Technologia układania DIY

Dla wielu osób, od właścicieli domów prywatnych, instytucji publicznych po urzędników państwowych, kwestia układania płyt chodnikowych jest dość istotna. W końcu, używając sztucznej cegły, możesz uszlachetnić dziedziniec, wytyczyć ścieżki, stworzyć dogodne obszary w pobliżu budynków, brukować ulicę lub chodnik. Materiał jest dość popularny, na żądanie. Dzięki dużemu wyborowi kształtów, kolorów, rozmiarów pozwala tworzyć nie tylko standardowe ściany, ale nawet tworzyć ornamenty 3D, układać różne wzory, kształty i inne elementy, które różnią się kolorem od głównego tła.

Aranżacje dużych obiektów użyteczności publicznej są przeprowadzane przez ekipy robocze ze specjalnym sprzętem, ale właściciele ich niewielkiego sąsiedniego obszaru mogą niezależnie poradzić sobie z pracą bez pomocy specjalistów lub wyrafinowanych technologii.Pozwoli to zaoszczędzić budżet rodzinny, zdobyć przydatne doświadczenie. Najważniejsze jest, aby postępować zgodnie z instrukcjami i instrukcjami, aby wynik pracy przyniósł przyjemność estetyczną, jest kwestią dumy.

Cechy płyt chodnikowych

Materiał budowlany sprawdził się w kształtowaniu krajobrazu, czy to dostęp do garażu lub parkingu, ogrodu lub chodnika dla pieszych, uzupełniając krajobraz kraju, obszaru podmiejskiego lub parku publicznego. Układanie płytek w różnych obszarach stało się możliwe dzięki jego zaletom w porównaniu z alternatywnymi opcjami powlekania:

• Jest odporny na zmiany temperatury, co pozwala na stosowanie go w różnych strefach klimatycznych. W przeciwieństwie do asfaltu, materiał budowlany nie odkształca się po podgrzaniu, nie emituje szkodliwych substancji.
• Powierzchnia jest odporna na ścieranie, a po ułożeniu cegła jest wystarczająco mocna, aby wytrzymać znaczne obciążenia.
• Charakteryzuje się długą żywotnością, która wynosi 15-20 lat.
• Różni się niewielką wagą tkaniny, niskim kosztem.
• Łatwo jest go zamontować, przeprowadzić prace naprawcze, w przypadku uszkodzenia poszczególnych elementów, w razie potrzeby zdemontować, aby uzyskać dostęp do podziemnych mediów.
• Jest to produkt przyjazny dla środowiska, do jego produkcji wykorzystywane są naturalne surowce.
• Ma atrakcyjny wygląd, szeroką gamę kształtów, wiele metod stylizacji.
• Woda nie kumuluje się na utwardzonej płaszczyźnie, częściowo trafia na ziemię przez połączenia między blokami, odpływa z jednej strony, ze względu na niewielkie nachylenie, jest odprowadzana za pomocą rynien chodnikowych.
• Trudność polega na tym, że proces instalacji jest powolny, ponieważ odbywa się to ręcznie, a nieprawidłowo ułożone bloki wypadną.

W zależności od obciążenia wywieranego na powierzchnię płótna wybiera się grubość produktu. Dla pieszych wystarczą 3-5 cm, a dla samochodów 6-8 cm, dla ciężarówek 8-10 cm.

Gatunek

Płyty chodnikowe różnią się na wiele sposobów. Może być wykonany z różnych surowców, różni się kształtami, rozmiarami, grubością, kolorami, metodą produkcji. Jeśli weźmiemy pod uwagę składniki, które tworzą mieszankę betonową, możemy wyróżnić następujące typy:

• Beton Standardowy produkt składający się z mieszanki cementu, piasku i wody.
• Z kamienia naturalnego. Najdroższe, wykonane z marmuru, frakcje kamienia naturalnego.
• Klinkier Wykonane z wypalonej gliny.
• Kostka brukowa. Obejmuje wióry granitowe.
• Z gumowym wypełnieniem. Ma miękką powierzchnię, co pozwala na układanie go na boisku dziecięcym i sportowym.
• Piasek polimerowy. Zamiast cementu stosuje się PVD (polietylen wysokociśnieniowy).
• Z trójwymiarowym wzorem. Przy użyciu form druk fotograficzny jest nakładany na górną powierzchnię, a także specjalna powłoka ochronna.
• Ze wzmocnieniem. Jest on wytwarzany tylko przez wibroodlewanie. Kompozycja dodała płaskie wzmocnienie lub siatkę fibryny.

Gotowy produkt jest wytwarzany trzema głównymi metodami:

• odlewanie wibracyjne;
• kompresja wibracyjna;
• nadciśnienie.

Wymiary

Producenci wytwarzają szeroką gamę produktów różniących się parametrami. Każdy konkretny model ma swoje wymiary. Korzystając z tabeli jako przykładu, bierzemy pod uwagę najpopularniejsze rodzaje płyt chodnikowych zgodnie z GOST 17608-91, które mają własne cechy wysokości - h, długości - a, szerokości - b.

Tabela pokazuje niektóre z głównych standardów. Istnieją również różne kręcone, dekoracyjne wzory. Każdy indywidualny producent wytwarza własne produkty zgodnie z własnym rozwojem, więc parametry produktu często nie spełniają ogólnych standardów.

Formularz

Istnieje wiele opcji płyt chodnikowych, różniących się fakturą, wzajemnym rozmieszczeniem granic. Ich kształt w większości przypadków zależy od materiału użytego do wytworzenia produktu końcowego:

1. Kamień naturalny jest trudny w obróbce, więc bruk granitowy ma ograniczony kształt. Metodą przetwarzania surowców można wyróżnić: piłowane brukarze - wycięte na obrazie kwadratu lub prostokąta o gładkich powierzchniach; rozdrobnione - powstałe w wyniku rozbicia jednego kawałka granitowego kamienia na małe części, ma nierówną teksturę; przetarte - wiór jest formowany przez piłowanie, więc wygodnie jest go położyć, a górna powierzchnia różni się reliefem.
2. Płytki klinkierowe mają niewielki wybór kształtów, głównie opcji prostokątnych, jego koszt jest kilkakrotnie droższy niż betonowe odpowiedniki, paleta kolorów jest ograniczona przez zakres odcieni czerwonych i żółtych, jest stosowany bardzo rzadko.
3. Standardowe produkty cementowe są reprezentowane przez szeroką gamę modeli; różnią się one zarówno zewnętrznie, jak i rozmiarem. Wiele gatunków ma nazwy odpowiadające pewnym parametrom.

Rozważmy kilka opcji:

• Klasyczna Jest reprezentowany przez kwadrat, ma duży wybór kolorów na zewnętrznej powierzchni.
• Cegła Zewnętrznie podobny do cegły, ale mniejszy, pozwala tworzyć różne kombinacje układania.
• Brukowiec. Sztuczny kamień imitujący kamień naturalny.
• Plaster miodu.Płytka sześciokątna.
• Parkiet Kostka brukowa o wzorze parkietu na kilku deskach.
• Caso Charakteryzuje się obecnością gotyckiego ornamentu.
• Fala Ma zakrzywione linie boczne, co przyczynia się do lepszej przyczepności.
• Koniczyna Romb z zaokrąglonymi bokami.
• Pajęczyna. Ma wzór imitujący sieć.
• Cewka Przypomina standardową cewkę z półkami na końcach.
• Galtovannaya. Charakteryzuje się zaokrąglonymi krawędziami.
• Łuski Wygląda jak płatek rybny.
• Chmura Kwadratowe przedmioty z dekoracyjną powierzchnią jak chmury.
• Kwiat Kwadrat z wizerunkiem stokrotek.
• Granica Chroni granice witryny, ścieżki, nadaje gotowy wygląd wyłożonemu płótnu.
• Opróżnij Specjalny element przeznaczony do odprowadzania wody.

Materiał produkcyjny

Wygląd, rozmiar, układ obramowania to ważne cechy tego produktu. Ale trwałość, właściwości techniczne produktu zależą od surowca, z którego wykonane są płyty chodnikowe. Przeanalizujemy bardziej szczegółowo rodzaje materiałów użytych w produkcji:

1. Kamień naturalny Do pracy użyj granitu, marmuru bazaltowego. Charakteryzuje się trwałością, odpornością na zużycie, odpornością na wilgoć, różnicami temperatur. Jedynymi wadami są wysoki koszt, złożoność przetwarzania naturalnego materiału.
2. Kolorowe mieszanki betonowe. Składają się z cementu gatunku nie niższego niż M400 i piasku. Aby poprawić właściwości, takie jak wytrzymałość, mrozoodporność, higroskopijność, specjalne zanieczyszczenia i dodatki w postaci kruszonego kamienia, ekspandowanej gliny, włókna, specjalnych dodatków, plastyfikatorów dodaje się do kompozycji.
3. Klinkier Produkt otrzymuje się przez wypalanie w wysokiej temperaturze iłowych łupków ilastych. Stosowany do brukowania dróg, posadzek przemysłowych. Ma niewielki wybór kolorów, kosztuje 5 razy więcej niż betonowe odpowiedniki.
4. Piasek polimerowy.75% składa się z przesianego piasku kwarcowego, pozostałe to polimery - styropian, polipropylen. Gotowy produkt jest w stanie wytrzymać zmiany temperatury od - 70 do + 100 ° C. Plastyczność surowców zapobiega tworzeniu się mikropęknięć, prowadząc do zniszczenia kostki brukowej.

Kolor

Rynek budowlany oferuje duży wybór różnych kolorów kostki brukowej, co pozwala rozwiązać wszelkie problemy projektowe. Jednak w zależności od barwników użytych do produkcji określa się odporność na blaknięcie. Najlepsze są naturalne pigmenty, takie jak sadza, która nadaje płytce czarny kolor, mieszanka tlenków żelaza - czerwony kolor.

Żółty i jego odcienie są również uważane za dość stabilne, jednak ze względu na ciągłe osadzanie się pyłu powierzchnia nabiera szarego koloru. Niebieskie i zielone barwniki są narażone na najgorsze czynniki środowiskowe; może upłynąć mniej niż dwa lata, zanim materiał nabierze szarego odcienia.

Osobno warto zwrócić uwagę na kamień naturalny i klinkier. Mają ograniczony kolor, ale z czasem się nie zmienia. Cegły betonowe są malowane w procesie produkcyjnym na dwa sposoby:

• Powierzchowne. Stosuje się alkidy, barwniki poliuretanowe. Malowanie odbywa się na ułożonym chodniku lub na gotowych produktach. Pozwala zmienić kolor gotowej powłoki, zwiększyć wytrzymałość, odporność na zużycie.
• Przenikliwy. Pigment dodaje się bezpośrednio do roztworu. Stosowane są naturalne i sztuczne barwniki.

Lepiej jest używać naturalnych barwników. Substancje takie nie tracą koloru, nie blakną pod wpływem światła słonecznego, mają mniej negatywny wpływ na właściwości gotowego produktu.

Zasady i układy

Układ gotowego produktu zależy od konkretnego rodzaju kostki brukowej, jego koloru, obecności wzoru, reliefu, rozmiaru. Wygląd powłoki zależy od metody instalacji. Ponadto projekt płótna powinien być łączony z krajobrazem.Rozważ najpopularniejsze próbki murów:

• Liniowy Również ta metoda nazywa się klasyczną, łyżeczką, cegiełką. Standardowy widok muru z prostym obrazem. Układanie nawierzchni można wykonać na dwa sposoby: bez zmiany; z przesunięciem. Pierwsza opcja jest używana niezwykle rzadko, ponieważ zmniejsza właściwości nośne płótna. Druga metoda jest najczęstsza. Główny warunek układania - połączenia nie powinny się pokrywać, zgodnie z zasadą budowy zwykłego muru z cegły. Przesunięcie może wynosić pół i trzy czwarte, a także bawić się kwiatami, możesz uzyskać ukośny i gąsienicowy wzór.
• Liniowo-kątowy. Nośność powierzchni wzrasta, więc ta metoda jest dobrze stosowana w miejscach o zwiększonym obciążeniu. W zależności od położenia elementów można wyróżnić dwa główne schematy: jodełkę i wiklinę. W pierwszym przypadku cegły prostokątne należy układać w rzędach pod kątem 45 °, a każdy kolejny element umieszczony na tej samej krzywej styka się z pół łyżką poprzedniego, popychając. W drugim przykładzie wykonania sposób nawierzchni nie różni się od poprzedniego, tylko płytka jest ustawiona pod kątem prostym 90 °.
• Blocky Cegła jest wykonywana w blokach. Możesz układać moduły z dwóch elementów, naprzemiennie układając je w poziomie i pionie, a także układać pary w jedną prostopadłą cegłę. W pierwszym przypadku przy użyciu tylko dwóch kolorów uzyskuje się szachownicę.
• Losowy układ. Doskonały wybór, do płytek użyto „Starego Miasta”, „Cegły”, „Klasycznego Rusto”, płyty chodnikowej. Elementy są umieszczane w losowej kolejności, co pozwala stworzyć oryginalny, niepowtarzalny obraz.
• Spirala, okrągła. Jeden z najtrudniejszych. Elementy są ułożone w kształcie koła lub kwadratu.
• Artystyczne. Ze względu na różne kolory, połączenie różnych metod, szczegółowy schemat projektowania, możesz ułożyć piękne rysunki, ozdoby, kształty geometryczne.

Jak kafelkować

Nie wiedząc od czego zacząć, praca może wydawać się skomplikowana, kłopotliwa. Ale jeśli zrozumiesz wszystkie zawiłości, możesz to zrobić samemu, bez uciekania się do pomocy specjalistów. Proces rozpoczyna się od sporządzenia rysunku, przygotowania materiałów, narzędzi, a następnie podejmuje się kroki w celu wyposażenia podstawy, wypełnienia poduszek, zainstalowania krawężnika, zainstalowania górnego płótna, spoinowania połączeń. Rozważamy szczegółowo każdy etap.

Niezbędne materiały i narzędzia

Bardzo ważne jest przygotowanie wszystkiego, co niezbędne do jego wdrożenia przed rozpoczęciem pracy. Działania te pozwolą Ci zaoszczędzić czas, nie będziesz musiał rozpraszać się szukaniem brakujących elementów. Ponadto przy zakupie płytek zaleca się zapewnić jego zapasy, ponieważ mogą pęknąć podczas przenoszenia, podczas montażu, gdy kurczą się gumowym młotkiem. Aby niczego nie przegapić, powinieneś zapoznać się z materiałami i narzędziami używanymi do wykonywania pracy:

• piasek, kruszony kamień, cement;
• geowłókniny;
• płyty chodnikowe, elementy brzegowe, śliwki;
• betoniarka lub stara wanna do mieszania zaprawy;
• młynek;
• natryskiwana tarcza do cięcia betonu;
• taczka;
• sabotaż elektryczny, ręczny;

• bagnet i łopata;
• kielnia, długa i krótka reguła;
• wiadro, miotła;
• poziom, centymetrem;
• grabie do wyrównywania materiałów sypkich;
• młotek zwykły i gumowy;
• mocna nić;
• rury okrągłe, specjalny profil do lamp ostrzegawczych;
• metalowe kołki.

Układ do układania

Prace nad ulepszaniem terytorium rozpoczynają się od przejrzystego projektu. Oczywiście, jeśli rozważa się tylko jeden mały kraj, ścieżkę ogrodową, wszystko można obliczyć w umyśle, ale podczas układania dużych obszarów nie można obejść się bez schematu.

Po stworzeniu planu możesz rozpocząć oznaczanie terytorium. Będzie to wymagało poziomu budynku, taśmy mierniczej, mocnej nici, metalowych kołków lub elementów wzmacniających.Najpierw wykonuje się pomiary. Muszą zacząć od rogu konstrukcji, z którą zetknie się płótno. Jeśli nie ma, stawki są wbijane na szczyty danej witryny.

Po wstępnym oznaczeniu należy wykonać dodatkowe pomiary, aby zainstalować kołki pomocnicze w odległości 1,5 - 2 m, co pomoże w przyszłości prawidłowo ułożyć rzędy, wyrównać szwy, ułożyć części. Nić rozciąga się między metalowymi słupkami w poziomie, a po jednej stronie, gdzie będą znajdować się odpływy wody, należy przewidzieć niewielkie nachylenie. Nie trać z oczu części samolotu zajmowanej przez krawężniki.

Przygotowanie powierzchni - warstwa ochronna i urządzenie drenażowe

Po zaznaczeniu strony musisz przygotować bazę. W tym celu usuwa się górną część gleby. W zależności od warstwy poduszki głębokość wykopu może wynosić 40-50 cm, ponadto powierzchnia wnęki jest oczyszczana z korzeni, wyrównana, ziemia jest zagęszczana przez ręczne ubijanie. Na wierzchu jest pokryty geowłókniną, która zapobiega kiełkowaniu niepotrzebnej roślinności.

Bardzo ważne jest rozważenie i wyposażenie urządzenia odwadniającego. Na glebie gliniastej, gdzie wody gruntowe nie są głębokie, na etapie wykopu powstaje nachylenie i instalowane są rury odwadniające. Jeśli gleba składa się z piaskowca, szybko wchłania wilgoć, wystarczy wykonać nachylenie płótna z jednej strony, a także zapewnić obecność systemów odwadniających, drenów.

Po zakończeniu prac przygotowawczych zaczyna się tworzyć pierwsza drenażowa warstwa ciasta. W tym celu wypełnia się 10–30 cm drobnoziarnistego żwiru lub przesiewaczy, wyrównuje je grabie i taranuje.

Instalacja granicy lub krawężnika

Krawężnik nie tylko zapewnia stronie piękny widok, chroni ją, ale także naprawia kafelek, nie pozwala mu się czołgać. Jest instalowany wzdłuż ścieżki w ogrodzie, wzdłuż obwodu samolotu znajdującego się w pobliżu domu, instytucji publicznych.Prawidłowe zamocowanie krawężnika jest jednym z trudnych etapów; wymaga najwyższej precyzji i uwagi. Bloki powinny unieść się ponad płytkę w połowie jej wysokości 10-15 cm.

Krawężniki są mocowane na podkładce betonowej przed nałożeniem warstwy piasku za pomocą zaprawy cementowej. Ich wysokość zależy od rozciągniętej nici, a równości - od poziomu. W razie potrzeby można je podnieść, ustawić gumowym młotkiem. Istnieją również odmiany ogrodzeń, które nie są widoczne. Takie opcje są instalowane razem z kostką brukową na poduszce cementowo-piaskowej, mocowanej za pomocą metalowych kołków, segmentów wzmacniających.

Przygotowanie podłoża pod płytki

Warstwę piasku kładzie się na żwir lub żwir, wyrównuje się grabią, wylewa wodą i ubija za pomocą manipulatora elektrycznego lub ręcznego. Po zagęszczeniu jego grubość powinna wynosić 5-10 cm.

Następnie wlewa się mieszaninę cementu i piasku, otrzymaną przez zmieszanie jednej części cementu z sześcioma częściami piasku z kamieniołomu. Czasami płytki układa się bezpośrednio na ubitym piasku. Mieszanina jest również zwilżona i staranowana, wyrównana z sygnalizatorami przy użyciu reguły. Grubość warstwy powinna wynosić 2-4 cm.

W przypadku dużych obciążeń obwód jest nieco inny. Najpierw na ubitą glebę wylewa się warstwę piasku 10-15 cm, następnie pokruszony kamień lub żwir ma 10-15 cm, a na wierzch wylewa się podłogę żelbetową o grubości 10-12 cm, na której już zainstalowano krawężniki, układa się latarnie, zaprawę cementowo-piaskową o grubości 2 -4 cm, zgodnie z regułą.

Układanie płytek

Na piasku, a także na jego mieszaninie z cementem, cegła układana jest w ten sam sposób. Murowanie należy rozpocząć od ściany domu lub od zainstalowanej granicy, co jest wygodniejsze, ponieważ jest ustawione zgodnie z oznaczeniem. Pierwszy rząd jest ułożony na prostej linii. W przypadku układania kręconych produktów wykończenie, które powinno wypełnić luki między płytką a ścianą lub krawężnikiem, jest instalowane w ostatniej chwili, po zakończeniu głównych prac instalacyjnych.

Płytka może mieć różną grubość, więc pod niektórymi elementami będziesz musiał wylać mieszaninę, a inne posadzić gumowym młotkiem. Ale wszystkie kostki brukowe należy mocno docisnąć do powierzchni. Ponadto podczas układania cegieł należy obserwować szczelinę między poszczególnymi częściami. Kolejne rzędy są układane w zależności od wybranego wzoru i rodzaju układarki.

Jeśli na drodze do muru znajdują się przeszkody w postaci niezbędnych narzędzi, rur, drzew, wówczas wokół nich można zainstalować granice lub cegła się zbliży. Ale podcięcia są również montowane na końcu. Po ułożeniu pewnej części patrzą na równość spoin, w razie potrzeby są przycinane, a następnie posypywane suchą mieszanką cementowo-piaskową i zamiataj, aby wypełniały szczeliny między cegłami. Po zakończeniu głównej pracy przechodzą do pozostałych pustek między ścianą a płótnem. W tym celu wycięte kawałki są wycinane z płytki.

Fugowanie

Szwy kafelkowe można naprawić na kilka sposobów. Jest to niezbędna procedura, aby zapewnić stabilność i trwałość nawierzchni. Jedną z opcji jest mieszanka cementowo-piaskowa. Po dokładnym wymieszaniu suchych składników wylewa się je na powierzchnię i rozprowadza wzdłuż szwów za pomocą pędzla lub miękkiej miotły. Wyrównanie jest kontynuowane, aż materiał wypełni lukę pod górą. Resztki są usuwane i wylewane na płytkę wodą z węża.

Również do fugowania można stosować zaprawę cementową. Wylewa się go w kierunku szwów i wyrównuje gumową szpachelką. Natychmiast po wypełnieniu wszystkich zagłębień, dopóki roztwór nie stwardnieje, jego pozostałości usuwa się szmatką. Po kilku dniach, jeśli cement się skurczy, procedurę należy powtórzyć.

Jak dbać o płyty chodnikowe

Płyty chodnikowe są materiałem bezpretensjonalnym, ale wymagają szczególnej opieki z pewną częstotliwością. Tylko przy odpowiednim czyszczeniu wystarczy na dziesięciolecia.Narzędzia specjalne należy dobierać w zależności od pory roku i sposobu użytkowania.

W lecie największym problemem są kurz i zanieczyszczenia. Możesz sobie z tym poradzić przez proste zamiatanie. Poważne zanieczyszczenia usuwa się strumieniem wody. Płytki w miejscach o wysokiej wilgotności, na przykład przy basenie, fontannie, muszą być pokryte substancjami hydrofobowymi. Czyszczenie płytek powinno odbywać się przy najmniejszym zanieczyszczeniu, szczególnie jeśli są to tłuste plamy z samochodu, sadzy, suszonego cementu.

Głównym wrogiem ulicznych kafelków w zimie jest lód i śnieg. Ostre naprężenia mechaniczne, takie jak odpryskiwanie łomem, nie będą w tym przypadku działać. Lepiej stopić mocną skórkę ciepłą wodą lub użyć specjalnych chemikaliów. Łopata do śniegu powinna być plastikowa lub drewniana. Możesz chronić powłokę przed wnikaniem wilgoci za pomocą rozwiązań hydroizolacyjnych. Muszą być zastosowane natychmiast po instalacji.

Wniosek

Płyty chodnikowe są jednym z najlepszych materiałów do układania powierzchni. Własnymi rękami możesz łatwo układać ścieżki i place zabaw w domku, posesji, w ogrodzie, ścigać się samochodem, parkować. Dzięki dużemu wyborowi materiałów budowlanych, kształtów, rozmiarów, kolorów, metod instalacji, przy użyciu kostki brukowej możesz rozwiązać wszelkie zadania projektowe dotyczące projektowania krajobrazu.