Style projektowania krajobrazu i ich charakterystyczne cechy

Na obszarze podmiejskim istnieje szczególna swoboda kreatywności - właściciel może zrealizować każdy pomysł, zbudować własną przestrzeń wokół domu. Czasami takie osiedla spotykają się tam, gdzie gromadzone są zjeżdżalnie, fontanny, rzeźby, altany, ale nie ma holistycznego obrazu, który sprawiłby, że domek letniskowy był niezapomniany. Aby stworzyć naprawdę interesujący obraz Twojego ogrodu, który może Cię zachwycić i zadziwić, przed opracowaniem projektu projektowego, pracami budowlanymi i gruntowymi, zakupem roślin i akcesoriów ogrodowych, musisz przestudiować style projektowania krajobrazu i skoncentrować się na jednym.

Dygresja historyczna: schodzimy wieki

Początki projektowania krajobrazu pojawiły się natychmiast, gdy prymitywni ludzie zdecydowali się na koncepcję własnego domu: kostkę brukową terenu przed jaskinią można porównać z nowoczesnym układem podjazdu do wiejskiej rezydencji. Ogrodnicy i główni architekci w pałacach starożytnych władców (Asyria, Babilon, Egipt), którzy zachwycili oczy zwierzchników efektami ich pracy, nawet nie wyobrażali sobie, że są projektantami krajobrazu, ale położyli podwaliny pod naukę o harmonijnej zmianie świata. Wiszące Ogrody Babilonu - dzieło genialnego architekta krajobrazu, zostały uznane przez starożytnych za jeden z Siedmiu Cudów Świata, Versailles Park - nie mniej imponujący i wspaniały pomysł Andre Lenotry, bliżej naszych czasów, uważany jest za podręcznikowy przykład, szczyt sztuki krajobrazowej i japoński „Ogród skalny” »Ryoan-dzi w Kioto, którego atmosfera jest malowana religijnymi i filozoficznymi notatkami, stał się jednym z przodków stylu minimalizmu w projektowaniu i architekturze.

Pionowa, pozioma, objętość i cztery elementy

Wszystkie elementy projektowania krajobrazu z powodzeniem wpisują się w zasadę „łączenie góry, dołu i kształtu”, a także symbolicznie wspierają 4 naturalne elementy (drewno, wodę, kamień, powietrze) podczas wypełniania krajobrazu.Dodatkowym elementem, dającym możliwość rysowania dowolnych kształtów geometrycznych, podkreślania obiektów akcentujących, jest światło.

Podczas opracowywania projektu krajobrazowego konieczne jest połączenie płaszczyzn pionowych i poziomych, podkreślenie niezbędnej objętości, utworzenie jednej przestrzeni, w której nic nie będzie niezgodne z ogólną decyzją o stylu.

Co definiuje każdy styl: porównaj funkcje

Punktem wyjścia do stworzenia krajobrazu własnej hacjendy może być każda drobiazg. Najważniejsze jest prawidłowe sklasyfikowanie go, aby określić jego przynależność do stylu. Miłość do piaskowych odcieni trawertynu może doprowadzić do zaprojektowania ogrodu z Włoch, a opinia, że ​​„róża jest najpiękniejszym z kwiatów” sugeruje użycie angielskich klasyków, obowiązkowa obecność lawendowego zapachu jest bezpośrednim odniesieniem do nasyconej słońcem Prowansji. Zawężenie zakresu przy wyborze stylu pomoże w podstawowych cechach układu ogrodu i elementów treści.

Surowość, użycie prostokątnych kształtów podczas rozkładania ogrodu są różne:

1. Zwykły (francuski)
2. Japoński
3. Maurów

Gładkość, okrągłość linii jest nieodłącznym elementem:

1. Styl angielski;
2. Kraj
3. Secesja rosyjska;
4. Chiński
5. Ecostyle.

Blask kwitnącej roślinności, zamieszki kolorów w geometrycznie sztywnym układzie są charakterystyczne dla mauretańskiej przestrzeni ogrodowej, a klasyczny angielski ogród, wręcz przeciwnie, oznacza idealnie skalibrowaną gamę kolorów chłodnych odcieni, dużą ilość zieleni i ogólne ograniczenie kolorów.

Style historyczne - echo minionych epok

Każdy historyczny styl projektowania krajobrazu jest odzwierciedleniem odpowiedniego czasu, pomalowanego kolorem narodowym. Dokładne kopiowanie ogrodów pałacowych nie jest dzisiaj aktualne, wymaga zakresu posiadania, personelu ogrodników i niestrudzonych trosk, ale zastosowanie typowych technik, rozmieszczenie niezbędnych akcentów, wybór odpowiednich roślin (oryginałów lub lokalnych analogów) pozwala stworzyć mały obiekt, który pasuje do ramy stylu. Zastosowanie charakterystycznych rodzajów kostki brukowej, planowanie miejsca, cięcie żywopłotów, układanie obowiązkowych stref rysuje spektakularny styl.

Angielski styl: sztywność na zimno w otoczeniu krajobrazu

Klasyczny krajobraz w stylu angielskim obserwowała bohaterka powieści Duma i uprzedzenie Jane Austen w najbogatszej posiadłości pana Darcy'ego. Ogród był jednocześnie regularny i luksusowy. Bardziej przyziemne próbki krajobrazowe tego typu wzorów charakteryzują się gładkością konturów elementów wykonanych przez człowieka (platformy, ścieżki, wyznaczanie granic plantacji, kontury zbiorników wodnych), powściągliwości w doborze roślin, ich kolorystyce. Preferowane są zimne odcienie kwiatostanów, połączenie różu i niebieskiego, brak jaskrawych akcentów. Szczególną uwagę zwraca się na tereny zielone i trawnik: oprócz starannej pielęgnacji przez cały rok (koszenie, przycinanie, zastępowanie wymarłych okazów) gatunki są starannie sprawdzane pod względem rodzaju i koloru liści. W rezultacie angielski ogród wygląda bardzo zadbany i harmonijny.

Kompilując typowo angielskie kompozycje z bylin, ważny jest kolor i rytm wymiarowy, proporcjonalne połączenie roślin między sobą, wszechstronność sadzenia i czas kwitnienia.

Holenderski komfort: kanały, młyny, tulipany

Obraz holenderskiego ogrodu bezpośrednio koreluje z naturą mieszkańców tego kraju i jego warunkami naturalnymi. Zmuszeni przez Holendrów do zdobycia przestrzeni dla życia z nadciągającego morza, Holendrzy bardzo cenią ziemię, a ich ogrody są bardzo małe. Główne cechy holenderskiej postaci, odzwierciedlone w krajobrazie:

• Praktyczność - obszar jest maksymalnie wykorzystany, zwykłe drzewa zastępowane są formami karłowatymi;
• Rozsądność - każdy element ma swoje miejsce (starannie wyliczone zagospodarowanie przestrzenne);
• Dokładność - ogród jest utrzymywany w idealnym porządku;
• Żywotność - obszerne plamy o jasnych kolorach, wykorzystanie figurek ogrodowych i mini-obiektów;
• Duma - najbardziej spektakularną częścią ogrodu jest stragan przed domem, aby wzbudzić podziw przechodniów.

Gustowne życie na wsi

Rustykalny styl (kraj) projektowania krajobrazu charakteryzuje się zaniedbaniem, odrobiną starożytności i brakiem idealnie skalibrowanych proporcji. Wydaje się, że artysta naszkicował lekkimi pociągnięciami szkic obrazkowy, który nagle ożył. Drewno, kamień, wierzba, trzciny, glina - znajdą tu zastosowanie wszystkie naturalne materiały. W stylu wiejskim mile widziana jest budowa drewnianych altanek, tworzenie sztucznych stawów i strumieni, wolnych od zasad klombów, w których sąsiadują różne rośliny. Elementy dekoracyjne zaangażowane w tworzenie ogrodu, pełne wiejskiego uroku - wiklinowe ogrodzenia, gliniane doniczki, doniczki, żywe rzeźby ogrodowe, koła i zabytkowe wózki, rośliny pnące, czyste łóżka w ramkach - wszystko to jest tak słodkie dla serca torturowanego mieszkańca miasta i natychmiast tworzy sielankowy obraz.

Chiński ogród - inkrustowane tajne pudełko

Wdzięczne linie, bogactwo kolorów, chęć uproszczenia kompleksu bez naruszania naturalnej harmonii stały się specjalnymi cechami chińskiego stylu w projektowaniu krajobrazu. Przestrzeń jest sztucznie rozciągnięta ze względu na dużą długość krętych szlaków turystycznych, włączenie kompozycji wodnych do krajobrazu (spokojne stawy zastępowane są kaskadowymi schodami), oddzielenie ogrodu jasnymi ścianami z wyciętymi otworami („bramami księżycowymi”), intrygując gościa, zapraszając go w dalszą podróż.

Orientację ogrodu na krajobraz podkreślają:

1. Zakrzywione linie mostów, które rezonują z dachami altanek pagody, dekoracyjne bramy;
2. Umiejętne połączenie dwóch przeciwstawnych energii: wody i kamienia;
3. Centralność kompozycji ogrodowej;
4. Zastosowanie roślin o naturalnie zaokrąglonych kształtach lub zastosowanie topiary.

Styl kolonialny: organiczny, schludny, godny

Styl kolonialny łączy dwie różne kultury - wprowadzone z zewnątrz i rodzime. Jest to przykład wzajemnie wzbogacającej się syntezy, kiedy europejska wielonarodowość kolonistów, ograniczony wybór materiałów budowlanych, różnorodność egzotycznej lokalnej flory zaowocowała niesamowitym stylem symbiotycznym, który charakteryzuje się ciepłem, lekkim zaniedbaniem, miękką przytulnością. Pchnąwszy bramę osobistej działki zaprojektowanej w stylu kolonialnym, chcę wykrzyknąć: „Dom, słodki dom!”. Gładkie linie jasnych klombów, zaokrąglone kontury kompozycji drzewnych powtarzają się na ścieżkach ogrodowych wykonanych z cegły, płyty kamiennej, impregnowanego drewna. Echą praktycznego zastosowania przez pierwszych osadników działek jest strefowanie: wyróżnia się sad i część ogrodowa, która często jest wykonana jako ogród ozdobny w regularnym stylu. Ogród z słonecznymi tarasami znajduje się za domem, chroniony przez niego przed wścibskimi oczami.Jest nasycony kolorami, jednak niski drewniany płot „jak moja babcia”, pomalowany zwykłą bielą, jest uważany za wizytówkę kolonialnego projektu.

Mauretański styl: tajemnica siedmiu pieczęci

Ogrody w stylu mauretańskim, zamknięte dla nieznajomych, w pełni spełniają definicję „słodyczy dla oczu i odpoczynku serca”. Otoczone pustynnymi i wysokimi ścianami oazy są wypełnione jasnymi kolorami o silnym zapachu, iskrzącą wodą fontann i kanałów, nasyconą zielonymi liśćmi. Orientalny luksus musi rozkoszować się, cieszyć się życiem, nieprzerwanymi przyjemnościami. Styl mauretański zakłada jedność przeciwieństw: wszystko, co osoba stworzyła ręcznie, jest proste, surowe, ma wyraźne granice, wszystko, co przedstawia natura, szaleje w swoim nieskazitelnym pięknie. W ogrodzie sztucznie podzielonym na 4 kwadraty ścieżki są wyłożone kafelkami, tworząc złożone ozdoby, a zielone przestrzenie o różnych wysokościach służą jako ekrany do ukrywania prywatnego życia właścicieli. Ogród ozdobiony jest drzewami owocowymi, a królowa jest różą. Najbardziej preferowane są odmiany z bujnym kwiatostanem wielopłatkowym i gęstym aromatem, który przenika wszystkie zakątki ogrodu.

Lawenda Prowansja: Wymagana starożytność

Na słowo „Prowansja” przypominam sobie zdjęcia z rzędami fioletowych kwiatów, które bez końca przemieszczają się w dal, ale ogród w Prowansji to mała, przytulna, urocza przestrzeń w pobliżu domu.
Typowe cechy francuskiego stylu rustykalnego:

• Starzejące się, wytarte drewno do mebli ogrodowych;
• Zwietrzałe kamienne ściany oporowe i obramowanie klombów;
• Utwardzone ścieżki, na których pełzają zarośnięte rośliny;
• Obowiązkowe kręcone łóżko z ziołami;
• Obfitość lawendy w klombach, w doniczkach z terakoty, oddzielających strefę odpoczynku ławą z kutego żelaza od innych części ogrodu;
• Wspinaczka po roślinach, plecione łuki i pergole, jako sposób na osłonięcie przed gorącym słońcem;
• Rząd drzew owocowych z płaskimi koronami, uformowanymi ze specjalnym rodzajem przycinania, wzdłuż ściany domu.

Funkcje układu: francuski styl regularny

Odbicie lustrzane części ogrodu wzdłuż środkowej osi, wyraźne granice, żywopłoty żywopłotów o różnych wysokościach, długie schludne aleje, kręcone granice kwiatowe - to cechy wyróżniające francuskie zespoły parkowe, których tworzenie podnosi się do rangi sztuki. Klasyczne elementy regularnego stylu pałacowego to:

1. Fontanny z grupami rzeźbiarskimi;
2. Drzwi frontowe z przodu;
3. Stawy o zakrzywionych-symetrycznych kształtach w kamiennej ramie;
4. Rzędy strzyżonych egzotycznych drzew w masywnych wannach, które zimą są czyszczone w szklarniach;
5. Idealne rozległe trawniki, jako spoiwo całej przestrzeni;
6. Klomby tworzące złożony wzór geometryczny;
7. „Zielone” tajne pokoje, labirynty, amfiteatry.

Romantyczna wycieczka do Włoch

Ciepły wiatr, słońce i bogate aromaty to cechy charakterystyczne klimatu śródziemnomorskiego, które znajdują odzwierciedlenie we włoskim stylu ogrodów. Klasyczny park pałacowy to symetria układu, przycięte drzewa w doniczkach, żywopłoty, wyraźnie wyznaczające przestrzeń, proste ścieżki, podniesiony staw, fontanny i marmurowe rzeźby. Malownicza przyroda, bogactwo roślin kwiatowych równoważone są ścisłym zestawieniem zmian w krajobrazie spowodowanych przez człowieka. Natomiast łatwiej jest zaprojektować małe przedszkole z odrobiną romansu - jego charakterystyczne cechy dodają radosnego akcentu:

• Kamienne patio z meblami łączącymi drewno i kucie jest przeznaczone do głośnych posiłków rodzinnych;
• Ławka pod pergolą oplecioną różami lub winogronami jest idealna na popołudniowy relaks;
• Odkryty taras, pełen doniczek, daje możliwość podziwiania gwiazd późnym wieczorem.

Ogród japoński: powściągliwa czystość stylu

Głównymi cechami krajobrazu w stylu japońskim jest asceza, dokładność kompozycji, powściągliwość. Nic nie powinno odwracać uwagi od kontemplacji naturalnej harmonii lub zanurzenia się we własnych myślach. Obowiązkowe połączenie wody, kamienia i żywych roślin tworzy specjalny, miniaturowy świat, w którym czas płynie bardzo wolno, w którym nieskończoność jest dana osobie, która obserwuje gałęzie wierzby pochylone nad jeziorem lub latające płatki kwiatów. Przy opracowywaniu projektu japońskiego ogrodu właściwą decyzją stylistyczną będzie:

• Asymetria układu strony;
• Błędne obliczanie punktów gatunkowych: każdy ruch przez strefy japońskiego przedszkola powinien dać widzowi idealny obraz;
• Oświetlenie strefy rekreacyjnej kamiennymi latarniami;
• Układanie pięknych grup kamieni, ścieżek brukowych oddzielnymi płaskimi kamieniami otoczonymi trawnikiem lub kamykiem;
• Wykorzystanie roślin śpiewanych w poezji japońskiej: klony, wiśnie i śliwki, chryzantemy, wierzby, sosny, piwonie.

Ogród naszych czasów: od złożonego do prostego

Nowoczesny projektant krajobrazu ma dużą paletę stylowych narzędzi. Nowe kierunki są indywidualne, ale nie wymagają ścisłych standardów. Brak ścisłych ograniczeń pozwala łączyć ze sobą opcje, uzupełniać je, realizować ciekawe pomysły. Na przykład dzisiaj jednym z najpopularniejszych stylów jest fantasy. Pod wpływem „Podróży tam iz powrotem”, „Wiedźmina”, powieści o barbarzyńcach, czarownikach, skarbach gnomów, klienci marzą o zobaczeniu Hobbitanii lub Głębokiego Lasu na swojej stronie. Tak, czasami dorośli też chcą żyć w bajce. Zadaniem specjalisty jest spełnienie tego pragnienia, wypełnienie otaczającej przestrzeni tajemniczymi zakątkami pod baldachimem tkanych gałęzi, nieznanych ścieżek prowadzących do spokojnej tylnej wody, „zabytkowych” budynków. Piwnica z Shire, sierociniec - chata Baby Jagi, altana z piekarnikiem, podobnie jak z powodzeniem trollowa tawerna, będą wskazywać na posiadłość w „królestwie odległych krain”.

Alpejska łąka + alpejskie wzgórze = styl alpejski

Alpejski styl projektowania krajobrazu odzwierciedla naturalne piękno europejskich regionów górskich, dlatego należy go stosować na obszarach o poważnym uprzedzeniu. Najważniejsze jest użycie kamienia wszystkich rozmiarów, od głazów po kamyki. Wszystko będzie na swoim miejscu: kostki brukowej, kostki brukowej, zjeżdżalni i skalniaków, „suche strumienie”, kaskadowe stawy, w których woda rozpryskuje się po kamiennych zboczach, skaliste platformy widokowe. W połączeniu z zieloną trawą trawnika kamień wygląda najbardziej naturalnie. Oddzielny obszar tego miejsca można podać alpejskiej łące: falujące na wietrze kwitnące zioła przyprawiają się aromatami pikantnych ziół (tymianek zasadza się między fragmentami alpejskiego wzgórza, gdzie rośnie, wypełnia pustki wraz z wrzosami, pełzającymi rozchodnikami, flokami w kształcie szydła). Klasyczna lokalizacja domu na szczycie działki oferuje panoramiczny widok kalejdoskopu kolorów charakterystycznych dla tego stylu.

Minimalizm: lepiej mniej, lepiej

Mała strona może być zaprojektowana w dowolnym stylu, ale minimalizm może sprawić, że nie będzie skromny, ale godny. „Odciąłem wszystko, co zbędne”, Michał Anioł odpowiedział na pytanie, w jaki sposób tworzy swoje marmurowe rzeźby. Cel minimalizmu jest podobny - usunięcie nieznacznego, aby prawdziwa natura ogrodu pojawiła się w powściągliwości. Format przestrzeni ogrodowej, zaprojektowany z inżynieryjną precyzją, jest główną ideą. Skandynawskie podejście do wyboru odcieni (preferowane są neutralne, naturalne odcienie), przemyślana kompozycja, wyraźnie określone granice - to cechy wyróżniające projekt z poczuciem godności. Formy charakterystyczne dla minimalizmu są proste, zmniejszając liczbę ozdobnych akcentów, przestrzeń się rozszerza, oko spoczywa na zieleni i lustrzanej powierzchni wody.

Ogród w stylu secesyjnym

Główną zasadą projektowania krajobrazu „styl domu decyduje o wyglądzie ogrodu” we współczesności staje się dogmatem. Główna konstrukcja jest centrum całej przestrzeni. Z niego strefy działki odbiegają od fal, wewnętrzne cechy budynku są kopiowane w obiektach zewnętrznych. Secesja należy do kategorii krajobrazu w projektowaniu ogrodu: nie ma kątów prostych, wyraźnych linii. Charakterystyczną cechą są gładkie kontury, naturalne zakręty ścieżek ogrodowych, kompozycje roślin, obiekty wodne. Ogród tchnie spokojem, powtarzalność konturów w różnych elementach (małe formy architektoniczne, przedmioty dekoracyjne, klomby, obramowanie trawnika) tworzy niespieszny rytm, który tworzy kontemplacyjny odpoczynek. Efekt uspokojenia potęgują powściągliwe kolory zieleni i klombów.

Irys jest centralnym kwiatem secesji; pojawia się w obrazach, witrażach, kucie, parkiecie, drewnianych rzeźbach do dekoracji wnętrz domu i doskonale ozdobi ogród. Wdzięczne kwiaty na dumnych szypułkach są ucieleśnieniem stylu.

Hi-tech: przyszłość jest tutaj

Będąc w ogrodzie, zaawansowany technologicznie człowiek czuje się jak bohater powieści fantasy na ogromnym statku kosmicznym, który zapewnia wszystko na długi pobyt.
Najważniejsze cechy krajobrazu w stylu hi-tech:

• Zastosowanie prostokątnych kształtów, wyraźnych granic;
• Wypełnianie otwartych przestrzeni skoszoną trawą, kamiennymi płytkami, zrzucaniem żwiru;
• Główne materiały: kamień, beton, szkło, plastik, przetworzone drewno;
• Powściągliwe kolory;
• Wykorzystanie przedmiotów artystycznych wykonanych z metalu, kamienia, szkła, luster;
• Zbiorniki wodne bez roślinności zamknięte w ciasnych ramach.

Najpotężniejszym narzędziem do tworzenia ogrodu w stylu high-tech jest światło. Podświetlane akcenty, w zależności od pracy grup świateł, pojawiają się różne wzory światła.

Ecostyle - pełna jedność z naturą

Opracowując projekt w stylu ekologicznym, projektant rozwiązuje problem maksymalizacji wykorzystania naturalnych zalet terenu i minimalnej ingerencji w krajobraz. Konieczne jest umieszczenie wszystkich budynków w taki sposób, aby nie zakłócać ekosystemu w miniaturze. Najważniejszy jest wstępny etap badań:

• konieczne jest narysowanie schematów terenu z zaznaczeniem wysokości, upadkiem cieni podczas poruszania słońca, istniejących dużych drzew, aby je uratować;
• przeanalizować zalety i wady, na ich podstawie, aby zaproponować plan zmiany krajobrazu;
• badać rośliny rosnące na ziemi, aby stworzyć dendroplan niezbędnych zieleni.

Jaki jest mistrz, taki jest styl

W procesie wyboru spośród różnorodnych technik artystycznych harmonizacji obszaru podmiejskiego trudno jest podjąć pierwszą decyzję. Tutaj musisz budować na własnych preferencjach, ponieważ ogród jest odzwierciedleniem duszy jego właściciela. Po zdefiniowaniu stylu dalszy proces będzie przebiegał szybciej: musisz ściśle przestrzegać opisu stylu, postępować zgodnie z radami projektantów krajobrazu i kompetentnie dbać o tworzoną przestrzeń. Wtedy środowisko wiejskiego domu, które zbiega się ze snem, stanie się kwestią dumy, a ogrodnictwo przyniesie przyjemność.