Begonia is een decoratief bladverliezende, prachtig bloeiende plant, vaak thuis en in tuinen gekweekt. Het heeft veel soorten, variëteiten, is eenjarig en meerjarig, hoog of laag, verschilt in de kleur van bloemen, bladeren. De zorg voor begonia's is helemaal niet moeilijk, maar bepaalde regels die voor bijna alle bloemenvariëteiten gelden, moeten worden gevolgd.
De Begonia-bloem behoort tot de Begonia-familie, waarin ongeveer duizend verschillende soorten voorkomen. Onder hen zijn struiken, struiken, vaste planten, eenjarige grassen, rechtopstaand, ampelous, kruipend en klimmend, groeiend op de grond of als epifyten. Alle soorten hybriden zijn volgens verschillende schattingen meer dan anderhalf tot tweeduizend.
Alle Begonians komen uit de tropen, en kregen hun naam in de 17e eeuw, ter ere van een van de gouverneurs van Tahiti, genaamd Begon, die sierplanten verzamelde. In Rusland werd de bloem het "oor van Napoleon" genoemd, omdat de bladeren in sommige hoeken op een roodachtig bevroren oor lijken. Nu wordt de plant gevonden in India en de Himalaya, in Afrika en Amerika.
Begonia's zijn zeer divers, maar ze hebben allemaal een fruitdoos met de kleinste zaden, asymmetrische bladeren, waarvan de meeste vaag doen denken aan esdoorn. De stengel, zoals de bladstelen, vlezige en sappige, bloemen van hetzelfde geslacht, bevinden zich twee of drie stukken in de oksels van de bladeren. Door zijn decoratieve effect is Begonia een populaire binnenbloem geworden.
De belangrijkste soorten, variëteiten van begonia
Begonia is conventioneel verdeeld in drie groepen, verschillend in beschrijving:
Knolachtig - dit zijn verschillende hybriden van knolachtige begonia, waarin een vlezige stengel en knol recht en ampelachtig zijn; ze worden aanbevolen om in open grond te worden geplant. Knolachtige soorten zijn verdeeld in gigantische, grootbloemige, kleinbloemige;
lommerrijke - overwegend stamloze soort met een kruipende grondwortel, waarvan bladeren van verschillende vormen, kleuren op lange bladstelen (borsjuw, roodbladige, koninklijke, castorbladige bladeren, Mason, Griffith);
struik - ze hebben een vertakte rechtopstaande stengel (luxueus, incana, felrood, koraal, metaal, witgevlekt, diadeem, altijd bloeiend, winter).
Blad Begonia
De meeste bladrotsen worden gekenmerkt door een merkbare asymmetrie van bladplaten. De bladeren zelf zijn groen, olijf met zilveren vlekken, rood-bordeaux en zelfs zwart, alsof terry (zwarte begonia). De meest populaire soorten zijn:
royal of begonia rex - mooi, maar erg kieskeurig over de detentieomstandigheden. Het hele jaar door vereist het een vrij hoge luchtvochtigheid, omdat in hete zomers, evenals tijdens het stookseizoen, de bloempot op een pallet met nat zand of een emmer wordt geplaatst, een blik water ernaast wordt geplaatst, bladeren van 25-32 cm lang worden regelmatig gespoten, hebben een donkere kleur -groen tot roze-bordeaux of paars;
gestroomd (het is ook esdoornbladig, Bauer) - de kleur lijkt op een patroon op de wol van de tijger, de kleur varieert van lichtgroen tot bordeaux, met vlekken van zilver, donkergroene kleur. Uiterlijk is het een weelderige struik tot 30 cm hoog, waarop veel bladeren zijn, bloemen zijn klein, wit. Deze soort verdraagt geen direct zonlicht;
koraal - bossige soort, 60-110 cm hoog De bladeren zijn groot, gekarteld, hun bovenkant is groen in een zilveren stip, de onderkant is bordeaux, kleine bloemen, meestal roze;
carolinolina - kruipende scheuten, drie tot vier cm dikke, lange ontleed bladeren op gele bladstelen. De bloemen zijn groenachtig roze, de bloeiwijzen zijn los, hebben een trosvormige vorm. Verschijnen in februari-maart.
Decoratieve bloeiende begonia
De meest gefokte huizen in kassen, decoratief bloeiende variëteiten:
altijd in bloei - een zon-liefhebbende hybride die zowel in een pot op de vensterbank, in de kasomstandigheden als in de open lucht van het park, het gazon en het grondgebied van een privétuin kan groeien. Hoogte - tot 50-65 cm, de stengel is rechtop, wordt semi-ampelous met de leeftijd. De bladeren zijn kleine, afgeronde, kleine bloemen, bleek wit, roodachtig of roze;
Elator - in het begin van de twintigste eeuw, gekweekt uit knolachtige soorten in Engeland.Bloei overvloedig, bijna het hele jaar door, crèmegele, sneeuwwitte, rozeachtige, felrode bloemen. De bladeren zijn glanzend boven en mat onderaan. De meest populaire variëteit is de Rieger-begonia, genoemd naar de kweker;
ampelous - meestal gekweekt op balkons, in muurpotten. Hangende stengels, versierd met een groot aantal badstof, semi-dubbele bloemen, rode, oranje, witte, gele kleur of bont. De maten van de bloemen zijn heel anders.
Populaire hybride variëteiten van decoratief bloeiende begonia's
Heel veel hybriden zijn onder kunstmatige omstandigheden gekweekt - meestal combineren ze niet alleen de mooiste bloemen, maar ook zeer decoratief gebladerte.
De decoratief bloeiende hybride rassen zijn onder meer:
Harlekijn - een miniatuur uitgestrekte struik tot 27 cm hoog, meestal groen gebladerte. Badstofbloemen, groot - tot 10-13 cm in diameter, gele kleur met een roodachtige rand;
Vuurwerk - de gemiddelde hoogte van de struik is niet meer dan 19-22 cm.De bladeren zijn groen, de aderen erop zijn frambooskleurig. De bloemen zijn semi-dubbel, tot 3,5 cm groot, oranje-roze van kleur;
Gouden jurk - een semi-spreidende struik, 20-25 cm hoog, met bladeren van een lichtgroene kleur. De bloemen zijn heldergeel, badstof, roze, met een diameter van 17-19 cm;
Marmorata is een semi-spreidende struik, tot 27 cm hoog, rode badstofbloemen hebben een diameter van maximaal 13 cm, hun oppervlak is versierd met lichte streepjes;
Eendrood is een kleine, uitgestrekte struik tot 15-17 cm lang.Het gebladerte is donkergroen, de bloemen lijken op pioenrozen, een diameter van 8-10 cm, hun kleur is donkerrood;
Dayana Vinyard - struik tot 25 cm hoog, versierd met lichtgroene bladeren. Dichte bloemen hebben bloemblaadjes in een "plooi", diameter 18-22 cm, wit geverfd, crème;
Camellia Flora - de geschatte hoogte van de struik is 23-28 cm, de bladeren zijn groen. De bloemen zijn groot, tot 11 cm in diameter, camelliform, met tegelvormige bloemblaadjes van roze kleur met een witte rand;
Ami Jean Bard - een miniatuurstruik groeit tot 10-13 cm, heeft kleine groene bladeren. Bloeiwijzen bestaan uit vijf dubbele bloemen, tot drie cm in diameter, geel-oranje geschilderd;
Crispa Marginata - een struik tot 17 cm hoog, gevouwen bladeren, groen met paarse nerven. De bloemen bereiken een grootte van 11-13 cm, hun kleur is wit, met een felrode rand, de zijbloemblaadjes zijn gegolfd.
Hoe thuis te verzorgen
Begonia is erg pretentieloos, maar het ziet er alleen goed uit met fatsoenlijke zorg. Bij het landen moet er een bepaalde plaats voor worden toegewezen, die goed verlicht moet zijn, maar zich niet in direct zonlicht bevindt. Vensterbanken aan de oostkant, westkant zijn het meest geschikt, de diepte van de kamer is aan de zuidkant. Een temperatuur van 17-19 graden is ideaal, maar in de zomer is iets meer toegestaan.
Begonia is een plant van de tropen, subtropen, omdat het een hoge lucht- en grondvochtigheid vereist. Maar de meeste soorten zijn niet wenselijk om met water te besproeien - hieruit kunnen zich vlekken op de bladeren vormen. Om de gewenste luchtvochtigheid te behouden, wordt de bloem bewaterd als de grond droogt, en in de winter, wanneer de lucht erg droog is vanwege verwarming, wordt de bloempot in een grote bak geplaatst waarin zand of geëxpandeerde klei wordt gegoten, deze wordt constant bevochtigd.
Begonia's hebben ruimte nodig - bij overmatige drukte zal de plant ziek worden, stoppen met bloeien en bladeren beginnen te laten vallen. Systematische ventilatie is ook noodzakelijk, extreem lage of hoge temperaturen, en tocht kan dit nadelig beïnvloeden.
Bodemselectie, pot
De pot past op de meest gewone: klei, porselein, in extreme gevallen - plastic. De grootte is drie tot vijf cm groter gekozen dan de bestaande aarden coma met wortels. Overmatig ruime bloempotten worden niet aanbevolen, omdat de grond gemakkelijk te water is, de plant zal veel later bloeien, het kan beginnen te rotten. Het grondmengsel wordt meestal kant-en-klaar gekocht, in een bloemenwinkel, minder vaak - zelf samengesteld.De samenstelling is bladachtig, soddy grond of humus, zand, turf, een verhouding van componenten 2 tot 1 tot 1 tot 1, aanvaardbare zuurgraad is pH 5,5-6,4.
Locatie, verlichting
Op een zonnige zuidelijke vensterbank wordt begonia meestal niet geplant - daar wordt het te warm en droog. Voor de meeste soorten zijn de oostelijke en westelijke vensters optimaal, en voor sommige zelfs de noordelijke. Een geschikt lichtregime - zacht zonlicht in de ochtend, van 7 tot 12, 's avonds - van 17 tot 22. Grootbladige soorten, vooral met felgekleurde rood-bordeauxrode, witroze, vlekkerige bladeren, zijn veeleisender voor verlichting. Naast de hete zomerperiode is het toegestaan om ze op de zuidelijke ramen te laten, decoratieve bloeiende planten worden in het noordwesten, westen, oosten, noordoosten geplaatst, minder vaak op het noordelijke venster. Direct zonlicht veroorzaakt brandwonden op delicate bladeren, vooral als de bloem onlangs water heeft gekregen en er druppels water op zitten.
Wanneer er niet genoeg zonlicht is (van oktober tot maart), is het toegestaan begonia te verlichten met luminescerende fytolampen. Aanbevolen gemiddelde daglichturen voor decoratief gebladerte, langbloeiende soorten is 12-14 uur per dag.
Temperatuur, luchtvochtigheid
Temperatuuromstandigheden mogen geen stress veroorzaken in de plant, dat wil zeggen relatief constant zijn - ongeveer 18 graden. In de zomer is de maximaal toegestane temperatuur 21-24 graden, de minimale wintertemperatuur 15-16 graden. Het is raadzaam om de bloem uit de buurt van radiatoren, huishoudelijke kachels, gas- of elektrische kachels te plaatsen.
Aanvaardbare luchtvochtigheid is ongeveer 55%, in de winter is extra bevochtiging noodzakelijk. Het wordt geproduceerd door met een spuitpistool te spuiten en watercontainers bij de bloem te plaatsen. Wanneer er veel begonia's in huis zijn, is het logisch om een speciale automatische luchtbevochtiger te kopen.
Begonia planten
Een jonge plant wordt geplant in een bloempot met een diameter van niet meer dan acht tot tien cm.Een derde van de capaciteit is gevuld met drainage (zand, grind, enz.), Er wordt houtskool op gegoten, met een laag van maximaal twee of drie cm. Een dergelijke vulling voorkomt het mogelijke uiterlijk van rot, zelfs bij overmatig water geven. Vervolgens wordt een bloem met een aarden brok in de pot geplaatst, waarna, zachtjes de aarde besprenkelend, de bestaande leegten opvult. Dan wordt de plant overvloedig bewaterd.
Het planten wordt aanbevolen vóór het begin van actieve groei en bloei, wanneer de daglichturen kort zijn - in februari-april of oktober-november. Knolachtige soorten moeten eerst worden ontkiemd: om dit te doen, worden de knollen op vochtige grond in een doos geplaatst, en zonder te graven, worden ze schoongemaakt op een verlichte plaats, de temperatuur waarin niet meer dan 15-17 graden is, luchtvochtigheid - 65-75%.
gieter
Het water geven van de bloem moet worden verdedigd (24-36 uur) met water op kamertemperatuur, bij voorkeur regen of sneeuw (ontdooid), maar in geen geval gekookt. Alle begoniumrassen zijn hygrofiel, maar je moet dit niet te vaak doen - het is belangrijker dan luchtvochtigheid, anders beginnen de bladeren te drogen. In de hitte is overvloedig water nodig, maar stagnatie van water moet worden vermeden - hiervoor worden drainagegaten gemaakt in de pot waardoor overtollig vocht verlaat. Het wordt bewaterd wanneer de bovenste lagen van de grond een of twee cm diep volledig droog worden. In de winter worden knolachtige soorten niet meer dan één keer per maand bewaterd, de rest om de 7-12 dagen.
Top dressing
Begoniaceae worden gevoed tijdens de periode van de meest actieve groei, bloei. Topdressing van decoratief bloeiende rassen wordt gedaan voordat de eerste knoppen verschijnen, ongeveer om de tien dagen. Hiervoor worden vloeibare gespecialiseerde complexe formuleringen gebruikt. Wanneer de bloemen al "vastgebonden" zijn, worden fosfor-kaliummeststoffen gebruikt. Mengsels met een grote hoeveelheid stikstof worden uitsluitend bladverliezende soorten gevoerd - in decoratieve bloei begint het bloeiproces daardoor veel later of is volledig afwezig.
Hoe transplanteren
Begonia-transplantatie wordt uitgevoerd in de lente of herfst, vóór het begin van het groeiseizoen, bij voorkeur in de ochtend- of avonduren, wanneer er geen zon is. Wanneer een bloem opnieuw moet worden geplant, zijn de wortels zichtbaar vanuit de drainagegaten. De plant met de wortels wordt uit de bloempot getrokken, in een oplossing van kaliumpermanganaat geplaatst en vervolgens in stilstaand water gewassen. Indien nodig worden rotte, beschadigde wortels verwijderd. Nadat de plant in een pot is getransplanteerd, is de diameter twee tot drie cm groter dan de vorige.De bloem wordt op de "oude" plaats gezet en geeft de eerste twee weken iets vaker water dan normaal.
Hoe ouder de plant, hoe moeilijker het is om te verplanten. Het is raadzaam om exemplaren ouder dan drie tot vier jaar tijdens het planten in verschillende delen te verdelen.
Begonia in de winter
In de winter wordt de bloem iets minder vaak bewaterd, omdat een slapende periode begint voor de plant. In groenblijvende rassen wordt het zwak uitgedrukt, in knolachtig is het zeer duurzaam. In de winter zijn acceptabele omstandigheden voor decoratieve soorten 15-21 graden, hoge luchtvochtigheid. Knolachtig "maak je klaar om naar bed te gaan" vanaf oktober - hun gebladerte sterft geleidelijk af, dus water geven is praktisch onnodig. Wanneer het bovengrondse deel volledig is afgestorven, worden de bloempotten op een donkere plaats geplaatst, met een temperatuur van 10-13 graden. Als de knolplanten helemaal niet in rusttoestand komen, moeten ze worden "gedwongen", anders komt er volgend jaar geen bloei. Water geven wordt sterk gereduceerd, het luchtgedeelte wordt afgesneden.
bloeiende
Begonia is een eenhuizige plant, en zowel vrouwelijke als mannelijke bloemen zijn aanwezig op elk exemplaar. Ze bevinden zich allemaal in de oksels van de bladeren of worden verzameld in cystiforme bloeiwijzen, afhankelijk van de kleur - wit en geel, oranje en rood, roze en zilver. Wilde exemplaren hebben bloemen tot 10-12 cm groot, maar hybriden met nog grotere bloemen werden gefokt door selectie - tot 25-29 cm in diameter. Dergelijke bloemen verschillen merkbaar van hun "voorouders", die meer doen denken aan camelia's, tuinrozen.
Fokmethoden
Zaden in Begonia worden niet altijd gevormd, maar dit belet de succesvolle reproductie niet. Meestal worden begonia's gepropageerd door stukjes stengel, stekken, bladprocessen, deling van wortelstokken, knollen. Verschillende methoden variëren in complexiteit, rootsnelheid, maar als ze correct worden uitgevoerd, eindigen ze allemaal met succes.
Zaadteelt
Een bloem wordt zelden uit zaden gekweekt - dit is niet de snelste manier, maar de gemakkelijkste. Het zaaien wordt uitgevoerd in februari-maart, waarbij kleine zaadjes op het oppervlak van de grond worden verspreid - geen noodzaak om te verdiepen. Bloempotten worden geplaatst op een warme, lichte plaats, bedekt met glas, een transparant filmmateriaal.
Water geven gebeurt via een pan of spray. Toen de spruiten verschenen, werd de schuilplaats verwijderd. De pick wordt uitgevoerd wanneer er al drie of vier "volwassen" folders zijn. Na zeven tot negen weken wordt de plant in afzonderlijke kleine potten getransplanteerd. Met voldoende verlichting en water zullen ze bloeien in het eerste levensjaar.
Afdeling van een knol of wortelstok
Begonia bladverliezende soorten worden vaak vermeerderd door de wortelstok te verdelen. De procedure wordt uitgevoerd in het vroege voorjaar - de plant wordt uit de grond gehaald, de wortelstok wordt in twee of meer delen verdeeld met een scherp schoon mes. Elk stuk moet wortels, knoppen of scheuten hebben. De plak is besprenkeld met fijne houtskool, "verdelers" worden geplant in individuele kleine bloempotten. De knollen van de plant zijn ook toegestaan om te delen - ze worden zorgvuldig in het vereiste aantal delen gesneden, de plakjes zijn licht gedroogd, bestrooid met houtskool, in potten geplant.
Voortplanting door stekken
Stekken zijn de gemakkelijkste optie voor begonia-vermeerdering. Stukken worden gesneden uit de struik, waarop er drie of meer bladeren zijn, de plakjes zijn besprenkeld met houtskool. De resulterende stekken worden geplant in een mengsel van turf, zand, bladaarde, genomen in gelijke verhoudingen. Bloempotten worden geplaatst in een heldere, warme omgeving, waar er geen direct zonlicht is. Water geven moet matig zijn, omdat de grond droogt.Je kunt ook wortelen in een kopje water, dat regelmatig wordt gewijzigd. De wortels verschijnen na drie tot vier weken en de bloem is klaar om te planten.
Bladvoortplanting
Begonia is uniek omdat de hele plant uit een klein deel van een sappig, dik blad kan komen. Voor kieming heb je een pot of een kom met nat rivierzand nodig, een stukje dun transparant glas. Het is toegestaan om zowel een heel gezond blad als zijn stukjes te gebruiken.
Het blad wordt gescheiden van de moederplant, wordt omgedraaid, snijdt op verschillende plaatsen grote aderen met een scalpel, legt het "achterste" deel neer op nat zand vooraf gecalcineerd in een pan, bedekt met glas of een klein gewicht. Water gegeven door de pan. Na anderhalve tot twee maanden, waar de sneden werden gemaakt, zullen de wortels groeien, en na een paar weken - echte planten. Wanneer ze enigszins worden versterkt, worden ze getransplanteerd in een grondmengsel van turf, zand, vruchtbaar land.
Ziekten, plagen
Zoals de meeste kamerbloemen worden begonia's soms beschadigd door verschillende ziekten, parasieten. Dit gebeurt wanneer de plant verzwakt is, vanwege ongepaste detentievoorwaarden - onjuist water geven, overmatige hitte of kou, gebrek aan voeding, overmatige druk, enz.
Van de parasieten is Begonia meestal beschadigd:
rode spint;
bladluizen;
nematode.
Parasieten voeden zich met het sap van de plant, omdat het geleidelijk opdroogt, de bladeren dof worden, de bloei stopt. Van een teek worden insecticiden zoals Decis en Derris gebruikt tegen bladluizen - Karbofos, Actellik. Behandelingen worden meestal twee of drie gedaan, met een pauze van 10-15 dagen. Bij besmetting met nematoden zal het spuiten van "Mercaptophos", "Phosphamide" helpen, maar als de infectie al te ver is gegaan, kan de bloem niet worden bewaard. Preventie van infectie met parasieten - schoon, bij voorkeur opgewarmd in de zon, aarde, voldoende licht, verplichte quarantaine voor elke nieuwe bloem in de collectie.
Begonia's worden soms ziek:
grijze rot;
zwarte wortelrot;
echte of valse meeldauw;
botrytis;
komkommer mozaïek;
bacteriële verwelking;
tomaten spotten.
De laatste drie ziekten zijn ongeneeslijk, dus de bloem moet worden vernietigd. In andere gevallen, acceptabele behandeling - medicijnen "Quadris", "Fundazole", Bordeaux vloeistof.
conclusie
Begonia's kweken is een uitstekende hobby waarmee je het hele jaar door je huis, appartement met greens kunt versieren. Een pretentieloze plant onderscheidt zich door een enorme verscheidenheid aan soorten, waarmee u voor elke smaak het juiste exemplaar kunt kiezen. Als u voldoet aan de minimumvereisten voor planten, water geven, verlichting en enkele anderen, zal de bloem de eigenaar verrassen met zijn prachtige gebladerte en zelfs lang bloeien.
Begonia is een decoratief bladverliezende, prachtig bloeiende plant, vaak thuis en in tuinen gekweekt. Het heeft veel soorten, variëteiten, is eenjarig en meerjarig, hoog of laag, verschilt in de kleur van bloemen, bladeren. De zorg voor begonia's is helemaal niet moeilijk, maar bepaalde regels die voor bijna alle bloemenvariëteiten gelden, moeten worden gevolgd.
inhoud
Begonia - kenmerken, karakteristiek
De Begonia-bloem behoort tot de Begonia-familie, waarin ongeveer duizend verschillende soorten voorkomen. Onder hen zijn struiken, struiken, vaste planten, eenjarige grassen, rechtopstaand, ampelous, kruipend en klimmend, groeiend op de grond of als epifyten. Alle soorten hybriden zijn volgens verschillende schattingen meer dan anderhalf tot tweeduizend.
Alle Begonians komen uit de tropen, en kregen hun naam in de 17e eeuw, ter ere van een van de gouverneurs van Tahiti, genaamd Begon, die sierplanten verzamelde. In Rusland werd de bloem het "oor van Napoleon" genoemd, omdat de bladeren in sommige hoeken op een roodachtig bevroren oor lijken. Nu wordt de plant gevonden in India en de Himalaya, in Afrika en Amerika.
Begonia's zijn zeer divers, maar ze hebben allemaal een fruitdoos met de kleinste zaden, asymmetrische bladeren, waarvan de meeste vaag doen denken aan esdoorn. De stengel, zoals de bladstelen, vlezige en sappige, bloemen van hetzelfde geslacht, bevinden zich twee of drie stukken in de oksels van de bladeren. Door zijn decoratieve effect is Begonia een populaire binnenbloem geworden.
De belangrijkste soorten, variëteiten van begonia
Begonia is conventioneel verdeeld in drie groepen, verschillend in beschrijving:
Blad Begonia
De meeste bladrotsen worden gekenmerkt door een merkbare asymmetrie van bladplaten. De bladeren zelf zijn groen, olijf met zilveren vlekken, rood-bordeaux en zelfs zwart, alsof terry (zwarte begonia). De meest populaire soorten zijn:
Decoratieve bloeiende begonia
De meest gefokte huizen in kassen, decoratief bloeiende variëteiten:
Populaire hybride variëteiten van decoratief bloeiende begonia's
Heel veel hybriden zijn onder kunstmatige omstandigheden gekweekt - meestal combineren ze niet alleen de mooiste bloemen, maar ook zeer decoratief gebladerte.
De decoratief bloeiende hybride rassen zijn onder meer:
Hoe thuis te verzorgen
Begonia is erg pretentieloos, maar het ziet er alleen goed uit met fatsoenlijke zorg. Bij het landen moet er een bepaalde plaats voor worden toegewezen, die goed verlicht moet zijn, maar zich niet in direct zonlicht bevindt. Vensterbanken aan de oostkant, westkant zijn het meest geschikt, de diepte van de kamer is aan de zuidkant. Een temperatuur van 17-19 graden is ideaal, maar in de zomer is iets meer toegestaan.
Begonia is een plant van de tropen, subtropen, omdat het een hoge lucht- en grondvochtigheid vereist. Maar de meeste soorten zijn niet wenselijk om met water te besproeien - hieruit kunnen zich vlekken op de bladeren vormen. Om de gewenste luchtvochtigheid te behouden, wordt de bloem bewaterd als de grond droogt, en in de winter, wanneer de lucht erg droog is vanwege verwarming, wordt de bloempot in een grote bak geplaatst waarin zand of geëxpandeerde klei wordt gegoten, deze wordt constant bevochtigd.
Begonia's hebben ruimte nodig - bij overmatige drukte zal de plant ziek worden, stoppen met bloeien en bladeren beginnen te laten vallen. Systematische ventilatie is ook noodzakelijk, extreem lage of hoge temperaturen, en tocht kan dit nadelig beïnvloeden.
Bodemselectie, pot
De pot past op de meest gewone: klei, porselein, in extreme gevallen - plastic. De grootte is drie tot vijf cm groter gekozen dan de bestaande aarden coma met wortels. Overmatig ruime bloempotten worden niet aanbevolen, omdat de grond gemakkelijk te water is, de plant zal veel later bloeien, het kan beginnen te rotten. Het grondmengsel wordt meestal kant-en-klaar gekocht, in een bloemenwinkel, minder vaak - zelf samengesteld.De samenstelling is bladachtig, soddy grond of humus, zand, turf, een verhouding van componenten 2 tot 1 tot 1 tot 1, aanvaardbare zuurgraad is pH 5,5-6,4.
Locatie, verlichting
Op een zonnige zuidelijke vensterbank wordt begonia meestal niet geplant - daar wordt het te warm en droog. Voor de meeste soorten zijn de oostelijke en westelijke vensters optimaal, en voor sommige zelfs de noordelijke. Een geschikt lichtregime - zacht zonlicht in de ochtend, van 7 tot 12, 's avonds - van 17 tot 22. Grootbladige soorten, vooral met felgekleurde rood-bordeauxrode, witroze, vlekkerige bladeren, zijn veeleisender voor verlichting. Naast de hete zomerperiode is het toegestaan om ze op de zuidelijke ramen te laten, decoratieve bloeiende planten worden in het noordwesten, westen, oosten, noordoosten geplaatst, minder vaak op het noordelijke venster. Direct zonlicht veroorzaakt brandwonden op delicate bladeren, vooral als de bloem onlangs water heeft gekregen en er druppels water op zitten.
Wanneer er niet genoeg zonlicht is (van oktober tot maart), is het toegestaan begonia te verlichten met luminescerende fytolampen. Aanbevolen gemiddelde daglichturen voor decoratief gebladerte, langbloeiende soorten is 12-14 uur per dag.
Temperatuur, luchtvochtigheid
Temperatuuromstandigheden mogen geen stress veroorzaken in de plant, dat wil zeggen relatief constant zijn - ongeveer 18 graden. In de zomer is de maximaal toegestane temperatuur 21-24 graden, de minimale wintertemperatuur 15-16 graden. Het is raadzaam om de bloem uit de buurt van radiatoren, huishoudelijke kachels, gas- of elektrische kachels te plaatsen.
Aanvaardbare luchtvochtigheid is ongeveer 55%, in de winter is extra bevochtiging noodzakelijk. Het wordt geproduceerd door met een spuitpistool te spuiten en watercontainers bij de bloem te plaatsen. Wanneer er veel begonia's in huis zijn, is het logisch om een speciale automatische luchtbevochtiger te kopen.
Begonia planten
Een jonge plant wordt geplant in een bloempot met een diameter van niet meer dan acht tot tien cm.Een derde van de capaciteit is gevuld met drainage (zand, grind, enz.), Er wordt houtskool op gegoten, met een laag van maximaal twee of drie cm. Een dergelijke vulling voorkomt het mogelijke uiterlijk van rot, zelfs bij overmatig water geven. Vervolgens wordt een bloem met een aarden brok in de pot geplaatst, waarna, zachtjes de aarde besprenkelend, de bestaande leegten opvult. Dan wordt de plant overvloedig bewaterd.
Het planten wordt aanbevolen vóór het begin van actieve groei en bloei, wanneer de daglichturen kort zijn - in februari-april of oktober-november. Knolachtige soorten moeten eerst worden ontkiemd: om dit te doen, worden de knollen op vochtige grond in een doos geplaatst, en zonder te graven, worden ze schoongemaakt op een verlichte plaats, de temperatuur waarin niet meer dan 15-17 graden is, luchtvochtigheid - 65-75%.
gieter
Het water geven van de bloem moet worden verdedigd (24-36 uur) met water op kamertemperatuur, bij voorkeur regen of sneeuw (ontdooid), maar in geen geval gekookt. Alle begoniumrassen zijn hygrofiel, maar je moet dit niet te vaak doen - het is belangrijker dan luchtvochtigheid, anders beginnen de bladeren te drogen. In de hitte is overvloedig water nodig, maar stagnatie van water moet worden vermeden - hiervoor worden drainagegaten gemaakt in de pot waardoor overtollig vocht verlaat. Het wordt bewaterd wanneer de bovenste lagen van de grond een of twee cm diep volledig droog worden. In de winter worden knolachtige soorten niet meer dan één keer per maand bewaterd, de rest om de 7-12 dagen.
Top dressing
Begoniaceae worden gevoed tijdens de periode van de meest actieve groei, bloei. Topdressing van decoratief bloeiende rassen wordt gedaan voordat de eerste knoppen verschijnen, ongeveer om de tien dagen. Hiervoor worden vloeibare gespecialiseerde complexe formuleringen gebruikt. Wanneer de bloemen al "vastgebonden" zijn, worden fosfor-kaliummeststoffen gebruikt. Mengsels met een grote hoeveelheid stikstof worden uitsluitend bladverliezende soorten gevoerd - in decoratieve bloei begint het bloeiproces daardoor veel later of is volledig afwezig.
Hoe transplanteren
Begonia-transplantatie wordt uitgevoerd in de lente of herfst, vóór het begin van het groeiseizoen, bij voorkeur in de ochtend- of avonduren, wanneer er geen zon is. Wanneer een bloem opnieuw moet worden geplant, zijn de wortels zichtbaar vanuit de drainagegaten. De plant met de wortels wordt uit de bloempot getrokken, in een oplossing van kaliumpermanganaat geplaatst en vervolgens in stilstaand water gewassen. Indien nodig worden rotte, beschadigde wortels verwijderd. Nadat de plant in een pot is getransplanteerd, is de diameter twee tot drie cm groter dan de vorige.De bloem wordt op de "oude" plaats gezet en geeft de eerste twee weken iets vaker water dan normaal.
Begonia in de winter
In de winter wordt de bloem iets minder vaak bewaterd, omdat een slapende periode begint voor de plant. In groenblijvende rassen wordt het zwak uitgedrukt, in knolachtig is het zeer duurzaam. In de winter zijn acceptabele omstandigheden voor decoratieve soorten 15-21 graden, hoge luchtvochtigheid. Knolachtig "maak je klaar om naar bed te gaan" vanaf oktober - hun gebladerte sterft geleidelijk af, dus water geven is praktisch onnodig. Wanneer het bovengrondse deel volledig is afgestorven, worden de bloempotten op een donkere plaats geplaatst, met een temperatuur van 10-13 graden. Als de knolplanten helemaal niet in rusttoestand komen, moeten ze worden "gedwongen", anders komt er volgend jaar geen bloei. Water geven wordt sterk gereduceerd, het luchtgedeelte wordt afgesneden.
bloeiende
Begonia is een eenhuizige plant, en zowel vrouwelijke als mannelijke bloemen zijn aanwezig op elk exemplaar. Ze bevinden zich allemaal in de oksels van de bladeren of worden verzameld in cystiforme bloeiwijzen, afhankelijk van de kleur - wit en geel, oranje en rood, roze en zilver. Wilde exemplaren hebben bloemen tot 10-12 cm groot, maar hybriden met nog grotere bloemen werden gefokt door selectie - tot 25-29 cm in diameter. Dergelijke bloemen verschillen merkbaar van hun "voorouders", die meer doen denken aan camelia's, tuinrozen.
Fokmethoden
Zaden in Begonia worden niet altijd gevormd, maar dit belet de succesvolle reproductie niet. Meestal worden begonia's gepropageerd door stukjes stengel, stekken, bladprocessen, deling van wortelstokken, knollen. Verschillende methoden variëren in complexiteit, rootsnelheid, maar als ze correct worden uitgevoerd, eindigen ze allemaal met succes.
Zaadteelt
Een bloem wordt zelden uit zaden gekweekt - dit is niet de snelste manier, maar de gemakkelijkste. Het zaaien wordt uitgevoerd in februari-maart, waarbij kleine zaadjes op het oppervlak van de grond worden verspreid - geen noodzaak om te verdiepen. Bloempotten worden geplaatst op een warme, lichte plaats, bedekt met glas, een transparant filmmateriaal.
Water geven gebeurt via een pan of spray. Toen de spruiten verschenen, werd de schuilplaats verwijderd. De pick wordt uitgevoerd wanneer er al drie of vier "volwassen" folders zijn. Na zeven tot negen weken wordt de plant in afzonderlijke kleine potten getransplanteerd. Met voldoende verlichting en water zullen ze bloeien in het eerste levensjaar.
Afdeling van een knol of wortelstok
Begonia bladverliezende soorten worden vaak vermeerderd door de wortelstok te verdelen. De procedure wordt uitgevoerd in het vroege voorjaar - de plant wordt uit de grond gehaald, de wortelstok wordt in twee of meer delen verdeeld met een scherp schoon mes. Elk stuk moet wortels, knoppen of scheuten hebben. De plak is besprenkeld met fijne houtskool, "verdelers" worden geplant in individuele kleine bloempotten. De knollen van de plant zijn ook toegestaan om te delen - ze worden zorgvuldig in het vereiste aantal delen gesneden, de plakjes zijn licht gedroogd, bestrooid met houtskool, in potten geplant.
Voortplanting door stekken
Stekken zijn de gemakkelijkste optie voor begonia-vermeerdering. Stukken worden gesneden uit de struik, waarop er drie of meer bladeren zijn, de plakjes zijn besprenkeld met houtskool. De resulterende stekken worden geplant in een mengsel van turf, zand, bladaarde, genomen in gelijke verhoudingen. Bloempotten worden geplaatst in een heldere, warme omgeving, waar er geen direct zonlicht is. Water geven moet matig zijn, omdat de grond droogt.Je kunt ook wortelen in een kopje water, dat regelmatig wordt gewijzigd. De wortels verschijnen na drie tot vier weken en de bloem is klaar om te planten.
Bladvoortplanting
Begonia is uniek omdat de hele plant uit een klein deel van een sappig, dik blad kan komen. Voor kieming heb je een pot of een kom met nat rivierzand nodig, een stukje dun transparant glas. Het is toegestaan om zowel een heel gezond blad als zijn stukjes te gebruiken.
Het blad wordt gescheiden van de moederplant, wordt omgedraaid, snijdt op verschillende plaatsen grote aderen met een scalpel, legt het "achterste" deel neer op nat zand vooraf gecalcineerd in een pan, bedekt met glas of een klein gewicht. Water gegeven door de pan. Na anderhalve tot twee maanden, waar de sneden werden gemaakt, zullen de wortels groeien, en na een paar weken - echte planten. Wanneer ze enigszins worden versterkt, worden ze getransplanteerd in een grondmengsel van turf, zand, vruchtbaar land.
Ziekten, plagen
Zoals de meeste kamerbloemen worden begonia's soms beschadigd door verschillende ziekten, parasieten. Dit gebeurt wanneer de plant verzwakt is, vanwege ongepaste detentievoorwaarden - onjuist water geven, overmatige hitte of kou, gebrek aan voeding, overmatige druk, enz.
Van de parasieten is Begonia meestal beschadigd:
Parasieten voeden zich met het sap van de plant, omdat het geleidelijk opdroogt, de bladeren dof worden, de bloei stopt. Van een teek worden insecticiden zoals Decis en Derris gebruikt tegen bladluizen - Karbofos, Actellik. Behandelingen worden meestal twee of drie gedaan, met een pauze van 10-15 dagen. Bij besmetting met nematoden zal het spuiten van "Mercaptophos", "Phosphamide" helpen, maar als de infectie al te ver is gegaan, kan de bloem niet worden bewaard. Preventie van infectie met parasieten - schoon, bij voorkeur opgewarmd in de zon, aarde, voldoende licht, verplichte quarantaine voor elke nieuwe bloem in de collectie.
Begonia's worden soms ziek:
De laatste drie ziekten zijn ongeneeslijk, dus de bloem moet worden vernietigd. In andere gevallen, acceptabele behandeling - medicijnen "Quadris", "Fundazole", Bordeaux vloeistof.
conclusie
Begonia's kweken is een uitstekende hobby waarmee je het hele jaar door je huis, appartement met greens kunt versieren. Een pretentieloze plant onderscheidt zich door een enorme verscheidenheid aan soorten, waarmee u voor elke smaak het juiste exemplaar kunt kiezen. Als u voldoet aan de minimumvereisten voor planten, water geven, verlichting en enkele anderen, zal de bloem de eigenaar verrassen met zijn prachtige gebladerte en zelfs lang bloeien.