Λεβάντα: φύτευση και φροντίδα σε ανοιχτό έδαφος και γλάστρες
Οι άνθρωποι καλλιεργούν λουλούδια λόγω της ομορφιάς τους και του ευχάριστου άρωμά τους, το οποίο είναι δύσκολο να ξεχάσουμε. Ταυτόχρονα, τα φυτά δεν απαιτούν ιδιαίτερη φροντίδα. Συνήθως αρκετά ορυκτά λιπάσματα, νερό, ηλιακό φως και μερικοί χειρισμοί με το χώμα. Ο ιδιοκτήτης της στυπτική μυρωδιά αρώματος, λεβάντα έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα θυμίαμα στην Ανατολή. Χωρίς αυτό, είναι αδύνατο να φανταστούμε τις πλαγιές βουνού της Νότιας και Κεντρικής Ευρώπης. Το εργοστάσιο έπεσε στους κήπους. Οι μεμονωμένες ποικιλίες καλλιεργούνται σχεδόν παγκοσμίως. Για να πάρετε τα λουλούδια του επιθυμητού σχήματος και χρώματος, θα πρέπει να καταλάβετε τις ποικιλίες λεβάντας, φύτευσης και φροντίδας. Σε αντάλλαγμα για τις προσπάθειες που δαπανώνται, θα αποκτηθεί η κύρια διακόσμηση για το εξοχικό σπίτι. Η λεβάντα είναι κατάλληλη για σχεδόν κάθε κήπο, και μερικές φορές κορεσμένες σειρές σχηματίζονται από αυτήν - ένας πλήρης κήπος από ένα φυτό. Οι θάμνοι χρησιμοποιούνται επίσης στο σχεδιασμό του τοπίου. Είναι διακοσμημένα με βράχια, αλπικές διαφάνειες και άλλες συνθέσεις.
Λεβάντα είναι 47 είδη πολυετών φυτών του γένους Λεβάντα της οικογένειας Iasnatkovye. Οι άνθρωποι έφεραν πολλά υβρίδια και 47 φυσικές ποικιλίες αναπτύσσονται στην Ευρώπη, την Ινδία, την Αυστραλία, τα βόρεια και ανατολικά μέρη της Αφρικής, τις Κανάριες Νήσους και την Αραβική Χερσόνησο. Το φυτό έχει ριζώσει στις πλαγιές των βουνών και των πεδιάδων: σε εύκρατα, υποτροπικά και τροπικά κλίματα. Ανακουφίζει εύκολα τις επιπτώσεις του καυτού ήλιου και την απουσία υγρασίας. Οι καλλιεργούμενες ποικιλίες καλλιεργούνται κυρίως σε κήπους. Κατά τη διάρκεια της περιόδου ωρίμανσης, οι θάμνοι καλύπτουν λουλούδια μοβ, μοβ και λιλά. Η λεβάντα χρησιμοποιείται για τη βελτίωση της οσμής της ένδυσης και ένα από τα κορυφαία δίκτυα στεγνοκαθαριστηρίων και πλυντηρίων ονομάστηκε ακόμη και μετά από αυτό το λουλούδι. Το φυτό χρησιμοποιείται σε αρώματα, επίσης λόγω αρωματικών ιδιοτήτων. Το τσάι είναι φτιαγμένο από φύλλα και λουλούδια και παγωτό σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες.
Γνωστοί τύποι:
λεβάντα στενής φύσης.
οδοντωτός?
stahad.
Χρήσιμες ιδιότητες της λεβάντας και χρήση στην παραδοσιακή ιατρική
Εκτός από τις διακοσμητικές ιδιότητες και το ευχάριστο άρωμα, το εργοστάσιο διαθέτει περίπου άλλες δώδεκα χρήσιμες λειτουργίες. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, χρησιμοποιείται ως καρύκευμα. Σε όλο τον κόσμο, η λεβάντα προστίθεται στα ποτά για την ενίσχυση της οσμής. Το σαπούνι, τα καλλυντικά και τα προϊόντα αρωματοποιίας κατασκευάζονται από αιθέριο έλαιο. Στη λαϊκή ιατρική, η λεβάντα είναι γνωστή ως θεραπεία για μώλωπες και εγκαύματα.Χρησιμοποιείται επίσης ως αντιβιοτικό, αντισπασμωδικό για πονοκεφάλους και κράμπες στο στομάχι. Το φυτό έχει μια χαλαρωτική επίδραση στο νευρικό σύστημα. Η λεβάντα αντιμετωπίζει τη γρίπη, τη λαρυγγίτιδα, την αμυγδαλίτιδα και την αμυγδαλίτιδα. Μειώνει τη θερμοκρασία και αραιώνει τη χολή. Ο λόγος για τη λήψη λεβάντας και των παρασκευασμάτων του είναι κόπωση και άγχος - το εργοστάσιο έχει τονωτικό αποτέλεσμα. Επιπλέον, ο ύπνος βελτιώνεται. Η λεβάντα λαμβάνεται για να ανακουφίσει τη ναυτία σε ένα ταξίδι.
Οι κύριοι τύποι και ποικιλίες
Πώς καλλιεργούνται τα καλλιεργούμενα φυτά:
Γαλλικά (πλατύφυλλα);
Αγγλικά (στενόφυλλα).
Η οδοντωτή λεβάντα σε εύκρατη κλιματική ζώνη αναπτύσσεται μόνο σε εσωτερικούς χώρους. Μεγάλες ταξιανθίες και τραχιά φύλλα είναι χαρακτηριστικές του. Υβριδική ολλανδική λεβάντα - μια σειρά από ποικιλίες με ενισχυμένες διακοσμητικές ιδιότητες. Οι ποικιλίες έχουν ασημένια φύλλα και εύκαμπτους μίσχους. Τα πιο δημοφιλή είναι οι Richard Gray, Grosso, Sawyers, Arabian Night και Alba - με μωβ, μπλε και άσπρο. Στο έδαφος της Ρωσίας, ποικιλίες επιλογής έχουν ριζώσει: νότιος, Isis, Lublin, στέπα. Η αγγλική λεβάντα είναι γνωστή για τη χειμωνιάτικη σκληρότητα και μια λευκή άκρη. Ποικιλίες με τα ακόλουθα ονόματα εκτρέφονται στην Ευρώπη και τη Ρωσία: rosea, munsted, hidcote και ellagance. Η γοητευτική γαλλική εμφάνιση έχει πλούσια αρωματική οσμή και μεγάλη ποικιλία χρωμάτων. Η λεβάντα Broadleaf ανθίζει δύο φορές το χρόνο. Οι κηπουροί προτιμούν τις ποικιλίες της γαλλικής λεβάντας:
helmsday;
τιάρα;
βραχώδης οδός?
ασταμάτητη σφραγίδα.
κίτρινο κοχύλι.
Πώς να φυτέψετε και πού
Πριν από τη φύτευση, ο θάμνος τοποθετείται στο νερό για μια ώρα ή μισή. Στη συνέχεια, κόψτε την κορυφή για καλύτερη συγκράτηση. Στερεά κολλήσει τα κατώτερα κλαδιά και οι ρίζες εξαλείφουν - αυτό είναι απαραίτητο. Εάν ένας κήπος σχεδιάζεται στον κήπο από σανίδες, τότε το πλάτος τους έχει επιλεγεί μέχρι 40 εκ. Συνεπώς, είναι ίσο με το όριο ύψους. Όσον αφορά το βάθος του λάκκου για μεσαίου μεγέθους λεβάντα, προσανατολίζονται περίπου 30 cm.Η απόσταση μεταξύ των κοιλοτήτων των γειτονικών θάμνων επιλέγεται σε επίπεδο 30 cm - για μικρά, 120 cm - για ψηλά. Τα πηγάδια είναι γεμάτα με λίπασμα και μερικές φορές προστίθεται ένα στρώμα φλοιού πεύκου ή οστεαλεύρου πάνω από αυτό. Όλα αυτά αναμιγνύονται με το έδαφος. Σε περίπτωση προβλημάτων με αποστράγγιση, δεν είναι πρόβλημα να προσθέσετε μερικά βότσαλα. Τα μέτρα αυτά θα συμβάλουν στην κανονική έναρξη της ανάπτυξης. Η λεβάντα τοποθετείται σε λάκκο, πιέζοντας με έμφαση τα τοιχώματα και τον πυθμένα. Οι ρίζες δεν πρέπει να βρίσκονται σε στενή επαφή με το λίπασμα. Με αυτή την έννοια, τα παραπάνω στρώματα θα βοηθήσουν ακριβώς το ίδιο.
Επιλογή χώρου προσγείωσης
Το φυτό αναπτύσσεται καλά σε ανοικτούς χώρους, σε άμεσο ηλιακό φως. Ο θάμνος ανέχεται τη σκιά, αλλά σε συνθήκες έλλειψης ηλιακού φωτός μόνο μια σύντομη χρονική περίοδο ανθίζει. Οι ρίζες δεν ανταποκρίνονται καλά στην υψηλή υγρασία του εδάφους. Επομένως, το φυτό δεν φυτεύεται σε υγρότοπους με υψηλό επίπεδο υπογείων υδάτων. Υπάρχει επίσης μια εναλλακτική λύση: στην ελώδη περιοχή σχηματίζουν ένα λόφο για φύτευση, ενώ η υπερβολική υγρασία κοντά στη ρίζα της λεβάντας απομακρύνεται λόγω της αποστράγγισης. Τέλος, είναι η δομή και η οξύτητα του εδάφους. Ακόμη και αν οι δείκτες είναι κατάλληλοι, είναι καλύτερο να το παίξετε ασφαλές - προσθέστε λίγο αποξειδωτικό στο έδαφος, για παράδειγμα, ασβέστη ή ξύλινη τέφρα. Η χρήση του λιπάσματος με θρεπτικά συστατικά στον κήπο θα συμβάλει στον σχηματισμό μιας πορώδους δομής.
Σχεδόν όλες οι ποικιλίες λεβάντας ριζώνουν στα γλάστρες!
Το έδαφος - πώς να προετοιμάσει
Η κουλτούρα είναι ανεπιτήδευτη για τη συγκέντρωση ορυκτών στη γη. Αλλά χωρίς τα λιπάσματα με υψηλή περιεκτικότητα σε κάλιο και φώσφορο δεν μπορούν να κάνουν. Το έδαφος από λεβάντα δεν πρέπει να είναι βαρύ ή υγρό. Σε αυτή την περίπτωση χαλαρώνεται και αποστραγγίζεται. Η σύνθεση και η δομή είναι ιδανικές πέτρες και αμμώδη αργιλώδη εδάφη. Όταν έχει διαπιστωθεί ότι το έδαφος είναι πολύ πυκνό και βαρύ, θα υπάρχει μια απλή επιλογή για να σκάβουμε μια τρύπα και να την γεμίζουμε με ένα μεικτό υπόστρωμα.Για να το κάνετε αυτό, πάρτε τη γη από το εξοχικό σπίτι και ανακατέψτε με την άμμο του ποταμού σε αναλογία 1: 1. Τα υπόγεια ύδατα είναι μερικές φορές ένα πρόβλημα. Στη συνέχεια, για τα λουλούδια σχηματίζουν την άνοδο. Αντ 'αυτού, μπορείτε να οργανώσετε ένα στρώμα αποστράγγισης με άμμο, σπασμένα τούβλα και διογκωμένο πηλό. Θα εκτρέψει την υπερβολική ποσότητα νερού. Τα αποξειδωτικά προστίθενται στο χώμα. Εξασφαλίζουν την αύξηση του pH και συνεπώς την αλλαγή της ισορροπίας από όξινη σε αλκαλική. Στην ιδανική περίπτωση, τείνουν να δείκτη λίγο πάνω από το όριο οξύτητας, δηλαδή πάνω από 7.
Τι ώρα του έτους για την εγκατάσταση
Για την επιβίωση και την κατάλληλη ανάπτυξη των φυτών, η προσαρμοστικότητα του κλίματος είναι σημαντική. Οι τοπικές ποικιλίες αναπαραγωγής θα είναι οι πιο ανθεκτικές. Η φύτευση πραγματοποιείται στις αρχές της άνοιξης - στη ζώνη μέτριας οξύτητας. Σε περιοχές με υποτροπικό κλίμα, καθώς και σε παρακείμενες περιοχές με μεγάλο αριθμό ηλιόλουστων ημερών το χρόνο, φυτεύεται και η λεβάντα το φθινόπωρο. Στην περίπτωση αυτή, πριν από την έναρξη των περισσότερο ή λιγότερο σοβαρών παγετών θα πρέπει να παραμείνουν τουλάχιστον 60 ημέρες. Δεν ισχύουν περιορισμοί στα μοσχεύματα - παράγονται όλο το χρόνο. Είναι απαραίτητο μόνο να προσαρμοστούν σε περιόδους όπου υπάρχουν πολλοί νέοι βλαστοί με κορεσμένο χρώμα. Ταυτόχρονα, η χρήση των σπόρων γίνεται σύμφωνα με τον βασικό κανόνα: άνοιξη / φθινόπωρο για θερμές περιοχές και μόνο άνοιξη - σε εύκρατο κλίμα. Ταυτόχρονα, διακρίνεται μια περίοδος διαστρωμάτωσης. Η λεβάντα φυτεύεται σε γλάστρες το Μάρτιο και σε ανοιχτό έδαφος τον Μάιο.
Φροντίδα φυτών
Απαιτείται προσεκτική φροντίδα σε όλη την περίοδο ανάπτυξης και ανθοφορίας. Η λεβάντα είναι ανεπιτήδευτη, αλλά πολύ ευαίσθητη. Τα φύλλα παρέχουν συνεχή πρόσβαση στην ηλιακή ακτινοβολία. Έτσι είναι καλύτερο να τοποθετήσετε τα γλάστρες στα παράθυρα από τη νότια πλευρά και στον ίδιο χώρο, στον κήπο ή στον κήπο, για να καλλιεργήσετε ποικιλίες που προτιμούν το ανοιχτό έδαφος. Το καλοκαίρι, τα φυτά εσωτερικού χώρου μεταφέρονται σε μπαλκόνι ή βεράντα. Αλλά για να μην εξασθενίσουν από την υπερσυστασία με το οξυγόνο, αρχικά βγάζουν λεβάντα για μια ώρα, τη δεύτερη μέρα - λίγο περισσότερο και ούτω καθεξής μέχρι να χρησιμοποιηθεί πλήρως για το νέο αέρα. Ένα λουλούδι αγαπά τη ζεστασιά και ακόμη και τη θερμότητα. Τα φυτά σε ανοιχτό χώρο συνήθως αντιλαμβάνονται το ξηρό έδαφος, ενώ τα φυτά εσωτερικού χώρου αντιδρούν με επιδείνωση της εμφάνισης.Στο σπίτι, θα πρέπει επίσης να υγρανετε τον αέρα. Το χειμώνα οι σπιτικές ποικιλίες μπορούν να διατηρηθούν σε θερμοκρασία + 10 ... + 15 ° C. Σε αυτή την περίπτωση, τα λουλούδια πρέπει να αναδιπλασιαστούν. Στις ποικιλίες του δρόμου, κόβονται τα μοσχεύματα και κάτω από τους ίδιους τους δακτυλίους, η γη χαλαρώνεται.
Φωτισμός
Φροντίστε να επιλέξετε ένα ηλιόλουστο μέρος. Σε σκιερά άνθη δεν διαρκούν πολύ, και οι ταξιανθίες μεγαλώνουν. Σε μια καλά επιλεγμένη τοποθεσία, η λεβάντα μεγαλώνει μέχρι 25 χρόνια, αλλά εάν λάβει το ελάχιστο ηλιακό φως, μετά από πέντε χρόνια θα χάσει τις διακοσμητικές της ιδιότητες, μπορεί να σταματήσει να ανθίζει. Αναπτύσσεται σε μια αξιοπρεπή απόσταση από αντικείμενα απόφραξης, στη νότια πλευρά και χωρίς φυτά πάνω από 50 cm κοντά, να γίνει ένα ιδανικό μέρος για φύτευση. Ο θάμνος απαντά κανονικά στον τεχνητό φωτισμό, οπότε ριζώνει ακόμα και στα αστικά παρτέρια και στους μπροστινούς κήπους. Εάν η λεβάντα περιέχεται σε δοχεία διαχείρησης, το καπάκι πρέπει να είναι διαφανές. Για νεαρούς μίσχους, απαιτείται τουλάχιστον 10 ώρες ανά ημέρα έκθεσης στο φως. Σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιήστε φυτοκλάμπες. Η χρήση λαμπτήρων φθορισμού επιτρέπεται.
Θερμοκρασία αέρα
Η λεβάντα υπακούει σαφώς στις μεταβαλλόμενες εποχές. Το φυτό ανθίζει, αναπτύσσεται ενεργά και φέρει άφθονα φρούτα στη ζεστή περίοδο. Ο χρόνος δραστηριότητας το χειμώνα αντικαθίσταται από μια αδρανή περίοδο τουλάχιστον δύο μηνών - για τις συνθήκες στο σπίτι. Για παράδειγμα, ένα καλέντουλα που σχετίζεται με τη λεβάντα φέρνει καρπούς όλο το χρόνο. Η θερμοκρασία του αέρα δεν πρέπει να είναι κάτω των + 12 ° C. Ταυτόχρονα, για το έδαφος ο δείκτης είναι + 15 ° C. Το εργοστάσιο θα είναι σε θέση να επιβιώσει σε βραχυπρόθεσμη θερμοκρασία αέρα περίπου -25 ° C, υπό την προϋπόθεση ότι το φορτίο αυτό είναι σύντομο και τα καταφύγια είναι διαθέσιμα. Χωρίς αυτά, η λεβάντα μπορεί να αντέξει τους παγετούς στους -20 ° C. Ο θάμνος δεν συμπαθεί τους ανέμους και τα ρεύματα. Κατάλληλη διαμονή στο χώρο και στο σπίτι προγραμματίζεται αμέσως μετά την επιλογή της νότιας ή νοτιοανατολικής πλευράς. Απαιτούνται χαμηλές θερμοκρασίες για τη διαστρωμάτωση των σπόρων. Οι μπουμπούκια τοποθετούνται στο διαμέρισμα του ψυγείου με θερμοκρασία + 5 ° C.
Υγρασία
Η υγρασία του αέρα και του εδάφους παίζει ρόλο.Το άφθονο πότισμα επιτρέπεται μόνο με χαμηλή συχνότητα. Η υπερβολική υγρασία του εδάφους θα καταστρέψει γρήγορα το εργοστάσιο. Ένα υπερχρωματισμένο υπόστρωμα είναι μια άλλη ακραία, επειδή ο ρυθμός ανάπτυξης θα μειωθεί κατ 'ανάγκη. Μία φορά το μήνα, οι κηπουροί σκάβουν 2-3 cm από ένα στρώμα εδάφους - για να εξασφαλιστεί η ανταλλαγή αέρα στις ρίζες και να υγρανθεί το χώμα. Όσον αφορά την υγρασία του αέρα, δεν υπάρχει σαφής αντίληψη για την επίδρασή της. Στη Μεσόγειο, η λεβάντα αντιμετωπίζει με υγρασία αέρα έως 95%. Σε μέρη απομακρυσμένα από τη θάλασσα με ηπειρωτικό κλίμα, το εργοστάσιο ανέχεται χαμηλή υγρασία μικρότερη από 20%. Κατά τη διάρκεια της περιόδου θέρμανσης, ο αέρας στα σπίτια μπορεί να αντιστοιχεί σε αυτήν την ένδειξη. Ως αποτέλεσμα, η εξάρτηση από την υγρασία σχετίζεται με τη θερμοκρασία. Αν είναι πάνω από + 25 ° C, τότε ο υγρός και ο ξηρός αέρας δεν θα χαλάσει το λουλούδι και αν δεν υπερβεί τους +18 ° C, τότε ο ξηρός αέρας θα έχει θετικό αποτέλεσμα και ο υγρός αέρας θα έχει σε κάθε περίπτωση αρνητικό αποτέλεσμα.
Πρώτα απ 'όλα, ελέγχουν εάν υπάρχει στάση νερού στις ρίζες και αν το έδαφος είναι ρωγμές.
Πότισμα
Το λουλούδι είναι πολύ ευαίσθητο στην υγρασία. Η ρίζα έχει μια τέτοια δομή που το φυτό μπορεί να πεθάνει από την περίσσεια του νερού. Δεν θα πρέπει να επιτρέπεται και η ξήρανση της γης. Μόλις το χώμα αρχίσει να στεγνώσει, θα πρέπει να ποτίζεται - και μπορείτε να εστιάσετε σε αυτό κάθε φορά. Η εσωτερική λεβάντα είναι κορεσμένη με νερό με άλλο τρόπο. Η ισορροπία του νερού στη γη διατηρείται σε τέλεια κατάσταση όλη την ώρα. Το νερό επιλέγεται φιλτραρισμένο ή διευθετημένο - για όλες τις ποικιλίες. Τα νεαρά φυτά ποτίζονται 2 φορές την ημέρα, το πρωί και το βράδυ. Τα λουλούδια νεαρών θάμνων και ενήλικων φυτών επίσης ενυδατώνουν. Εάν η ρίζα είναι απλά ομοιόμορφα κορεσμένη με νερό, τότε οι ταξιανθίες στην κορυφή των φυτών πρέπει να αρδεύονται με λεπτά ρεύματα νερού, και ακόμη καλύτερα - σε μικρές σταγόνες. Ένα δοχείο λεβάντας τοποθετείται σε ένα λουτρό και ποτίζεται από ένα δοχείο ποτίσματος. Δρουν προσεκτικά, ώστε να μην βλάψουν τα φύλλα και τα λουλούδια. Μερικές φορές χρησιμοποιείται ανεμιστήρας με κουπί.
Κοστούμια
Από αυτή την άποψη, να έχετε κατά νου τους περιορισμούς. Το εργοστάσιο αντιδρά ελάχιστα στα αζωτούχα λιπάσματα και σε κάποια οργανική ύλη.Το κύριο ευεργετικό στοιχείο για τη λεβάντα είναι το κάλιο. Ως εκ τούτου, για τη διατροφή, πρέπει να αναζητηθούν παρασκευάσματα που περιέχουν κάλιο για ανάπτυξη και ανάπτυξη. Μετά τη φύτευση ενός σπόρου ή σπόρων σποράς, θα χρειαστούν περίπου 10 εβδομάδες για να τροφοδοτήσετε τη λεβάντα με υγρά λιπάσματα. Για 1 λίτρο νερού δώστε 2 γραμμάρια λιπάσματος. Η ουσία θα χωρέσει στον φελλό ενός μπουκαλιού μεταλλικού νερού. Το θρυμματισμένο κέλυφος των αυγών, με τη σειρά του, θα διατηρήσει την αλκαλική ισορροπία της γης. Για τους θάμνους σε ανοιχτό έδαφος, όλα τα ίδια παρασκευάσματα με κάλιο, υδατικά διαλύματα και μέσα για τη διατήρηση του επιπέδου των αλκαλίων χρησιμοποιούνται επίσης στην αρχή της ανθοφορίας, δεδομένου ότι η λεβάντα θα τα συνηθίσει. Στο μέλλον, χρησιμοποιήστε οποιοδήποτε αβλαβές λίπασμα με βάση τα ορυκτά. Για έναν ενήλικο θάμνο κάθε φορά δώστε 3 λίτρα υγρού.
Χαλάρωση και πολτοποίηση
Η λεβάντα δεν αντιλαμβάνεται καλά τη συμπύκνωση του εδάφους και η χρόνια έλλειψη αέρα στις ρίζες επιδεινώνει μόνο την κατάσταση. Ο θάμνος χαλαρώνει μετά από κάθε βροχή και το πότισμα, το οποίο λύει τρία προβλήματα ταυτόχρονα: δύο από τα παραπάνω, καθώς και υπερβολική συσσώρευση υγρασίας. Οι κηπουροί αποκτούν καλλιεργητές γης και καλλιεργητές χεριών. Η περιστροφή γύρω από τους θάμνους με τη βοήθεια τύρφης ή χούμου θα βοηθήσει επίσης. Έτσι, το εργοστάσιο θα λάβει πρόσθετο λίπασμα. Η σπορά με σάπιο χούμο ή κομπόστ θα μειώσει τη συχνότητα της επίδεσης. Το μούχλα λειτουργεί αρνητικά όσον αφορά την προσέλκυση και διατήρηση νερού. Αυτό παρεμβαίνει στην κανονική αναπνοή του ριζικού συστήματος και συμβάλλει στην ανάπτυξη διεργασιών αποσύνθεσης. Ως εκ τούτου, όταν mulching ή διαμόρφωση διακοσμητικό ξεσκόνισμα, ένα χάσμα πρέπει να αφεθεί γύρω από τον θάμνο. Ο κύκλος που προκύπτει χαλαρώνει τουλάχιστον 2 φορές το καλοκαίρι.
Τσιμπήματα, τσιμπήματα, κλάδεμα
Η κοπή περιλαμβάνει 3 στάδια:
Εαρινό κλάδεμα.
Καλοκαίρι
Φθινόπωρο.
Το πιο σημαντικό είναι το καλοκαίρι. Το μόνο που χρειάζεστε είναι τα κλιπς και τα γάντια. Κατ 'αρχάς, κόψτε τα κλαδιά με μικρά βλαστάρια στα πλάγια. Κάντε το στα βλαστάρια - θα γίνουν έπειτα ένα λουλούδι.Με τους κορμούς κάμψης, ενεργούν διαφορετικά: κόβονται στο χαμηλότερο έμβρυο. Βεβαιωθείτε ότι έχετε συντομεύσει τα ξηρά κλαδιά ώστε να μην λαμβάνουν μέρος των θρεπτικών ουσιών. Το φθινόπωρο, τα λουλούδια κόβονται σε λυγισμένα κλαδιά. Το κλάδεμα της άνοιξης τον Μάρτιο στοχεύει στην εξάλειψη των σάπιων, σπασμένων και πολύ ξηρών κορυφών και στελεχών. Το τσίμπημα γίνεται για πρώτη φορά όταν οι δακτύλιοι φτάνουν σε ύψος 20-30 cm. Οι κορυφές των βλαστών αφαιρούνται έτσι ώστε να μείνουν 3-5 ζεύγη φύλλων. Στους κύριους μίσχους που φέρουν λουλούδια, θα αρχίσουν να αναπτύσσονται βλαστοί-βλαστοί. Αφαιρούνται και η διαδικασία αυτή ονομάζεται τσίμπημα. Από τον Ιούλιο, αυτή η επεξεργασία γίνεται κάθε εβδομάδα.
Περικοπή κορυφών μήκους 5-7 εκατοστών μπορεί να έχει ρίζες.
Μεταμόσχευση
Πρώτα απ 'όλα, λεβάντα είναι άφθονα ποτίζονται. Στη συνέχεια, μαζί με ένα κομμάτι γης, μεταφέρεται σε ένα νέο μέρος. Οι ρίζες αντιμετωπίζονται με προσοχή, επειδή όταν μεταμοσχεύονται, μερικές φορές σπάνε. Και γενικά, ο θάμνος δεν ανέχεται τη μεταφορά και την αλλαγή του υποστρώματος, ακόμη και με την αντιστοιχία σε όλες τις ποιότητες του προηγούμενου εδάφους. Μια μεταμόσχευση γίνεται από ένα δοχείο - σε ένα δοχείο ή σε ανοιχτό έδαφος και αντίστροφα. Σε μια νέα θέση στη γη, η λεβάντα δεν φυτεύεται σε απόσταση μικρότερη του μισού μέτρου από άλλα φυτά. Από το ανοιχτό έδαφος μέχρι το δοχείο, ο θάμνος μεταφέρεται νωρίς την άνοιξη ή αργά το φθινόπωρο. Μια μεταμόσχευση προς την αντίθετη κατεύθυνση πραγματοποιείται ανά πάσα στιγμή κατά τη διάρκεια της εποχής του κήπου. Η χρήση γλάστρες και γλάστρες καθιστά δυνατή την ανάπτυξη παντού: από τον ισημερινό με υπερβολική υγρασία στο κρύο της Αρκτικής. Η ανάγκη για ένα νέο φυτό είναι καλύτερο να συμπληρώνεται σε τοπικά φυτώρια και αγροκτήματα.
Μέθοδοι αναπαραγωγής
Για να φυτέψετε ένα φυτό, θα χρειαστείτε:
λίπασμα
έδαφος
καλλιεργητή ή καλλιεργητή ·
φτυάρι?
rake;
δοχεία.
Υπάρχουν 4 κύριες μέθοδοι αναπαραγωγής: μοσχεύματα, σπορά σπόρων, στρωματοποίηση και διαίρεση. Οι πρώτες 3 θεωρούνται οι καλύτερες επιλογές για διάφορες καταστάσεις, και η διαίρεση είναι μόνο ένα αντίγραφο ασφαλείας. Τα μοσχεύματα είναι μια βολική μέθοδος απόκτησης φυτωρίων για τη φύτευση θάμνων σε μεγάλες ποσότητες.Η κατώτατη γραμμή είναι να κόβουμε βλαστοί των 8-10 cm για ενδιάμεσες ριζοβολίες σε μείγμα από άμμο και τύρφη. Η αναπαραγωγή με επίστρωση είναι φυσική και τεχνητή. Ακόμη και με τη δεύτερη επιλογή, ελαχιστοποιείται η πιθανότητα τραυματισμού του δακτυλίου. Μια θυγατρική θάμνος σκάβεται όταν σχηματίζεται ένας πυροβολισμός. Η καλλιέργεια από τους σπόρους δεν είναι ο ευκολότερος τρόπος. Τα σπορόφυτα θα ανθίσουν σύντομα και θα χρειαστείτε συνεχή παρακολούθηση του καθεστώτος θερμοκρασίας για τους σπόρους. Η αναπαραγωγή με σχάση είναι σημαντική αν, για κάποιο λόγο, οι άλλες μέθοδοι δεν ταιριάζουν. Ο θάμνος προετοιμάζεται το φθινόπωρο και η διαδικασία εκτελείται μόνο μετά από ένα χρόνο.
Μοσχεύματα
Για να το κάνετε αυτό, πάρτε νέους λιγνιτικούς βλαστοί από ένα υγιεινό ετήσιο θάμνο. Η ταξιανθία κόβεται από τα μοσχεύματα και τα κατώτερα φύλλα απομακρύνονται σε ύψος 3-4 cm. Ιδανικά χρησιμοποιούνται στελέχη που δεν έχουν ακόμη ανθίσει. Ξηρά μοσχεύματα, χώμα, θραύσματα αργίλου και μεσαίες γλάστρες προετοιμάζονται για μοσχεύματα. Τα θραύσματα τοποθετούνται στον πυθμένα της κατσαρόλας · ένα στρώμα από ήδη υγρανθείσα άμμο οργανώνεται στην κορυφή. Στη συνέχεια, η γη χύνεται πάνω στο στρώμα αποστράγγισης και όλοι τραβιούνται. Στην κορυφή κάνουμε ένα άλλο στρώμα υγρής άμμου - πάχους 1,5 εκ. Το ίδιο το χώμα παρασκευάζεται από πολλά συστατικά. Εφαρμόστε άμμο, φύλλα και χλοοτάπητες σε ίσες αναλογίες. Ο προετοιμασμένος μίσχος αντιμετωπίζεται με διεγερτικά ανάπτυξης και η καθαρισμένη πλευρά είναι θαμμένη στο έδαφος. Η ριζοβολία βελτιώνεται με "μασάζ" στο κάτω μέρος του βλαστού. Μερικές φορές οργανώνουν ένα μίνι-θερμοκήπιο: καλύπτουν προσεκτικά τη λεβάντα με πλαστικό περιτύλιγμα.
Σπόροι
Στο πρώτο στάδιο, ασχολούνται με τη στρωματοποίηση: οι σπόροι διατηρούνται σε χαμηλές θερμοκρασίες. Υπό αυτή την έννοια, υπάρχουν 2 τρόποι. Σε περιοχές όπου το τέλος του φθινοπώρου δεν συνοδεύεται από παγετό, τα λάχανα απλώς φυτεύονται σε κρύο έδαφος. Από τους ελαφρούς παγετούς οι σπόροι δεν θα επηρεαστούν. Για να αποφύγετε τον κίνδυνο, επιλέξτε τη μέθοδο της τεχνητής διαστρωμάτωσης. Τα λάχανα αναμιγνύονται με άμμο και χύνεται σε ένα ποτήρι. Τότε το κρύβουν σε μια τσάντα και το αποθηκεύουν στο ψυγείο για περίπου ένα μήνα και μισό, και κατά προτίμηση δύο έως δυόμισι.Ο ρυθμός εμφάνισης βλαστών εξαρτάται από αυτό. Οι σπόροι σπέρνονται στα τέλη του χειμώνα ή την άνοιξη. Στην πρώτη περίπτωση, τοποθετούνται σε κουτιά, και στη δεύτερη - σε θερμοκήπια δρόμου. Η ανθοφορία θα έρθει νωρίτερα από ένα χρόνο. Οι πρώτοι 12 μήνες, τα σπορόφυτα θα αναπτυχθούν μόνο, θα αναπτυχθεί η ρίζα. Μερικές φορές η εμφάνιση των ταξιανθιών πρέπει να περιμένει 2 χρόνια, σε σπάνιες περιπτώσεις - 3 ή περισσότερα.
Επίστρωση
Η επίστρωση αναπαραγωγής με αέρα χρησιμοποιείται στο ψυχρό ελατήριο, δηλαδή στη μέγιστη υγρασία. Για να εφαρμόσετε αυτήν τη μέθοδο, δεν θα χρειαστεί να αγοράσετε σπόρους ή να προετοιμάσετε μοσχεύματα. Η αρχή είναι η εξής: στον ενήλικα θάμνο, επιλέξτε τον παλαιότερο κλάδο (πάντα ζωντανός), κόψτε τον οφθαλμό και χαμηλώστε το άκρο του κλαδιού σε μια μικρή τρύπα. Πασπαλίστε το βλαστού από πάνω με το χώμα για να το στερεώσετε. Η προκύπτουσα κρούστα ποτίζεται μία φορά κάθε δύο ημέρες. 5-7 ημέρες μετά τη φύτευση, γονιμοποιείται. Συμβαίνει ότι το στέλεχος είναι ελαστικό. Στη συνέχεια, στερεώνεται με πέτρα ή φουρκέτα, επιπλέον καλυμμένο με γη. Η πολλαπλή διάστρωση με αέρα μπορεί να γίνει φυσικά. Εάν κοιτάξετε κάτω από τον θάμνο ενός ενήλικου φυτού, τότε, κατά πάσα πιθανότητα, θα βρεθούν αρκετά βλαστοί εκεί. Αυτό είναι ένα είδος αυτοεπιπεδούμενης λεβάντας.
Μπους διαίρεση
Η λεβάντα δεν ανέχεται τη διαίρεση με τον καλύτερο τρόπο, οπότε η μέθοδος αυτή καταφεύγει στο τελευταίο. Χωρίστε τον θάμνο θα πρέπει να είναι νωρίς την άνοιξη, πριν από την έναρξη της ενεργού περιόδου ανάπτυξης. Θα απαιτηθεί προσεκτική επιλογή. Ένα σύμπλεγμα απομονώνεται από μία μερίδα του ριζώματος. Στη συνέχεια, σκάβετε τρύπες με βάθος 30 cm και πλάτος 2 γήινου κώματος. Ο πυθμένας του κοιλώματος γεμίζει με χώμα κορεσμένο με χρήσιμα στοιχεία. Μερικές φορές προστίθενται οκτώ εκατοστά φλοιού πεύκου. Λιπασμάτων επιλέξτε φωσφόρο κάλιο. Εάν ο θάμνος είναι μικρός και ο μέσος πυροβολισμός είναι ζωντανός, τότε για να διαπιστώσετε την κατάσταση όλων των ιστότοπων, μπορείτε να βγάλετε την λεβάντα εντελώς για λίγο. Η διαίρεση γίνεται με ένα φτυάρι και οι απομακρυσμένες περιοχές αποσύρονται με δύο διχάλες. Τα φυτά μερικές φορές χωρίζονται σε διάφορα μέρη και όλα φυτεύονται σε νέα πηγάδια.Το ίδιο βάθος με το πρώτο φυτό δότη. Μερικές σημαντικές συμβουλές:
να θυσιάσει ένα ολόκληρο φυτό για να δημιουργήσει μια ντουζίνα νέες είναι δυνατή μόνο εάν το κύριο εργοστάσιο δεν είναι μικρότερο από τρία, και ακόμη καλύτερα - πέντε χρόνια?
φροντίδα για έναν υγιή θάμνο μετά τη διαίρεση είναι απαραίτητη χωρίς αλλαγές.
Χειμερινή Λεβάντα
Πριν από το χειμώνα τα φυτά στο πεδίο, πρέπει να οργανωθεί το καταφύγιο. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τους ειδικούς, η λεβάντα ανέχεται τον παγετό καλά ακόμη και σε βραχυπρόθεσμη θερμοκρασία -25 ° C. Αν υπάρχουν μεγάλες περιόδους στην περιοχή με θερμοκρασίες κοντά σε αυτό το σήμα ή γενικά πέφτει κάτω από αυτό, τότε θα χρειαστεί ένα καταφύγιο υψηλής ποιότητας. Μην ξεχνάτε ότι οι χειμώνες είναι βροχερός. Είναι καλύτερα να μην αρνηθεί κανείς ένα θόλο. Στο τέλος της μεταβατικής περιόδου, οι θάμνοι κλαδεύονται. Στον κήπο βάζουμε κλαδιά κωνοφόρων - ως μόνωση. Τα φύλλα δεν ταιριάζουν, λόγω αυτού, στο θάμνο λεβάντας, οι διαδικασίες της αποσύνθεσης μπορούν να ξεκινήσουν. Χάρη στο σάπια από το λίπασμα, η χαλάρωση, το ξεσκόνισμα και ο επίδεσμος μπορούν να αποφευχθούν. Έτσι, η φροντίδα θα είναι ευκολότερη. Θα χρειαστεί μόνο να κόψετε το φυτό έτσι ώστε να ενισχυθεί και στη συνέχεια να ανθίσει άφθονα.
Έλεγχος παρασίτων και ασθενειών
Τις περισσότερες φορές από τα άλλα, το φυτό επηρεάζει την μυκητιακή ασθένεια αργά. Ξεχωριστά και μερικές φορές όλα τα στελέχη αποκτούν μια ελαφρά καφετιά απόχρωση, πολλοί από αυτούς πεθαίνουν. Κοντά στις ρίζες τότε σκουπίστε τις φόρμες. Προκειμένου να αποφευχθούν τέτοιες συνέπειες, το υπόστρωμα ελέγχεται για ασθένειες. Μερικές φορές η ασθένεια οφείλεται στην κατάσταση του μητρικού φυτού. Για να αποφύγετε την καθυστερημένη μάστιγα, θα πρέπει να ελέγξετε την υγρασία του εδάφους. Η θεραπεία γίνεται με ειδικά μέσα: Biosept, Mildex, WP, Aliette, Previcur. Μερικές φορές οι θάμνοι παίρνουν γκρι μούχλα και septoria. Στη δεύτερη περίπτωση, συνιστάται η αφαίρεση των βλαμμένων βλαστών και ο καθαρισμός του φυτού. Το Topsin και το Amistar χρησιμοποιούνται επίσης. Η Euparen, η Teldor, η Rovral Flo είναι αποτελεσματικά έναντι της γκρίζας μούχλας. Μεταξύ των παρασίτων, οι πιο επικίνδυνες είναι το νηματώδες χρυσάνθεμο, οι πένες, οι κάμπιες και οι αφίδες.Οι χημικές ουσίες χρησιμοποιούνται εναντίον τους. Αποτελεσματική προστασία από αφίδες είναι δυνατή αν δεν υπάρχουν ακρωτηριασμοί κοντά.
Συμπέρασμα
Η λεβάντα είναι δημοφιλής λόγω του αρώματος και των αποχρώσεων. Για χάρη αυτών των ιδιοτήτων, οι άνθρωποι, στην πραγματικότητα, ασχολούνται με την καλλιέργεια λουλουδιών. Οι ταξιανθίες λεβάντας χρησιμοποιούνται ευρέως στα αρώματα και την καθημερινή ζωή, αποτελούν μέρος των λαϊκών θεραπειών για τη θεραπεία και την πρόληψη ασθενειών. 47 είδη φυτών αναπτύσσονται στην άγρια φύση, ενώ στους κήπους καλλιεργούνται αγγλικά, γαλλικά, γρασίδι και ολλανδικά. Το φυτό φυτεύεται σε ανοιχτό χώρο χωρίς υπερβολική υγρασία. Επιπλέον κλαδιά απομακρύνονται τακτικά για να βελτιωθεί η διατροφή και η εμφάνιση. Σε έναν περιορισμένο χώρο, θερμότητα και έλλειψη υγρασίας, ο θάμνος αισθάνεται αρκετά καλός. Η ελαφριά παγωμένη λεβάντα δεν είναι ούτε τρομερή. Ωστόσο, η ανάπτυξη δεν είναι η ευκολότερη διαδικασία: η προπαρασκευαστική φάση διαρκεί τουλάχιστον δύο μήνες. Η διάδοση συμβαίνει με την επίστρωση αέρα, τη βλάστηση των σπόρων, τα μοσχεύματα ή τη διαίρεση.
Οι άνθρωποι καλλιεργούν λουλούδια λόγω της ομορφιάς τους και του ευχάριστου άρωμά τους, το οποίο είναι δύσκολο να ξεχάσουμε. Ταυτόχρονα, τα φυτά δεν απαιτούν ιδιαίτερη φροντίδα. Συνήθως αρκετά ορυκτά λιπάσματα, νερό, ηλιακό φως και μερικοί χειρισμοί με το χώμα. Ο ιδιοκτήτης της στυπτική μυρωδιά αρώματος, λεβάντα έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα θυμίαμα στην Ανατολή. Χωρίς αυτό, είναι αδύνατο να φανταστούμε τις πλαγιές βουνού της Νότιας και Κεντρικής Ευρώπης. Το εργοστάσιο έπεσε στους κήπους. Οι μεμονωμένες ποικιλίες καλλιεργούνται σχεδόν παγκοσμίως. Για να πάρετε τα λουλούδια του επιθυμητού σχήματος και χρώματος, θα πρέπει να καταλάβετε τις ποικιλίες λεβάντας, φύτευσης και φροντίδας. Σε αντάλλαγμα για τις προσπάθειες που δαπανώνται, θα αποκτηθεί η κύρια διακόσμηση για το εξοχικό σπίτι. Η λεβάντα είναι κατάλληλη για σχεδόν κάθε κήπο, και μερικές φορές κορεσμένες σειρές σχηματίζονται από αυτήν - ένας πλήρης κήπος από ένα φυτό. Οι θάμνοι χρησιμοποιούνται επίσης στο σχεδιασμό του τοπίου. Είναι διακοσμημένα με βράχια, αλπικές διαφάνειες και άλλες συνθέσεις.
Περιεχόμενα
Χαρακτηριστικά και περιγραφή του φυτού
Λεβάντα είναι 47 είδη πολυετών φυτών του γένους Λεβάντα της οικογένειας Iasnatkovye. Οι άνθρωποι έφεραν πολλά υβρίδια και 47 φυσικές ποικιλίες αναπτύσσονται στην Ευρώπη, την Ινδία, την Αυστραλία, τα βόρεια και ανατολικά μέρη της Αφρικής, τις Κανάριες Νήσους και την Αραβική Χερσόνησο. Το φυτό έχει ριζώσει στις πλαγιές των βουνών και των πεδιάδων: σε εύκρατα, υποτροπικά και τροπικά κλίματα. Ανακουφίζει εύκολα τις επιπτώσεις του καυτού ήλιου και την απουσία υγρασίας. Οι καλλιεργούμενες ποικιλίες καλλιεργούνται κυρίως σε κήπους. Κατά τη διάρκεια της περιόδου ωρίμανσης, οι θάμνοι καλύπτουν λουλούδια μοβ, μοβ και λιλά. Η λεβάντα χρησιμοποιείται για τη βελτίωση της οσμής της ένδυσης και ένα από τα κορυφαία δίκτυα στεγνοκαθαριστηρίων και πλυντηρίων ονομάστηκε ακόμη και μετά από αυτό το λουλούδι. Το φυτό χρησιμοποιείται σε αρώματα, επίσης λόγω αρωματικών ιδιοτήτων. Το τσάι είναι φτιαγμένο από φύλλα και λουλούδια και παγωτό σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες.
Γνωστοί τύποι:
Χρήσιμες ιδιότητες της λεβάντας και χρήση στην παραδοσιακή ιατρική
Εκτός από τις διακοσμητικές ιδιότητες και το ευχάριστο άρωμα, το εργοστάσιο διαθέτει περίπου άλλες δώδεκα χρήσιμες λειτουργίες. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, χρησιμοποιείται ως καρύκευμα. Σε όλο τον κόσμο, η λεβάντα προστίθεται στα ποτά για την ενίσχυση της οσμής. Το σαπούνι, τα καλλυντικά και τα προϊόντα αρωματοποιίας κατασκευάζονται από αιθέριο έλαιο. Στη λαϊκή ιατρική, η λεβάντα είναι γνωστή ως θεραπεία για μώλωπες και εγκαύματα.Χρησιμοποιείται επίσης ως αντιβιοτικό, αντισπασμωδικό για πονοκεφάλους και κράμπες στο στομάχι. Το φυτό έχει μια χαλαρωτική επίδραση στο νευρικό σύστημα. Η λεβάντα αντιμετωπίζει τη γρίπη, τη λαρυγγίτιδα, την αμυγδαλίτιδα και την αμυγδαλίτιδα. Μειώνει τη θερμοκρασία και αραιώνει τη χολή. Ο λόγος για τη λήψη λεβάντας και των παρασκευασμάτων του είναι κόπωση και άγχος - το εργοστάσιο έχει τονωτικό αποτέλεσμα. Επιπλέον, ο ύπνος βελτιώνεται. Η λεβάντα λαμβάνεται για να ανακουφίσει τη ναυτία σε ένα ταξίδι.
Οι κύριοι τύποι και ποικιλίες
Πώς καλλιεργούνται τα καλλιεργούμενα φυτά:
Η οδοντωτή λεβάντα σε εύκρατη κλιματική ζώνη αναπτύσσεται μόνο σε εσωτερικούς χώρους. Μεγάλες ταξιανθίες και τραχιά φύλλα είναι χαρακτηριστικές του. Υβριδική ολλανδική λεβάντα - μια σειρά από ποικιλίες με ενισχυμένες διακοσμητικές ιδιότητες. Οι ποικιλίες έχουν ασημένια φύλλα και εύκαμπτους μίσχους. Τα πιο δημοφιλή είναι οι Richard Gray, Grosso, Sawyers, Arabian Night και Alba - με μωβ, μπλε και άσπρο. Στο έδαφος της Ρωσίας, ποικιλίες επιλογής έχουν ριζώσει: νότιος, Isis, Lublin, στέπα. Η αγγλική λεβάντα είναι γνωστή για τη χειμωνιάτικη σκληρότητα και μια λευκή άκρη. Ποικιλίες με τα ακόλουθα ονόματα εκτρέφονται στην Ευρώπη και τη Ρωσία: rosea, munsted, hidcote και ellagance. Η γοητευτική γαλλική εμφάνιση έχει πλούσια αρωματική οσμή και μεγάλη ποικιλία χρωμάτων. Η λεβάντα Broadleaf ανθίζει δύο φορές το χρόνο. Οι κηπουροί προτιμούν τις ποικιλίες της γαλλικής λεβάντας:
Πώς να φυτέψετε και πού
Πριν από τη φύτευση, ο θάμνος τοποθετείται στο νερό για μια ώρα ή μισή. Στη συνέχεια, κόψτε την κορυφή για καλύτερη συγκράτηση. Στερεά κολλήσει τα κατώτερα κλαδιά και οι ρίζες εξαλείφουν - αυτό είναι απαραίτητο. Εάν ένας κήπος σχεδιάζεται στον κήπο από σανίδες, τότε το πλάτος τους έχει επιλεγεί μέχρι 40 εκ. Συνεπώς, είναι ίσο με το όριο ύψους. Όσον αφορά το βάθος του λάκκου για μεσαίου μεγέθους λεβάντα, προσανατολίζονται περίπου 30 cm.Η απόσταση μεταξύ των κοιλοτήτων των γειτονικών θάμνων επιλέγεται σε επίπεδο 30 cm - για μικρά, 120 cm - για ψηλά. Τα πηγάδια είναι γεμάτα με λίπασμα και μερικές φορές προστίθεται ένα στρώμα φλοιού πεύκου ή οστεαλεύρου πάνω από αυτό. Όλα αυτά αναμιγνύονται με το έδαφος. Σε περίπτωση προβλημάτων με αποστράγγιση, δεν είναι πρόβλημα να προσθέσετε μερικά βότσαλα. Τα μέτρα αυτά θα συμβάλουν στην κανονική έναρξη της ανάπτυξης. Η λεβάντα τοποθετείται σε λάκκο, πιέζοντας με έμφαση τα τοιχώματα και τον πυθμένα. Οι ρίζες δεν πρέπει να βρίσκονται σε στενή επαφή με το λίπασμα. Με αυτή την έννοια, τα παραπάνω στρώματα θα βοηθήσουν ακριβώς το ίδιο.
Επιλογή χώρου προσγείωσης
Το φυτό αναπτύσσεται καλά σε ανοικτούς χώρους, σε άμεσο ηλιακό φως. Ο θάμνος ανέχεται τη σκιά, αλλά σε συνθήκες έλλειψης ηλιακού φωτός μόνο μια σύντομη χρονική περίοδο ανθίζει. Οι ρίζες δεν ανταποκρίνονται καλά στην υψηλή υγρασία του εδάφους. Επομένως, το φυτό δεν φυτεύεται σε υγρότοπους με υψηλό επίπεδο υπογείων υδάτων. Υπάρχει επίσης μια εναλλακτική λύση: στην ελώδη περιοχή σχηματίζουν ένα λόφο για φύτευση, ενώ η υπερβολική υγρασία κοντά στη ρίζα της λεβάντας απομακρύνεται λόγω της αποστράγγισης. Τέλος, είναι η δομή και η οξύτητα του εδάφους. Ακόμη και αν οι δείκτες είναι κατάλληλοι, είναι καλύτερο να το παίξετε ασφαλές - προσθέστε λίγο αποξειδωτικό στο έδαφος, για παράδειγμα, ασβέστη ή ξύλινη τέφρα. Η χρήση του λιπάσματος με θρεπτικά συστατικά στον κήπο θα συμβάλει στον σχηματισμό μιας πορώδους δομής.
Το έδαφος - πώς να προετοιμάσει
Η κουλτούρα είναι ανεπιτήδευτη για τη συγκέντρωση ορυκτών στη γη. Αλλά χωρίς τα λιπάσματα με υψηλή περιεκτικότητα σε κάλιο και φώσφορο δεν μπορούν να κάνουν. Το έδαφος από λεβάντα δεν πρέπει να είναι βαρύ ή υγρό. Σε αυτή την περίπτωση χαλαρώνεται και αποστραγγίζεται. Η σύνθεση και η δομή είναι ιδανικές πέτρες και αμμώδη αργιλώδη εδάφη. Όταν έχει διαπιστωθεί ότι το έδαφος είναι πολύ πυκνό και βαρύ, θα υπάρχει μια απλή επιλογή για να σκάβουμε μια τρύπα και να την γεμίζουμε με ένα μεικτό υπόστρωμα.Για να το κάνετε αυτό, πάρτε τη γη από το εξοχικό σπίτι και ανακατέψτε με την άμμο του ποταμού σε αναλογία 1: 1. Τα υπόγεια ύδατα είναι μερικές φορές ένα πρόβλημα. Στη συνέχεια, για τα λουλούδια σχηματίζουν την άνοδο. Αντ 'αυτού, μπορείτε να οργανώσετε ένα στρώμα αποστράγγισης με άμμο, σπασμένα τούβλα και διογκωμένο πηλό. Θα εκτρέψει την υπερβολική ποσότητα νερού. Τα αποξειδωτικά προστίθενται στο χώμα. Εξασφαλίζουν την αύξηση του pH και συνεπώς την αλλαγή της ισορροπίας από όξινη σε αλκαλική. Στην ιδανική περίπτωση, τείνουν να δείκτη λίγο πάνω από το όριο οξύτητας, δηλαδή πάνω από 7.
Τι ώρα του έτους για την εγκατάσταση
Για την επιβίωση και την κατάλληλη ανάπτυξη των φυτών, η προσαρμοστικότητα του κλίματος είναι σημαντική. Οι τοπικές ποικιλίες αναπαραγωγής θα είναι οι πιο ανθεκτικές. Η φύτευση πραγματοποιείται στις αρχές της άνοιξης - στη ζώνη μέτριας οξύτητας. Σε περιοχές με υποτροπικό κλίμα, καθώς και σε παρακείμενες περιοχές με μεγάλο αριθμό ηλιόλουστων ημερών το χρόνο, φυτεύεται και η λεβάντα το φθινόπωρο. Στην περίπτωση αυτή, πριν από την έναρξη των περισσότερο ή λιγότερο σοβαρών παγετών θα πρέπει να παραμείνουν τουλάχιστον 60 ημέρες. Δεν ισχύουν περιορισμοί στα μοσχεύματα - παράγονται όλο το χρόνο. Είναι απαραίτητο μόνο να προσαρμοστούν σε περιόδους όπου υπάρχουν πολλοί νέοι βλαστοί με κορεσμένο χρώμα. Ταυτόχρονα, η χρήση των σπόρων γίνεται σύμφωνα με τον βασικό κανόνα: άνοιξη / φθινόπωρο για θερμές περιοχές και μόνο άνοιξη - σε εύκρατο κλίμα. Ταυτόχρονα, διακρίνεται μια περίοδος διαστρωμάτωσης. Η λεβάντα φυτεύεται σε γλάστρες το Μάρτιο και σε ανοιχτό έδαφος τον Μάιο.
Φροντίδα φυτών
Απαιτείται προσεκτική φροντίδα σε όλη την περίοδο ανάπτυξης και ανθοφορίας. Η λεβάντα είναι ανεπιτήδευτη, αλλά πολύ ευαίσθητη. Τα φύλλα παρέχουν συνεχή πρόσβαση στην ηλιακή ακτινοβολία. Έτσι είναι καλύτερο να τοποθετήσετε τα γλάστρες στα παράθυρα από τη νότια πλευρά και στον ίδιο χώρο, στον κήπο ή στον κήπο, για να καλλιεργήσετε ποικιλίες που προτιμούν το ανοιχτό έδαφος. Το καλοκαίρι, τα φυτά εσωτερικού χώρου μεταφέρονται σε μπαλκόνι ή βεράντα. Αλλά για να μην εξασθενίσουν από την υπερσυστασία με το οξυγόνο, αρχικά βγάζουν λεβάντα για μια ώρα, τη δεύτερη μέρα - λίγο περισσότερο και ούτω καθεξής μέχρι να χρησιμοποιηθεί πλήρως για το νέο αέρα. Ένα λουλούδι αγαπά τη ζεστασιά και ακόμη και τη θερμότητα. Τα φυτά σε ανοιχτό χώρο συνήθως αντιλαμβάνονται το ξηρό έδαφος, ενώ τα φυτά εσωτερικού χώρου αντιδρούν με επιδείνωση της εμφάνισης.Στο σπίτι, θα πρέπει επίσης να υγρανετε τον αέρα. Το χειμώνα οι σπιτικές ποικιλίες μπορούν να διατηρηθούν σε θερμοκρασία + 10 ... + 15 ° C. Σε αυτή την περίπτωση, τα λουλούδια πρέπει να αναδιπλασιαστούν. Στις ποικιλίες του δρόμου, κόβονται τα μοσχεύματα και κάτω από τους ίδιους τους δακτυλίους, η γη χαλαρώνεται.
Φωτισμός
Φροντίστε να επιλέξετε ένα ηλιόλουστο μέρος. Σε σκιερά άνθη δεν διαρκούν πολύ, και οι ταξιανθίες μεγαλώνουν. Σε μια καλά επιλεγμένη τοποθεσία, η λεβάντα μεγαλώνει μέχρι 25 χρόνια, αλλά εάν λάβει το ελάχιστο ηλιακό φως, μετά από πέντε χρόνια θα χάσει τις διακοσμητικές της ιδιότητες, μπορεί να σταματήσει να ανθίζει. Αναπτύσσεται σε μια αξιοπρεπή απόσταση από αντικείμενα απόφραξης, στη νότια πλευρά και χωρίς φυτά πάνω από 50 cm κοντά, να γίνει ένα ιδανικό μέρος για φύτευση. Ο θάμνος απαντά κανονικά στον τεχνητό φωτισμό, οπότε ριζώνει ακόμα και στα αστικά παρτέρια και στους μπροστινούς κήπους. Εάν η λεβάντα περιέχεται σε δοχεία διαχείρησης, το καπάκι πρέπει να είναι διαφανές. Για νεαρούς μίσχους, απαιτείται τουλάχιστον 10 ώρες ανά ημέρα έκθεσης στο φως. Σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιήστε φυτοκλάμπες. Η χρήση λαμπτήρων φθορισμού επιτρέπεται.
Θερμοκρασία αέρα
Η λεβάντα υπακούει σαφώς στις μεταβαλλόμενες εποχές. Το φυτό ανθίζει, αναπτύσσεται ενεργά και φέρει άφθονα φρούτα στη ζεστή περίοδο. Ο χρόνος δραστηριότητας το χειμώνα αντικαθίσταται από μια αδρανή περίοδο τουλάχιστον δύο μηνών - για τις συνθήκες στο σπίτι. Για παράδειγμα, ένα καλέντουλα που σχετίζεται με τη λεβάντα φέρνει καρπούς όλο το χρόνο. Η θερμοκρασία του αέρα δεν πρέπει να είναι κάτω των + 12 ° C. Ταυτόχρονα, για το έδαφος ο δείκτης είναι + 15 ° C. Το εργοστάσιο θα είναι σε θέση να επιβιώσει σε βραχυπρόθεσμη θερμοκρασία αέρα περίπου -25 ° C, υπό την προϋπόθεση ότι το φορτίο αυτό είναι σύντομο και τα καταφύγια είναι διαθέσιμα. Χωρίς αυτά, η λεβάντα μπορεί να αντέξει τους παγετούς στους -20 ° C. Ο θάμνος δεν συμπαθεί τους ανέμους και τα ρεύματα. Κατάλληλη διαμονή στο χώρο και στο σπίτι προγραμματίζεται αμέσως μετά την επιλογή της νότιας ή νοτιοανατολικής πλευράς. Απαιτούνται χαμηλές θερμοκρασίες για τη διαστρωμάτωση των σπόρων. Οι μπουμπούκια τοποθετούνται στο διαμέρισμα του ψυγείου με θερμοκρασία + 5 ° C.
Υγρασία
Η υγρασία του αέρα και του εδάφους παίζει ρόλο.Το άφθονο πότισμα επιτρέπεται μόνο με χαμηλή συχνότητα. Η υπερβολική υγρασία του εδάφους θα καταστρέψει γρήγορα το εργοστάσιο. Ένα υπερχρωματισμένο υπόστρωμα είναι μια άλλη ακραία, επειδή ο ρυθμός ανάπτυξης θα μειωθεί κατ 'ανάγκη. Μία φορά το μήνα, οι κηπουροί σκάβουν 2-3 cm από ένα στρώμα εδάφους - για να εξασφαλιστεί η ανταλλαγή αέρα στις ρίζες και να υγρανθεί το χώμα. Όσον αφορά την υγρασία του αέρα, δεν υπάρχει σαφής αντίληψη για την επίδρασή της. Στη Μεσόγειο, η λεβάντα αντιμετωπίζει με υγρασία αέρα έως 95%. Σε μέρη απομακρυσμένα από τη θάλασσα με ηπειρωτικό κλίμα, το εργοστάσιο ανέχεται χαμηλή υγρασία μικρότερη από 20%. Κατά τη διάρκεια της περιόδου θέρμανσης, ο αέρας στα σπίτια μπορεί να αντιστοιχεί σε αυτήν την ένδειξη. Ως αποτέλεσμα, η εξάρτηση από την υγρασία σχετίζεται με τη θερμοκρασία. Αν είναι πάνω από + 25 ° C, τότε ο υγρός και ο ξηρός αέρας δεν θα χαλάσει το λουλούδι και αν δεν υπερβεί τους +18 ° C, τότε ο ξηρός αέρας θα έχει θετικό αποτέλεσμα και ο υγρός αέρας θα έχει σε κάθε περίπτωση αρνητικό αποτέλεσμα.
Πότισμα
Το λουλούδι είναι πολύ ευαίσθητο στην υγρασία. Η ρίζα έχει μια τέτοια δομή που το φυτό μπορεί να πεθάνει από την περίσσεια του νερού. Δεν θα πρέπει να επιτρέπεται και η ξήρανση της γης. Μόλις το χώμα αρχίσει να στεγνώσει, θα πρέπει να ποτίζεται - και μπορείτε να εστιάσετε σε αυτό κάθε φορά. Η εσωτερική λεβάντα είναι κορεσμένη με νερό με άλλο τρόπο. Η ισορροπία του νερού στη γη διατηρείται σε τέλεια κατάσταση όλη την ώρα. Το νερό επιλέγεται φιλτραρισμένο ή διευθετημένο - για όλες τις ποικιλίες. Τα νεαρά φυτά ποτίζονται 2 φορές την ημέρα, το πρωί και το βράδυ. Τα λουλούδια νεαρών θάμνων και ενήλικων φυτών επίσης ενυδατώνουν. Εάν η ρίζα είναι απλά ομοιόμορφα κορεσμένη με νερό, τότε οι ταξιανθίες στην κορυφή των φυτών πρέπει να αρδεύονται με λεπτά ρεύματα νερού, και ακόμη καλύτερα - σε μικρές σταγόνες. Ένα δοχείο λεβάντας τοποθετείται σε ένα λουτρό και ποτίζεται από ένα δοχείο ποτίσματος. Δρουν προσεκτικά, ώστε να μην βλάψουν τα φύλλα και τα λουλούδια. Μερικές φορές χρησιμοποιείται ανεμιστήρας με κουπί.
Κοστούμια
Από αυτή την άποψη, να έχετε κατά νου τους περιορισμούς. Το εργοστάσιο αντιδρά ελάχιστα στα αζωτούχα λιπάσματα και σε κάποια οργανική ύλη.Το κύριο ευεργετικό στοιχείο για τη λεβάντα είναι το κάλιο. Ως εκ τούτου, για τη διατροφή, πρέπει να αναζητηθούν παρασκευάσματα που περιέχουν κάλιο για ανάπτυξη και ανάπτυξη. Μετά τη φύτευση ενός σπόρου ή σπόρων σποράς, θα χρειαστούν περίπου 10 εβδομάδες για να τροφοδοτήσετε τη λεβάντα με υγρά λιπάσματα. Για 1 λίτρο νερού δώστε 2 γραμμάρια λιπάσματος. Η ουσία θα χωρέσει στον φελλό ενός μπουκαλιού μεταλλικού νερού. Το θρυμματισμένο κέλυφος των αυγών, με τη σειρά του, θα διατηρήσει την αλκαλική ισορροπία της γης. Για τους θάμνους σε ανοιχτό έδαφος, όλα τα ίδια παρασκευάσματα με κάλιο, υδατικά διαλύματα και μέσα για τη διατήρηση του επιπέδου των αλκαλίων χρησιμοποιούνται επίσης στην αρχή της ανθοφορίας, δεδομένου ότι η λεβάντα θα τα συνηθίσει. Στο μέλλον, χρησιμοποιήστε οποιοδήποτε αβλαβές λίπασμα με βάση τα ορυκτά. Για έναν ενήλικο θάμνο κάθε φορά δώστε 3 λίτρα υγρού.
Χαλάρωση και πολτοποίηση
Η λεβάντα δεν αντιλαμβάνεται καλά τη συμπύκνωση του εδάφους και η χρόνια έλλειψη αέρα στις ρίζες επιδεινώνει μόνο την κατάσταση. Ο θάμνος χαλαρώνει μετά από κάθε βροχή και το πότισμα, το οποίο λύει τρία προβλήματα ταυτόχρονα: δύο από τα παραπάνω, καθώς και υπερβολική συσσώρευση υγρασίας. Οι κηπουροί αποκτούν καλλιεργητές γης και καλλιεργητές χεριών. Η περιστροφή γύρω από τους θάμνους με τη βοήθεια τύρφης ή χούμου θα βοηθήσει επίσης. Έτσι, το εργοστάσιο θα λάβει πρόσθετο λίπασμα. Η σπορά με σάπιο χούμο ή κομπόστ θα μειώσει τη συχνότητα της επίδεσης. Το μούχλα λειτουργεί αρνητικά όσον αφορά την προσέλκυση και διατήρηση νερού. Αυτό παρεμβαίνει στην κανονική αναπνοή του ριζικού συστήματος και συμβάλλει στην ανάπτυξη διεργασιών αποσύνθεσης. Ως εκ τούτου, όταν mulching ή διαμόρφωση διακοσμητικό ξεσκόνισμα, ένα χάσμα πρέπει να αφεθεί γύρω από τον θάμνο. Ο κύκλος που προκύπτει χαλαρώνει τουλάχιστον 2 φορές το καλοκαίρι.
Τσιμπήματα, τσιμπήματα, κλάδεμα
Η κοπή περιλαμβάνει 3 στάδια:
Το πιο σημαντικό είναι το καλοκαίρι. Το μόνο που χρειάζεστε είναι τα κλιπς και τα γάντια. Κατ 'αρχάς, κόψτε τα κλαδιά με μικρά βλαστάρια στα πλάγια. Κάντε το στα βλαστάρια - θα γίνουν έπειτα ένα λουλούδι.Με τους κορμούς κάμψης, ενεργούν διαφορετικά: κόβονται στο χαμηλότερο έμβρυο. Βεβαιωθείτε ότι έχετε συντομεύσει τα ξηρά κλαδιά ώστε να μην λαμβάνουν μέρος των θρεπτικών ουσιών. Το φθινόπωρο, τα λουλούδια κόβονται σε λυγισμένα κλαδιά. Το κλάδεμα της άνοιξης τον Μάρτιο στοχεύει στην εξάλειψη των σάπιων, σπασμένων και πολύ ξηρών κορυφών και στελεχών. Το τσίμπημα γίνεται για πρώτη φορά όταν οι δακτύλιοι φτάνουν σε ύψος 20-30 cm. Οι κορυφές των βλαστών αφαιρούνται έτσι ώστε να μείνουν 3-5 ζεύγη φύλλων. Στους κύριους μίσχους που φέρουν λουλούδια, θα αρχίσουν να αναπτύσσονται βλαστοί-βλαστοί. Αφαιρούνται και η διαδικασία αυτή ονομάζεται τσίμπημα. Από τον Ιούλιο, αυτή η επεξεργασία γίνεται κάθε εβδομάδα.
Μεταμόσχευση
Πρώτα απ 'όλα, λεβάντα είναι άφθονα ποτίζονται. Στη συνέχεια, μαζί με ένα κομμάτι γης, μεταφέρεται σε ένα νέο μέρος. Οι ρίζες αντιμετωπίζονται με προσοχή, επειδή όταν μεταμοσχεύονται, μερικές φορές σπάνε. Και γενικά, ο θάμνος δεν ανέχεται τη μεταφορά και την αλλαγή του υποστρώματος, ακόμη και με την αντιστοιχία σε όλες τις ποιότητες του προηγούμενου εδάφους. Μια μεταμόσχευση γίνεται από ένα δοχείο - σε ένα δοχείο ή σε ανοιχτό έδαφος και αντίστροφα. Σε μια νέα θέση στη γη, η λεβάντα δεν φυτεύεται σε απόσταση μικρότερη του μισού μέτρου από άλλα φυτά. Από το ανοιχτό έδαφος μέχρι το δοχείο, ο θάμνος μεταφέρεται νωρίς την άνοιξη ή αργά το φθινόπωρο. Μια μεταμόσχευση προς την αντίθετη κατεύθυνση πραγματοποιείται ανά πάσα στιγμή κατά τη διάρκεια της εποχής του κήπου. Η χρήση γλάστρες και γλάστρες καθιστά δυνατή την ανάπτυξη παντού: από τον ισημερινό με υπερβολική υγρασία στο κρύο της Αρκτικής. Η ανάγκη για ένα νέο φυτό είναι καλύτερο να συμπληρώνεται σε τοπικά φυτώρια και αγροκτήματα.
Μέθοδοι αναπαραγωγής
Για να φυτέψετε ένα φυτό, θα χρειαστείτε:
Υπάρχουν 4 κύριες μέθοδοι αναπαραγωγής: μοσχεύματα, σπορά σπόρων, στρωματοποίηση και διαίρεση. Οι πρώτες 3 θεωρούνται οι καλύτερες επιλογές για διάφορες καταστάσεις, και η διαίρεση είναι μόνο ένα αντίγραφο ασφαλείας. Τα μοσχεύματα είναι μια βολική μέθοδος απόκτησης φυτωρίων για τη φύτευση θάμνων σε μεγάλες ποσότητες.Η κατώτατη γραμμή είναι να κόβουμε βλαστοί των 8-10 cm για ενδιάμεσες ριζοβολίες σε μείγμα από άμμο και τύρφη. Η αναπαραγωγή με επίστρωση είναι φυσική και τεχνητή. Ακόμη και με τη δεύτερη επιλογή, ελαχιστοποιείται η πιθανότητα τραυματισμού του δακτυλίου. Μια θυγατρική θάμνος σκάβεται όταν σχηματίζεται ένας πυροβολισμός. Η καλλιέργεια από τους σπόρους δεν είναι ο ευκολότερος τρόπος. Τα σπορόφυτα θα ανθίσουν σύντομα και θα χρειαστείτε συνεχή παρακολούθηση του καθεστώτος θερμοκρασίας για τους σπόρους. Η αναπαραγωγή με σχάση είναι σημαντική αν, για κάποιο λόγο, οι άλλες μέθοδοι δεν ταιριάζουν. Ο θάμνος προετοιμάζεται το φθινόπωρο και η διαδικασία εκτελείται μόνο μετά από ένα χρόνο.
Μοσχεύματα
Για να το κάνετε αυτό, πάρτε νέους λιγνιτικούς βλαστοί από ένα υγιεινό ετήσιο θάμνο. Η ταξιανθία κόβεται από τα μοσχεύματα και τα κατώτερα φύλλα απομακρύνονται σε ύψος 3-4 cm. Ιδανικά χρησιμοποιούνται στελέχη που δεν έχουν ακόμη ανθίσει. Ξηρά μοσχεύματα, χώμα, θραύσματα αργίλου και μεσαίες γλάστρες προετοιμάζονται για μοσχεύματα. Τα θραύσματα τοποθετούνται στον πυθμένα της κατσαρόλας · ένα στρώμα από ήδη υγρανθείσα άμμο οργανώνεται στην κορυφή. Στη συνέχεια, η γη χύνεται πάνω στο στρώμα αποστράγγισης και όλοι τραβιούνται. Στην κορυφή κάνουμε ένα άλλο στρώμα υγρής άμμου - πάχους 1,5 εκ. Το ίδιο το χώμα παρασκευάζεται από πολλά συστατικά. Εφαρμόστε άμμο, φύλλα και χλοοτάπητες σε ίσες αναλογίες. Ο προετοιμασμένος μίσχος αντιμετωπίζεται με διεγερτικά ανάπτυξης και η καθαρισμένη πλευρά είναι θαμμένη στο έδαφος. Η ριζοβολία βελτιώνεται με "μασάζ" στο κάτω μέρος του βλαστού. Μερικές φορές οργανώνουν ένα μίνι-θερμοκήπιο: καλύπτουν προσεκτικά τη λεβάντα με πλαστικό περιτύλιγμα.
Σπόροι
Στο πρώτο στάδιο, ασχολούνται με τη στρωματοποίηση: οι σπόροι διατηρούνται σε χαμηλές θερμοκρασίες. Υπό αυτή την έννοια, υπάρχουν 2 τρόποι. Σε περιοχές όπου το τέλος του φθινοπώρου δεν συνοδεύεται από παγετό, τα λάχανα απλώς φυτεύονται σε κρύο έδαφος. Από τους ελαφρούς παγετούς οι σπόροι δεν θα επηρεαστούν. Για να αποφύγετε τον κίνδυνο, επιλέξτε τη μέθοδο της τεχνητής διαστρωμάτωσης. Τα λάχανα αναμιγνύονται με άμμο και χύνεται σε ένα ποτήρι. Τότε το κρύβουν σε μια τσάντα και το αποθηκεύουν στο ψυγείο για περίπου ένα μήνα και μισό, και κατά προτίμηση δύο έως δυόμισι.Ο ρυθμός εμφάνισης βλαστών εξαρτάται από αυτό. Οι σπόροι σπέρνονται στα τέλη του χειμώνα ή την άνοιξη. Στην πρώτη περίπτωση, τοποθετούνται σε κουτιά, και στη δεύτερη - σε θερμοκήπια δρόμου. Η ανθοφορία θα έρθει νωρίτερα από ένα χρόνο. Οι πρώτοι 12 μήνες, τα σπορόφυτα θα αναπτυχθούν μόνο, θα αναπτυχθεί η ρίζα. Μερικές φορές η εμφάνιση των ταξιανθιών πρέπει να περιμένει 2 χρόνια, σε σπάνιες περιπτώσεις - 3 ή περισσότερα.
Επίστρωση
Η επίστρωση αναπαραγωγής με αέρα χρησιμοποιείται στο ψυχρό ελατήριο, δηλαδή στη μέγιστη υγρασία. Για να εφαρμόσετε αυτήν τη μέθοδο, δεν θα χρειαστεί να αγοράσετε σπόρους ή να προετοιμάσετε μοσχεύματα. Η αρχή είναι η εξής: στον ενήλικα θάμνο, επιλέξτε τον παλαιότερο κλάδο (πάντα ζωντανός), κόψτε τον οφθαλμό και χαμηλώστε το άκρο του κλαδιού σε μια μικρή τρύπα. Πασπαλίστε το βλαστού από πάνω με το χώμα για να το στερεώσετε. Η προκύπτουσα κρούστα ποτίζεται μία φορά κάθε δύο ημέρες. 5-7 ημέρες μετά τη φύτευση, γονιμοποιείται. Συμβαίνει ότι το στέλεχος είναι ελαστικό. Στη συνέχεια, στερεώνεται με πέτρα ή φουρκέτα, επιπλέον καλυμμένο με γη. Η πολλαπλή διάστρωση με αέρα μπορεί να γίνει φυσικά. Εάν κοιτάξετε κάτω από τον θάμνο ενός ενήλικου φυτού, τότε, κατά πάσα πιθανότητα, θα βρεθούν αρκετά βλαστοί εκεί. Αυτό είναι ένα είδος αυτοεπιπεδούμενης λεβάντας.
Μπους διαίρεση
Η λεβάντα δεν ανέχεται τη διαίρεση με τον καλύτερο τρόπο, οπότε η μέθοδος αυτή καταφεύγει στο τελευταίο. Χωρίστε τον θάμνο θα πρέπει να είναι νωρίς την άνοιξη, πριν από την έναρξη της ενεργού περιόδου ανάπτυξης. Θα απαιτηθεί προσεκτική επιλογή. Ένα σύμπλεγμα απομονώνεται από μία μερίδα του ριζώματος. Στη συνέχεια, σκάβετε τρύπες με βάθος 30 cm και πλάτος 2 γήινου κώματος. Ο πυθμένας του κοιλώματος γεμίζει με χώμα κορεσμένο με χρήσιμα στοιχεία. Μερικές φορές προστίθενται οκτώ εκατοστά φλοιού πεύκου. Λιπασμάτων επιλέξτε φωσφόρο κάλιο. Εάν ο θάμνος είναι μικρός και ο μέσος πυροβολισμός είναι ζωντανός, τότε για να διαπιστώσετε την κατάσταση όλων των ιστότοπων, μπορείτε να βγάλετε την λεβάντα εντελώς για λίγο. Η διαίρεση γίνεται με ένα φτυάρι και οι απομακρυσμένες περιοχές αποσύρονται με δύο διχάλες. Τα φυτά μερικές φορές χωρίζονται σε διάφορα μέρη και όλα φυτεύονται σε νέα πηγάδια.Το ίδιο βάθος με το πρώτο φυτό δότη. Μερικές σημαντικές συμβουλές:
Χειμερινή Λεβάντα
Πριν από το χειμώνα τα φυτά στο πεδίο, πρέπει να οργανωθεί το καταφύγιο. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τους ειδικούς, η λεβάντα ανέχεται τον παγετό καλά ακόμη και σε βραχυπρόθεσμη θερμοκρασία -25 ° C. Αν υπάρχουν μεγάλες περιόδους στην περιοχή με θερμοκρασίες κοντά σε αυτό το σήμα ή γενικά πέφτει κάτω από αυτό, τότε θα χρειαστεί ένα καταφύγιο υψηλής ποιότητας. Μην ξεχνάτε ότι οι χειμώνες είναι βροχερός. Είναι καλύτερα να μην αρνηθεί κανείς ένα θόλο. Στο τέλος της μεταβατικής περιόδου, οι θάμνοι κλαδεύονται. Στον κήπο βάζουμε κλαδιά κωνοφόρων - ως μόνωση. Τα φύλλα δεν ταιριάζουν, λόγω αυτού, στο θάμνο λεβάντας, οι διαδικασίες της αποσύνθεσης μπορούν να ξεκινήσουν. Χάρη στο σάπια από το λίπασμα, η χαλάρωση, το ξεσκόνισμα και ο επίδεσμος μπορούν να αποφευχθούν. Έτσι, η φροντίδα θα είναι ευκολότερη. Θα χρειαστεί μόνο να κόψετε το φυτό έτσι ώστε να ενισχυθεί και στη συνέχεια να ανθίσει άφθονα.
Έλεγχος παρασίτων και ασθενειών
Τις περισσότερες φορές από τα άλλα, το φυτό επηρεάζει την μυκητιακή ασθένεια αργά. Ξεχωριστά και μερικές φορές όλα τα στελέχη αποκτούν μια ελαφρά καφετιά απόχρωση, πολλοί από αυτούς πεθαίνουν. Κοντά στις ρίζες τότε σκουπίστε τις φόρμες. Προκειμένου να αποφευχθούν τέτοιες συνέπειες, το υπόστρωμα ελέγχεται για ασθένειες. Μερικές φορές η ασθένεια οφείλεται στην κατάσταση του μητρικού φυτού. Για να αποφύγετε την καθυστερημένη μάστιγα, θα πρέπει να ελέγξετε την υγρασία του εδάφους. Η θεραπεία γίνεται με ειδικά μέσα: Biosept, Mildex, WP, Aliette, Previcur. Μερικές φορές οι θάμνοι παίρνουν γκρι μούχλα και septoria. Στη δεύτερη περίπτωση, συνιστάται η αφαίρεση των βλαμμένων βλαστών και ο καθαρισμός του φυτού. Το Topsin και το Amistar χρησιμοποιούνται επίσης. Η Euparen, η Teldor, η Rovral Flo είναι αποτελεσματικά έναντι της γκρίζας μούχλας. Μεταξύ των παρασίτων, οι πιο επικίνδυνες είναι το νηματώδες χρυσάνθεμο, οι πένες, οι κάμπιες και οι αφίδες.Οι χημικές ουσίες χρησιμοποιούνται εναντίον τους. Αποτελεσματική προστασία από αφίδες είναι δυνατή αν δεν υπάρχουν ακρωτηριασμοί κοντά.
Συμπέρασμα
Η λεβάντα είναι δημοφιλής λόγω του αρώματος και των αποχρώσεων. Για χάρη αυτών των ιδιοτήτων, οι άνθρωποι, στην πραγματικότητα, ασχολούνται με την καλλιέργεια λουλουδιών. Οι ταξιανθίες λεβάντας χρησιμοποιούνται ευρέως στα αρώματα και την καθημερινή ζωή, αποτελούν μέρος των λαϊκών θεραπειών για τη θεραπεία και την πρόληψη ασθενειών. 47 είδη φυτών αναπτύσσονται στην άγρια φύση, ενώ στους κήπους καλλιεργούνται αγγλικά, γαλλικά, γρασίδι και ολλανδικά. Το φυτό φυτεύεται σε ανοιχτό χώρο χωρίς υπερβολική υγρασία. Επιπλέον κλαδιά απομακρύνονται τακτικά για να βελτιωθεί η διατροφή και η εμφάνιση. Σε έναν περιορισμένο χώρο, θερμότητα και έλλειψη υγρασίας, ο θάμνος αισθάνεται αρκετά καλός. Η ελαφριά παγωμένη λεβάντα δεν είναι ούτε τρομερή. Ωστόσο, η ανάπτυξη δεν είναι η ευκολότερη διαδικασία: η προπαρασκευαστική φάση διαρκεί τουλάχιστον δύο μήνες. Η διάδοση συμβαίνει με την επίστρωση αέρα, τη βλάστηση των σπόρων, τα μοσχεύματα ή τη διαίρεση.