Bir versiyona göre, ilk örgüyü icat eden Araplardı. Haçlılar ünlü kampanyaları sırasında geminin inceliklerini gözetlediler ve bu bilgiyi İspanya'ya getirdiler. Başka bir versiyonda, Kıpti keşişlerin kıyafetleri Eski Dünya'ya kıyafet getirdiğine inanılıyor, kıyafetleri kabaca Avrupalıların dokunmuş şeylerinin arka planında ortaya çıktı. Örme iğnelerinde ilk zinciri kimin aldığını tam olarak bulmak mümkün olmayacaktır. Örgü tekniklerinin yaşı da 5-6 yüz yıldan binyıllara kadar değişmektedir. Şimdi, örgü iğneleri ve tığ işi ile yapılan şeyler hala ilişkilerini koruyor. Bazı zanaatkar kadınlar şapka, eldiven, etek, kazak ve iplikten yapılmış el çantaları ile komple tuvaletler yaratırlar. Örme ev dekorasyonu sıcaklık ve rahatlık hissi verir. Buna ek olarak, bu tür şeyleri kendi başlarına yapmak kolaydır, sadece iğne işi için bir pencere kesin. Makalede, örgü teknikleri ve binaları sevimli el yapımı küçük şeylerle süslemek için seçenekler hakkında konuşacağız.
Şimdi örme tamamen kadın hobisi olarak kabul ediliyor, ancak her zaman böyle değildi. XVII.Yüzyılda, Fransa ve Çek Cumhuriyeti'nde, erkekler örgü çoraplardaki bir tekel için daha adil seks ile şiddetli bir mücadeleye girdiler. Kadınlar mümkün olan her şekilde zanaatın dışına çıkarıldılar. Önde gelen çorap işçileri arasında, iş için genç kadınları işe almama sözü verdikleri özel anlaşmalar yapıldı. Bir asır önce, triko bir merak olduğunda, İsveç kralı örme iğneleri üzerinde 30 çift çoraptan oluşuyordu. Her birinin maliyeti hükümdarın vale ücretinin yıllık maaşına eşitti. İplikler zamanla bozulduğundan, uzun süre bilim adamları, giysilerin örme detaylarının eski desenlerini bulamadılar, ancak bir kez şanslıydılar. En “eski” çorap, Mısır firavunun bir mezarında bir buluntu olarak kabul edilir. Giyim eşyası, sahibini "zararlı" tanrıların başarısızlıklarından ve hilelerinden korumak zorunda olduğu sembolik bir desene sahipti ve yaşı bin yıldan fazla. Örgü iğneleri yerine, Afrikalı kabileler, bu arada, yüzyıllar boyunca da kullanılan özel ahşap çerçeveler kullanıyor. İlk örgü makinesi 1589'da İngiliz bir keşiş tarafından icat edildi. Damgalı ürün fiyatları düştü, çünkü üretimleri daha az maliyetli hale geldi, ancak el örgüsü zanaat unutulmadı. Aksine, giyim ve dekorun bu tür ayrıntıları, benzersiz oldukları için birçok kez daha fazla değerlenmeye başladı. Makinelerde oluşturulan malzemenin genel adı trikondur. İplik, zarif desenlerle zarif şeyler yapmanıza izin veren daha ince kullanılır. İki iplik sisteminin iç içe geçtiği kumaşın aksine, ilmekler birleştirilerek örme kumaşlar oluşturulur. Haute couture dünyasında “triko kraliçesi” nin gizli takma adı Sonia Riquel tarafından alındı.Tasarımcı kazakları Audrey Hepburn ve Francoise Ardi tarafından giyildi. Şimdi dünyanın farklı bölgelerinde bir dizi hızlı örgü yarışması düzenleniyor. Şu anda mutlak plak sahibi Hollandalı Miriam Tegels olarak kabul edilmektedir. 1 dakikada 118 döngüyü birbirine bağlar. Ancak başka bir yarışmada, bir adam, 6 saatten kısa bir sürede üç metre uzunluğunda bir eşarp yapan kendini ayırt etti. Örgü, resim ve nakış işlemine ek olarak, Orta Çağ'daki varlıklı ailelerden gelen kızların istisnasız yaptığı iğne işi türlerinden biriydi. Birçok gizmos gerçek sanat nesneleri haline geldi, çünkü genç bayanlar çok fazla boş zaman geçirdi.
Örgü yöntemleri
Şu anda, iki ana örgü türü vardır:
Örgü iğneleri üzerinde;
Kanca.
Çatal veya mekik kullanan daha az popüler teknikler olmasına rağmen. Örgü iğneleri İngilizce ve Avrupa (kıtasal) şekilde örülebilir. Tek fark, ilk durumda, topun ipliğinin sağ elin işaret parmağına ve ikinci elin soluna yerleştirilmesidir. Avrupa ekipmanı Japonya'da popüler, ancak Çin'de Amerikalı olanı tercih ediyorlar. Çok
Büyük Britanya ve ABD her iki yöntemi de kullanıyor. Her ne kadar önemli bir fark olmasa da, birçoğu sol elini ve sağ elini kullanan insanlar için örgü yöntemini seçiyor. Örgü iğneleri ile çalışmanız gerekiyorsa, iki ana döngü türü vardır:
yüz;
Şırıltı.
Menteşeler birbirine bağlıdır, çünkü ön menteşeler purl ve tersi gibi görünür. Herhangi bir örgüde kullanılırlar. Karmaşık desenler elde etmek için (koniler, pigtailler, ağ), çapraz, uzatılmış, etek, çift, hava, ek ve çift ilmekler kumaşa eklenir. Örgü türleri arasında, çorap (düzenli ve elastik), şal, İskandinav iki ton, pirinç, enterlac, patchwork, yorgan ve dominolar not edilir. Sözde "sakız" da popülerdir. İngilizce, dışbükey, içi boş, çift, hareket ettirilmiş veya çapraz döngülerle sınıflandırılır.Zanaatkar tığ işi tercih ederse, iş için en çok iki teknik kullanılır:
Tunus örgüsü;
İrlanda danteli.
Bunlara ek olarak pürüzsüz yüzey, vuruntu, bel, Bavyera ve kabartmalı örgü de kullanılır. Triko brandaları hava ilmekleri (kroşe taban), kabartmalı, bağlantı direkleri ve bir (iki, üç, dört) iplikli veya piko olmayan yarım sütunlar içerir. İplik ve bir kanca yardımıyla evinizin iç kısmı için kendi ellerinizle orijinal, güzel bir dekorasyon yaratabilirsiniz. Craftswomen yastık, kilim, peçete, potholder, sıcak bardak altlıkları ve kanepeler, tabaklar, şişeler için yastık örgüler.
Son yıllarda, herhangi bir özel cihaz olmadan ellerle örme tekniği popülerlik kazanıyor, yani döngüler parmak kazanıyor. Bu yöntem için herhangi bir iplik uygundur. Hacimli şeylerin elde edildiği özel kalın, kabarık ipler satın alabilir veya bir dantel ürünü almak için normal olanları kullanabilirsiniz.
Yastıklar, halılar - iç mekanda sıcaklık ve konfor
Yastıklar ve battaniyeler döşemeli mobilyaların ana ev dekorasyonu ve yeni başlayanlar için basit örgü tekniklerini öğrenmenin harika bir yoludur. Yastık kılıfları giyinmişle aynı prensibe göre yapılır, ancak daha sonra bir cep oluşturacak şekilde arka parçanın kilidinin veya dikişinin sabitlenmesi ile yapılır. El örgüsü makine örgüsü kadar mükemmel olmasa da, ilk yıkamadan sonra, ürünlerdeki ilmek sıraları genellikle hizalanır. Battaniye yapmak için dört teknik kullanılır:
düz
Geçişler sıradan sıraya yapıldığından, sıradan örgüden farklı değildir.
Eğik veya diyagonal
Bu durumda, bir dizi döngü ile köşeden ortaya ve daha sonra indirgeme ile köşeye gitmeniz gerekir.
dairesel
Kareli çok nadiren örülür, çünkü teknik esas olarak halı yapmak için kullanılır. Bu durumda, ağın merkezinden kenarlarına doğru hareket ederler.
modüler
İlk olarak, daha sonra birbirine dikilen ekose ayrı parçaları bağlanır. Teknik, patchwork'e benzer.
Yastıklar için, yöntemler, bitmiş ürünün özel şekli nedeniyle kullanılmayan yuvarlak örme hariç benzerdir. Örme patchwork özellikle ilginçtir. Ayrı modüller üretimden sonra veya işlem sırasında bağlanabilir. Onları bir iğne ile birlikte dikmek en kolay seçenektir. Bir kanca ile birleştirmek, modüller arasında zarif bir eklenti katacak hassas boşluklar oluşturmanıza izin verir. İş için çok renkli iplik ve örme iğnelerine ihtiyacınız olacak. Modüller klasik bir kare şekle sahip olabilir veya yıldız veya edikula şeklinde yuvarlak, üçgen olabilir.
Bir çocukla yürüyüşe çıkmanız veya bir kliniği ziyaret etmeniz gerekiyorsa, bebekler için zarflar yerine minyatür çocuk ekose battaniyeleri kullanılabilir.
Mobilya için örgü kılıflar
Öncelikle yüzeyini aşınmadan korumak için mobilya kılıflarına ihtiyaç vardır ve güzellik yol boyunca gider. Birçok insan böyle düşünür, ancak fonksiyonel her zaman vasat anlamına gelmez. Örgü iğneleri veya bir kanca yardımıyla, mobilyaların çoğunu bağlayabilir ve evi rahat ve yumuşak bir el yapımı ile dekore edebilirsiniz. Ayrıca, sıcak bir "koruma" iç mekandaki stilin değiştirilmesine veya kullanılamaz hale gelen döşemenin maskelenmesine yardımcı olacaktır. Sandalye ve kanepelerde örtü örerken, genellikle iki teknik birleştirilir. Tuvalin insan vücudu ile temas eden ana kısmı, otururken veya uzanırken rahatsızlık yaratabilecek desenler ve kabartma elemanları olmadan gerçekleştirilir. Ancak kanepenin ve kolçakların alt kısmını kaplayan asılı parçalar zaten pigtailler, çarpmalar, çiçekler ile oluşturulabilir. Bu tür kalıpları yapmak için İnternet'te veya özel iğne işi dergilerinde bulunabilecek kalıplara ihtiyacınız olacaktır.
Örme osmanlılar
Yastıklı tabureler hantal sandalyeler ve sert sandalyeler için uygun ve kolay bir yedek haline gelmiştir. Hareketli, yumuşak ve vücudun şeklini mükemmel bir şekilde tekrarlıyorlar, otururken herhangi bir poz almanıza izin veriyorlar.Osmanlılar küçük bir yüksekliğe sahiptir, bu nedenle bir kişinin bir sehpada veya doğrudan zeminde bir şey yaptığı durumlarda uygundur. Sırt eksikliği omurga için iyidir. Bir puf üzerinde oturmak, bir kişinin dengeyi sürdürmesi ve dengeyi bulması gerektiğinde, böylece çeşitli kas gruplarını pasif olarak bağlayan bir fitball ile çalışmak gibidir. Gerekirse, masalar yerine bu tür mobilyalar kullanılabilir. Puflar organik olarak modern stille birleştirilir ve büyük mobilyalara yer olmayan küçük daireler için en iyi seçenek olarak kabul edilir. Basit bir çerçevesiz eleman oluşturmak için ihtiyacınız olacak:
700 gram kalın iplik;
Örgü iğneleri (15 mm);
Doldurmak için köpük;
Dikiş ipliği ve iğne veya kanca.
Genişliği ve yüksekliği 50 cm olan bir osmanlı yapmak için 40-50 halkaları çevirmeniz gerekir. Yaklaşık 140-150 sıra örmeniz gerekecek. Özenli sayım yerine, genellikle “gözle” ölçüm tekniği kullanılır. Yazılan ilk satırın uzunluğu gelecekteki osmanlıların yüksekliği olacak ve örgünün genişliği “çevresi” olacak. Tuval hazırlandıktan sonra “kısa” kenarları birlikte dikilir. Yanlar birlikte çekilir ve ayrıca içeriden sabitlenir, önceden köpükle doldurulur.
Örme Yemek Aksesuarları
İplik ve örme iğneleri veya bir kanca kullanarak, sadece sıradan peçeteler değil, aynı zamanda bardaklar, bardaklar, tencere tutucular, dekoratif havlular veya sıcak bardak altlıkları için de kapaklar oluşturabilirsiniz. Çaydanlıklar için kapakların veya kapakların üretimi için yün iplikler kullanılır. Isıyı iyi tuttukları bilinir ve daha uzun süre depolanmasına izin verir. Durum, bardak kutuları ve bardak tutucuları ile benzerdir. Yünlü “giysiler”, sıcak çay ile zevkin gerilmesine yardımcı olur ve ellerinizi yanıklardan korur. Yapıştırma için akrilik veya pamuk ipliği kullanın. Sıcak fırın tepsisine temas eden sentetikler eriyecektir. Potluklar ve sıcak tabaklar mutfakta sevimli ve rahat bir dekorasyon haline gelecektir.Tığ işi tığ işi şenlikli masa örtüleri rustik ve etnik tarz Provence ile uyumlu olacak. Mutfakta yeterli alan yoksa, menteşeli “cepler” lehine bir çatal bıçak standını güvenle reddedebilirsiniz. İğneler ile örülür ve daha sonra doğrudan duvara sabitlenirler. Tabii ki, ön çatal bıçakların kurutulması gerekir, böylece ceplerde nem birikmez.
Zemin paspasları
Kilim ve yürüyüş yolları modern iç mekanlarda bile oldukça popülerdir. Bu rahat ekleme, sıkı bir atmosferi daha yumuşak ve daha canlı hale getirecektir. Halılar, klasik kareler ve dairelerden asimetrik seçeneklere kadar çeşitli şekillere sahip olabilir. İkincisi, örme patchwork tekniği kullanılarak gerçekleştirilir. Küçük yuvarlak halılardan, odanın ana “otoyolu” boyunca zemine bütün “yollar” yerleştirilir. Bu tür ürünler, nemi tuttukları ve sonunda hoş olmayan bir koku yaymaya başladığı için banyo için uygun değildir. Ancak bu durumda, bir yol var, çünkü iplik yerine plastik torbalar kullanabilirsiniz. Bunlardan ipliği değiştiren kayışları bükün. Bu tür su geçirmez halıları örmek tığ işi yapmak daha iyidir.
Paspaslar sadece iplik veya torbalardan değil. Şımarık naylon tayt, yay şeritleri ve hatta şeritler halinde kesilmiş eski tişörtler kullanılacaktır.
Şamdanlar, vazolar ve diğer kaplar için delikli kapaklar
Kavanozlar, şamdanlar, şişeler ve kutular için kapaklar uzun zamandır klasiktir. Provence ve retro ile mükemmel uyum sağlarlar. Boyunda katlanır bir yaka ile örme “kıyafetler” ile süslenmişse, basit bir kavanoz güzel bir dekor unsuru haline gelecektir. Çeşitli tekniklerde yapılmış kapaklı farklı boyutlardaki kaplardan kompozisyonlar orijinal görünmektedir. Geceleri şamdanlar, örgü sayesinde, romantik atmosfere hoş bir ek olacak yumuşak, dağınık bir ışık yayar. Sadece kaplarla değil, aynı zamanda mumların kendileri de kapaklarla süsleyebilirsiniz. Bağlantı elemanları ve düğmelerle "kazak" giyilirler.Bu tür kompozisyonlar Noel ağacının altında, Paskalya pastasının ve bir sepet yumurta yakınında harika görünüyor.
Yılbaşı dekoru
Yılbaşı gecesinde her zaman özel bir şey istersiniz. Standart çelenk, yağmur ve top setine ek olarak, Noel ağacı örme kar taneleri, hayvan figürleri ve kalpleri ile dekore edilmiştir. Sıcak “cepler” çam kozalaklarının ve minyatür hediyelerin yerleştirildiği iplikten yapılır. Noel ağacının kendisi yoksa, ipliklerden yapılır. Yeşil güzelliğin minyatür bir versiyonu, elbette, iğne yapraklı orijinalin yerini almayacak, ancak bir tatil hissi yaratmaya yardımcı olacaktır. Çelenkler, ek olarak payetler, boncuklar, düğmeler, kurdeleler ve konilerle süslenmiş örme toplardan ve yün toplarından toplanır. Seksi saten fiyonklu örgü çanları, pencereyi, Noel ağacını ve masadaki mumları süsleyecek. Sakallı Noel Baba da bir kanca ile iplik yapılır. Bu tür minyatürler herhangi bir yüzeyi süsler ve diğer süslemeleri tamamlar.
Yastıklar için örme yastık kılıfı cepler sağlar. Yılbaşı tatillerinde, pullarla süslenmiş ladin dalları bunlara konur.
Örgü oyuncaklar - amigurumi ve sadece
Amigurumi, Japonya'da ortaya çıkan hayvanlar ve insanlaştırılmış nesneler (kekler, rulolar, meyveler, şapkalar) için bir örgü tekniğidir. Yöntemin açıklaması internette kolayca bulunabilir. Japonca'dan "amigurumi" kelimesi "sarılmış, örülmüş" olarak çevrilmiştir. Belki de son yüzyılın sonunda dünya “kawaii” yani çağrışımcı, sevimli her şey için modayı benimsemese de, teknik sadece Japonya'nın kendisinde popüler olmaya devam edecekti. Bu kültürün sembollerinden biri, Japonların her türlü renk ve kıyafette aktif olarak ördüğü Hello Kitty bebeğiydi. Amigurumi tekniğinde geyik, kedicikler, köpekler, yavrular, balıklar ve ahtapotlar oluşturulur. Ana şey, oyuncağın dokunması gerektiğidir. Klasik amigurumi boyutları 10 cm'yi geçmedi.Şimdi oyuncakların büyüme eğilimi var, bazı modeller 50 cm yüksekliğe ulaşabilir.Amigurumi anahtarlıklar veya çantalar yerine kullanılır, ancak bazıları evde raflardaki tüm koleksiyonları toplar. Hayvanları örgü iğneleri ve tığ işi ile örüyorlar. Japonlar da benzer bir teknikle anime ve manga karakterleri yapmayı sever: Pikachu (ve diğer Pokémon), Ponyo balığı, Totoro.
Sonuç
Örgü, sinirleri mükemmel bir şekilde sakinleştiren ve sabır geliştiren bir aktivitedir. Bu tür iğne işi, hem yetişkinler hem de çocuklar için yararlı olan ellerin ince motor becerilerini geliştirir. Örme veya tığ işi ile oluşturulan dekor, evliliğe özgün, sevimli ve sade bir ek olacak.
Bir versiyona göre, ilk örgüyü icat eden Araplardı. Haçlılar ünlü kampanyaları sırasında geminin inceliklerini gözetlediler ve bu bilgiyi İspanya'ya getirdiler. Başka bir versiyonda, Kıpti keşişlerin kıyafetleri Eski Dünya'ya kıyafet getirdiğine inanılıyor, kıyafetleri kabaca Avrupalıların dokunmuş şeylerinin arka planında ortaya çıktı. Örme iğnelerinde ilk zinciri kimin aldığını tam olarak bulmak mümkün olmayacaktır. Örgü tekniklerinin yaşı da 5-6 yüz yıldan binyıllara kadar değişmektedir. Şimdi, örgü iğneleri ve tığ işi ile yapılan şeyler hala ilişkilerini koruyor. Bazı zanaatkar kadınlar şapka, eldiven, etek, kazak ve iplikten yapılmış el çantaları ile komple tuvaletler yaratırlar. Örme ev dekorasyonu sıcaklık ve rahatlık hissi verir. Buna ek olarak, bu tür şeyleri kendi başlarına yapmak kolaydır, sadece iğne işi için bir pencere kesin. Makalede, örgü teknikleri ve binaları sevimli el yapımı küçük şeylerle süslemek için seçenekler hakkında konuşacağız.
içerik
Örgü Hakkında İlginç Gerçekler
Şimdi örme tamamen kadın hobisi olarak kabul ediliyor, ancak her zaman böyle değildi. XVII.Yüzyılda, Fransa ve Çek Cumhuriyeti'nde, erkekler örgü çoraplardaki bir tekel için daha adil seks ile şiddetli bir mücadeleye girdiler. Kadınlar mümkün olan her şekilde zanaatın dışına çıkarıldılar. Önde gelen çorap işçileri arasında, iş için genç kadınları işe almama sözü verdikleri özel anlaşmalar yapıldı. Bir asır önce, triko bir merak olduğunda, İsveç kralı örme iğneleri üzerinde 30 çift çoraptan oluşuyordu. Her birinin maliyeti hükümdarın vale ücretinin yıllık maaşına eşitti. İplikler zamanla bozulduğundan, uzun süre bilim adamları, giysilerin örme detaylarının eski desenlerini bulamadılar, ancak bir kez şanslıydılar. En “eski” çorap, Mısır firavunun bir mezarında bir buluntu olarak kabul edilir. Giyim eşyası, sahibini "zararlı" tanrıların başarısızlıklarından ve hilelerinden korumak zorunda olduğu sembolik bir desene sahipti ve yaşı bin yıldan fazla. Örgü iğneleri yerine, Afrikalı kabileler, bu arada, yüzyıllar boyunca da kullanılan özel ahşap çerçeveler kullanıyor. İlk örgü makinesi 1589'da İngiliz bir keşiş tarafından icat edildi. Damgalı ürün fiyatları düştü, çünkü üretimleri daha az maliyetli hale geldi, ancak el örgüsü zanaat unutulmadı. Aksine, giyim ve dekorun bu tür ayrıntıları, benzersiz oldukları için birçok kez daha fazla değerlenmeye başladı. Makinelerde oluşturulan malzemenin genel adı trikondur. İplik, zarif desenlerle zarif şeyler yapmanıza izin veren daha ince kullanılır. İki iplik sisteminin iç içe geçtiği kumaşın aksine, ilmekler birleştirilerek örme kumaşlar oluşturulur. Haute couture dünyasında “triko kraliçesi” nin gizli takma adı Sonia Riquel tarafından alındı.Tasarımcı kazakları Audrey Hepburn ve Francoise Ardi tarafından giyildi. Şimdi dünyanın farklı bölgelerinde bir dizi hızlı örgü yarışması düzenleniyor. Şu anda mutlak plak sahibi Hollandalı Miriam Tegels olarak kabul edilmektedir. 1 dakikada 118 döngüyü birbirine bağlar. Ancak başka bir yarışmada, bir adam, 6 saatten kısa bir sürede üç metre uzunluğunda bir eşarp yapan kendini ayırt etti. Örgü, resim ve nakış işlemine ek olarak, Orta Çağ'daki varlıklı ailelerden gelen kızların istisnasız yaptığı iğne işi türlerinden biriydi. Birçok gizmos gerçek sanat nesneleri haline geldi, çünkü genç bayanlar çok fazla boş zaman geçirdi.
Örgü yöntemleri
Şu anda, iki ana örgü türü vardır:
Çatal veya mekik kullanan daha az popüler teknikler olmasına rağmen. Örgü iğneleri İngilizce ve Avrupa (kıtasal) şekilde örülebilir. Tek fark, ilk durumda, topun ipliğinin sağ elin işaret parmağına ve ikinci elin soluna yerleştirilmesidir. Avrupa ekipmanı Japonya'da popüler, ancak Çin'de Amerikalı olanı tercih ediyorlar. Çok
Büyük Britanya ve ABD her iki yöntemi de kullanıyor. Her ne kadar önemli bir fark olmasa da, birçoğu sol elini ve sağ elini kullanan insanlar için örgü yöntemini seçiyor. Örgü iğneleri ile çalışmanız gerekiyorsa, iki ana döngü türü vardır:
Menteşeler birbirine bağlıdır, çünkü ön menteşeler purl ve tersi gibi görünür. Herhangi bir örgüde kullanılırlar. Karmaşık desenler elde etmek için (koniler, pigtailler, ağ), çapraz, uzatılmış, etek, çift, hava, ek ve çift ilmekler kumaşa eklenir. Örgü türleri arasında, çorap (düzenli ve elastik), şal, İskandinav iki ton, pirinç, enterlac, patchwork, yorgan ve dominolar not edilir. Sözde "sakız" da popülerdir. İngilizce, dışbükey, içi boş, çift, hareket ettirilmiş veya çapraz döngülerle sınıflandırılır.Zanaatkar tığ işi tercih ederse, iş için en çok iki teknik kullanılır:
Bunlara ek olarak pürüzsüz yüzey, vuruntu, bel, Bavyera ve kabartmalı örgü de kullanılır. Triko brandaları hava ilmekleri (kroşe taban), kabartmalı, bağlantı direkleri ve bir (iki, üç, dört) iplikli veya piko olmayan yarım sütunlar içerir. İplik ve bir kanca yardımıyla evinizin iç kısmı için kendi ellerinizle orijinal, güzel bir dekorasyon yaratabilirsiniz. Craftswomen yastık, kilim, peçete, potholder, sıcak bardak altlıkları ve kanepeler, tabaklar, şişeler için yastık örgüler.
Yastıklar, halılar - iç mekanda sıcaklık ve konfor
Yastıklar ve battaniyeler döşemeli mobilyaların ana ev dekorasyonu ve yeni başlayanlar için basit örgü tekniklerini öğrenmenin harika bir yoludur. Yastık kılıfları giyinmişle aynı prensibe göre yapılır, ancak daha sonra bir cep oluşturacak şekilde arka parçanın kilidinin veya dikişinin sabitlenmesi ile yapılır. El örgüsü makine örgüsü kadar mükemmel olmasa da, ilk yıkamadan sonra, ürünlerdeki ilmek sıraları genellikle hizalanır. Battaniye yapmak için dört teknik kullanılır:
Yastıklar için, yöntemler, bitmiş ürünün özel şekli nedeniyle kullanılmayan yuvarlak örme hariç benzerdir. Örme patchwork özellikle ilginçtir. Ayrı modüller üretimden sonra veya işlem sırasında bağlanabilir. Onları bir iğne ile birlikte dikmek en kolay seçenektir. Bir kanca ile birleştirmek, modüller arasında zarif bir eklenti katacak hassas boşluklar oluşturmanıza izin verir. İş için çok renkli iplik ve örme iğnelerine ihtiyacınız olacak. Modüller klasik bir kare şekle sahip olabilir veya yıldız veya edikula şeklinde yuvarlak, üçgen olabilir.
Mobilya için örgü kılıflar
Öncelikle yüzeyini aşınmadan korumak için mobilya kılıflarına ihtiyaç vardır ve güzellik yol boyunca gider. Birçok insan böyle düşünür, ancak fonksiyonel her zaman vasat anlamına gelmez. Örgü iğneleri veya bir kanca yardımıyla, mobilyaların çoğunu bağlayabilir ve evi rahat ve yumuşak bir el yapımı ile dekore edebilirsiniz. Ayrıca, sıcak bir "koruma" iç mekandaki stilin değiştirilmesine veya kullanılamaz hale gelen döşemenin maskelenmesine yardımcı olacaktır. Sandalye ve kanepelerde örtü örerken, genellikle iki teknik birleştirilir. Tuvalin insan vücudu ile temas eden ana kısmı, otururken veya uzanırken rahatsızlık yaratabilecek desenler ve kabartma elemanları olmadan gerçekleştirilir. Ancak kanepenin ve kolçakların alt kısmını kaplayan asılı parçalar zaten pigtailler, çarpmalar, çiçekler ile oluşturulabilir. Bu tür kalıpları yapmak için İnternet'te veya özel iğne işi dergilerinde bulunabilecek kalıplara ihtiyacınız olacaktır.
Örme osmanlılar
Yastıklı tabureler hantal sandalyeler ve sert sandalyeler için uygun ve kolay bir yedek haline gelmiştir. Hareketli, yumuşak ve vücudun şeklini mükemmel bir şekilde tekrarlıyorlar, otururken herhangi bir poz almanıza izin veriyorlar.Osmanlılar küçük bir yüksekliğe sahiptir, bu nedenle bir kişinin bir sehpada veya doğrudan zeminde bir şey yaptığı durumlarda uygundur. Sırt eksikliği omurga için iyidir. Bir puf üzerinde oturmak, bir kişinin dengeyi sürdürmesi ve dengeyi bulması gerektiğinde, böylece çeşitli kas gruplarını pasif olarak bağlayan bir fitball ile çalışmak gibidir. Gerekirse, masalar yerine bu tür mobilyalar kullanılabilir. Puflar organik olarak modern stille birleştirilir ve büyük mobilyalara yer olmayan küçük daireler için en iyi seçenek olarak kabul edilir. Basit bir çerçevesiz eleman oluşturmak için ihtiyacınız olacak:
Genişliği ve yüksekliği 50 cm olan bir osmanlı yapmak için 40-50 halkaları çevirmeniz gerekir. Yaklaşık 140-150 sıra örmeniz gerekecek. Özenli sayım yerine, genellikle “gözle” ölçüm tekniği kullanılır. Yazılan ilk satırın uzunluğu gelecekteki osmanlıların yüksekliği olacak ve örgünün genişliği “çevresi” olacak. Tuval hazırlandıktan sonra “kısa” kenarları birlikte dikilir. Yanlar birlikte çekilir ve ayrıca içeriden sabitlenir, önceden köpükle doldurulur.
Örme Yemek Aksesuarları
İplik ve örme iğneleri veya bir kanca kullanarak, sadece sıradan peçeteler değil, aynı zamanda bardaklar, bardaklar, tencere tutucular, dekoratif havlular veya sıcak bardak altlıkları için de kapaklar oluşturabilirsiniz. Çaydanlıklar için kapakların veya kapakların üretimi için yün iplikler kullanılır. Isıyı iyi tuttukları bilinir ve daha uzun süre depolanmasına izin verir. Durum, bardak kutuları ve bardak tutucuları ile benzerdir. Yünlü “giysiler”, sıcak çay ile zevkin gerilmesine yardımcı olur ve ellerinizi yanıklardan korur. Yapıştırma için akrilik veya pamuk ipliği kullanın. Sıcak fırın tepsisine temas eden sentetikler eriyecektir. Potluklar ve sıcak tabaklar mutfakta sevimli ve rahat bir dekorasyon haline gelecektir.Tığ işi tığ işi şenlikli masa örtüleri rustik ve etnik tarz Provence ile uyumlu olacak. Mutfakta yeterli alan yoksa, menteşeli “cepler” lehine bir çatal bıçak standını güvenle reddedebilirsiniz. İğneler ile örülür ve daha sonra doğrudan duvara sabitlenirler. Tabii ki, ön çatal bıçakların kurutulması gerekir, böylece ceplerde nem birikmez.
Zemin paspasları
Kilim ve yürüyüş yolları modern iç mekanlarda bile oldukça popülerdir. Bu rahat ekleme, sıkı bir atmosferi daha yumuşak ve daha canlı hale getirecektir. Halılar, klasik kareler ve dairelerden asimetrik seçeneklere kadar çeşitli şekillere sahip olabilir. İkincisi, örme patchwork tekniği kullanılarak gerçekleştirilir. Küçük yuvarlak halılardan, odanın ana “otoyolu” boyunca zemine bütün “yollar” yerleştirilir. Bu tür ürünler, nemi tuttukları ve sonunda hoş olmayan bir koku yaymaya başladığı için banyo için uygun değildir. Ancak bu durumda, bir yol var, çünkü iplik yerine plastik torbalar kullanabilirsiniz. Bunlardan ipliği değiştiren kayışları bükün. Bu tür su geçirmez halıları örmek tığ işi yapmak daha iyidir.
Şamdanlar, vazolar ve diğer kaplar için delikli kapaklar
Kavanozlar, şamdanlar, şişeler ve kutular için kapaklar uzun zamandır klasiktir. Provence ve retro ile mükemmel uyum sağlarlar. Boyunda katlanır bir yaka ile örme “kıyafetler” ile süslenmişse, basit bir kavanoz güzel bir dekor unsuru haline gelecektir. Çeşitli tekniklerde yapılmış kapaklı farklı boyutlardaki kaplardan kompozisyonlar orijinal görünmektedir. Geceleri şamdanlar, örgü sayesinde, romantik atmosfere hoş bir ek olacak yumuşak, dağınık bir ışık yayar. Sadece kaplarla değil, aynı zamanda mumların kendileri de kapaklarla süsleyebilirsiniz. Bağlantı elemanları ve düğmelerle "kazak" giyilirler.Bu tür kompozisyonlar Noel ağacının altında, Paskalya pastasının ve bir sepet yumurta yakınında harika görünüyor.
Yılbaşı dekoru
Yılbaşı gecesinde her zaman özel bir şey istersiniz. Standart çelenk, yağmur ve top setine ek olarak, Noel ağacı örme kar taneleri, hayvan figürleri ve kalpleri ile dekore edilmiştir. Sıcak “cepler” çam kozalaklarının ve minyatür hediyelerin yerleştirildiği iplikten yapılır. Noel ağacının kendisi yoksa, ipliklerden yapılır. Yeşil güzelliğin minyatür bir versiyonu, elbette, iğne yapraklı orijinalin yerini almayacak, ancak bir tatil hissi yaratmaya yardımcı olacaktır. Çelenkler, ek olarak payetler, boncuklar, düğmeler, kurdeleler ve konilerle süslenmiş örme toplardan ve yün toplarından toplanır. Seksi saten fiyonklu örgü çanları, pencereyi, Noel ağacını ve masadaki mumları süsleyecek. Sakallı Noel Baba da bir kanca ile iplik yapılır. Bu tür minyatürler herhangi bir yüzeyi süsler ve diğer süslemeleri tamamlar.
Örgü oyuncaklar - amigurumi ve sadece
Amigurumi, Japonya'da ortaya çıkan hayvanlar ve insanlaştırılmış nesneler (kekler, rulolar, meyveler, şapkalar) için bir örgü tekniğidir. Yöntemin açıklaması internette kolayca bulunabilir. Japonca'dan "amigurumi" kelimesi "sarılmış, örülmüş" olarak çevrilmiştir. Belki de son yüzyılın sonunda dünya “kawaii” yani çağrışımcı, sevimli her şey için modayı benimsemese de, teknik sadece Japonya'nın kendisinde popüler olmaya devam edecekti. Bu kültürün sembollerinden biri, Japonların her türlü renk ve kıyafette aktif olarak ördüğü Hello Kitty bebeğiydi. Amigurumi tekniğinde geyik, kedicikler, köpekler, yavrular, balıklar ve ahtapotlar oluşturulur. Ana şey, oyuncağın dokunması gerektiğidir. Klasik amigurumi boyutları 10 cm'yi geçmedi.Şimdi oyuncakların büyüme eğilimi var, bazı modeller 50 cm yüksekliğe ulaşabilir.Amigurumi anahtarlıklar veya çantalar yerine kullanılır, ancak bazıları evde raflardaki tüm koleksiyonları toplar. Hayvanları örgü iğneleri ve tığ işi ile örüyorlar. Japonlar da benzer bir teknikle anime ve manga karakterleri yapmayı sever: Pikachu (ve diğer Pokémon), Ponyo balığı, Totoro.
Sonuç
Örgü, sinirleri mükemmel bir şekilde sakinleştiren ve sabır geliştiren bir aktivitedir. Bu tür iğne işi, hem yetişkinler hem de çocuklar için yararlı olan ellerin ince motor becerilerini geliştirir. Örme veya tığ işi ile oluşturulan dekor, evliliğe özgün, sevimli ve sade bir ek olacak.