracje. Drzwi wykonane są z drewna, sklejki, mają panele, klamki pomalowane złotą farbą, listwy z trójwymiarowym gwintem. Pasują do koloru podłogi lub są pomalowane białą farbą olejną.
Podłogi w łazience i kuchni są wyłożone płytkami ceramicznymi, rzadziej kamieniem naturalnym, głównie czerwono-brązowymi kolorami, a ściany z jasnymi kafelkami, bogato ozdobionymi ornamentami kwiatowymi, dozwolona jest wąska kontrastowa krawędź.
Wybór mebli
Meble zostały wybrane luksusowe, solidne, masywne, wykonane głównie z naturalnego drewna (dąb, orzech, palisander) i metalu. Często jest lakierowany, zdobiony wolumetrycznymi rzeźbami, mozaikami. Są to zjeżdżalnie z rzeźbionymi „koronami”, wypukłe kredensy, okrągłe lub owalne stoły do jadalni, skórzane krzesła i sofy z wysokimi oparciami, ciężkie drewniane krzesła z rzeźbionymi nogami, łóżka z kulkami lub szczytami w rogach. Rzeźbienie w drewnie jest mile widziane zarówno w formie złożonych płaskorzeźb fabuły, jak i prostej „geometrycznej”. Dopuszczalne są elementy podwieszane z cennego drewna. Oprócz skóry naturalnej lub sztucznej, jako materiał obiciowy stosowane są różne tkaniny - gładkie lub z ornamentami roślinnymi.
Oświetlenie
Główną oprawą oświetleniową tej epoki jest luksusowy kryształowy żyrandol umieszczony na środku sufitu. Później takie projekty zostały wykonane z tworzywa sztucznego, co znacznie wpłynęło na wygląd i trwałość urządzenia. Oddzielne strefy oświetlone były lampami podłogowymi, często z abażurami ozdobionymi kwiatowymi wzorami i frędzlami. Kinkiety ścienne, zwykle stylizowane na pochodnie, zamontowano na brązowych, kręconych wspornikach nad stołem kuchennym i łóżkiem. Miejsce pracy oświetlone było lampą stołową z zielonkawym abażurem na elastycznej podstawie. W pokoju dziecięcym oprócz głównego światła umieszczono małe lampki nocne z kamienną lub plastikową dekoracją.W dzisiejszych czasach wzornictwo uzupełnia podświetlenie LED, które przy kompetentnym podejściu wcale nie narusza głównego stylu.
Wybór tkanin do dekoracji okien
Zasłony okienne są wybierane gęste, ciężkie, tworząc uroczystą atmosferę. Mają kilka warstw, dużą liczbę fałd, grzywkę, pędzel. Zasłony zaciemniające są preferowane w sypialni, chroniąc śpiącego przed porannym światłem słonecznym, natomiast w kuchni preferowane są krótsze, jaśniejsze. Drzwi są ozdobione tymi samymi zasłonami co okna, powiązane złotymi sznurkami. Preferowane są naturalne, gładkie, spokojne kolory lub wyraźnie kontrastujące z kolorem ścian. Pożądane jest, aby zasłony były połączone w kolorze z narzutami, dywanami i innymi materiałami do wnętrz.
Jeśli na jednej ścianie znajduje się kilka okien, są one ozdobione jedną wspólną zasłoną, która całkowicie pokrywa prawie całą ścianę.
Przykłady projektowania pomieszczeń
Łączna powierzchnia stalinowskiego dwupokojowego mieszkania wynosi około 30 metrów, czteropokojowe mieszkanie wynosi około 60 metrów, siedmiopokojowe mieszkanie wynosi do 160 metrów kwadratowych. Im więcej pokoi, tym bardziej przestronny stał się każdy z nich.
Jakie udogodnienia były dostępne:
kuchnia;
jedna lub więcej sypialni;
gabinet;
pokój dzienny;
wanna lub prysznic;
toaleta;
hala;
spiżarnia.
W tamtych czasach nie było garderoby - ubrania były przechowywane w szafach i spiżarniach. W przypadku sypialni dziecięcych w ogóle nie istniały specjalne meble, z wyjątkiem łóżeczka - do tych celów wybrano najmniejsze pokoje, w których postawiono łóżeczko, prostą szafkę, stół z krzesłem, szufladę z zabawkami i powiesiono półkę na książki.
Apartamenty epoki stalinowskiej pełne są dobrze wyposażonych szaf, w których mieści się większość rzeczy, ponieważ w pokojach jest dużo miejsca na książki i elementy dekoracyjne.
Pokój dzienny
Powierzchnia salonu stalinowskiego wynosi od 16 do 30 metrów kwadratowych. Sufity, częściowo ściany są obficie ozdobione sztukaterią, pośrodku - wielopoziomowy kryształowy żyrandol. Wzdłuż jednej ze ścian znajduje się ściana szafy, w której zawsze znajduje się wiele grubych książek o zgrabnych „korzeniach”, aw przeszklonych sekcjach - piękne naczynia ceramiczne, serwis do herbaty dla sześciu do dwunastu osób, wiele porcelanowych figurek.
Główną ozdobą salonu jest telewizor, który stoi na stojaku z czterema stożkami na nogach lub konsoli ściennej ozdobionej sztukaterią. Pośrodku jednej ze ścian stoją zegary podłogowe lub wiszące z walką, bogato zdobione rzeźbami, na kilku innych są obrazy w duchu surowego „sowieckiego realizmu” ozdobionego ciężkimi ramami. Bez wątpienia znajduje się sofa pokryta luksusową draperią, uzupełniona parą foteli, rzeźbioną toaletką. Wszystkie elementy mebli połączone są wzorzystym dywanem, który zajmuje większą część pokoju. Dopuszczalne są również malowidła ścienne przedstawiające pejzaż miejski z połowy XX wieku.
Jeśli to możliwe, należy przestrzegać zasad symetrii w odniesieniu do środka kompozycji pomieszczenia - kominka, telewizora, sofy, obrazu itp.
Kuchnia
Kuchnia z czasów imperium stalinowskiego ma powierzchnię od 7 do 15 metrów. Zestaw kuchenny jako taki jest zwykle nieobecny, jest tylko niezbyt pojemna szafka z naczyniami, obrusami, niską okrągłą lodówką. Blat wykonany jest z kamienia naturalnego lub dębu, pod nim umieszczone są szuflady, sekcje na sztućce, różne przybory kuchenne. Kilka urządzeń gospodarstwa domowego umieszcza się na dowolnych powierzchniach poziomych. Jadalnię zdobi stół przykryty frędzlowym obrusem, krzesła są również przykryte zdejmowanymi pokrowcami. W widocznych miejscach są kryształowe wazony na owoce, doniczkowe rośliny liściaste, kandelabry z metali ciężkich.
Sypialnia
Średnia powierzchnia każdej sypialni wynosi około dziewięciu metrów.Pojedyncze lub podwójne łóżko znajduje się pośrodku jednej ze ścian, zagłówek ozdobiony jest sztukaterią, obok niego znajduje się jeden lub dwa stoliki nocne lub rzeźbiona toaletka z widokiem w kolorze zasłon. Półki nad łóżkiem zdobią czarno-białe fotografie w drewnianych ramach, małe figurki z miedzi lub brązu. Mieści również małą błyszczącą dwudrzwiową szafę, która jest następnie zamykana na klucz, rzadziej skrzynię z kutego żelaza, do przechowywania bielizny, różnych „ubrań”. Beżowo-brązowe paski lub kwiatowa tapeta uzupełnią wybrany styl. Połóż dywan na podłodze, opcjonalnie uzupełnij go ścianą.
Jeśli pomieszczenie wydaje się ciasne, przed oknem znajduje się duże lustro, które odbijając światło z okna znacznie rozszerza przestrzeń.
Biblioteka gabinetowa
Uważano, że wszyscy czytają w ZSRR, ponieważ w każdej rodzinie było dużo książek. Gabinet z biurkiem był zwykle łączony z biblioteką, która była regałem z litego drewna do sufitu. Czasami ukrywali powierzchnie wszystkich ścian, a aby uzyskać właściwą książkę z górnej półki, trzeba było użyć drabiny lub specjalnego drewnianego stojaka z dwoma lub trzema stopniami, ponieważ wysokość sufitu często wynosiła około czterech metrów.
W nowoczesnej wersji książek może być ich nieco mniej, a biurko zastępuje komputer. Na otwartych półkach znajdują się gipsowe lub brązowe figurki stylizowane na tę epokę. Na ścianie wisi mapa Związku Radzieckiego, czerwona flaga lub herb.
Przedpokój
Ten pokój został zaprojektowany nie mniej luksusowo niż wszystkie inne. Na podłodze znajduje się parkiet-jodła lub prawdziwy marmur, na ścianach ciemne wzorzyste tapety połączone z drewnianymi panelami, na suficie sztukateria i kula lampy. Z mebli, rzeźbionej kraty, drewnianej ściany lub metalowego wieszaka podłogowego odpowiednia jest mała kanapa w połączeniu z półką do zainstalowania telefonu domowego. Dywan będzie również musiał „w temacie”.
Elementy wystroju stalinowskiego, akcesoria
Elementy dekoracyjne imperium stalinowskiego są bardzo osobliwe - pięcioramienne gwiazdy, sierp i młot, obrazy kłosów pszenicy przewiązanych wstążką, wieńce laurowe. Są to obszerne gipsy lub rzeźbione panele przedstawiające zwykłych ludzi pracy, z ekstazą ludzi pracy na korzyść wielkiego kraju. Na półkach, stołach i innych znanych miejscach znajdują się brązowe, drewniane, porcelanowe figurki lub rzeźbiarskie grupy o orientacji ideologicznej. Są też płaskorzeźby z lwami, a także intarsje z obrazami ważnych wydarzeń społecznych.
Wniosek
Styl wnętrza Stalina jest wyjątkowym fenomenem epoki radzieckiej, którego echa organicznie wyglądają w czasach współczesnych, choć monumentalne antyczne kolumny zastąpiono imitacją pianki, lampy czarno-białe telewizory - kolorowe ciekłokrystaliczne, i kredensy z litego dębu - przez lustrzane szafy z MDF. Wysokiej jakości stylizacja jest możliwa w dzisiejszych przestronnych nowych budynkach za pomocą prawdziwych „historycznych” mebli, dekoracji, tkanin, zachowanych przez kolekcjonerów z tamtych czasów lub ich odpowiedniej imitacji, wykonanych przez projektantów z końca XX - początku XXI wieku.
Stalianie - najpopularniejszy kierunek architektoniczny w latach 30-60 XX wieku. W przeciwieństwie do innych budynków mieszkalnych epoki Stalina (koszary, bliźniacze jednopiętrowe domy, murowane domy bez żadnych udogodnień), istnieje pełne zaopatrzenie w wodę, kanalizacja, ogrzewanie, kilka oddzielnych pomieszczeń. Imperium stalinowskie we wnętrzu nowoczesnych domów, mieszkań jest przytulne, uroczyste, aktualne do dziś.
Spis treści
Historia stylu
Ten styl powstał w ZSRR w połowie lat 30. XX wieku. Początkowo imperium jest pompatycznym, majestatycznym nurtem architektonicznym, który powstał we Francji w czasach Napoleona Pierwszego. W latach 30. XX wieku tak wspaniałe, monumentalne budowle zaczęto budować w Związku Radzieckim, kiedy kraj zaczął rządzić I.V. Stalin. W latach 50. XX wieku zaczęli ostro krytykować taką architekturę, uważając za niedopuszczalny dla narodu radzieckiego nadmiar, a po śmierci Stalina wszystkie rozpoczęte projekty zostały znacznie uproszczone, z wyłączeniem maksimum wystroju, gwałtownie zmniejszając całkowitą powierzchnię i wysokość sufitu w niektórych miejscach. Większość dużych mieszkań podano jako mieszkania komunalne, w których jednocześnie mieszkało kilka rodzin, korzystających ze wspólnej kuchni i łazienki.
Charakterystyczne cechy stylu
Standardowy apartament - „Stalin” składa się z trzech do pięciu, rzadziej dwóch lub sześciu do siedmiu osobnych pokoi, kuchni o powierzchni od siedmiu do piętnastu metrów kwadratowych, ogromnego salonu, przestronnego holu wejściowego. Mieszkania jednopokojowe budowano niezwykle rzadko, aw mieszkaniach trzypokojowych czasami dwa pokoje sąsiadowały ze sobą. Wszystkie pokoje mają sufity o wysokości ponad trzech metrów, pionowo wydłużone okna wychodzące na jedną lub dwie strony, w niektórych miejscach okna wykuszowe. Zazwyczaj takie mieszkania znajdują się w „historycznym” centrum dużego miasta - widok z okien otwiera się odpowiednio.
Projekt mieszkania za czasów Stalina łączył indywidualne cechy baroku i napoleońskiego imperium, neogotycki i art deco, klasycyzm i nowoczesność. Grube ściany domów tej epoki były wykonane z czerwonej lub białej cegły, innych niepalnych materiałów, a same budynki miały co najmniej dwie kondygnacje, mnóstwo sztukaterii, prawdziwe kolumny. Drzwi tutaj są również dość wysokie, często dwuskrzydłowe, ściany zdobią profilowane gzymsy, a szerokie „frontowe” schody są wyłożone wykładziną.
W inny sposób „Stalina” nazywano „pełnowymiarowymi mieszkaniami” lub „pełnowymiarowymi w domach z lat 50.”. Luksusowo i na dużą skalę urządzono nie tylko budynki mieszkalne, ale także teatry, budynki departamentów, stacje metra, obiekty sportowe i uniwersytety.Budynki miejskie zostały zgrupowane w całe zespoły, a następnie architekci próbowali wykorzystać wszystkie osiągnięcia budownictwa i sztuki. Wszędzie obowiązywała zasada - „im więcej, tym lepiej”, gigantomanii i optymizmu.
Funkcje palety kolorów
Kolorystyka wnętrz pierwszej połowy XX wieku jest bardzo skromna, prawie pozbawiona jasnych kolorów. Meble wybierane są głównie ciemne, ściany mają pastelowe odcienie, dywany są czerwono-brązowe, drzwi między pokojami są białe z wielokolorowymi przeszkleniami.
Najbardziej odpowiednie kombinacje kolorów:
Jakie materiały zastosować przy dekorowaniu pomieszczeń
Materiały wykończeniowe są stosowane wyłącznie naturalne:
Podłogi są zwykle układane parkietem, umieszczonym „w jodełkę”, ale nie są wspólne dla całego mieszkania, ale dla każdego pokoju osobno. Ściany zdobią stiukowe panele, półkolumny, wsporniki gipsowe, kesony, detale narożne, teksturowane nisze itp. Na suficie pod żyrandolem bez wątpienia znajduje się gniazdo sztukatorskie, te same skomplikowane gzymsy sufitowe i inne podobne dekoracje. Drzwi wykonane są z drewna, sklejki, mają panele, klamki pomalowane złotą farbą, listwy z trójwymiarowym gwintem. Pasują do koloru podłogi lub są pomalowane białą farbą olejną.
Podłogi w łazience i kuchni są wyłożone płytkami ceramicznymi, rzadziej kamieniem naturalnym, głównie czerwono-brązowymi kolorami, a ściany z jasnymi kafelkami, bogato ozdobionymi ornamentami kwiatowymi, dozwolona jest wąska kontrastowa krawędź.
Wybór mebli
Meble zostały wybrane luksusowe, solidne, masywne, wykonane głównie z naturalnego drewna (dąb, orzech, palisander) i metalu. Często jest lakierowany, zdobiony wolumetrycznymi rzeźbami, mozaikami. Są to zjeżdżalnie z rzeźbionymi „koronami”, wypukłe kredensy, okrągłe lub owalne stoły do jadalni, skórzane krzesła i sofy z wysokimi oparciami, ciężkie drewniane krzesła z rzeźbionymi nogami, łóżka z kulkami lub szczytami w rogach. Rzeźbienie w drewnie jest mile widziane zarówno w formie złożonych płaskorzeźb fabuły, jak i prostej „geometrycznej”. Dopuszczalne są elementy podwieszane z cennego drewna. Oprócz skóry naturalnej lub sztucznej, jako materiał obiciowy stosowane są różne tkaniny - gładkie lub z ornamentami roślinnymi.
Oświetlenie
Główną oprawą oświetleniową tej epoki jest luksusowy kryształowy żyrandol umieszczony na środku sufitu. Później takie projekty zostały wykonane z tworzywa sztucznego, co znacznie wpłynęło na wygląd i trwałość urządzenia. Oddzielne strefy oświetlone były lampami podłogowymi, często z abażurami ozdobionymi kwiatowymi wzorami i frędzlami. Kinkiety ścienne, zwykle stylizowane na pochodnie, zamontowano na brązowych, kręconych wspornikach nad stołem kuchennym i łóżkiem. Miejsce pracy oświetlone było lampą stołową z zielonkawym abażurem na elastycznej podstawie. W pokoju dziecięcym oprócz głównego światła umieszczono małe lampki nocne z kamienną lub plastikową dekoracją.W dzisiejszych czasach wzornictwo uzupełnia podświetlenie LED, które przy kompetentnym podejściu wcale nie narusza głównego stylu.
Wybór tkanin do dekoracji okien
Zasłony okienne są wybierane gęste, ciężkie, tworząc uroczystą atmosferę. Mają kilka warstw, dużą liczbę fałd, grzywkę, pędzel. Zasłony zaciemniające są preferowane w sypialni, chroniąc śpiącego przed porannym światłem słonecznym, natomiast w kuchni preferowane są krótsze, jaśniejsze. Drzwi są ozdobione tymi samymi zasłonami co okna, powiązane złotymi sznurkami. Preferowane są naturalne, gładkie, spokojne kolory lub wyraźnie kontrastujące z kolorem ścian. Pożądane jest, aby zasłony były połączone w kolorze z narzutami, dywanami i innymi materiałami do wnętrz.
Przykłady projektowania pomieszczeń
Łączna powierzchnia stalinowskiego dwupokojowego mieszkania wynosi około 30 metrów, czteropokojowe mieszkanie wynosi około 60 metrów, siedmiopokojowe mieszkanie wynosi do 160 metrów kwadratowych. Im więcej pokoi, tym bardziej przestronny stał się każdy z nich.
Jakie udogodnienia były dostępne:
W tamtych czasach nie było garderoby - ubrania były przechowywane w szafach i spiżarniach. W przypadku sypialni dziecięcych w ogóle nie istniały specjalne meble, z wyjątkiem łóżeczka - do tych celów wybrano najmniejsze pokoje, w których postawiono łóżeczko, prostą szafkę, stół z krzesłem, szufladę z zabawkami i powiesiono półkę na książki.
Pokój dzienny
Powierzchnia salonu stalinowskiego wynosi od 16 do 30 metrów kwadratowych. Sufity, częściowo ściany są obficie ozdobione sztukaterią, pośrodku - wielopoziomowy kryształowy żyrandol. Wzdłuż jednej ze ścian znajduje się ściana szafy, w której zawsze znajduje się wiele grubych książek o zgrabnych „korzeniach”, aw przeszklonych sekcjach - piękne naczynia ceramiczne, serwis do herbaty dla sześciu do dwunastu osób, wiele porcelanowych figurek.
Główną ozdobą salonu jest telewizor, który stoi na stojaku z czterema stożkami na nogach lub konsoli ściennej ozdobionej sztukaterią. Pośrodku jednej ze ścian stoją zegary podłogowe lub wiszące z walką, bogato zdobione rzeźbami, na kilku innych są obrazy w duchu surowego „sowieckiego realizmu” ozdobionego ciężkimi ramami. Bez wątpienia znajduje się sofa pokryta luksusową draperią, uzupełniona parą foteli, rzeźbioną toaletką. Wszystkie elementy mebli połączone są wzorzystym dywanem, który zajmuje większą część pokoju. Dopuszczalne są również malowidła ścienne przedstawiające pejzaż miejski z połowy XX wieku.
Kuchnia
Kuchnia z czasów imperium stalinowskiego ma powierzchnię od 7 do 15 metrów. Zestaw kuchenny jako taki jest zwykle nieobecny, jest tylko niezbyt pojemna szafka z naczyniami, obrusami, niską okrągłą lodówką. Blat wykonany jest z kamienia naturalnego lub dębu, pod nim umieszczone są szuflady, sekcje na sztućce, różne przybory kuchenne. Kilka urządzeń gospodarstwa domowego umieszcza się na dowolnych powierzchniach poziomych. Jadalnię zdobi stół przykryty frędzlowym obrusem, krzesła są również przykryte zdejmowanymi pokrowcami. W widocznych miejscach są kryształowe wazony na owoce, doniczkowe rośliny liściaste, kandelabry z metali ciężkich.
Sypialnia
Średnia powierzchnia każdej sypialni wynosi około dziewięciu metrów.Pojedyncze lub podwójne łóżko znajduje się pośrodku jednej ze ścian, zagłówek ozdobiony jest sztukaterią, obok niego znajduje się jeden lub dwa stoliki nocne lub rzeźbiona toaletka z widokiem w kolorze zasłon. Półki nad łóżkiem zdobią czarno-białe fotografie w drewnianych ramach, małe figurki z miedzi lub brązu. Mieści również małą błyszczącą dwudrzwiową szafę, która jest następnie zamykana na klucz, rzadziej skrzynię z kutego żelaza, do przechowywania bielizny, różnych „ubrań”. Beżowo-brązowe paski lub kwiatowa tapeta uzupełnią wybrany styl. Połóż dywan na podłodze, opcjonalnie uzupełnij go ścianą.
Biblioteka gabinetowa
Uważano, że wszyscy czytają w ZSRR, ponieważ w każdej rodzinie było dużo książek. Gabinet z biurkiem był zwykle łączony z biblioteką, która była regałem z litego drewna do sufitu. Czasami ukrywali powierzchnie wszystkich ścian, a aby uzyskać właściwą książkę z górnej półki, trzeba było użyć drabiny lub specjalnego drewnianego stojaka z dwoma lub trzema stopniami, ponieważ wysokość sufitu często wynosiła około czterech metrów.
W nowoczesnej wersji książek może być ich nieco mniej, a biurko zastępuje komputer. Na otwartych półkach znajdują się gipsowe lub brązowe figurki stylizowane na tę epokę. Na ścianie wisi mapa Związku Radzieckiego, czerwona flaga lub herb.
Przedpokój
Ten pokój został zaprojektowany nie mniej luksusowo niż wszystkie inne. Na podłodze znajduje się parkiet-jodła lub prawdziwy marmur, na ścianach ciemne wzorzyste tapety połączone z drewnianymi panelami, na suficie sztukateria i kula lampy. Z mebli, rzeźbionej kraty, drewnianej ściany lub metalowego wieszaka podłogowego odpowiednia jest mała kanapa w połączeniu z półką do zainstalowania telefonu domowego. Dywan będzie również musiał „w temacie”.
Elementy wystroju stalinowskiego, akcesoria
Elementy dekoracyjne imperium stalinowskiego są bardzo osobliwe - pięcioramienne gwiazdy, sierp i młot, obrazy kłosów pszenicy przewiązanych wstążką, wieńce laurowe. Są to obszerne gipsy lub rzeźbione panele przedstawiające zwykłych ludzi pracy, z ekstazą ludzi pracy na korzyść wielkiego kraju. Na półkach, stołach i innych znanych miejscach znajdują się brązowe, drewniane, porcelanowe figurki lub rzeźbiarskie grupy o orientacji ideologicznej. Są też płaskorzeźby z lwami, a także intarsje z obrazami ważnych wydarzeń społecznych.
Wniosek
Styl wnętrza Stalina jest wyjątkowym fenomenem epoki radzieckiej, którego echa organicznie wyglądają w czasach współczesnych, choć monumentalne antyczne kolumny zastąpiono imitacją pianki, lampy czarno-białe telewizory - kolorowe ciekłokrystaliczne, i kredensy z litego dębu - przez lustrzane szafy z MDF. Wysokiej jakości stylizacja jest możliwa w dzisiejszych przestronnych nowych budynkach za pomocą prawdziwych „historycznych” mebli, dekoracji, tkanin, zachowanych przez kolekcjonerów z tamtych czasów lub ich odpowiedniej imitacji, wykonanych przez projektantów z końca XX - początku XXI wieku.