Dekorowanie łazienki płytką (płytka ceramiczna) to oryginalne i niedrogie rozwiązanie. Materiał jest wykonany na kilka sposobów i charakteryzuje się zwiększoną wytrzymałością. Nazwę „kafelek” otrzymał w Niemczech, gdzie powstała jedna z pierwszych produkcji na dużą skalę w mieście Metlach. Nadal istnieje i słynie z wysokiej jakości produktów, które przechodzą procedurę podwójnego wypalania. W tradycyjnej wersji płytki mają kwadratowy kształt. Ceramika należy do najstarszych materiałów wykończeniowych. Nie tylko naczynia zostały wykonane z gliny, ale także w przybliżeniu te same elementy, które zostały użyte do kafelkowania ścian świątyń i pałaców w technice mozaiki. Płytki były nieco cieńsze niż cegły, pomalowane i pokryte grubą warstwą glazury, która chroniła powierzchnię przed uszkodzeniami mechanicznymi. Do pokrycia prostych domów materiał nie został użyty ze względu na jego wysoki koszt.Najstarsze znalezisko pochodzi z 3000 rpne i został odkryty na ruinach osady między rzekami Tygrys i Eufrat. Starożytny wzór kafelkowy można zobaczyć na słynnej bramie babilońskiej Isztar. Wzniesiono je za panowania Nabuchodonozora na cześć bogini płodności. Pomnik jest doskonale zachowany: bramy zdobią wizerunki mistycznych zwierząt (sirush i byki) złożone zgodnie z zasadą mozaiki, które są dobrym przykładem wysokiego poziomu umiejętności starożytnych rzemieślników.
Po drugim odkryciu technologii masowej produkcji płytki zaczęły być używane jako dekoracja domów. W średniowieczu włoscy rzemieślnicy otrzymali „wschodni” sekret okładzin ceramicznych i dystrybuowali swoje produkty w całej Europie. Produkcja została założona na wyspie Mallorca, która nadała nazwę kafelkowi: „majolica”. Opcje układania płytek w łazience mają kilkadziesiąt metod, które pomogą stworzyć wyjątkową dekorację pokoju. Zgodnie z metodą produkcji płytki dzieli się na kilka rodzajów:
Cięcie
Kamień naturalny (zwykle piaskowiec) jest cięty na identyczne kawałki. Metodę uważa się za kosztowną ze względu na złożoność przetwarzania materiału źródłowego.
Casting
Płytka jest uzyskiwana w wyniku wypalania specjalnych form, w których masa gliny jest wstępnie wylewana. Należy do najstarszych technologii.
Produkcja prasy.
Zaawansowana metoda, która pozwala uzyskać gęsty i odpowiednio trwały materiał.
Przez wytłaczanie.
Glina jest „napędzana” przez specjalną maszynę, która wpycha ją do form.
Płytki ceramiczne służą do ozdabiania podłóg, ścian, „fartuchów”, pieców, a dzięki specjalnej nawierzchni układają ścieżki na czystych ulicach miasta. W projektowaniu domów płytki są zwykle stosowane w wannach i kuchniach. Oba pokoje charakteryzują się agresywnym mikroklimatem, który materiał z powodzeniem wytrzymuje.
Chociaż współczesny rynek materiałów wykończeniowych oferuje płytki winylowe, panele PCV, specjalnie wykończona podszewka płytek nadal nie konkuruje. Zanim pójdziesz na zakupy w sklepie ze sprzętem, musisz opracować program układania płytek i wybrać odpowiedni spośród różnych tekstur, kolorów i rozmiarów. Płytki są wykonane w trzech formach:
Square. Te „kostki” mają trójwymiarowe standardy: 15 x 15 cm, 30 x 30 cm i 50 x 50 cm. Najmniejszy format służy do dekoracji ścian.
Prostokątny Zwykle ma wymiary 25 x 20 cm Z reguły taka płytka na podłogę imituje deskę parkietową lub laminat, a na ścianach cegłę.
Niestandardowe kształty. Używany w nowoczesnych obszarach projektowych. Plaster miodu, koła, pięciokąty, trójkąty wyglądają spektakularnie i niecodziennie.
Skład płytki obejmuje glinę, skalenie i piasek kwarcowy, który działa jak „rama”, która zachowuje kształt produktu po wypaleniu. Cały zestaw materiałów ceramicznych jest podzielony na dwie grupy:
Bikotura. Płytki ścienne wewnątrz obudowy. Pokrywająca go emalia nadaje powierzchni stylowy połysk. Materiał jest trwały, odporny na uszkodzenia mechaniczne, zmiany temperatury, zmiany wilgotności. Bikotura jest łatwa w czyszczeniu i spokojnie odnosi się do kontaktów ze wszystkimi rodzajami chemii gospodarczej.
Monocottura.Bardziej trwała odmiana, którą zdobią ściany, podłoga w domu i ścieżki na podwórku. Na ulicy stosuje się specjalne modele odporne na mróz.
Warunkowo można również podzielić materiały ceramiczne do dekoracji na trzy podgrupy:
Gres porcelanowy. Materiał o niskiej absorpcji wilgoci. Charakterystyka porcelany jest podobna do kamienia, a skład podobny do porcelany.
Cotto Materiał uzyskany przez wypalenie czerwonej gliny. Jego powierzchnia nie jest pokryta szkliwem i ma charakterystyczną „szorstką” teksturę. Cotto ma wyłącznie naturalne odcienie w czerwono-brązowej kolorystyce.
Klinkier Jest wytwarzany przez wytłaczanie. Może mieć przeszkloną powierzchnię lub różne rozwiązania teksturowane. Pojedyncze wypalanie w bardzo wysokich temperaturach zapewnia niską przepuszczalność wilgoci, co umożliwia wykończenie tego materiału nie tylko wannami, a nawet basenami. Dla nich produkowane są „kafelkowe” zestawy stopni, narożników i rynien.
Zgodnie z fakturą płytki klasyfikuje się na błyszczące, matowe i „szorstkie”. Ten ostatni typ obejmuje imitację skóry gada „żółwia”, który w obecności oświetlenia wygląda efektownie na ścianach akcentujących. Jeśli chodzi o kolorystykę, różnorodność odcieni i wzorów pozwala wybrać opcję dla Twojego wnętrza. Szczególnie popularne są odcienie niebieskiego, zielonego i niebieskiego, charakterystyczne dla morskiej decyzji stylistycznej łazienki. Wykorzystuje także kontrastowe i żywe kombinacje: czarno-biały, czerwono-szary, żółto-zielony. W przestronnych pokojach każda oddzielna strefa (wanna, toaleta, prysznic) wyróżnia się określonym odcieniem. W starych Chruszczowach, gdzie są małe połączone łazienki, nie zaleca się eksperymentowania z kolorowaniem, ale używaj płytek o jasnych kolorach, które wizualnie rozszerzają granice przestrzeni. Zgodnie z fakturą płytki dzielą się na:
Jednolity kolor. Stosowany do prostych i surowych wnętrz.
Imitujący powierzchnię materiałów naturalnych (granit, marmur, drewno).
Z powtarzającymi się wzorami. „Wzorzysta” powierzchnia jest zwykle ozdobiona ornamentami kwiatowymi lub geometrycznymi kształtami.
Mozaika Taka płytka tworzy złożoną kompozycję odcieni lub duży obraz na powierzchni.
Nietypowe formy są najczęściej zawarte w płytkach klinkierowych, ponieważ proces wytłaczania pozwala zrealizować najdziksze fantazje projektantów.
Jak wybrać kafelek zgodnie ze stylem
Dla miłośników klasycznych stylów odpowiedni jest tradycyjny układ płytek z efektem ombre. Gradacja kolorów może płynnie przechodzić przez całą powierzchnię lub mieć ograniczenia w postaci dekoracyjnych granic między zabarwionymi obszarami. W stylu prowansalskim na białym tle stosowane są płytki z delikatnym ornamentem i cienką ligaturą. W kraju stosuje się kombinację gładkich płyt z wzorzystymi powierzchniami. Brąz i szary dominują w kolorach. W stylu loftu klinkier w postaci cegieł o powierzchni charakterystycznej dla materiału będzie wyglądał odpowiednio i pięknie. Minimalizm preferuje monochromatyczną płytkę lub połączenie dwóch neutralnych kolorów we wzór szachownicy (czarno-biały, szaro-niebieski). Ponadto ten orientalny styl charakteryzuje się imitacją marmuru i szorstką fakturą. Płytki w kolorach szarym, czarnym, białym lub ze „srebrnymi” powierzchniami są układane w zaawansowanej technologii.
Metody układu płytek
Nie tylko estetyczny wygląd wykończonego wykończenia zależy od metody układania, ale także zużycia materiału. Najpopularniejsze opcje stylizacji obejmują pięć „złotych” metod: bezpośrednią, ukośną, poziomą, pionową i odwrotną. Bardziej skomplikowane można zaklasyfikować jako mozaikowe, modułowe i schodkowe. Znajdowane są również połączone opcje, które są zwykle używane podczas łączenia materiałów o różnych rozmiarach, kolorach i fakturach.Jeśli ułożysz płytki zgodnie ze wszystkimi zasadami wybranej metody, gotowy obraz będzie łatwo postrzegany wizualnie i podkreśli godność pokoju.
Bezpośredni
Nawet początkujący dekorator będzie w stanie ułożyć płytkę „szew w szwie”. Przy bezpośrednim układzie, każdy kafelek w następnym rzędzie powinien powtórzyć lokalizację swojego sąsiada z poprzedniego. W tym przypadku ważna jest tylko zakładka poziomu pierwszego, na której będą polegać wszystkie pozostałe. Z reguły kafelki ścienne mają prosty, ale piękny i schludny wygląd. Metoda charakteryzuje się dużymi oszczędnościami materiałowymi.
Rozproszyć
W metodzie zdejmowania sąsiadujące szwy między fragmentami nie są łączone. Każdy kolejny rząd jest przesuwany na długość równą połowie płytki. Ta metoda imituje mur na ścianach i płytę laminowaną lub parkietową na podłodze. Schemat kolorów jest zwykle wybierany odpowiednio. Materiał na takie wykończenie zajmie mniej więcej tyle samo, co w metodzie bezpośredniej. Będziesz jednak musiał majstrować przy wycinaniu fragmentów, ponieważ jeden rząd dwóch rzędów standardowo zaczyna się od połowy płytek.
Przebieg pokładu oznacza ukośne rozmieszczenie „cegieł” muru.
Przekątna
Z kolei układanie po przekątnej dzieli się na trzy typy:
Prosty w odniesieniu do szwu. Rezultatem jest kompozycja gładkich pionowych rombów. Co drugi rząd kończy się trójkątem, więc będziesz musiał wyciąć tyle elementów, ile w przypadku metody rozszyfrowania.
Układanie za pomocą wkładek. Do tej opcji stosuje się płytki o dwóch rozmiarach: duże prostokąty i małe kwadraty. Wewnątrz każdej z czterech dużych płytek znajduje się mały fragment.
Układanie ze szwem przesuniętym do boku (jodełka). Każdy kolejny rząd kafelkowych prostokątów odwraca kierunek. W rezultacie sąsiednie fragmenty leżą na krótkim boku na połowie długiej krawędzi dolnych płytek.
Im bardziej złożony rodzaj układania po przekątnej, tym więcej czasu zajmie praca. Układanie płytki z przesunięciem w bok jest zalecane, jeśli występują wady materiału: odchylenia od kątów 90 stopni lub niespójności w długości i szerokości każdego fragmentu.
Modułowy
Metoda modułowa pozwala stworzyć oryginalny wzór szwu na powierzchni podłogi lub ścian w łazience. Istota metody polega na nazwie. Do dekoracji przy użyciu fragmentów, które różnią się rozmiarem i czasem kolorem. Płytki można układać poziomo lub ukośnie. Kompozycje tematyczne z wykorzystaniem dwóch i trzech różnych modułów, zwykle o prostokątnych i kwadratowych kształtach. Im bardziej różnorodne fragmenty, tym trudniejszy jest uzyskany obraz. W katalogach producenci zwykle zaznaczają płytki, które umożliwiają instalację modułową, z oznaczeniem „modulare”.
Pozioma
Metodę stosuje się do płytek o prostokątnych kształtach. Przy tego rodzaju układaniu szerokie krawędzie znajdują się w płaszczyźnie poziomej. Aktywnie zastosuj praktykę do małych pomieszczeń, które są wizualnie rozciągnięte, aby ukryć brak miejsca. Jeśli połączenia płytek są ledwo zauważalne i używany jest tylko jeden kolor, nie ma różnicy między układaniem poziomym i pionowym. Aby efekt był bardziej zauważalny, szczeliny między fragmentami są ozdobione specjalną powłoką.
Pionowa
Metoda jest diametralnie przeciwna do poziomej. Szerokie krawędzie prostokątnych płytek są ułożone pionowo. Zastosuj tę metodę przy dekorowaniu pomieszczeń o niskim suficie. Pionowe „pasy” szwów przedłużą łazienkę i dodadzą jej wizualnie kilka metrów wysokości.
Układ mozaiki
Efekt mozaiki na całej powierzchni ściany lub podłogi może dodatkowo obciążyć wizualne postrzeganie pomieszczenia. Jego połączenie z metodami bezpośrednimi, ukośnymi lub poziomymi wygląda bardziej ekologicznie.Odrębny fragment na powierzchni wyróżnia się pod mozaiką, która będzie odgrywać rolę akcentu. Aby zobrazować panel na ścianie, nie musisz już starannie żartować na kawałki. Producenci zadbali o uproszczenie tego zadania i zaczęli produkować specjalne podstawy z siatki, które pozwalają przymocować duże moduły mozaiki za jednym zamachem. Im mniejsze fragmenty końcowej „układanki”, tym wyższy szczegół obrazu.
Istnieje osobny rodzaj mozaiki. Dekoracyjne „szwy” nakłada się na powierzchnię jednego kawałka.
Układanie w szachy
W klasycznej wersji szachowej stosuje się fragmenty czerni i bieli. Możesz układać płytki bezpośrednio i po przekątnej, w zależności od preferencji właścicieli łazienek. Układanie w szachy z konieczności opiera się na połączeniu dwóch różnych kolorów. W bardziej złożonych kompozycjach stosuje się dużą liczbę odcieni w tym samym tonie lub na zasadzie kontrastu. Układ fragmentów podlega surowym regułom i nie pozwala na chaotyczną kombinację. W przeciwnym razie nie jest to układ szachowy, ale twórczy bałagan.
Metoda łączona
Oprócz powyższych metod stosowane są również ich kombinacje. Zazwyczaj połączenie wykonuje się na dwa sposoby. Miejsca „połączeń” o różnych układach podkreślono kontrastującymi szwami. Właściwie poziomy podział małego pokoju na pół z rzeczywistą linią. Aby podkreślić obszary akcentowane na tle prostszych opcji układu, stosuje się złożone metody labiryntu, mozaiki, przesunięcia szwów lub kombinacji modułowych. Często obszary te są ozdobione płytkami o innych kolorach, które kontrastują z neutralnym tłem.
Nowoczesne koncepcje projektowe
Moda jest w ciągłym ruchu, statyczność nie jest dla niej osobliwa, a design, jak wiadomo, jest posłuszny tej kapryśnej damie.W linii nowoczesnych stylów płytki ceramiczne pełnią rolę luksusowego elementu, a nie tła. Popularne jest układanie fragmentów niestandardowych form (plastry miodu pszczelego, trójkąty, koła), stosowanie powierzchni imitujących teksturę naturalnych materiałów oraz stosowanie technik robótek ręcznych w projektowaniu kompozycji. Popularne są również oryginalne rysunki wykonane zgodnie z zasadami minimalizmu, abstrakcjonizmu, surrealizmu. Wszystkie te opcje pozwalają nie tylko podkreślić cechy decyzji stylistycznej łazienki, ale także uczynić wnętrze wyjątkowym.
Ozdobna stylizacja
Z płytek o małych rozmiarach układaj kompozycje „pikseli” lub złożone ozdoby, które „rozciągają się” przez oddzielne strefy. „Kalejdoskop”, czyli połączenie różnych wzorów i kolorów na fragmentach, jest uważany za podobną technikę. Ornament nie jest zalecany do projektowania małych łazienek. Wygląda bardziej efektywnie jako metoda podziału na strefy w połączonych pokojach.
Układanie patchworku
Patchwork - metoda szycia dużych przedmiotów (koce, dywany, poszewki na poduszki) z małych strzępów różnych tkanin. W układzie płytek ta technika jest dość powszechna. Jednak ze względu na nadmierne zróżnicowanie nie zaleca się projektowania całej ściany lub podłogi w ten sposób. Aby wnętrze idealnie pasowało do wnętrza, zastosowano je na osobnej powierzchni, która będzie elementem akcentującym w pomieszczeniu. Łącz elementy różnych kolorów, rozmiarów i wzorów. W niektórych wersjach „stawy” są ozdobione imitacją szwów z nici.
Styl plastra miodu
Plaster miodu - komórki, które wytwarzają pszczoły z uli z wosku, po cichu stają się popularną formą, którą odgrywają w projektowaniu pomieszczeń. Płytki (często klinkierowe), imitujące sześciokąty, są używane do dekoracji fartuchów łazienkowych i kuchennych. Zwykle fragmenty o różnych odcieniach są używane do stworzenia kompozycji z efektem gradacji. Pierwotnie wyglądały opcje z przejściem od ściany do podłogi.Na przykład pozioma powierzchnia jest ozdobiona niebiesko-białymi płytkami, a pionowa - czarna, w której znajdują się kawałki, które spadły z góry. Również powtarzające się kompozycje i wzory są tworzone z plastrów miodu, ale pierwszeństwo ma chaotyczny układ sześciokątów.
Imitacja parkietu i litej deski
Laminat i deska parkietowa nie są używane w łazience. Ta „delikatna” podłoga w trudnych warunkach nie potrwa długo. W niektórych przypadkach koncepcja wnętrza wymaga użycia wyłącznie drewna. Łatwo jest znaleźć wyjście: kup płytki w postaci płytek o powierzchni imitującej wzór drewna. Powłoka jest znacznie mocniejsza, nie będzie obawiać się wilgoci i agresywnych detergentów. Gama kolorów pozwala wybrać imitację dowolnego gatunku drzewa: od drogiego rattanu po zwykłą sosnę.
Jak narysować schemat układu
Wiele osób uważa, że stworzenie projektu stylizacji to kwestia minut. Aby ocenić zakres pracy, wystarczy wziąć ołówek i zgubić się, nie wiedząc od czego zacząć. Konieczne jest narysowanie planu pokoju na czystym arkuszu papieru, im wyższy jego szczegół, tym łatwiej będzie ocenić zalety i wady projektu dekoracji. Następnie podpisują pomiary, które są wstępnie wykonane przy użyciu ruletki. Zakończ instalację wodno-kanalizacyjną. Ponadto ściany lub podłoga są podzielone na kilka linii prostych w poziomie, w pionie lub po przekątnej, w zależności od przyszłego układu. Oceniają, który podział sektorowy wygląda bardziej organicznie i usuwają nadmiarowe linie. Następnie kończą „kratkę” płytek na powierzchniach. Powstałe kwadraty lub prostokąty są wypełnione indywidualnymi kolorami lub narysują przybliżony ornament.
Jak obliczyć liczbę płytek
Najpierw zmierz szerokość i długość (wysokość) ściany lub podłogi, które będą skierowane w stronę przeciwną. Wartości są mnożone przez siebie, aby uzyskać obszar. Jeżeli istnieją „zamknięte” obszary (okna lub miejsca do wykończenia innymi materiałami), są one również mierzone.Następnie niepotrzebne liczniki są odejmowane od całkowitej powierzchni. Konieczne jest z góry ustalenie długości i szerokości płytki do zastosowania w dekoracji. Mnożąc te wartości, obliczana jest również jego powierzchnia. Należy pamiętać, że błąd połączenia nie jest uwzględniany w obliczeniach. Następnie powierzchnia całego pokoju jest dzielona przez tę samą wartość jednego fragmentu płytki. W ten sposób uzyskuje się przybliżoną liczbę płytek potrzebnych do wykończenia powierzchni. Nie zapomnij zrobić małego marginesu w granicach 5% wartości końcowej. Jeśli stosuje się fragmenty o różnych rozmiarach, przyszły skład jest warunkowo dzielony na równe sektory i obliczana jest ich liczba. Na przykład w układaniu modułowym dwa prostokąty i jeden kwadrat tworzą fragment o równych bokach. Jego powierzchnia służy również jako element dekoracji. W obecności małych wkładek ich liczba zwykle odpowiada liczbie głównej płytki i jest również pobierana z marginesem.
Wniosek
Dekorowanie łazienki płytką od dawna stało się procesem twórczym. „Nudne” monofoniczne płytki są coraz rzadziej stosowane, a projektanci preferują niestandardowe opcje, które podkreślają zalety wnętrza i same stają się częścią kompozycji artystycznej w pomieszczeniu. Główny cel materiału wyraża się w ochronie powierzchni przed skutkami mikroklimatu łazienki i nadaniu budynkowi estetycznego wyglądu. Siła płytek nie jest gorsza niż cegła i drewno, a bogaty asortyment pozwala wybrać opcję zgodnie z indywidualnymi potrzebami osoby.
Dekorowanie łazienki płytką (płytka ceramiczna) to oryginalne i niedrogie rozwiązanie. Materiał jest wykonany na kilka sposobów i charakteryzuje się zwiększoną wytrzymałością. Nazwę „kafelek” otrzymał w Niemczech, gdzie powstała jedna z pierwszych produkcji na dużą skalę w mieście Metlach. Nadal istnieje i słynie z wysokiej jakości produktów, które przechodzą procedurę podwójnego wypalania. W tradycyjnej wersji płytki mają kwadratowy kształt. Ceramika należy do najstarszych materiałów wykończeniowych. Nie tylko naczynia zostały wykonane z gliny, ale także w przybliżeniu te same elementy, które zostały użyte do kafelkowania ścian świątyń i pałaców w technice mozaiki. Płytki były nieco cieńsze niż cegły, pomalowane i pokryte grubą warstwą glazury, która chroniła powierzchnię przed uszkodzeniami mechanicznymi. Do pokrycia prostych domów materiał nie został użyty ze względu na jego wysoki koszt.Najstarsze znalezisko pochodzi z 3000 rpne i został odkryty na ruinach osady między rzekami Tygrys i Eufrat. Starożytny wzór kafelkowy można zobaczyć na słynnej bramie babilońskiej Isztar. Wzniesiono je za panowania Nabuchodonozora na cześć bogini płodności. Pomnik jest doskonale zachowany: bramy zdobią wizerunki mistycznych zwierząt (sirush i byki) złożone zgodnie z zasadą mozaiki, które są dobrym przykładem wysokiego poziomu umiejętności starożytnych rzemieślników.
Po drugim odkryciu technologii masowej produkcji płytki zaczęły być używane jako dekoracja domów. W średniowieczu włoscy rzemieślnicy otrzymali „wschodni” sekret okładzin ceramicznych i dystrybuowali swoje produkty w całej Europie. Produkcja została założona na wyspie Mallorca, która nadała nazwę kafelkowi: „majolica”. Opcje układania płytek w łazience mają kilkadziesiąt metod, które pomogą stworzyć wyjątkową dekorację pokoju. Zgodnie z metodą produkcji płytki dzieli się na kilka rodzajów:
Płytki ceramiczne służą do ozdabiania podłóg, ścian, „fartuchów”, pieców, a dzięki specjalnej nawierzchni układają ścieżki na czystych ulicach miasta. W projektowaniu domów płytki są zwykle stosowane w wannach i kuchniach. Oba pokoje charakteryzują się agresywnym mikroklimatem, który materiał z powodzeniem wytrzymuje.
Spis treści
Jak wybrać
Chociaż współczesny rynek materiałów wykończeniowych oferuje płytki winylowe, panele PCV, specjalnie wykończona podszewka płytek nadal nie konkuruje. Zanim pójdziesz na zakupy w sklepie ze sprzętem, musisz opracować program układania płytek i wybrać odpowiedni spośród różnych tekstur, kolorów i rozmiarów. Płytki są wykonane w trzech formach:
Skład płytki obejmuje glinę, skalenie i piasek kwarcowy, który działa jak „rama”, która zachowuje kształt produktu po wypaleniu. Cały zestaw materiałów ceramicznych jest podzielony na dwie grupy:
Warunkowo można również podzielić materiały ceramiczne do dekoracji na trzy podgrupy:
Zgodnie z fakturą płytki klasyfikuje się na błyszczące, matowe i „szorstkie”. Ten ostatni typ obejmuje imitację skóry gada „żółwia”, który w obecności oświetlenia wygląda efektownie na ścianach akcentujących. Jeśli chodzi o kolorystykę, różnorodność odcieni i wzorów pozwala wybrać opcję dla Twojego wnętrza. Szczególnie popularne są odcienie niebieskiego, zielonego i niebieskiego, charakterystyczne dla morskiej decyzji stylistycznej łazienki. Wykorzystuje także kontrastowe i żywe kombinacje: czarno-biały, czerwono-szary, żółto-zielony. W przestronnych pokojach każda oddzielna strefa (wanna, toaleta, prysznic) wyróżnia się określonym odcieniem. W starych Chruszczowach, gdzie są małe połączone łazienki, nie zaleca się eksperymentowania z kolorowaniem, ale używaj płytek o jasnych kolorach, które wizualnie rozszerzają granice przestrzeni. Zgodnie z fakturą płytki dzielą się na:
Jak wybrać kafelek zgodnie ze stylem
Dla miłośników klasycznych stylów odpowiedni jest tradycyjny układ płytek z efektem ombre. Gradacja kolorów może płynnie przechodzić przez całą powierzchnię lub mieć ograniczenia w postaci dekoracyjnych granic między zabarwionymi obszarami. W stylu prowansalskim na białym tle stosowane są płytki z delikatnym ornamentem i cienką ligaturą. W kraju stosuje się kombinację gładkich płyt z wzorzystymi powierzchniami. Brąz i szary dominują w kolorach. W stylu loftu klinkier w postaci cegieł o powierzchni charakterystycznej dla materiału będzie wyglądał odpowiednio i pięknie. Minimalizm preferuje monochromatyczną płytkę lub połączenie dwóch neutralnych kolorów we wzór szachownicy (czarno-biały, szaro-niebieski). Ponadto ten orientalny styl charakteryzuje się imitacją marmuru i szorstką fakturą. Płytki w kolorach szarym, czarnym, białym lub ze „srebrnymi” powierzchniami są układane w zaawansowanej technologii.
Metody układu płytek
Nie tylko estetyczny wygląd wykończonego wykończenia zależy od metody układania, ale także zużycia materiału. Najpopularniejsze opcje stylizacji obejmują pięć „złotych” metod: bezpośrednią, ukośną, poziomą, pionową i odwrotną. Bardziej skomplikowane można zaklasyfikować jako mozaikowe, modułowe i schodkowe. Znajdowane są również połączone opcje, które są zwykle używane podczas łączenia materiałów o różnych rozmiarach, kolorach i fakturach.Jeśli ułożysz płytki zgodnie ze wszystkimi zasadami wybranej metody, gotowy obraz będzie łatwo postrzegany wizualnie i podkreśli godność pokoju.
Bezpośredni
Nawet początkujący dekorator będzie w stanie ułożyć płytkę „szew w szwie”. Przy bezpośrednim układzie, każdy kafelek w następnym rzędzie powinien powtórzyć lokalizację swojego sąsiada z poprzedniego. W tym przypadku ważna jest tylko zakładka poziomu pierwszego, na której będą polegać wszystkie pozostałe. Z reguły kafelki ścienne mają prosty, ale piękny i schludny wygląd. Metoda charakteryzuje się dużymi oszczędnościami materiałowymi.
Rozproszyć
W metodzie zdejmowania sąsiadujące szwy między fragmentami nie są łączone. Każdy kolejny rząd jest przesuwany na długość równą połowie płytki. Ta metoda imituje mur na ścianach i płytę laminowaną lub parkietową na podłodze. Schemat kolorów jest zwykle wybierany odpowiednio. Materiał na takie wykończenie zajmie mniej więcej tyle samo, co w metodzie bezpośredniej. Będziesz jednak musiał majstrować przy wycinaniu fragmentów, ponieważ jeden rząd dwóch rzędów standardowo zaczyna się od połowy płytek.
Przekątna
Z kolei układanie po przekątnej dzieli się na trzy typy:
Im bardziej złożony rodzaj układania po przekątnej, tym więcej czasu zajmie praca. Układanie płytki z przesunięciem w bok jest zalecane, jeśli występują wady materiału: odchylenia od kątów 90 stopni lub niespójności w długości i szerokości każdego fragmentu.
Modułowy
Metoda modułowa pozwala stworzyć oryginalny wzór szwu na powierzchni podłogi lub ścian w łazience. Istota metody polega na nazwie. Do dekoracji przy użyciu fragmentów, które różnią się rozmiarem i czasem kolorem. Płytki można układać poziomo lub ukośnie. Kompozycje tematyczne z wykorzystaniem dwóch i trzech różnych modułów, zwykle o prostokątnych i kwadratowych kształtach. Im bardziej różnorodne fragmenty, tym trudniejszy jest uzyskany obraz. W katalogach producenci zwykle zaznaczają płytki, które umożliwiają instalację modułową, z oznaczeniem „modulare”.
Pozioma
Metodę stosuje się do płytek o prostokątnych kształtach. Przy tego rodzaju układaniu szerokie krawędzie znajdują się w płaszczyźnie poziomej. Aktywnie zastosuj praktykę do małych pomieszczeń, które są wizualnie rozciągnięte, aby ukryć brak miejsca. Jeśli połączenia płytek są ledwo zauważalne i używany jest tylko jeden kolor, nie ma różnicy między układaniem poziomym i pionowym. Aby efekt był bardziej zauważalny, szczeliny między fragmentami są ozdobione specjalną powłoką.
Pionowa
Metoda jest diametralnie przeciwna do poziomej. Szerokie krawędzie prostokątnych płytek są ułożone pionowo. Zastosuj tę metodę przy dekorowaniu pomieszczeń o niskim suficie. Pionowe „pasy” szwów przedłużą łazienkę i dodadzą jej wizualnie kilka metrów wysokości.
Układ mozaiki
Efekt mozaiki na całej powierzchni ściany lub podłogi może dodatkowo obciążyć wizualne postrzeganie pomieszczenia. Jego połączenie z metodami bezpośrednimi, ukośnymi lub poziomymi wygląda bardziej ekologicznie.Odrębny fragment na powierzchni wyróżnia się pod mozaiką, która będzie odgrywać rolę akcentu. Aby zobrazować panel na ścianie, nie musisz już starannie żartować na kawałki. Producenci zadbali o uproszczenie tego zadania i zaczęli produkować specjalne podstawy z siatki, które pozwalają przymocować duże moduły mozaiki za jednym zamachem. Im mniejsze fragmenty końcowej „układanki”, tym wyższy szczegół obrazu.
Układanie w szachy
W klasycznej wersji szachowej stosuje się fragmenty czerni i bieli. Możesz układać płytki bezpośrednio i po przekątnej, w zależności od preferencji właścicieli łazienek. Układanie w szachy z konieczności opiera się na połączeniu dwóch różnych kolorów. W bardziej złożonych kompozycjach stosuje się dużą liczbę odcieni w tym samym tonie lub na zasadzie kontrastu. Układ fragmentów podlega surowym regułom i nie pozwala na chaotyczną kombinację. W przeciwnym razie nie jest to układ szachowy, ale twórczy bałagan.
Metoda łączona
Oprócz powyższych metod stosowane są również ich kombinacje. Zazwyczaj połączenie wykonuje się na dwa sposoby. Miejsca „połączeń” o różnych układach podkreślono kontrastującymi szwami. Właściwie poziomy podział małego pokoju na pół z rzeczywistą linią. Aby podkreślić obszary akcentowane na tle prostszych opcji układu, stosuje się złożone metody labiryntu, mozaiki, przesunięcia szwów lub kombinacji modułowych. Często obszary te są ozdobione płytkami o innych kolorach, które kontrastują z neutralnym tłem.
Nowoczesne koncepcje projektowe
Moda jest w ciągłym ruchu, statyczność nie jest dla niej osobliwa, a design, jak wiadomo, jest posłuszny tej kapryśnej damie.W linii nowoczesnych stylów płytki ceramiczne pełnią rolę luksusowego elementu, a nie tła. Popularne jest układanie fragmentów niestandardowych form (plastry miodu pszczelego, trójkąty, koła), stosowanie powierzchni imitujących teksturę naturalnych materiałów oraz stosowanie technik robótek ręcznych w projektowaniu kompozycji. Popularne są również oryginalne rysunki wykonane zgodnie z zasadami minimalizmu, abstrakcjonizmu, surrealizmu. Wszystkie te opcje pozwalają nie tylko podkreślić cechy decyzji stylistycznej łazienki, ale także uczynić wnętrze wyjątkowym.
Ozdobna stylizacja
Z płytek o małych rozmiarach układaj kompozycje „pikseli” lub złożone ozdoby, które „rozciągają się” przez oddzielne strefy. „Kalejdoskop”, czyli połączenie różnych wzorów i kolorów na fragmentach, jest uważany za podobną technikę. Ornament nie jest zalecany do projektowania małych łazienek. Wygląda bardziej efektywnie jako metoda podziału na strefy w połączonych pokojach.
Układanie patchworku
Patchwork - metoda szycia dużych przedmiotów (koce, dywany, poszewki na poduszki) z małych strzępów różnych tkanin. W układzie płytek ta technika jest dość powszechna. Jednak ze względu na nadmierne zróżnicowanie nie zaleca się projektowania całej ściany lub podłogi w ten sposób. Aby wnętrze idealnie pasowało do wnętrza, zastosowano je na osobnej powierzchni, która będzie elementem akcentującym w pomieszczeniu. Łącz elementy różnych kolorów, rozmiarów i wzorów. W niektórych wersjach „stawy” są ozdobione imitacją szwów z nici.
Styl plastra miodu
Plaster miodu - komórki, które wytwarzają pszczoły z uli z wosku, po cichu stają się popularną formą, którą odgrywają w projektowaniu pomieszczeń. Płytki (często klinkierowe), imitujące sześciokąty, są używane do dekoracji fartuchów łazienkowych i kuchennych. Zwykle fragmenty o różnych odcieniach są używane do stworzenia kompozycji z efektem gradacji. Pierwotnie wyglądały opcje z przejściem od ściany do podłogi.Na przykład pozioma powierzchnia jest ozdobiona niebiesko-białymi płytkami, a pionowa - czarna, w której znajdują się kawałki, które spadły z góry. Również powtarzające się kompozycje i wzory są tworzone z plastrów miodu, ale pierwszeństwo ma chaotyczny układ sześciokątów.
Imitacja parkietu i litej deski
Laminat i deska parkietowa nie są używane w łazience. Ta „delikatna” podłoga w trudnych warunkach nie potrwa długo. W niektórych przypadkach koncepcja wnętrza wymaga użycia wyłącznie drewna. Łatwo jest znaleźć wyjście: kup płytki w postaci płytek o powierzchni imitującej wzór drewna. Powłoka jest znacznie mocniejsza, nie będzie obawiać się wilgoci i agresywnych detergentów. Gama kolorów pozwala wybrać imitację dowolnego gatunku drzewa: od drogiego rattanu po zwykłą sosnę.
Jak narysować schemat układu
Wiele osób uważa, że stworzenie projektu stylizacji to kwestia minut. Aby ocenić zakres pracy, wystarczy wziąć ołówek i zgubić się, nie wiedząc od czego zacząć. Konieczne jest narysowanie planu pokoju na czystym arkuszu papieru, im wyższy jego szczegół, tym łatwiej będzie ocenić zalety i wady projektu dekoracji. Następnie podpisują pomiary, które są wstępnie wykonane przy użyciu ruletki. Zakończ instalację wodno-kanalizacyjną. Ponadto ściany lub podłoga są podzielone na kilka linii prostych w poziomie, w pionie lub po przekątnej, w zależności od przyszłego układu. Oceniają, który podział sektorowy wygląda bardziej organicznie i usuwają nadmiarowe linie. Następnie kończą „kratkę” płytek na powierzchniach. Powstałe kwadraty lub prostokąty są wypełnione indywidualnymi kolorami lub narysują przybliżony ornament.
Jak obliczyć liczbę płytek
Najpierw zmierz szerokość i długość (wysokość) ściany lub podłogi, które będą skierowane w stronę przeciwną. Wartości są mnożone przez siebie, aby uzyskać obszar. Jeżeli istnieją „zamknięte” obszary (okna lub miejsca do wykończenia innymi materiałami), są one również mierzone.Następnie niepotrzebne liczniki są odejmowane od całkowitej powierzchni. Konieczne jest z góry ustalenie długości i szerokości płytki do zastosowania w dekoracji. Mnożąc te wartości, obliczana jest również jego powierzchnia. Należy pamiętać, że błąd połączenia nie jest uwzględniany w obliczeniach. Następnie powierzchnia całego pokoju jest dzielona przez tę samą wartość jednego fragmentu płytki. W ten sposób uzyskuje się przybliżoną liczbę płytek potrzebnych do wykończenia powierzchni. Nie zapomnij zrobić małego marginesu w granicach 5% wartości końcowej. Jeśli stosuje się fragmenty o różnych rozmiarach, przyszły skład jest warunkowo dzielony na równe sektory i obliczana jest ich liczba. Na przykład w układaniu modułowym dwa prostokąty i jeden kwadrat tworzą fragment o równych bokach. Jego powierzchnia służy również jako element dekoracji. W obecności małych wkładek ich liczba zwykle odpowiada liczbie głównej płytki i jest również pobierana z marginesem.
Wniosek
Dekorowanie łazienki płytką od dawna stało się procesem twórczym. „Nudne” monofoniczne płytki są coraz rzadziej stosowane, a projektanci preferują niestandardowe opcje, które podkreślają zalety wnętrza i same stają się częścią kompozycji artystycznej w pomieszczeniu. Główny cel materiału wyraża się w ochronie powierzchni przed skutkami mikroklimatu łazienki i nadaniu budynkowi estetycznego wyglądu. Siła płytek nie jest gorsza niż cegła i drewno, a bogaty asortyment pozwala wybrać opcję zgodnie z indywidualnymi potrzebami osoby.